“เดี๋ยวก่อนโยตะ นายต้องแปรงฟันก่อน”

        "ทำไมล่ะ?"

        “ฉันใส่กระเทียมลงไปในซุปนะ ปากนายอาจมีกลิ่นก็ได้”

        โยตะขมวดคิ้วราวกับจะต่อต้าน แต่ฉันขอไม่ประนีประนอมประเด็นนี้เด็ดขาด

        เมื่อเขาเห็นฉันยืนกรานแบบนั้น เขาก็จงใจแสดงความไม่พอใจออกมา เหมือนเขากำลังบ่นฉันว่า อย่าทำให้เสียบรรยากาศจูบแบบนี้สิ

        “เมื่อกี้บรรยากาศมันเหมาะกับการจูบไม่ใช่เรอะ?”

        “ใช่ ฉันขอโทษ แต่ฉันห่วงเ๱ื่๵๹กลิ่นปากจริงๆ”

        แม้ริมฝีปากของโยตะยังไม่ได้๱ั๣๵ั๱กับฉัน แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า มือของเขากำลังเอื้อมมาจับกระโปรงของฉัน เพื่อลูบไล้ต้นขาด้านนอกราวขอประท้วง

        ฉันก็รู้สึกว่าบรรยากาศเมื่อครู่นี้กำลังพอเหมาะ จริงๆ แล้วเราควรจะไปไกลมากกว่านี้

        แม้ฉันจะรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่บอกเขา แต่ฉันก็รับจูบอันลึกซึ้งที่เต็มไปด้วยรสชาติกระเทียมไม่ไหวจริงๆ

        “ฉันเพิ่งกินแอปเปิลไป กลิ่นมันน่าจะถูกหักล้างให้เป็๲กลางไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

        "เอิ่ม... โยตะนายควรไปแปรงฟันนะ… "

        "ไม่เข้าใจเลยจริงๆ"

        โยตะจ้องตาฉันที่ก็ยังไม่ยอมให้เข้ามาประกบริมฝีปากง่ายๆ

        เมื่อเขารู้แล้วว่าคงยากที่จะฝืน เขาจึงยอมอ่อนข้อด้วยการแสดงออกที่ดูเหมือนทำอะไรไม่ถูก

        “เฮ้อ... ถ้าฉันไปแปรงฟัน แล้วเธอล่ะ?”

        “ฉันไม่มีแปรงสีฟัน จะให้พกมันมาด้วยรึไง?”

        “อย่างน้อยก็ไปบ้วนปากเถอะ”

        หลังจากโต้เถียงกันพักหนึ่ง สีหน้าของโยตะก็เริ่มกระอักกระอ่วนและเศร้านิดๆ 

        เขาจับมือฉันลากไปที่ห้องน้ำ หยิบแปรงสีฟันขึ้นมา และโยนน้ำยาบ้วนปากขวดหนึ่งมาให้

        เมื่อเห็นว่าเขาไม่ชอบถูกเอาเปรียบ ก็ทำให้ฉันอดไม่ไหวที่จะหัวเราะออกมา

        แต่ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ ดังนั้นฉันจึงทำความสะอาดปากไปพร้อมกับเขา

        สุดท้ายแล้วฉันก็ทำแค่บ้วนปาก จึงเป็๲ปกติที่ฉันจะเสร็จก่อน

        ขณะที่เขาแปรงฟัน ฉันก็แอบยิงฟันขาวไร้ตำหนิของตัวเองผ่านเงาสะท้อนของกระจก

        เมื่อโยตะเห็นฉันทำแบบนั้น เขาจึงเร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย เพื่อแปรงฟันให้เสร็จเร็วที่สุด

        จนสุดท้ายเขาก็โยนแปรงสีฟันกลับเข้าไปในถ้วยใส่น้ำยาบ้วนปาก

        ก่อนออกจากห้องน้ำ เขาก็อุ้มฉันขึ้น แล้วจมูกของเราก็แตะกันเล็กน้อยในระยะที่ใกล้มาก

        เขาเปิดปากเล็กน้อยจ่อมาที่จมูกของฉัน แล้วค้างอยู่ท่านั้นโดยไม่หายใจไปพักหนึ่ง ก่อนจะปิดปากลง

        “โอเคหรือยัง?”

        “โยตะ เ๯้าเด็กนี้นี่! โอเคแล้วย่ะ”

        "ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก"

        เขาดึงฉันเข้ามาในอ้อมแขน และเริ่มประกบริมฝีปากอันลึกซึ้งชวนให้รู้สึกเร่าร้อนจนฉันเสียวซ่านเล็กน้อย

        ปกติแล้วรสจูบของเขาจะมีเอกลักษณ์ที่เป็๲ของเขา แต่วันนี้เหมือนจะมีกลิ่นยาสีฟันและน้ำยาบ้วนปากคละเคล้าอยู่

        เมื่อเทียบกับการจูบทุกครั้งที่ผ่านมา คราวนี้โยตะดูเ๯้าเล่ห์มากขึ้น เขาบังคับให้ฉันแลกน้ำลาย และแม้ฉันจะเข้าใจว่านี่เป็๞การกระทำเอาแต่ใจแบบเด็กๆ ของเขา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าจิตใจฉันก็กำลังละลายเพราะสิ่งนี้เช่นกัน

        ขณะที่เขาอุ้มฉันไปที่เตียง ด้วยความตั้งใจว่าจะให้ฉันเป็๲ของหวานหลังมื้ออาหาร ฉันก็อดใจที่จะรอสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างหลีกหนีนี้ไม่ได้

        วันนี้โยตะยังคงให้ความพึงพอใจกับฉันอย่างมาก เขาอ่อนโยนและเอาใจใส่มากกว่าที่ฉันเข้าใจ แถมยัง๱ั๣๵ั๱ความรักที่เขาให้กับฉันได้มากขึ้นนิดหน่อย จริงๆ นั่นอาจเป็๞แค่ความรักเล็กๆ น้อยๆ ที่มากไปกว่าการเป็๞เพื่อนคู่นอนธรรมดาๆ 

        ฉันคิดว่านี่คือของขวัญตอบแทนสำหรับมื้อเย็นที่ฉันเตรียมไว้อย่างดีใช่ไหม? บางทีถ้าฉันคิดแบบนี้ โยตะก็น่ารักขึ้นอีกหน่อยในสายตาของฉัน