เมื่อเห็นสายตาวิงวอนของกูเฟยเยี่ยน เฉิงอี้เฟยก็รู้ประหลาดใจมาก เพราะในความเข้าใจของเขา แพทย์หญิงตัวน้อยผู้นี้ไม่ถือสาข่าวลือ คำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนบนโลก และไม่ขอความช่วยเหลือจากใครง่ายๆ
เขาปราศจากความลังเล ชายหนุ่มถอยออกจากรถม้าไปโดยไม่กล่าวถึงสิ่งใด
ผ่านไปครู่หนึ่งฝ่ามือของกูเฟยเยี่ยนก็ถูกพันด้วยผ้าพันแผลอีกครั้ง รองเท้าถูกถอดไว้ด้านข้าง นิ้วเท้าถูกพันไว้อย่างแ่า
หลังจากที่แพทย์รักษาหญิงจากไป กูเฟยเยี่ยนก็อดใจรอไม่ไหวที่จะถามถึงหัวข้อเมื่อสักครู่นี้ “เฉิงอี้เฟย ทางด้านของอู๋กงกง…”
ในสายตาของเฉิงอี้เฟยมีเพียงแค่อาการาเ็ของนาง เขาจึงแทรกขัดจังหวะ “แพทย์หญิงกู เจ็บมากหรือไม่? ”
กูเฟยเยี่ยนร้อนใจสุดจะทน “ท่านแม่ทัพเฉิง ข้าพูดเื่สำคัญกับเ้าอยู่นะ! ”
คราวนี้เฉิงอี้เฟยจึงกระซิบบอกไป “เ้ารีบไปทำไม อู๋กงกงอยู่ในเงื้อมมือของเปิ่นเจียงจวิน”
กูเฟยเยี่ยนเกิดความตระหนกใและประหลาดใจมาก “เ้าว่าอะไรนะ? ”
ที่แท้หลังจากที่เฉิงอี้เฟยกลับเมืองไปก็ได้ให้คนจับตามองอู๋กงกงมาโดยตลอด เมื่อสามวันที่แล้วเขาได้รับเื่ว่าจู่ๆ อู๋กงกงก็ออกไปจากพระราชวังอย่างลับๆ อีกทั้งยังพาตัวขันทีออกไปอีกด้วย เขาจึงรีบตามไปในทันทีแต่น่าเสียดายที่เมื่อออกจากเมืองมาได้ไม่นานก็ตามไม่เจอแล้ว ทว่าค่ำคืนที่ผ่านมาจู่ๆ ก็มีคนนำตัวอู๋กงกงมาโยนทิ้งไว้ในลานบ้านเขา สภาพของอู๋กงกงคือแขนทั้งสองข้างถูกมัดไพล่หลัง บนตัวมีห่อยาสมุนไพรที่ไม่ทราบชื่อและใบสั่งยาแปลกประหลาดอีกหนึ่งห่อ
เขาพินิจดูแล้วจึงได้ควบคุมตัวอู๋กงกงไปไต่สวนอย่างลับๆ ในพื้นที่ส่วนตัว ทว่าอู๋กงกงปิดปากแน่นสนิทไม่พูดสักคำ
เขาทราบว่าจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยจะทรงไต่สวนคดีที่ศาลต้าหลี่ด้วยพระองค์เอง เดิมทีเพียง้าจะมาร่วมสนุกด้วย แต่ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบกับนาง หากนางไม่บอกว่าอู๋กงกงมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีของจิ้งหวาง เขาก็คงจะไม่นำสองเื่นี้มาปะติดปะต่อกัน
หลังจากที่กูเฟยเยี่ยนได้ยิน ภายในสมองก็ปรากฏภาพของนายก้อนน้ำแข็งเหม็นผู้ที่มีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน นางมีความมั่นใจเก้าส่วนว่านายก้อนน้ำแข็งเหม็นนั่นเป็คนทำเื่นี้!
ดูท่าว่าเขาจะสนใจเื่นี้มาโดยตลอด!
