เปลวไฟจากกองไฟยังคงลุกโชน
เหล่าปานำกิ่งไม้อีกสองสามกิ่งมาใส่เพิ่ม จากนั้นก็ใช้ไม้ท่อนหนึ่งมาทำเป็ขื่อพาด บนขื่อไม้ด้านหนึ่งนั้นมีหม้อแขวนอยู่ใบหนึ่ง ส่วนปลายอีกด้านของไม้ก็เสียบกระต่ายตัวอ้วนไว้ตัวหนึ่ง
เหล่าปาใช้ไม้สนในการเสียบทะลุตัวกระต่าย จากนั้นจึงนำไปย่างไฟด้วยการหมุนกลับด้านไปเรื่อยๆ เนื้อกระต่ายนั้นจะสุกหรือไม่ก็มิอาจทราบ ทว่าไม้สนที่เสียบอยู่นั้นกลับส่งเสียงปะทุขึ้นไม่ขาดสาย พร้อมทั้งกลิ่นหอมของไม้สนย่างที่อบอวลไปทั่ว
อาลู่ที่นอนอาบแดดมาทั้งวัน บัดนี้ใบหน้าที่เคยขาวซีดจึงระเรื่อไปด้วยสีแดงจางๆ
กระทั่งเ้านกอินทรีที่สลบไปก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
ดวงตาคู่น้อยของมันเมื่อลืมขึ้นก็ไปสบเข้ากับร่างกระต่ายที่โดนเสียบไม้ย่างกำลังหมุนอยู่กลางกองไฟ เมื่อมันเห็นเช่นนั้นก็แทบใเสียจนจะเป็ลมไปอีกรอบ ด้วยอารามใคิดว่าร่างในกองไฟนั้นเป็ตัวเองที่กำลังถูกย่างอยู่
มันนั้นใช่จะไม่เคยเห็นนกตัวอื่นถูกมนุษย์ย่างกิน
ผู้าุโตัวอื่นก็ยังเคยแนะนำมันว่า หากเจอเ้าพวกสองขาเมื่อใดก็ให้รีบหนีไปให้ไกลที่สุด ทว่าสองขาหัวโล้นบนูเาหิมะนั้นนับเป็ข้อยกเว้น
เหล่าพวกเพื่อนนกของมันก็ชอบไปหาอาหารจากพวกหัวโล้นนัก เมื่อกินอาหารกันอิ่มแล้วก็ค่อยพากันบินจากไป
เ้าอินทรีมองกระต่ายที่กำลังย่างอยู่บนเตาไฟ ด้านหลังนั้นมีเ้าสองขาที่มีก้อนเนื้อก้อนโตอยู่บนหลังกำลังใช้มือใหญ่ๆ หมุนกระต่ายไปมา ทันใดเ้านกก็พลันสะดุ้งโหยง รีบกระถดตัวไปด้านหลัง
เพราะด้านหลังตรงนั้นเป็ม้าสีนิลที่เพิ่งกระทืบมัน
มันแทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองเกือบถูกเ้าสี่ขานั่นกระทืบตาย บัดนี้จึงได้แต่แอบมองเ้าสี่ขานั่นหยอกเล่นกับเ้าทารกสองขา
เ้าอินทรีนั้นทำท่าทางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ลากปีกขยับเข้าไปข้างกายเด็กหนุ่มที่นอนาเ็อยู่
เ้านกนี่เพียงแค่เพิ่งตื่น อาลู่ก็รับรู้ได้แล้ว ท่าทางเอิกเกริกของมัน แววตาชั่วร้ายที่สอดส่องไปทั่ว พร้อมเสียงเคลื่อนไหวกุกๆ กักๆ
สุดท้ายเขาจึงรู้ได้ว่าเ้านกเพี้ยนนี่กำลังพยายามขยับมาหาเขา ขยับเข้ามาเสียจนชิดแขนของเขา
