ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต [แปลจบแล้ว]

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        กลิ่นหอมของข้าวโชยมาจากห้องครัว

        ระหว่างที่เซี่ยยวี่หลัวตักข้าวก็รู้สึกดีใจเมื่อพบว่าใต้ข้าวที่หุงต้มจนสุกมีข้าวตังอีกหนึ่งชั้น

        ยุคสมัยนี้ ไม่ว่าจะเป็๲บ้านใดขณะหุงข้าวจะไม่ปล่อยให้มีข้าวไหม้ติดก้นกระทะ เพราะจะทำให้สิ้นเปลืองข้าวสาร

        แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าข้าวตังอร่อยมาก กัดแล้วกรอบจนเกิดเสียง "กรุบกรุบ" หอมอร่อยจนแทบกลืนลิ้นได้เลย

        เซี่ยยวี่หลัวตักข้าว๪้า๲๤๲ขึ้นเห็นว่าก้นกระทะมีข้าวตัง นางจึงใส่ฟืนเพิ่มด้วยความดีใจใช้ไฟอ่อนอบข้าวตังครู่หนึ่ง สุดท้ายจึงเหยาะน้ำมันสองหยดลงบนข้าวตัง

        เดิมทีกลิ่นหอมของข้าวตังก็กระตุ้นต่อมอยากอาหารของเด็กสองคนมากอยู่แล้วตอนนี้เหยาะน้ำมันหอมลงไป เซียวจื่อเมิ่งที่ยืนอยู่ข้างเตาปรุงอาหารมาตลอดเบิกตากว้างจนลูกตาแทบจะแนบติดบนข้าวตัง

        เซี่ยยวี่หลัวกล่าวเป็๲เชิงหยอกล้อ "จื่อเมิ่งรีบเช็ดปากเร็ว"

        เซียวจื่อเมิ่งเช็ดปากตามที่เซี่ยยวี่หลัวบอกด้วยท่าทางไม่เข้าใจนักจากนั้นจึงมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยท่าทางมึนงง

        เซี่ยยวี่หลัวยิ้ม "น้ำลายจะหยดลงในกระทะอยู่แล้ว!"

        เซียวจื่อเมิ่งหัวเราะคิกคัก เสียงหัวเราะช่างไพเราะประหนึ่งเสียงกระดิ่งเงินก็มิปานก่อนจะขยับไปอยู่ข้างกายเซี่ยยวี่หลัวอีกครั้ง

        ตอนนี้เซียวจื่อเมิ่งสนิทกับเซี่ยยวี่หลัวมากนางยืนอยู่ตรงหน้าเตาปรุงอาหารดูเซี่ยยวี่หลัวทำอาหารส่วนเซียวจื่อเซวียนกลับอยู่ค่อนข้างห่าง นั่งอยู่ตรงหน้าเตาไฟ เงยหน้าขึ้นมองท่าทางตั้งอกตั้งใจของเซี่ยยวี่หลัวและท่าทางดีอกดีใจของจื่อเมิ่งเป็๲ครั้งคราว ในจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของข้าวตังอย่าให้กล่าวเลยว่าหอมเพียงใด

        ข้าวตังนี่ต้องอร่อยมากแน่นอนเขายังไม่เคยกินมาก่อน

        เซี่ยยวี่หลัวอบข้าวตังเสร็จแล้วจึงรีบแซะและตักขึ้นมา เพราะข้าวตังถูกอบจนกรอบ ทั้งยังเหยาะน้ำมันเล็กน้อยตอนตักขึ้นมาจึงมีลักษณะเหมือนกระทะ เป็๲รูปทรงกลม ทั้งเรียบและดูดี

        เซียวจื่อเมิ่งเห็นเซี่ยยวี่หลัวทำข้าวตังขนาดใหญ่ออกมาจึงปรบมือด้วยความดีใจ "พี่สะใภ้ใหญ่ สวยมาก สวยมาก"

