เื่ที่ไม่ได้คาดคิดได้เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง การมาของกั๋วฉานได้ทำให้ทุกคนพูดไม่ออก ผู้าุโกั๋วฉานมีอำนาจมากในนิกายเซวียนอี้ ด้วยสถานะและตำแหน่งของเขา เมื่อเขาเดินทางไปที่ไหนก็จะเป็จุดสนใจอีกทั้งยังได้รับการเคารพนับถือมากมาย
นักปรุงยาที่โดดเด่นเป็ที่นับหน้าถือตาไม่ว่าที่ไหน เขามีอนาคตที่รุ่งโรจน์ นั่นเป็เหตุผลว่าทำไมนักพรตเซวียนอี้ถึงไว้หน้ากั๋วฉานหลายส่วน
ไม่เพียงแต่นักพรตเซวียนอี้ แม้แต่ผู้าุโระดับสูงคนอื่นยังแสดงความเคารพต่อหน้ากั๋วฉาน นั่นเป็เพราะว่าเหล่าผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์แห่งนิกายเซวียนอี้ได้ติดหนี้บุญคุณกั๋วฉาน พวกเขาส่วนใหญ่ร้องขอให้กั๋วฉานปรุงยาให้พวกเขามาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ไปเยี่ยมเยียนในวันปกติทั่วไป พวกเขาไม่อยากล่วงเกินนักปรุงยาที่ทรงอำนาจเช่นนี้
ดังนั้น ถึงแม้ว่ากั๋วฉานจะไม่ยุ่งเื่ราวต่างๆภายในนิกายเซวียนอี้ นับประสาอะไรกับความขัดแย้งระหว่างศิษย์นิกาย ตลอดมานี้เขาได้อาศัยอยู่ทีู่เา ไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างศิษย์ ตราบที่เขามาอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะเมินตัวตนของเขา แม้แต่เฝินคุนที่หยิ่งยโสถึงเพียงนั้น ยังให้ความเคารพต่อกั๋วฉาน
อย่างไรก็ตามไม่มีใครคาดคิดว่าผู้าุโกั๋วฉาน ผู้ซึ่งไม่เคยยุ่งเกี่ยวเื่ใดๆในนิกายเซวียนอี้ กลับมายืนเคียงข้างเจียงเฉินด้วยตนเอง กั๋วฉานได้ทำลายการโจมตีของเฝินคุน การกระทำของกั๋วฉานบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขาอยู่ข้างใคร
"คารวะ ท่านผู้าุโกั๋ว"
เฝินคุนกุมหมัดทักทายกั๋วฉาน แม้ว่ามันจะมีท่าทีสุภาพนอบน้อม แต่ในขณะเดียวกันมันไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย
"เฝินคุน นี่เ้ากำลังทำอะไร?คิดสังหารศิษย์ร่วมนิกายอย่างนั้นหรือ? เ้าเป็ถึงผู้นำของเหล่าศิษย์ใน แต่เ้ากลับมาโจมตีศิษย์นอกเช่นนี้ได้อย่างไร? เ้าไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือไร?"
กั๋วฉานแค่นเสียงเ็า
"ท่านผู้าุโกั๋ว ท่านบอกว่าข้าพยายามสังหารศิษย์ร่วมนิกาย?เช่นนั้นแล้วเจียงเฉินเล่า เจียงเฉินได้สังหารเจียงเหว่ยด้วยพิษ อย่าบอกนะว่านั่นไม่ใช่การสังหารศิษย์ร่วมนิกาย? อีกทั้งวันนี้เจียงเฉินได้ก่อเื่มากมายในฝ่ายนอก มันได้เผาเรือนที่พัก มันได้ทุบตีศิษย์ร่วมนิกาย และมันยังกล้าแขวนผู้าุโฝ่ายนอกทั้งสี่อีกด้วย! มันเป็มารร้าย ไม่ควรกำจัดงั้นหรือ? ข้าเพียงแค่้าช่วยนิกายเซวียนอี้กำจัดต้นเหตุของหายนะก็เท่านั้น"
เฝินคุนได้กล่าวออกอย่างสง่าผ่าเผย จิตสังหารของมันไม่อาจปกปิด มันไม่คิดจะล้มเลิกการสังหารเจียงเฉิน
เจียงเฉินขมวดคิ้ว นี่ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย กั๋วฉานไม่ใช่เพียงนักปรุงยาเท่านั้น ระดับการบ่มเพาะพลังของเขาถึงแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนหวาดกลัว แต่เฝินคุนกลับกล้าพูดตอกกั๋วฉานเช่นนี้ มันไม่กลัวว่าตัวมันจะถูกกั๋วฉานสังหารบ้างหรือไร? ด้วยสถานะของกั๋วฉานเพียงลงมือสังหารศิษย์ในที่ไม่แสดงความเคารพเขาก็ไม่ใช่เื่ใหญ่อะไร
เกี่ยวกับเื่นี้เจียงเฉินไม่รู้ว่าเหตุผลเป็เช่นไร แต่ทุกคนรู้ดี เฝินคุนไม่ได้เป็เพียงแค่ศิษย์ใน ที่ทำให้เขากร่างได้ถึงขนาดนี้เพราะว่าปู่ของมัน
"เฝินคุนพูดกับผู้าุโกั๋วเช่นนั้น มิใช่ว่าเขากำลังหยามเกียรติของผู้าุโกั๋ว?"