เด็กหนุ่มก็ได้แต่จนใจ เพราะแขนของเขานั้นมีไว้เพียงให้น้องสาวซบเท่านั้น
ทารกน้อยเมื่อเห็นอาณาเขตของตนกำลังถูกยึดครอง ก็รีบผละจากเ้ามืดและเ้าก้าง รีบใช้ทั้งมือและเท้าคลานมาหาพี่ชายตนทันที
เ้านกรู้สึกว่าเ้าสองขาข้างกายตนนั้นมีกลิ่นหอมบางอย่างออกมาจากร่างกาย ซ้ำยามที่เ้าเด็กนี้ยกเ้าวงกลมนั้นขึ้นมาเป่า ยามได้ยินเสียงก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดจนอยากจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆ
มันยังจำได้ว่ายามอยู่บนูเาหิมะ เหล่าพวกพ้องของมันนั้นเพียงแค่ยอมเข้าใกล้เ้าพวกสองขาหัวโล้น เ้าพวกนั้นก็ดีใจเสียจนคุกเข่าพร้อมก้มหัวคารวะ ดังนั้นการที่มันยอมเข้าใกล้เ้าเด็กนี่ก็นับว่าเป็ความเมตตาแล้ว
ทว่าคาดไม่ถึงว่าเพียงจะเพิ่งเข้าใกล้เ้าเด็กหนุ่ม เ้าทารกสองขานั้นก็เร่งคลานมาทางตนเสียแล้ว แต่ถึงอย่างไรเสียมันก็ไม่กลัวเ้าเด็กนี่หรอก ยังเป็แค่ทารกเช่นนี้ไม่น่าจะมีแรงมากเท่าใดนัก
เพียงแต่ครู่ต่อมามันกลับถูกเ้าตัวเล็กนี่พยายามใช้กำลังยึดพื้นที่ที่มันเพิ่งจะได้แค่ครู่เดียวคืน พร้อมใบหน้าราวกับอันธพาลตัวน้อย
เ้าอินทรีแทบไม่อยากเชื่อว่า มันจะถูกเ้าเด็กนี่ผลักออกมาเสียแล้ว
ถึงกระนั้นแม้ปีกมันจะได้รับาเ็ ทว่าตัวมันเองก็แรงเยอะไม่เบา มันไม่ยอมถอยให้หรอก ทันใดก็พลันโรมรันเข้าไป ใช้กรงเล็บตบเ้าทารกน้อยให้ล่าถอยไป แต่ผลลัพธ์กลับเป็เ้าเด็กนั่นโผตัวโถมเข้ามาหามันแทน
อาลู่กับเหล่าปาจึงได้เห็นทารกน้อยกับอินทรีศักดิ์สิทธิ์ตีกันจนตัวกลม เสียงตึงตังดังไปทั่ว
ไม่ว่าจะแยกกันอย่างไรก็แยกไม่ได้
ผ่านไปเพียงครู่เดียวเฉินโย่วน้อยก็คว้าหมับเข้ากับขนมันเงางามของเ้าอินทรีได้เส้นหนึ่ง จากนั้นก็หันหน้ากลับคลานไปทางพี่ชายด้วยไปสีหน้าที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมเลิกรา จากนั้นจึงซบลงกับแขนพี่ชาย
ทางเ้านกก็ได้แต่ก้มหัวต่ำลงด้วยความน้อยใจ ใบหน้านกนั้นทำท่าราวกับไม่เข้าใจเื่ตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆ ถอยหลังกลับไปแอบที่เดิม
เหล่าปาพลันหน้ากระตุกกับภาพตรงหน้า
ั้แ่ทุ่งหญ้ามีเ้าเด็กสองคนนี้มาอยู่อาศัย นับวันก็ยิ่งมีแต่เื่สนุก
