จูชิงผงกหัวขึ้นทันควัน แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
ในเวลาเดียวกัน ศิษย์ขุนเขากระบี่เทียนหยวนที่อยู่บนเกาะหลัวโหวจับจ้องมองท้องฟ้า อัสนีบาตปะทุรวมกับเพลิงโลกันตร์หมายมาดกลืนกินเกาะหลัวโหว
“ปักษาอัสนีเก้า์ แล้วอีกตัวนั่นมันอะไร?” ซั่งกวานจือหนิงมองอสูรดึกดำบรรพ์ที่กำลังปะทะกันพลางเอ่ยถามอย่างอดมิได้
ปักษาอัสนีเก้า์เป็หนึ่งในนฤบาลของอสูรดึกดำบรรพ์ ชื่อเสียงเลื่องลือหาใดเทียม เรียกได้ว่าเป็ผู้ไร้เทียมทานแห่งเกาะหลัวโหว
ทว่าอีกฝ่ายกลับสามารถประมือกับปักษาอัสนีเก้า์ได้ ทั้งยังไม่มีใครด้อยกว่าใคร เห็นได้ชัดว่ามันมิใช่สัตว์อสูรธรรมดาสามัญ
“เปลวเพลิงมีกลิ่นอายพลังคล้ายหงส์ไฟ” จินขวางพูด
“จักต้องเป็พลังปราณของหงส์ไฟไม่ผิดแน่ ปักษาตัวนั้นมีสายเืของหงส์ไฟ” ชวีหลิงเฟิงถอนหายใจเล็กน้อย
หงส์ไฟเป็อสูรโบราณดึกดำบรรพ์ที่ทัดเทียมกับั ความแข็งแกร่งเหลือล้ำเกินหยั่งถึง เปลวเพลิงของมันสามารถเผาผลาญมหาสมุทร ทำลายทุกสรรพสิ่ง
ปักษาเพลิงมีสายเืของหงส์ไฟอยู่ แม้ว่าจักบางเบา แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้มันเหนือชั้นกว่าอสูรดึกดำบรรพ์ตัวอื่นๆ
“มิน่าล่ะ เหตุใดถึงอาจหาญกล้าประมือกับปักษาอัสนีเก้า์ ที่แท้ก็เพราะมีสายเืของหงส์ไฟนี่เอง” ศิษย์ขุนเขากระบี่เทียนหยวนคนหนึ่งร้องเสียงหลง
“ถ้าฆ่าปักษาเพลิงนั่นได้ แล้ว่ชิงเน่ยตันมาล่ะก็...” ศิษย์อีกคนพูดด้วยความตื่นเต้น
“หึ ฝันไปเถอะ อสูรโบราณดึกดำบรรพ์ทรงพลังหาใดเปรียบ อย่าว่าแต่เ้ากับข้าเลย แม้ว่าจักเป็ผู้าุโในสำนักก็ใช่ว่าจะประมือกับพวกมันได้ง่ายๆ” จินขวางแค่นเสียงอย่างไม่แยแส
ปักษาเพลิงกับปักษาอัสนีเก้า์เปิดศึกกันกลางน่านฟ้า ทว่าเพียงพลานุภาพที่ส่งออกมายังเกาะหลัวโหวนั้นยังคงแกร่งกล้าแสนทวี กระทั่งชวีหลิงเฟิงกับจินขวางซึ่งเป็อนุชนผู้มีพร์ของขุนเขากระบี่เทียนหยวน เมื่อเผชิญหน้ากับพลังนี้ยังต้องอกสั่นขวัญแขวน
มิว่าปักษาอัสนีเก้า์หรือปักษาเพลิงที่มีสายเืหงส์ไฟ พลังปราณของพวกมันก็แกร่งกล้าเกินพรรณนา เหนือชั้นเกินกว่าที่พวกเขาจักรับมือไหว
“เหตุใดอสูรโบราณดึกดำบรรพ์ทั้งสองตัวถึงสู้กันล่ะ?” ซั่งกวานจือหนิงขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
จูชิงอยู่ใกล้กว่าพวกซั่งกวานจือหนิงมาก เขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดชัดเจนยิ่งกว่าที่พวกซั่งกวานจือหนิงเห็นหลายเท่า พวกมันเหมือนกำลังต่อสู้กันเพื่อบางสิ่ง!