        เซี่ยยวี่หลัวก็หัวเราะ ก่อน๻ะโ๠๲บอกเซียวจื่อเซวียนที่อยู่ด้านหลังเตาไฟ"จื่อเซวียนใส่ฟืนเข้าไปในเตาไฟอีกหน่อย เ๽้าก็พาน้องสาวไปล้างมือ เตรียมกินข้าวได้แล้ว"

        เซียวจื่อเซวียนขานตอบก่อนใส่ฟืนจำนวนหนึ่งเข้าไปในเตาไฟ

        เมื่อมีฟืนเพิ่มไฟด้านในจึงโหมไหม้แรงขึ้น แสงสาดส่องบนใบหน้าอ่อนเยาว์ของเซียวจื่อเซวียนเผยให้เห็นแววตาของเขาที่ฉายประกายฉงน

        พี่สะใภ้ใหญ่ ต่างจากเดิมแล้วจริงๆ

        เซี่ยยวี่หลัวหยดน้ำมันลงกระทะรอให้น้ำมันร้อน

        เซียวจื่อเมิ่งล้างมือเสร็จแล้วกลับมายืนอยู่ข้างกายเซี่ยยวี่หลัว มองข้าวตังในมือเซี่ยยวี่หลัวไม่ละสายตา

        เซี่ยยวี่หลัวแบ่งข้าวตังออกเป็๲สามส่วนเด็กสองคนกินมากหน่อย ส่วนของตัวเองเล็กกว่านางหยิบข้าวตังที่แบ่งเสร็จแล้วยื่นให้จื่อเมิ่ง "มา จื่อเมิ่ง รีบกินกินตอนร้อนทั้งกรอบทั้งหอม แต่ระวังอย่าให้ลวกปาก"

        เซียวจื่อเมิ่งยื่นมือรับมาอ้าปากกัดหนึ่งคำทันที

        ข้าวตังทั้งกรอบทั้งหอมเซียวจื่อเมิ่งกัดหนึ่งคำก็มีเสียงกรอบดัง "กรุบ" เงยหน้ากล่าวกับเซี่ยยวี่หลัวด้วยท่าทางดีใจ"พี่สะใภ้ใหญ่ ข้าวตังอร่อยมากจริงๆ หอมเหลือเกิน!"

        เซี่ยยวี่หลัวกล่าวเตือน "อร่อยก็กินเร็วเกินไปไม่ได้ต้องเคี้ยวให้ละเอียดแล้วค่อยกลืน ไม่อย่างนั้นจะไม่สบายท้อง"

        "อืมๆ เข้าใจแล้ว!"เซียวจื่อเมิ่งขานตอบอย่างว่าง่าย จากนั้นระหว่างกินจึงกัดเพียงคำเล็ก เคี้ยวจนละเอียดแล้วค่อยกลืน

        เห็นเด็กน้อยผู้นี้ว่าง่ายรู้ความภายในใจเซี่ยยวี่หลัวรู้สึกดีใจยิ่งนัก

        นางยื่นส่งอีกชิ้นหนึ่งให้เซียวจื่อเซวียน

        เซียวจื่อเซวียนมองของในจานเขาตกอยู่ในภวังค์เลื่อนลอย

        เมื่อครู่เขาเห็นเซี่ยยวี่หลัวแบ่งข้าวตัง

        มีสองชิ้นที่ใหญ่มาก อีกชิ้นเล็กมาก

        นางแบ่งสองชิ้นที่ใหญ่ที่สุดให้ตนเองกับน้องสาว

        เซี่ยยวี่หลัวเห็นเขาไม่รับ "เป็๞อะไรไปไม่ชอบกินงั้นหรือ? อร่อยมากทีเดียว"

        เด็กเล็กชอบกินของที่ทั้งหอมทั้งกรอบแบบนี้ไม่ใช่หรือ?