กระต่ายป่าที่เขากำลังย่างอยู่นี้ก็ได้เ้าทารกน้อยเป็คนลากมาให้ กระต่ายลักษณะดีสีขาวบนศีรษะปรากฏรอบกีบเท้าของม้าที่เขาก็สงสัยว่าเ้ากระต่ายนี่ดวงซวยถึงเพียงใด ถึงได้ถูกจับมาเช่นนี้ได้
เ้ากระต่ายนี่ก็ช่างตายได้น่าอนาถเหลือเกิน รอยกีบเท้าบนหัวมันก็มีทั้งของเ้ามืดและเ้าก้าง
ทว่ายามเนื้อมันย่างสุกก็หอมไม่เบา แทบจะตลบอบอวลไปทั้งท้องทุ่งหญ้า
เหล่าปาเองก็รู้สึกว่าสองสามวันมานี้สีหน้าของตนดีขึ้นไม่น้อย ในอดีตยามเหมันต์มาเยือนก็ได้แต่หนาวจับใจ ทว่าบัดนี้เรี่ยวแรงกลับเพิ่มขึ้นมากโข
เหล่าปาฉีกเนื้อกระต่ายออกเป็ส่วนๆ
เขาชอบกินส่วนหัว สะโพก และสันในของกระต่าย
เมื่อเหล่าปาแบ่งเรียบร้อยก็ส่งส่วนขากระต่ายให้อาลู่ ด้วยอาลู่นั้นาเ็อยู่ ขากระต่ายนั้นนุ่มเคี้ยวง่ายที่สุด
ส่วนเฉินโย่วน้อยนั้นเพราะยังไม่มีฟันจึงกินได้แค่น้ำแกงข้นๆ เติมเนื้อกระต่ายฉีกลงไปเล็กน้อย
อาลู่นั่งพิงกระท่อมในมือค่อยๆ ตักน้ำแกงขึ้นดื่ม มองเ้านกที่หลบอยู่อีกมุม ในใจคิดว่าน้องสาวถึงขั้นดึงขนมันหลุดมาอีกเส้น จึงได้ฉีกเนื้อโยนให้มัน
เ้าอินทรีเห็นเช่นนั้นก็นึกสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะใช้กรงเล็บลากชิ้นเนื้อนั้นเข้ามาหาตน แล้วจึงเริ่มกิน รู้สึกว่าเ้าเนื้อนี่ไม่เหมือนเนื้อปกติที่มันเคยกิน แต่ก็รู้สึกว่าอร่อยนัก
กินไปเพียงคำหนึ่งเ้านกก็ตาเป็ประกาย
มันพลันลุกขึ้น ตาทั้งสองจับจ้องเด็กหนุ่มด้วยความใคร่รู้
อาลู่มองใบหน้าหลากหลายอารมณ์ที่เขาไม่เคยเห็นของเ้านก
เขาเป็คนที่เคยลำบากมาก่อน ปกติได้กินเนื้อแม้แต่กระดูกยังต้องกัดให้แหลก มีเสียที่ไหนจะโยนอาหารของตนให้สัตว์ง่ายๆ เช่นนี้
ถ้าไม่ใช่ว่าเหล่าปาห้ามไว้ เขาเองก็คงจะจับเ้านกนี่ย่างเสียแล้ว เ้านกนี่ตัวใหญ่ขนาดนี้ เนื้อของมันน่าจะมันไม่เบา
ทว่ายามโดนเ้านกเพี้ยนจ้องอยู่เช่นนี้ อาลู่จึงได้แต่เลือกกระดูกที่กัดให้แหลกไม่ได้ โยนไปให้
เมื่อเห็นเ้านกก็ไม่เลือกกิน
ครั้งนี้มันไม่ได้ใช้ปีกมาลากไปกินอย่างทีแรกแล้ว แต่กลับยืดคอออกมาจิกเข้าปากแทน
เหล่าปาเมื่อเห็นเช่นนั้นก็นึกสนุก จึงโยนกระดูกออกไปให้ชิ้นหนึ่งเช่นกัน ทว่าเ้านกนั้นกลับไม่แม้จะหันมองกระดูกของเขา
เหล่าปา “...”