แม้ว่าเขาจะหลอกลวงนางแต่ดูท่าแล้วคงจะไม่หลอกลวงจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย เมื่อทราบว่าเขายังคงจ้องมองจากที่ลับอยู่ตลอด ในที่สุดกูเฟยเยี่ยนก็ไม่รีบร้อนใจแล้ว
เพียงแต่นางไม่เข้าใจว่าตกลงแล้วนายก้อนน้ำแข็งเหม็นนั่นใช่องค์ชายแปดหรือไม่? เห็นได้ชัดว่าช่วยเหลือเฉิงอี้เฟยมาโดยตลอด แต่เหตุใดจึงต้องปกปิด?
กูเฟยเยี่ยนจึงลองหยั่งเชิง “แปลกจริง ใครกันที่ทำเช่นนี้? ”
เฉิงอี้เฟยตอบกลับ “เปิ่นเจียงจวินก็อยากรู้มาก คนผู้นี้เกรงว่าจะรู้ความจริงดั่งหลับตาเห็น”
กูเฟยเยี่ยนเตือนสติ “เขากำลังช่วยเ้า”
เฉิงอี้เฟยหัวเราะอย่างเหยียดหยาม “ถ้าหากอู๋กงกงมีความพัวพันกันกับคดีของย่าวซ่าน เกรงว่าคนผู้นี้จะไม่ได้ช่วยเปิ่นเจียงจวิน แต่กำลังใช้เปิ่นเจียงจวิน! ”
กูเฟยเยี่ยนที่ทราบเื่ราวทำได้เพียงไม่แสดงความคิดเห็น สายตาของเฉิงอี้เฟยทอประกายถึงความหนาวเหน็บอาฆาตแค้น “แพทย์หญิงกู ตกลงแล้วอู๋กงกงมีส่วนพัวพันในคดีนี้อย่างไร? เ้าอย่ามาบอกเปิ่นเจียงจวินว่าตระกูลฉีไม่มีความผิดนะ! ”
แม้ว่ากูเฟยเยี่ยนจะเกลียดชังตระกูลฉี แต่นางก็ยังคงตอบด้วยความสัตย์จริง “ตระกูลฉีไม่ใช่ไม่มีความผิด แต่ก็ไม่ถึงกับต้องสังหารเก้าชั่วโคตร! ” เฉิงอี้เฟยจ้องมองกูเฟยเยี่ยนด้วยความไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด
กูเฟยเยี่ยนกลัวว่าเฉิงอี้เฟยจะนำอู๋กงกงไปซ่อนเพื่อไม่ให้ความช่วยเหลือในการสืบสวนคดี นางจะโน้มน้าวแต่เฉิงอี้เฟยกลับยักไหล่แสดงท่าทีไม่แยแส “ช่างเถอะ ช่างเถอะ เปิ่นเจียงจวิน้าชีวิตของฉีชราชั่วร้ายก็จริง แต่ก็ไม่ขาดแคลน่เวลาชั่วครู่ หากถึง่เวลาที่ภายในมีทหารทรยศ ภายนอกมีศัตรูที่แข็งแกร่งขึ้นมาจริงๆ ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจะเป็เปิ่นเจียงจวิน! เปิ่นเจียงจวินจะช่วยฉีชราชั่วร้ายหนึ่งครั้ง เมื่อถึงเวลานั้นค่อยคิดบัญชีรวมกันทั้งความเกลียดเก่าและความอาฆาตแค้นใหม่! ”
แม้ว่าน้ำเสียงของเฉิงอี้เฟยจะเอ้อระเหยลอยชาย แต่กูเฟยเยี่ยนก็รับรู้ว่าชายผู้นี้ประเมินสถานการณ์ได้แม่นยำและมองจุดประสงค์ที่แท้จริงของจิ้งจอกเฒ่าออก
การที่สามารถมองเห็นสถานการณ์ท่ามกลางความเคียดแค้นได้อย่างชัดเจน อีกทั้งยังมีมุมมองเป็กลางต่อข้อเท็จจริง และปล่อยวางความแค้นของตระกูลลงเพื่อความปลอดภัยของชาติได้ ถือว่าชายผู้นี้เป็ลูกผู้ชายตัวจริงเสียงจริง ไม่เหยียดหยามชื่อเสียงอันเลื่องลือของตระกูลฉี คู่ควรต่อการสนับสนุนของเหล่าทหารนับแสนคนของอาณาจักรเทียนเหยียน
เมื่อมองไปที่ใบหน้าด้านข้างที่พาลดื้อรั้นไม่ยอมคนง่ายๆ ของเฉิงอี้เฟย กูเฟยเยี่ยนจึงพบว่าตนเองไม่ได้ช่วยชีวิตผิดคน และไม่ได้ไม่ชอบเขาขนาดนั้นแล้ว
นางรีบร้อนเอ่ยถาม “สามารถให้ข้าดูห่อยาของอู๋กงกงได้หรือไม่? ”
นางคิดว่าจดหมายลับในใบสั่งยาของอู๋กงกงมีความคลุมเครือมาก หากนำมาเป็หลักฐานอาจจะไม่สามารถโน้มน้าวผู้คนได้ ในเมื่อนายก้อนน้ำแข็งเหม็นนำตัวอู๋กงกงไปให้เฉิงอี้เฟยแสดงว่าคงจะมีการเตรียมการอย่างอื่นใช่หรือไม่?
