แต่หลังจากคุณนายออกมาจากห้องน้ำลุงเจตน์เคยแอบตามเข้าไปดู และเจอกล้วยที่ทิ้งเอาไว้ในถังขยะ สภาพของมันบ่งบอกว่าผ่านการใช้งานมาแล้ว
ลุงเจตน์มองดูกล้วยที่ถูกทิ้งเอาไว้อย่างนึกอิจฉา รู้ว่ามันโชคดีที่ได้ทำหน้าที่แก้ขัดให้คุณนายคนงามในยามที่หล่อนมีความ้า
“เอาติดไปสักหวีก็ได้จ้ะ… ลุงเจตน์ช่วยเลือกให้ทีเถอะจ้ะ… ”
คุณนายกล่าวเมื่อพากันเดินมาถึงร้านขายกล้วย มีหลากหลายชนิด ทั้งกล้วยหอม กล้วยไข่ กล้วยน้ำว้าและกล้วยหอมกะเหรี่ยง
“งั้นเอาอันนี้ก็แล้วกัน… ”
ลุงเจตน์เลือกกล้วยน้ำว้าหวีใหญ่ ยังเป็สีเขียวอมเหลืองหรือที่เรียกว่ากำลังห่าม ลูกกลมอ้วนสมบูรณ์สะดุดตา
“ทำไมเอาหวีนี้ล่ะจ๊ะ… ”
คุณนายเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่าเพราะเหตุใดจึงเลือกกล้วยหวีนี้ ทั้งที่หวีอื่นนั้นสุกกว่า
“กล้วยห่ามเนื้อจะแข็งครับ… รับรองไม่หัก และหวีนี้ลูกอ้วนกลมใหญ่ครับ… ”
ลุงเจตน์ตอบ…
และตอนที่เอ่ยประโยคนี้ออกมาไม่รู้ว่าในใจของลุงเจตน์กำลังคิดถึงอะไร คำตอบจึงออกมาแบบนี้
“เอ่อ…”
คำพูดของลุงเจตน์ที่ได้ยินทำ เอาคุณนายน้ำฟ้าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ รู้สึกใมาก
ก็จะไม่ใได้ยังไง…
เพราะลุงเจตน์พูดราวกับว่าเื่ที่กำลังคุยกันอยู่นี้ไม่เกี่ยวข้องกับการซื้อกล้วยไปกิน แต่ดูเหมือนว่าลุงเจตน์จะล่วงรู้ความลับของหล่อน ว่าชอบซื้อกล้วยเพื่อไปใช้ทำประโยชน์อย่างอื่นที่ไม่ใช่การกิน
“แล้วลุงเจตน์ไม่คิดว่าหวีนี้มันใหญ่ไปหรือจ๊ะ”
คุณนายกล่าว ตาจ้องมองกล้วยน้ำว้าหวีใหญ่แล้วเกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาจนบอกไม่ถูก
“ใหญ่ดีกว่าเล็กครับ… ปกติผมเห็นคุณนายใช้แต่กล้วยไข่ งั้นลองเปลี่ยนมาใช้กล้วยที่ใหญ่กว่าดูบ้างนะครับ… น่าจะอร่อยกว่า”
ลุงเจตน์เกือบหลุดออกมาว่า ‘น่าจะมันกว่า’
แกกล่าวราวกับว่าตัวเองเป็ผู้เชี่ยวชาญในเื่ขนาด แต่ก็น่าแปลกที่คำพูดสองแง่สองง่ามที่ได้ยิน ทำให้คุณนายรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
และคำว่าปกติผม ‘เห็น’ คุณนายใช้แต่กล้วยไข่เล็กๆ ที่ได้ยิน ทำเอาหัวใจของคุณนายกระตุกวูบ อดระแวงไม่ได้ว่าลุงเจตน์คงรู้ความลับของหล่อนเข้าแล้ว
“งั้นเอาหวีนี้ก็ได้จ้ะ… ”
คุณนายเชื่อในคำแนะนำ…
จากนั้นก็พากันเดินลึกเข้ามาด้านใน เลือกซื้อผลไม้อีกหลายอย่าง ก่อนจะพากันมาหยุดอยู่ที่ร้านขายดอกไม้
คุณนายเหมาดอกกุหลาบสีแดงอร่ามเอามาเข่งใหญ่เพราะความสวยสะดุดตา หล่อนชอบสีสันของมัน ตั้งใจจะเอามาให้แม่บ้านจัดแจกันขึ้นโต๊ะอาหารและในห้องรับแขก
อีกสัปดาห์ต่อมา
เมื่อเทศกาลสงกรานต์ประจำหรือปีใหม่ไทยเวียนมาถึงอีกครั้ง คุณนายน้ำฟ้าอนุญาตให้คนงานกลับบ้านที่ต่างจังหวัดสามวัน
และช่างบังเอิญ…
วันนี้ท่านนายพลศักดาผู้เป็สามีของหล่อน ต้องเดินทางร่วมกับคณะทัวร์วัยเกษียณไปเที่ยวฮ่องกงตามโปรแกรมที่วางไว้
ซึ่งครั้งนี้คุณนายน้ำฟ้าไม่ได้ไปด้วย หล่อนให้เหตุผลว่าไม่ชอบเดินทางท่องเที่ยวแบบคณะทัวร์ซึ่งดูวุ่นวายไม่เป็ส่วนตัว
เท่ากับว่าตอนนี้…
บ้านหลังใหญ่เหลือเพียงแค่คุณนายกับลุงเจตน์ที่ต้องทำหน้าที่ยามดูแลความปลอดภัยของคนและทรัพย์สินในบ้านหลังใหญ่
“ลุงเจตน์จ๊ะ… ช่วยซื้อทุเรียนให้สองลูกนะจ๊ะ”
ตอนเย็น…