"เฝินคุนมีปู่ของมันหนุนหลัง ปู่ของมันเฝินจงถัง เป็ผู้าุโใหญ่ของนิกายเซวียนอี้และระดับการบ่มเพาะของเขาถึงแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง ซึ่งเหนือกว่าผู้าุโกั๋วฉาน นั่นเป็เหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้ไม่เกรงกลัวกั๋วฉาน"
"เขามีคนที่แข็งแกร่งหนุนหลัง ถึงว่าทำไมเขาถึงได้ยโสโอหังได้ถึงเพียงนี้ ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะสังหารเจียงเฉินให้ได้"
ฝูงชนต่างกระซิบกระซาบเกี่ยวกับเื่ที่เกิดขึ้น เื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้ยังห่างไกลกับคำว่าจุดจบ และในตอนนี้แม้แต่ผู้าุโกั๋วฉานก็ปรากฎตัวขึ้น บางทีอาจดึงผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ท่านอื่นๆมาร่วมด้วยก็เป็ได้
"เฝินคุน เจียงเฉินกับเจียงเหว่ย ได้ทำการประลองชี้ตายกัน กฎของการแข่งขันอนุญาตให้สังหารคู่ต่อสู้ได้ ดังนั้นที่เจียงเหว่ยถูกสังหาร เป็เพราะความอ่อนแอของตัวเขาเองเท่านั้น ไม่อาจตำหนิเจียงเฉินได้ เกี่ยวกับเื่พิษ ข้าเชื่อว่าเ้าคงเข้าใจดีกว่าข้า ไม่จำเป็ต้องให้าุโผู้นี้พูดหรอกนะ"
กั๋วฉานพูด เห็นได้ชัดว่าเขา้าปกป้องเจียงเฉิน
"ผู้าุโกั๋ว นี่เป็เื่ขัดแย้งระหว่างศิษย์ ข้าหวังว่าท่านผู้าุโจะไม่สอดมือเข้ามายุ่งเกี่ยว เื่นี้ให้พวกเราแก้ไขกันเอง"
เฝินคุนไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะยอมถอยแม้แต่น้อย เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะสังหารเจียงเฉินในวันนี้ให้จงได้ หากไม่ทำในวันนี้ในอนาคตมันคงเป็ศัตรูที่ยากที่จะจัดการได้ นอกจากนี้ในวันนี้เจียงเฉินได้แสดงศักยภาพอันน่าทึ่งอกมา หากไม่สังหารมันโดยเร็ว ปล่อยให้มันเติบโต ถึงตอนนั้น้ากำจัดก็ทำได้ยากแล้ว
"มารดามันเถอะ! เ้าเฝินคุนไร้ยางอายยิ่งนัก ไปสอดมือเื่การประลองชี้ตายของคนอื่น?อีกทั้งตัวมันยังไม่อนุญาตให้ผู้าุโกั๋วฉานสอดมือเข้ามายุ่งและบอกว่าเป็เื่ความขัดแย้งระหว่างศิษย์ แต่ตัวมันเป็ถึงผู้นำของเหล่าศิษย์ใน ด้วยการบ่มเพาะถึงแก่นแท้์ขั้นสูงสุด กลับมาโจมตีศิษย์นอก มันไม่สนใจชื่อเสียงของมันเลยงั้นหรือ?"