เฉิงอี้เฟยมีท่าทางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า “แพทย์หญิงตัวน้อย เ้ากลับไปที่จวนกับพี่ชาย คอยปรนนิบัติดูแลพี่ชายให้มีความสุขแล้วพี่ชายจะบอกเ้า! ”
พี่ชาย?
นี่มิใช่คำพูดที่เขาเจตนาเรียกนางต่อหน้าผู้คนที่หอฝูหม่านในครั้งที่แล้วหรือ? กูเฟยเยี่ยนแทบอยากจะเตะเขาลงจากรถ น่าเสียดายที่เท้าได้รับาเ็
นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้ตนเองสงบสติอารมณ์ “เฉิงอี้เฟย เ้าชอบยั่วเย้าให้ตนเองเกิดข่าวลือขนาดนี้เชียว เ้าไม่กลัวว่าจะหาภรรยาไม่ได้หรือ?
หากผู้คนรู้ว่านางไปที่ตระกูลเฉิง ์ทราบดีว่าจะเกิดผลลัพธ์เช่นไร
ทันใดนั้นเฉิงอี้เฟยก็โน้มกายลงมา “เปิ่นเจียงจวินไม่กลัว เ้าปราศจากความกลัวยิ่งกว่าเปิ่นเจียงจวินไม่ใช่หรือ? ”
นางปราศจากความกลัว?
ปราศจากความกลัวไม่ได้หมายความว่าจะชอบ อีกอย่างคือฐานะของนางในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
กูเฟยเยี่ยนยืดตัวตั้งตรงเพื่อบีบบังคับให้เฉิงอี้เฟยเอนตัวกลับไป ก่อนจะตอบกลับด้วยความจริงจัง “ท่านแม่ทัพเฉิง ตอนนี้นู๋ปี้เป็คนของจิ้งหวางฝู่ ไม่สามารถทำให้จิ้งหวางเสียศักดิ์ศรีได้! ท่านโปรดระมัดระวังคำพูดและการกระทำของตนเอง! ”
เฉิงอี้เฟยใเล็กน้อย เขาเงียบไปชั่วขณะหนึ่งราวกับว่ามีความอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย สุดท้ายจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง “ได้ เ้ากลับไปกับข้าเพื่อไปดูห่อยานั่น แล้วข้าจะส่งเ้ากลับมาที่จิ้งหวางฝู่”
เมื่อมาถึงจวนตระกูลเฉิง เฉิงอี้เฟยราวกับเปลี่ยนเป็คนละคน เขาสุภาพเรียบร้อยและไม่ได้อุ้มกูเฟยเยี่ยนอีกแต่หารถเข็นมาให้แทน กูเฟยเยี่ยนรำพึงในใจว่าข่าวลือเื่ที่ชายผู้นี้เลื่อมใสศรัทธาและเคารพนับถือจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยมากน่าจะเป็เื่จริงทุกประการ นางอิงอาศัยต้นไม้ใหญ่ของจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย ดังนั้นสวัสดิการคงไม่มีดีไปกว่านี้แล้ว
เฉิงอี้เฟยพากูเฟยเยี่ยนไปที่คุกใต้ดิน กูเฟยเยี่ยนไม่ได้เปิดเผยใบหน้า นางลอบมองอู๋กงกงจากด้านข้าง มือทั้งสองข้างของอู๋กงกงถูกแขวนเอาไว้ เขาก้มหน้าก้มตาด้วยลักษณะที่ไร้ซึ่งความโกรธ