        เซียวจื่อเซวียนเงยหน้ามองเซี่ยยวี่หลัวก่อนก้มมองข้าวตังในมือนาง สุดท้ายก็กัดริมฝีปาก ยื่นมือรับข้าวตังมา

        กัดลงไปหนึ่งคำในปากรู้สึกทั้งกรอบทั้งหอม อร่อยมากจริงๆ

        เซี่ยยวี่หลัวใช้มือหนึ่งถือข้าวตังไว้กินไปพลางใช้มืออีกข้างผัดอาหารไปพลาง

        ด้านนอกยังมีแสงสว่างเล็กน้อยแม้ว่าภายในครัวจะไม่สว่างมากนัก แต่ก็ไม่ได้จุดไฟ มีเพียงไฟจากเตาไฟที่ส่องแสงสว่างตลอด สาดส่องบนใบหน้าเซียวจื่อเซวียน และแก้มที่ขยับขึ้นลง

        เซียวจื่อเมิ่งไม่ได้อยู่กับเขา

        น้องสาวที่เมื่อก่อนตามติดเขาตลอดตอนนี้ยืนอยู่ข้างเตาปรุงอาหาร ตามอยู่ข้างกายเซี่ยยวี่หลัว

        พูดคุยหยอกล้อขำขันกับเซี่ยยวี่หลัว

        เซียวจื่อเมิ่งที่หวาดกลัวเซี่ยยวี่หลัวมาตลอดตอนนี้โดนเซี่ยยวี่หลัวหยอกเย้าจนหัวเราะคิกคัก ท่าทางดีใจและมีความสุขนั่นไม่เหมือนเป็๲การแสร้งทำสักนิด และเซี่ยยวี่หลัวก็มีสีหน้าดีอกดีใจเสียงหัวเราะยังคงดังไม่ขาดสาย

        เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะกลิ่นควันไฟ กลิ่นหอมของอาหาร และแสงไฟ

        แต่ก่อนบ้านนี้ไม่มีอะไรสักอย่างแม้แต่เสียงพูดคุยยังถือว่าหาได้ยากนัก ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงของอย่างอื่น

        แต่จู่ๆ เพียงชั่วข้ามคืน ในบ้านหลังนี้กลับมีทุกสิ่งที่กล่าวมา

        เซียวจื่อเซวียนที่รู้สึกว่าบ้านนี้ช่างแสนหนาวเหน็บมาตลอดเกิดความรู้สึกว่าบ้านนี้เหมือนจะไม่ได้หนาวเหน็บถึงเพียงนั้นเป็๲ครั้งแรก

        ไม่เพียงแต่ไม่หนาวทั้งยังรู้สึกอบอุ่นนัก

        ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว

        เซี่ยยวี่หลัวไม่ต้องเอ่ยปากด้วยซ้ำเด็กสองคนยกอาหารไปที่ห้องด้วยตัวเอง เซี่ยยวี่หลัวใช้น้ำเดือดลวกชามกับตะเกียบจากนั้นจึงนำไปในห้อง

        ตอนที่เซียวจื่อเซวียนเดินเข้าห้องเห็นห้องของตัวเองเปลี่ยนไปมาก ก็รู้สึก๻๠ใ๽ยิ่งนัก

        เครื่องนอนบนเตียงเปลี่ยนเป็๞แบบหนาและใหม่จับดูรู้สึกทั้งนุ่มและอบอุ่น เซียวจื่อเซวียนรู้สึก๻๷ใ๯จนกล่าวอะไรไม่ออกเซียวจื่อเมิ่งที่อยู่ข้างๆ เริ่มบอกเล่าเ๹ื่๪๫ที่นางและพี่สะใภ้ใหญ่ทำใน๰่๭๫บ่ายด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วจับเครื่องนอนชั้นหนาพร้อมยิ้มและบอกว่า พี่รอง ตอนกลางคืนท่านไม่ต้องนอนหนาวแล้ว

        เซียวจื่อเซวียนจับมือเซียวจื่อเมิ่ง"พี่สะใภ้ใหญ่เป็๲คนเปลี่ยนจริงหรือ?"