ท่ามกลางอัสนีบาตและเปลวเพลิงที่ปกคลุมท้องฟ้า แสงล้ำค่าเส้นหนึ่งพุ่งปราดคล้าย้าทำลายพันธนาการของเปลวเพลิงกับอัสนี ทว่าภายใต้แรงกดดันมหาศาลของสองอสูรดึกดำบรรพ์ สุดท้ายแล้วแสงล้ำค่าก็ถูกสยบกลับมาทุกครั้ง
“ปักษาอัสนีเก้า์กับปักษาเพลิงงั้นรึ เกิดอะไรขึ้นกับเกาะหลัวโหว?” ผู้าุโคนหนึ่งของขุนเขากระบี่เทียนหยวนมองการต่อสู้บนฟ้าเหนือเกาะหลัวโหวด้วยความใ
ก่อนหน้านี้มีัผงาดก่อให้เกิดการจลาจลขึ้นบนเกาะหลัวโหว ตอนนี้สองนฤบาลกลับต่อสู้กันอีก นี่เป็สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“เปรี้ยง!” สายฟ้าเส้นหนึ่งผ่าฟาด ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในรัศมีร้อยจั้งถูกทำลายไม่เหลือซาก!
จูชิงสะดุ้งโหยงไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อ แม้เป็เพียงเสี้ยวพลังจากการต่อสู้ของสองนฤบาล หากสำหรับจอมยุทธ์อย่างจูชิงแล้วนั้น มันอันตรายถึงแก่ชีวิต
“พวกเราออกไปก่อนเถอะ!” ชวีหลิงเฟิงพูดจบก็พาศิษย์ของขุนเขากระบี่เทียนหยวนไปจากที่นี่
มีศิษย์บางคนอยากลองเสี่ยงโชค ทว่าก็ต้องยอมออกไปจากที่นี่ เพราะพลังของปักษาอัสนีเก้า์กับปักษาเพลิงน่าหวาดหวั่นมากเกินไป เปลวเพลิงกับอัสนีดารดาษทั่วท้องฟ้า แค่สะเก็ดพลังก็เพียงพอที่จักฆ่าพวกเขาแล้ว
“ฟิ้ว!” ทันใดนั้น แสงล้ำค่าพุ่งแหวกผ่านอัสนีกับเปลวเพลิง กระบี่ปราณห้าสีประจักษ์ทำลายเปลวเพลิงกับอัสนีพินาศเป็เสี่ยง!
“โฮกก!”
“โฮกก!”
เสียงโอดครวญสะท้อนก้องนภาลัย แววตาของปักษาเพลิงกับปักษาอัสนีเก้า์ฉายแววหวาดผวา!
ร่างกายของสองสัตว์อสูรถูกหล่อหลอมมานานนับพันหมื่นปี ศัสตราวุธที่สามารถสร้างาแให้กับพวกมันได้ในใต้หล้านี้มีน้อยนิดเพียงนับนิ้ว ทว่าเบื้องหน้ากระบี่ปราณห้าสี กายาของพวกมันกลับอ่อนแอมิต่างอันใดกับเต้าหู้ ปีกที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกลับถูกทะลวงอย่างง่ายดายในการโจมตีเดียว!
ปักษาเพลิงกับปักษาอัสนีเก้า์คำรามอยากจะไล่ตามแสงล้ำค่านั้น หากแต่มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยใน่พริบตาเดียว!
