48
เหยาเหยาเพ่งสมาธิเอาไว้ที่ดาบโค้เขี้ยวดาบก่อนพุ่งกายเข้าใกล้ชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผาก่อนฟันชิ้นส่วนมนุษย์ภูผาอย่างสุดแรงเกิด
ฉับ!
การโจมตีธรรมดาที่รุนแรงนี้ไม่สามารถทำให้ชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผาขาดออกจากกันได้
“ตัดไม่ขาด”
“เหยาเหยา การโจมตีของเ้ามิได้มีจุดบอด เป็การโจมตีที่สมบูรณ์แบบมาก เพียงแต่ว่ามันเป็เพียงแค่การโจมตีธรรมดา ตัดไม่ขาดน่ะเป็เื่ปกติ”
“ข้าคิดจะตัดมันให้ขาดแล้วเชียว”
“คราต่อไปเ้าลองปลดปล่อยพลังิญญาประสานเข้ากับดาบดูสิ”
เหยาเหยาทำตามที่ชุนบอก
พลังิญญาถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมดแล้วประสานมันเข้ากับดาบ เหยาเหยาเพ่งสมาธิอีกครั้งก่อนพุ่งกายเข้าใกล้ชิ้นส่วนมนุษภูผาแล้วฟัน
ฉับ!
เหยาเหยาฟันชิ้นส่วนมนุษย์ภูผาแต่ก็ยังฟันไม่ขาด
“อะไรกัน ได้แค่นี้เองรึ”
เหยาเหยาพูดบ่น
ถึงจะฟันไม่ขาด แต่ทำให้มันเกิดรอยฟันดาบได้เล็กน้อย นับว่ายังดีกว่าครั้งแรก
“ใช้เพียงแค่พลังิญญาเพิ่มเสริมพลังโจมตีและความคมของดาบ ทำได้แค่นี้ถือว่าเก่งมากแล้วแหละนะ”
“แต่มันยังใช้มิได้น่ะสิ ข้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้”
ชุนเกิดความสงสัยในตัวเหยาเหยาว่าเพราะเหตุใดทำไมเธอถึงอยากแข็งแกร่ง แต่ชุนก็ไม่ได้ถาม เพราะเวลานี้อยู่ใน่การฝึกฝนของเหยาเหยา
“ต่อไปเ้าลองแปรสภาพพลังิญญาให้กลายเป็ธาตุสายฟ้าดูสิ”
เหยาเหยาแปรสภาพพลังิญญาเป็ธาตุสายฟ้าตามที่ชุนบอก ดาบโค้งเขี้ยวดาบที่ประสานพลังิญญากลายเป็ดาบโค้งเขี้ยวดาบธาตุสายฟ้า
“เหยาเหยา เ้ามิต้องใช้พลังิญญาทั้งหมดหรอก แค่แปรสภาพธรรมดาก็เพียงพอแล้ว ไม่อย่างนั้นร่างกายของเ้าจะรับไม่ไหว”
“เื่นั้นช่างมันเถิด แล้วข้าต้องทำอันใด”
“ฟันชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผา ไม่ต้องใช้แรงมากนะ ฟันธรรมดาออกไปก็พอ”
เมื่อได้รับคำสั่ง เหยาเหยาจึงลงดาบฟันชิ้นส่วนมนุษย์ภูผาครั้งเดียว
ฉับ!
ครั้งนี้ผลลัพธ์ออกมาเป็ที่น่าพอใจ เมื่อดาบที่ฟันครั้งเดียวผ่าชิ้นส่วนมนุษย์ภูผาได้เหมือนผ่าเค้ก ถึงจะฟันไม่ขาดก็เถอะ
“ไม่น่าเชื่อ ทั้งที่ข้ามิได้ใช้แรงกายนะ”
“เพราะเป็คุณสมบัติของธาตุสายฟ้า”
หลังจากนั้นชุนก็ได้เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับธาตุให้เหยาเหยาได้ฟัง
“เหยาเหยา เมื่อใดที่เ้าต้องต่อสู้กับสัตว์อสูร สิ่งที่เ้าต้องรู้ก็คือสัตว์อสูรตัวนั้นมีความสามารถอันใด ยกตัวอย่างครานี้ มนุษย์ภูผาเป็สัตว์อสูรธาตุดิน ธาตุดินนั้นแพ้ทางธาตุสายฟ้า เ้าต้องแปรสภาพพลังิญญากลายเป็ธาตุสายฟ้า”
“แบบนี้นี่เอง ข้าเข้าใจแล้ว ถึงว่ามนุษย์ภูผาถึงได้ขัดขวางข้า”
“สัตว์อสูรน่ะััอันตรายได้ยิ่งกว่ามนุษย์อย่างเราเสียอีก”
“แล้วเื่พลังิญญาที่เ้าเคยเล่าบอกข้าตอนที่มาลานประลองน่ะ มันเป็มาอย่างไรรึ บอกข้าหน่อยสิ”
“นั่นสินะ”
…