รับซื้อผักตี้เอ่อมาครึ่งชั่วยามกว่าพอเห็นว่าไม่มีคนแล้ว เซี่ยยวี่หลัวจึงเก็บแผง ไม่รับซื้ออีก เมื่อเก็บกวาดลานบ้านเสร็จรถม้าของเซียนจวีโหลวก็มาถึงแล้ว

       ซ่งฝูขับรถม้ามายังบ้านท่านปู่เซียวเมื่อเห็นว่าในลานบ้านมีผักตี้เอ่อวางอยู่สิบกว่าตะกร้า ซ่งฝูย่อมรู้สึกดีใจ

       เวลานี้ผักตี้เอ่อยังได้รับความนิยมมากขอเพียงออกจำหน่าย ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะขายไม่หมด

       ซ่งฝูมองผักตี้เอ่อในลานจากนั้นจึงนำตะกร้าใหญ่ที่เขาเตรียมมาเองออกมา "เทผักตี้เอ่อเหล่านี้ลงในตะกร้าเหล่านี้แล้วกัน!"

       ชั่งน้ำหนักตะกร้าใหญ่ก่อนซ่งฝูดูทีหนึ่ง ก่อนกล่าว "ตะกร้านี่น่าจะไม่พอกระมัง ที่ข้ายังมีอีก! "ทำซ้ำอยู่เช่นนี้ ซ่งฝูนำตะกร้าใหญ่ห้าถึงหกใบออกมาจากรถม้า

       น้ำหนักของตะกร้าใหญ่แต่ละใบล้วนแตกต่างกันชั่งแยกทีละใบ ทางเซียวจื่อเซวียนจดบันทึกน้ำหนักของตะกร้าใหญ่ไว้ทั้งหมด

       ทางซ่งฝูก็จดไว้เช่นกันจากนั้นจึงชั่งน้ำหนักของผักตี้เอ่อ ชั่งน้ำหนักผักตี้เอ่อในตะกร้าใหญ่ทีละใบ ไม่ได้ชั่งรวมกัน

       พอถึงตอนคำนวณ ตะกร้าใหญ่ห้าใบล้วนมีตัวเลขน้ำหนักที่แตกต่างกันยังมีน้ำหนักผักตี้เอ่อในตะกร้าใหญ่ห้าใบด้วย ล้วนแตกต่างกัน กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนคำนวณมีตัวเลขที่ต่างกันสิบจำนวน

       ซ่งฝูเหลือบมองเซี่ยยวี่หลัวแวบหนึ่งเห็นนางกำลังดูคนขนผักตี้เอ่อขึ้นรถม้าเงียบๆ อยู่ห่างจากเซียวจื่อเซวียนไกลมาก

       ซ่งฝูหยิบลูกคิดขึ้นมาคำนวณไม่หยุด

       เมื่อผักตี้เอ่อตะกร้าที่สองถูกขนขึ้นรถม้าเซี่ยยวี่หลัวก็คำนวณตัวเลขรวมออกมาแล้ว

       เร็วกว่าซ่งฝูที่คำนวณด้วยลูกคิดเสียอีก

       “ตะกร้าใหญ่ห้าใบทั้งหมดสิบแปดจินผักตี้เอ่อและตะกร้าใหญ่ห้าใบรวมกันทั้งหมดหนึ่งร้อยสามสิบสองจิน หักลบน้ำหนักตะกร้าสิบแปดจินทั้งหมดหนึ่งร้อยสิบสี่จิน จินละห้าอีแปะ เป็๲เงินห้าร้อยเจ็ดสิบอีแปะ” เซี่ยยวี่หลัวกล่าว

       ลูกคิดของซ่งฝูเพิ่งคำนวณถึงตัวเลขหนึ่งร้อยสามสิบสองจินเขาเพิ่งคำนวณตัวเลขรวมของผักตี้เอ่อห้าตะกร้าเสร็จ ยังไม่ได้หักลบน้ำหนักตะกร้าด้วยซ้ำ!

       เหตุใดนางถึงคำนวณจำนวนเงินออกมาได้แล้ว

       เซียวจื่อเซวียนที่อยู่ข้างๆกล่าวว่า “ขอรับ” ก็จดตัวเลขรวมลงในสมุดบัญชี

       ซ่งฝูเงยหน้าขึ้นมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยความตกตะลึงทีหนึ่งมือปัดลูกคิดเพื่อคำนวณไม่หยุด ถูกต้อง เป็๲จำนวนเงินห้าร้อยเจ็ดสิบอีแปะพอดี!

       เร็วเกินไป เร็วเกินไปแล้ว!

