บทที่ 21: รอยร้าวการเดินทางกลับสู่จวนสกุลซูในค่ำคืนนั้น ช่างเงียบงันราวกับขบวนแห่ศพ...ภายในรถม้าคันแรกที่ตกแต่งอย่างหรูหรา บรรยากาศนั้นหนักอึ้งและเย็นเยียบจนแทบหายใจไม่ออก ซูชิงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่มุมหนึ่ง น้ำตาแห่งความอัปยศได้เหือดแห้งไปแล้ว เหลือไว้...