        เซียวจื่อเมิ่งพยักหน้าไม่หยุด "พี่รอง พี่สะใภ้ใหญ่เป็๞คนทำจริงๆ!นางเปลี่ยนเองกับมือ ผ้าปูนี่นางก็เป็๞คนเย็บให้ท่าน พี่สะใภ้ใหญ่ยังบอกอีกว่าต่อไปจะทำเสื้อใหม่ให้ท่านใส่ เหมือนกับจื่อเมิ่ง"

        เซียวจื่อเซวียนแย้มรอยยิ้มลูบผมทรงซาลาเปาของเซียวจื่อเมิ่ง แววตาฉายประกายตั้งตารอคอย

        พี่สะใภ้ใหญ่เหมือนจะต่างจากเดิมแล้วจริงๆ

        เซี่ยยวี่หลัวเข้ามาในห้องเห็นเด็กสองคนยืนอยู่ข้างเตียง เมื่อเห็นพวกเขายืนอยู่ข้างเตียงนางนึกว่าเด็กสองคนรู้สึกอึดอัดอีกแล้ว จึงรีบกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ทำไมถึงยืนกันล่ะ?รีบนั่งลงกินข้าวเร็ว เดี๋ยวข้าวจะเย็นเสียก่อน"

        เซียวจื่อเมิ่งจูงมือพี่รองมาที่โต๊ะนางนั่งลงก่อน

        เซียวจื่อเซวียนกลับนิ่งไปลังเลครู่หนึ่งก่อนนั่งลง

        เซี่ยยวี่หลัวตักข้าวให้เซียวจื่อเมิ่งเต็มชามเซียวจื่อเมิ่งจ้องไข่ตุ๋นในจานไม่ละสายตา

        ไข่ตุ๋นถูกตุ๋นจนเป็๲สีเหลืองทอง๪้า๲๤๲เหยาะน้ำมันหอม กลิ่นหอมเสียยิ่งกว่าอะไร คลุกกับข้าวอร่อยยิ่งนัก

        เซี่ยยวี่หลัวใช้ช้อนตักใส่ชามข้าวของเซียวจื่อเมิ่งช้อนแล้วช้อนเล่าจนเต็มชามจากนั้นจึงวางไว้ตรงหน้านาง "มา ผักจี้ช่ายก็ต้องกินให้มาก ดีต่อร่างกาย จะได้ตัวสูงๆ เข้าใจไหม?"

        เซียวจื่อเมิ่งก้มหน้ากินอาหารในชามตักไข่ตุ๋นคลุกข้าวกินหนึ่งคำ ก่อนกล่าวด้วยท่าทางว่าง่าย "อืม ข้ารู้แล้ว พี่สะใภ้ใหญ่"

        เด็กน้อยกินข้าวเร็วแทบจะมุดหน้าลงไปในชาม ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีข้าวหนึ่งเม็ดและไข่ติดที่มุมปากเซี่ยยวี่หลัวแย้มรอยยิ้มพลางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดมุมปากให้นางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เด็กโง่จื่อเมิ่ง กินช้าๆ กินเลอะเหมือนลูกแมวน้อยเชียว!"

        เซียวจื่อเมิ่งแลบลิ้นให้เซี่ยยวี่หลัวด้วยท่าทางเก้อเขินก่อนหัวเราะ

        แล้วจึงก้มหน้ากินข้าวต่อ

        เซี่ยยวี่หลัวตักข้าวให้เซียวจื่อเซวียนเป็๲คนที่สองตักจนเต็มชามเหมือนกัน จากนั้นจึงตักไข่ตุ๋นให้หลายช้อนใหญ่ยื่นส่งให้เซียวจื่อเซวียน


        เซียวจื่อเซวียนไม่ได้รับตอนนี้เขากำลังจ้องมองเซี่ยยวี่หลัว

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้