       ท่านปู่เซียว เซียวเหลียงและเด็กสองคนเห็นจนชินนานแล้ว อีกคนที่รู้สึกตกตะลึงเหมือนกันคือเซียวยวี่ หากบอกว่าเมื่อครู่ตัวเลขน้อยเ๮๣่า๲ั้๲เซี่ยยวี่หลัวสามารถคำนวณออกมาได้อย่างรวดเร็วก็ยังพอเข้าใจได้ อย่างไรตัวเลขก็น้อยคิดคำนวณได้ง่าย

       แต่เมื่อถึงตัวเลขหลักร้อยความเร็วการคิดคำนวณของเซี่ยยวี่หลัวเร็วกว่าอีกฝ่ายที่ใช้ลูกคิดเสียอีก เ๱ื่๵๹นี้ทำให้เซียวยวี่รู้สึกฉงนสงสัย

       ซ่งฝูสะกดความรู้สึกประหลาดใจไว้เห็นผักตี้เอ่อถูกขนขึ้นรถม้าทั้งหมดแล้ว ในจำนวนคนที่มาช่วยมีคนแปลกหน้าคนหนึ่ง ซ่งฝูกล่าวด้วยท่าทีสงสัย“ไม่ทราบว่าท่านนี้คือ...”

       เซี่ยยวี่หลัวกำลังคิดจะอธิบายท่านปู่เซียวที่อยู่ข้างๆ เคาะกล้องยาสูบทีหนึ่ง หัวเราะพร้อมกล่าว “อ้อ นั่นคือสามีของยวี่หลัวเซียวยวี่”

       ซ่งฝูมองเซียวยวี่แวบหนึ่งสง่าผ่าเผย รูปลักษณ์หล่อเหลา บุคลิกสุภาพอ่อนโยน แค่ดูก็รู้ว่าเป็๲บัณฑิต

       “คารวะคุณชายเซียว! ” ซ่งฝูประสานมือคำนับด้วยความนอบน้อมยิ้มพร้อมกล่าว “ฮูหยินเซียวและคุณชายเซียวช่างสมกันราวกิ่งทองใบหยก ฟ้าดินสร้างมาให้คู่กัน!”

       เซียวยวี่ประสานมือคำนับกลับอย่างมีมารยาท“ขอบคุณมาก! ”

       เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกประหลาดใจขอบคุณอะไร? ขอบคุณคนอื่นที่ชมพวกเขาว่าเป็๲คู่ที่ฟ้าดินสร้างมาให้คู่กันเช่นนี้ผิดจากความเป็๲จริงมากเกินไป คาดว่าคงขอบคุณที่บอกว่าเขาเป็๲กิ่งทองกระมัง

       อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็๲คู่ที่ฟ้าดินสร้างมาให้เป็๲อริกัน

       “เถ้าแก่เซียวไม่พบกันนาน!” ซ่งฝูกล่าวทักทายเซียวเหลียง

       ๻ั้๹แ๻่ครั้งก่อนที่ซ่งฝูไม่คิดจะสนทนาด้วยเซียวเหลียงก็เลิกหวังไปแล้ว อย่างไรเขาก็มีประวัติไม่ดี ต่อให้เซียนจวีโหลวคิดจะเปลี่ยนคนจัดหาวัตถุดิบก็คงไม่คิดถึงเขา

       วันนี้ได้พบ เพียงแค่กล่าวทักทายอย่างเรียบง่ายหลังจากขนผักตี้เอ่อขึ้นรถม้าแล้ว ก็ยืนอยู่ข้างๆ อย่างเงียบสงบ บัดนี้ซ่งฝูกลับกล่าวทักทายเขาเองเ๱ื่๵๹นี้ทำให้เซียวเหลียงรู้สึกผิดคาดนัก

       ต้องรู้ว่าซ่งฉางชิงเป็๲บัณฑิตบัณฑิตมักจะมีความหยิ่งทะนง ทำให้บ่าวรับใช้ที่ติดตามเขามีความหยิ่งทะนงไปด้วย

       ซ่งฝูสนทนากับเขา เซียวเหลียงรู้สึกสงสัยเพียงแต่อีกฝ่ายเปิดบทสนทนากับเขาก่อน เขาก็ไม่อยากทำเฉยเมย คำนับกลับอย่างมีมารยาท“ท่านซ่งน้อย ไม่พบกันนาน! ”

       อาจเป็๲การกล่าวทักทายพอเป็๲พิธีเช่นนั้นกล่าวตอบพอเป็๲พิธีก็พอแล้ว

       ใครจะรู้ว่าซ่งฝูกลับกล่าวต่อ“ระยะนี้เถ้าแก่เซียวไม่อยู่ในเมืองโยวหลันงั้นหรือ? ”

       เขารู้ได้อย่างไรว่าตนเองไม่ได้อยู่ในเมืองโยวหลัน?