เฉิงอี้เฟยกระซิบแ่เบา “มีใจร้องหาความตาย ดูท่าว่าจะไต่สวนไม่ได้”
กูเฟยเยี่ยนลังเลอยู่ชั่วครู่ “ต้องระวังเอาไว้ห้ามให้เขาตาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไรออกมาแต่ก็เป็หลักฐานทางบุคคลได้”
เฉิงอี้เฟยพยักหน้าขึ้นลง “วางใจได้ ระวังอยู่”
ทั้งสองคนกระซิบกระซาบกัน ในไม่ช้าก็มีคนนำห่อยามาส่ง เฉิงอี้เฟยเป็ผู้เปิดออกมา กูเฟยเยี่นนตกตะลึงทันที
คุณพระ!
สมุนไพรในห่อยานี้ล้วนอยู่ในระดับเดียวกันกับลิ่วตันซางลู่ ทั้งหมดล้วนเป็ของที่พบเจอได้ยาก ของล้ำค่าระดับสูง! ความสนใจของกูเฟยเยี่ยนตกมาอยู่ที่ห่อยาสีเหลืองที่บรรจุผงยาไว้ทันที นางรีบให้เฉิงอี้เฟยนำผงยามาให้พลางดมด้วยความตั้งใจ บัดนี้หญิงสาวเพียงแค่แน่ใจได้ว่าภายในผงยามีส่วนประกอบของสมุนไพรมากมายทว่าดมแล้วบอกไม่ถูกถึงส่วนประกอบอย่างละเอียด
มือทั้งสองข้างไม่สะดวก เวลามีอยู่อย่างจำกัด กูเฟยเยี่ยนลังเลอยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึงหาเื่พูดคุยเพื่อเบนความสนใจของเฉิงอี้เฟยพร้อมกับแอบใช้จิตความคิดให้หวางเป่างติงลักลอบขโมยผงยาไปเล็กน้อยเพื่อพิสูจน์ส่วนผสม
ทันทีที่หวางเป่าติงตรวจสอบแล้วก็ได้ให้คำตอบทันที ห่อยานี้มีสมุนไพรมากกว่าสิบชนิดและมี…ลิ่วตันซางลู่!
นี่คือหลักฐานนี่นา!
ลิ่วตันซางลู่ไม่ได้เป็สิ่งที่พบเจอได้ง่ายอย่างแน่นอน ทั้งห้องยาสำนักหมอหลวงยังมีเพียงแค่หนึ่งต้น หากนำสิ่งนี้ไปให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย ด้วยความเฉลียวฉลาดของจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยแล้ว พระองค์จักต้องคิดได้ว่าคดีทั้งสองมีส่วนพัวพันกันแน่! เพียงแค่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยตรวจสอบทั้งสองคดี ไม่ช้าจิ้งจอกเฒ่าก็จะต้องถูกจับได้เป็แน่!
กูเฟยเยี่ยนดีใจเป็อย่างยิ่ง นางกำลังจะบอกกล่าวข่าวดีต่อเฉิงอี้เฟย ทว่าในเวลานี้มีคนรับใช้รีบมารายงาน “ท่านแม่ทัพ ใต้เท้าเส้าชิงกงแห่งศาลต้าหลี่มาขอพบ! ”
เฉิงอี้เฟยประหลาดใจมาก ในเวลานี้คนของศาลต้าหลี่มาพบเขาเพื่ออะไร? กูเฟยเยี่ยนประหลาดใจยิ่งกว่า ใต้เท้ากงไม่ใช่ผู้ที่ตรวจสอบนักฆ่าที่ปล้นสะดมยาผู้นั้นหรือ?