“ปัง!” ปักษาเพลิงกับปักษาอัสนีเก้า์บินตามรัศมีแสงล้ำค่า แต่กลับถูกสนามพลังชั้นหนึ่งขัดขวางไว้ สองอสูรดึกดำบรรพ์ซึ่งมีพลานุภาพเหนือชั้นฟ้ายังทำอะไรสนามพลังนี้ไม่ได้ ถึงพวกมันจักเป็โทสะ ทว่าก็ทำได้เพียงมองแสงล้ำค่าหายไปต่อหน้าต่อตา
พลานุภาพของเขตแดนเหลือล้ำสุดแสน มันปิดกั้นเกาะหลัวโหวมานานเป็พันหมื่นปีแล้ว นี่มิใช่สิ่งที่อสูรดึกดำบรรพ์ทั้งสองจักสามารถทำลายได้
พอแสงล้ำค่าหายไป สองอสูรดึกดำบรรพ์ก็หมดความสนใจที่จักต่อสู้ในทันที พวกมันตระหนักรู้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายเป็อย่างดี สู้กันต่อไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา
จูชิงมองปักษาอัสนีเก้า์ตรงหน้า ขนาดตัวของมันหดเล็กลงกว่าเดิมหลายเท่า สายฟ้ารุนแรงครอบคลุมบริเวณรัศมีสิบจั้ง จูชิงไม่กล้าขยับแม้ครึ่งก้าว
อสูรดึกดำบรรพ์ทั้งสองมีพลานุภาพเหนือฟ้าหาใดเปรียบ สามารถควบคุมลมปราณของตัวเองได้ตามใจนึก แต่กลับถูกโจมตีจนาเ็ เห็นได้ชัดว่ากระบี่เล่มนั้นน่าพรั่นพรึงมากเพียงไหน
เืของปักษาอัสนีเก้า์หยดหนึ่งหยดลงมาข้างจูชิงพอดิบพอดี เืสดหยดลงพื้นแปรเปลี่ยนกลายเป็ปักษาอัสนีเก้า์ตัวเล็กจิ๋ว แผดเสียงร้องกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หนึ่งหยดโลหิตสามารถวิวัฒน์เป็สัตว์อสูร ปักษาอัสนีเก้า์แข็งแกร่งขนาดไหนกัน เหตุใดเืหยดเดียวถึงมีพลานุภาพน่าเหลือเชื่อเฉกเช่นนี้!
“เ้าหนู มัวอึ้งอะไรอยู่ รีบกำราบเืบริสุทธิ์นั่นสิ!” เฒ่าปีศาจะโ
“กำราบ กำราบอย่างไรเล่า?” จูชิงกลอกตา แค่ขยับเข้าไปใกล้เขายังไม่กล้า อัสนีบาตรอบตัวมันน่าจะฆ่าเขาตายได้เป็ร้อยเป็พันครั้งกระมัง
“เืบริสุทธิ์ที่ว่ามันคืออะไร?” จูชิงเอ่ยถามเฒ่าปีศาจ เฒ่าปีศาจเบะปากเล็กน้อยแล้วอธิบายให้จูชิงฟังว่าเืบริสุทธิ์คืออะไร
ลมปราณเป็รากฐานของจอมยุทธ์ ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ลมปราณก็จักยิ่งแกร่งกล้ามากเท่านั้น เมื่อบำเพ็ญเพียรถึงขั้นหลอมลมปราณ ลมปราณภายในกายาจักเปลี่ยนแปลง โลหิตเปรียบดั่งหินหนืด กระดูกเปรียบดั่งหยก ไขกระดูกเปรียบดั่งน้ำแข็ง
สัตว์อสูรจักสร้างโลหิตบริสุทธิ์ในร่างกายของพวกมัน สัตว์อสูรขั้นหลอมลมปราณอย่างมากก็น่าจักกลั่นเืบริสุทธิ์ออกมาได้สักสิบหยด ในเืบริสุทธิ์อุดมไปด้วยเจตจำนงและจิติญญา มีประโยชน์มากมหาศาลต่อจอมยุทธ์
ปักษาอัสนีเก้า์มีขั้นบำเพ็ญเพียรสูงกว่าขั้นหลอมลมปราณ เืบริสุทธิ์ย่อมมีมากกว่าสิบหยด หากแต่ผู้ที่สามารถโจมตีปักษาอัสนีเก้า์จนหลั่งเืบริสุทธิ์ออกมาได้นั้นจักมีสักกี่คน ถึงจะเป็ผู้ยิ่งใหญ่แห่งขุนเขากระบี่เทียนหยวน อย่างน้อยๆ ก็ต้องร่วมมือกันสักสิบคนถึงจะทำสำเร็จ
สำหรับจูชิงที่อยู่ขั้นหลอมกายา เรียกได้ว่ามันเป็โอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิต เมื่อใดที่หลอมเืบริสุทธิ์ของปักษาอัสนีเก้า์สำเร็จย่อมได้รับประโยชน์มหาศาลเกินกว่าจักจินตนาการ ยิ่งกว่าไข่จระเข้ั์ดึกดำบรรพ์ไม่รู้กี่สิบเท่า บางทีจูชิงอาจก้าวะโไปสู่จุดสูงสุดของขั้นพลังก็เป็ได้
“แต่ข้าไม่กล้าเข้าไปใกล้!” พอได้ยินความล้ำค่าของเืบริสุทธิ์ปักษาอัสนีเก้า์ จูชิงถึงกับตาแดงก่ำ ทว่าอัสนีบาตนั่นทำให้เขาต้องหัวเราะทั้งน้ำตา
หากอยากโลหิตบริสุทธิ์จักต้องสยบเจตจำนงสัตว์อสูรที่อยู่ข้างในเสียก่อน
ปักษาอัสนีเก้า์อานุภาพผลาญฟ้า แม้จักเป็แค่เืหยดเดียว หากแต่เจตจำนงที่อยู่ข้างในนั้นมิใช่สิ่งที่จอมยุทธ์ขั้นหลอมกายาสามารถรับไหว เกิดทำอะไรบุ่มบ่ามอาจทำลายจิติญญาของจูชิงได้!