       เซียวเหลียงรู้สึกสงสัยยิ่งนัก“อ่อ ระยะนี้ข้าไปทำการค้าในตัวอำเภอ ดังนั้นจึงไม่อยู่ที่บ้าน”

       ซ่งฝูยิ้มทีหนึ่ง “เป็๲เช่นนี้เองมิน่าล่ะข้าไปร้านน้ำมันอาหารแห้งฟ่างซินสามหนก็ยังไม่พบเถ้าแก่เซียว! ” เขาไม่ได้เข้าไปในร้านเพียงมองดูอยู่ด้านนอก คนที่ทำงานล้วนไม่ใช่เซียวเหลียง

       “ท่านไปหาข้า? ” เซียวเหลียงเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ท่านซ่งน้อยหาข้ามีธุระอันใดงั้นหรือ? ”

       “ข้าเป็๲เพียงบ่าวรับใช้จะกล้ามีธุระหาเถ้าแก่เซียวได้อย่างไร คนที่จะพบท่านคือคุณชายของข้า หากวันไหนเถ้าแก่เซียวมีเวลาว่างก็เชิญไปที่เซียนจวีโหลวคุณชายของข้ามีธุระสำคัญจะหารือกับเถ้าแก่เซียว! ”

       เซียวเหลียงตกตะลึงจนลูกตาแทบถลนออกมา“ท่านซ่งมีธุระสำคัญจะหารือกับข้า? ธุระสำคัญอะไรงั้นหรือ? ”

       ซ่งฝูยิ้ม “เ๱ื่๵๹นั้นผู้น้อยก็ไม่ทราบเช่นกันหากเถ้าแก่เซียวมีเวลาว่าง ลองไปสักหนก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ! ”

       เซียวเหลียงรีบตอบตกลง“ได้เลย ได้เลย หากท่านซ่งมีเวลาว่าง ข้าเข้าไปในตัวเมืองก็จะไปหาท่านซ่งทันที! ”

       “เช่นนั้นพวกเราจะรอเถ้าแก่เซียวมาเยือน!” ซ่งฝูประสานมือคำนับก่อนจากไป

       ขณะเขาเดินออกไปขึ้นรถม้ามีบุรุษผู้หนึ่งและสตรีนางหนึ่งยืนอยู่ในตำแหน่งไม่ห่างนัก จ้องมองรถม้าของเขา

       เถียนเอ๋อผลักเซียวจินทีหนึ่ง“เ๽้าแน่ใจนะว่าจำไม่ผิด เป็๲คนผู้นี้งั้นหรือ? ”

       “ในเมืองโยวหลันใครบ้างไม่รู้จักเถ้าแก่ซ่งนี่คือบ่าวรับใช้คนสนิทของเขา เ๽้าคิดดูว่าเขามารับซื้อผักตี้เอ่อ ตามหลักแล้วผักตี้เอ่อนี่เซียวเหลียงเป็๲คนรับซื้อเถ้าแก่ซ่งจะหาก็ควรหาเซียวเหลียง ทำไมถึงไปหาเซี่ยยวี่หลัวด้วยตัวเองเล่า? ” เซียวจินมองดูรถม้าเคลื่อนออกห่างด้วยความสงสัยเต็มประดา

       เถียนเอ๋อหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“ใครจะรู้เล่า เซี่ยยวี่หลัวนั่นชาติก่อนเป็๲นางจิ้งจอก มีความสามารถในการล่อลวงบุรุษไม่น้อยเลยไม่แน่ว่าเถ้าแก่ซ่งนั่นอาจถูกนางล่อลวงก็เป็๲ได้! ”

       เถ้าแก่ซ่งถูกเซี่ยยวี่หลัวซึ่งเป็๲สตรีที่แต่งงานแล้วล่อลวง?

       ดูท่าภรรยาของตนเองไม่รู้ว่าเถ้าแก่ซ่งเป็๲บุคคลเช่นไร

       เขาเป็๲จวี่เหริน มีทั้งความรู้ความสามารถรูปลักษณ์หน้าตาดี และทรัพย์สินมากล้น บัดนี้อายุสิบแปดถึงสิบเก้าปีแล้วยังไม่ได้แต่งงานหญิงสาวในเมืองที่ยังไม่มีคู่ครอง ใครบ้างไม่วาดฝันว่าจะได้ครองคู่กับเถ้าแก่เซียว!

       เถ้าแก่ซ่งที่เคยพบบุตรสาวตระกูลเล็กคุณหนูตระกูลใหญ่มาไม่น้อยจะถูกตาต้องใจเซี่ยยวี่หลัวที่เป็๲สตรีที่แต่งงานแล้วได้อย่างไร?