อาลู่รู้สึกว่าเ้าอินทรีนี่ดูน่าสนใจไม่น้อย จึงได้ลองปากระดูกในมือออกไปไกลๆ
ทว่าเ้านกที่ดูภายนอกเหมือนปีกจะได้รับาเ็นั้น บัดนี้กลับสยายปีกขึ้นบินรับกระดูกชิ้นนั้นอย่างแม่นยำ แล้วกินลงท้องไปภายในพริบตา จากนั้นก็บินกลับมาตรงหน้าอาลู่ เพื่อรอชิ้นถัดไป
อาลู่มองเ้านกบินราวกับคนเขลา ไอ้นกนี่มันเพิ่งจะบินไม่ใช่หรือไร
มันบินได้แล้ว เหตุใดจึงไม่บินจากไปเล่า
เ้าอินทรีบินมาหยุดลงตรงหน้าอาลู่ ใบหน้าปรากฏแววพอใจ เพียงแต่เ้าเด็กนั่นกลับปล่อยให้มันรออยู่ตั้งนานสองนาน มันเป็ถึงอินทรีผู้สูงส่ง ที่ขนาดเ้าพวกหัวโล้นบนูเาหิมะยังต้องคุกเข่าคารวะอยู่ทุกวี่ทุกวัน เหตุไฉนเพียงแค่รับกระดูกชิ้นหนึ่งได้ มันจะต้องรู้สึกดีใจถึงเพียงนี้ ซ้ำยังรู้สึกภูมิใจอยู่นิดหน่อยอีกด้วย
“ท่านอาปา...ท่านมิใช่กล่าวว่ามันเป็นกศักดิ์สิทธิ์หรือ” อาลู่อดไม่ไหวจนต้องเอ่ยปากถาม
หลังคดงอของเหล่าปาพลันรู้สึกตึง
“อ่า อาจจะ...อาจจะไม่ใช่อินทรีกระมัง”
เฉินโย่วน้อยมองเ้านกที่เพิ่งโผมายืนตรงหน้าตนอีกแล้ว นางมิสนหรอกว่ามันเป็นกศักดิ์สิทธิ์หรือมิใช่นกศักดิ์สิทธิ์ แต่มาแย่งอาหารพี่ชายเช่นนี้ย่อมมิถูกต้อง
นางตัดสินใจไม่กินข้าวต่อ ด้วยไม่อยากกินั้แ่แรก เพราะรสชาติมันช่างแย่เหลือเกิน ทารกน้อยจึงลากแขนเสื้อตนขึ้นแล้วคลานไปทางเ้านก ก่อนจะเหยียบเ้านกกับร่างของมัน แล้วลงมือตบตีเ้านกทันที สุดท้ายจึงคว้าลงบนขนมันอีกเส้น
อาลู่ทนดูต่อไม่ไหวรีบอุ้มน้องสาวมาทางตน นางจึงจะยอมเลิกแล้วต่อกัน
ข้าวมื้อนี้จึงกินไปก็ดูมหรสพไป
เมื่อกินข้าวเสร็จอาลู่ก็เอาเ้าวงกลมบนสร้อยคอมาจับเล่น แล้วจึงลองเป่าอีกทีหนึ่ง
ครั้งนี้ได้ยินเป็เสียงเบาๆ
เสียงที่เป่านั้นไม่ได้มีทำนองอะไร เป็เพียงเสียงใสๆ ทว่าคนที่ได้ยินนั้นกลับรู้สึกสงบ
เ้าอินทรีตัวเดิมเหลือบมองเ้าทารกสองขาที่นิสัยดุดันกว่าใครกำลังนอนหลับ ก่อนจะค่อยๆ ขยับไปแอบอยู่ด้านข้าง
เหล่าปาพลันรู้สึกว่าภาพตรงหน้าตนนั้นช่างซับซ้อน มองไปก็เห็นเด็กสองคนกับนกตัวใหญ่ที่นอนอยู่ด้านข้าง ถัดไปก็มีเ้าม้าสองตัว และชายหลังค่อมเช่นเขา
เด็กนั้นจำเป็ต่อูเาแห่งนี้นัก
เด็กนั้นทำให้ผู้ใหญ่มีแรง
เขาจึงลากเตียงของตนม้าไว้ในกระท่อมไม้ ก่อนจะหลับไปพร้อมความรู้สึกว่าข้างกายตนนั้นอุ่นกว่าที่เคย