“เ้ามีของล้ำค่าอย่างศิลาผนึกิญญาพิชิต์ ยังกลัวเจตจำนงของปักษาอัสนีเก้า์อีกรึ?” เฒ่าปีศาจแค่นเสียงหึ
ศิลาผนึกิญญาพิชิต์รวบรวมจิติญญาที่แหลกสลายของเขาหลอมผสานกลายเป็หนึ่งเดียว นับประสาอะไรกับเจตจำนงของปักษาอัสนีเก้า์?
จูชิงมีของดีกลับไม่เห็นค่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าศิลาผนึกิญญาพิชิต์เลิศล้ำถึงเพียงใด ในยุคสมัยรุ่งเรืองของเฒ่าปีศาจ เขาไม่มีกระทั่งโอกาสแตะต้องมันแม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำ!
จูชิงมิเคยส่งจิติญญาเข้าไปในศิลาผนึกิญญาพิชิต์ เขานึกว่าศิลาผนึกิญญาพิชิต์เป็แค่เครื่องชุบชีวิตคนตาย
“เชื่อมต่อจิติญญาของเ้ากับศิลาผนึกิญญาพิชิต์ แค่เสี้ยวพลังหนึ่งของศิลาผนึกิญญาพิชิต์ก็สามารถสยบจิติญญาของปักษาอัสนีเก้า์ได้โดยมิต้องลงแรง!” เฒ่าปีศาจพูด
เชื่อมต่อิญญากับศิลา ฟังแล้วดูไร้สาระ แต่พอจูชิงลอง ศิลาผนึกิญญาพิชิต์พลันสั่นสะท้าน เขาััได้ว่าสายเืของตัวเองเชื่อมต่อกับศิลาผนึกิญญาพิชิต์!
“วิ้ง!” แสงิญญาสว่างวาบออกมาจากจิติญญาของจูชิง มันห่อหุ้มเืบริสุทธิ์ของปักษาอัสนีเก้า์ หลอมผสานลงไปในศิลาผนึกิญญาพิชิต์
ในเืบริสุทธิ์ของปักษาอัสนีเก้า์ที่ซึ่งมีเจตจำนงของปักษาอัสนีเก้า์อยู่มีหรือจักยอมถูกสยบง่ายๆ มันพยายามดิ้นทุรนทุราย ทว่าพอถูกแสงิญญาห่อหุ้มเข้าไปยังศิลาผนึกิญญาพิชิต์สุดท้ายก็ไร้ซึ่งหนทางต่อต้าน!
เฒ่าปีศาจยืนอยู่ข้างๆ มองดูเจตจำนงของปักษาอัสนีเก้า์พลางยิ้ม กระทั่งเขายังต้องจำนนต่อศิลาผนึกิญญาพิชิต์มาแล้ว นับประสาอะไรกับปักษาอัสนีเก้า์ที่มิใช่สายเืบริสุทธิ์!
จูชิงคาดไม่ถึงว่ากระบวนการจักง่ายดายเฉกเช่นนี้!
เขามองหยดเืบริสุทธิ์สีทองอร่ามในมือ ข้างในนั้นมีปักษาอัสนีเก้า์ตัวเล็กจิ๋วกับอัสนีกัมปนาท ทว่าเมื่ออยู่กับจูชิงมันกลับว่านอนสอนง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ!
ถ้าจอมยุทธ์ใต้หล้าฟ้านี้รู้ว่าจูชิงมีเืบริสุทธิ์ของปักษาอัสนีเก้า์ ทั้งยังสยบเจตจำนงของมันได้โดยสมบูรณ์ พวกเขาจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อ่ชิงเืบริสุทธิ์มาจากจูชิงเป็แน่!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้