"ไร้ยางอายยิ่งนัก! ข้ามั่นใจว่าผู้าุโกั๋วฉานจะต้องปกป้องศิษย์พี่เจียงแน่นอน"
"เื่มันบานปลายถึงขนาดนี้ มันยากที่จะแก้ไขได้! เฝินคุณมีคนใหญ่คนโตหนุนหลังมัน ข้ามั่นใจว่าเื่นี้ไม่จบลงง่ายๆแน่นอน"
ศิษย์หลายคนเริ่มก่นสาปแช่ง ในวันนี้เจียงเฉินได้สร้างเื่ราวใหญ่โตขึ้น เขาได้จับผู้คนจำนวนมากแขวนโดยไม่สนใจกฏ แต่นั่นเป็เพราะความสามารถของตัวเขาเอง ส่วนเฝินคุนเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นสูงสุด แต่กลับพยายามสังหารศิษย์นอกระดับแก่นแท้มนุษย์ ช่างไร้ยางอายจริงๆ
"โอหัง! ข้าเป็ถึงผู้าุโนิกาย และข้าสามารถสอดมือเข้ามายุ่งได้ทุกเื่ที่ข้า้า! ศิษย์อย่างเ้ากล้าดีอย่างไรมาพูดจาเช่นนี้กับผู้าุโ?ไสหัวไปจากที่นี่ซะ!"
กั๋วฉานะโออกไปเสียงดัง พลังปราณแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้ถูกปลดปล่อยออกมา สีหน้าของเฝินคุนพลันเปลี่ยนเป็ซีดขาว มันสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว แอบคิดในใจว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์มิใช่ผู้ที่มันสามารถรับมือได้ หากว่ามันทะลวงผ่านแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้มันอาจสามารถสู้กับกั๋วฉานได้
ขนาดตุ๊กตาดินเหนียวยังสามารถติดไฟ นับประสาอะไรกับผู้าุโกั๋วฉาน หากไม่เป็เพราะว่าเขาไม่้ายุ่งเกี่ยวกับเฝินจงถัง หากศิษย์ในคนอื่นพูดกับเขาเช่นนั้น เขาคงตบปากมันไปแล้ว
"ใครกันแน่ที่ยโสโอหัง? กล้าดีเช่นไรถึงได้มาบอกให้หลายชายของข้าไสหัวออกไปจากที่นี่?!"
ทันใดนั้นได้มีเสียงะโดังมาจากส่วนลึกของนิกายเซวียนอี้ จากนั้นชายแก่สวมเสื้อคลุมสีเทาปรากฏตัวขึ้นข้างเฝินคุน ชายแก่คนนี้มีอายุใกล้เคียงกับกั๋วฉาน บนใบหน้าเผยท่าทางจองหอง มีกลิ่นอายสูงส่งแผ่ออกมาจากทั่วร่าง
เจียงเฉินหรี่ตาลง เขาเข้าใจในทันทีว่าทำไมเฝินคุนถึงได้กล้าพ่นวาจาไร้มารยาทต่อหน้ากั๋วฉาน มันเป็เพราะมีท่านปู่ที่ทรงพลังคอยหนุนหลังนี่เอง เจียงเฉินกวาดตามองไปยังเฝินจงถัง การบ่มเพาะของเขาอยู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง ซึ่งเหนือกว่ากั๋วฉานที่อยู่จุดสูงสุดของแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น ซึ่งยังไม่ถึงขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง
"ท่านปู่!"
เมื่อเฝินคุนเห็นเฝินจงถัง มันได้เข้าคารวะทักทายทันที
"์ ตอนนี้กระทั่งเฝินจงถังก็ปรากฏตัวที่นี่!ชายผู้นี้เป็บุคคลระดับสูงที่แท้จริงแห่งนิกายเซวียนอี้ สถานะและตำแหน่งของเขาเป็รองแค่ผู้นำนิกายเท่านั้น!"
"ไม่คิดเลยว่าเื่ที่เกิดขึ้นวันนี้จะบานปลายมาถึงเพียงนี้!สองผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ไม่รู้ว่ามันจะจบลงเยี่ยงไร"
"บางทีเื่นี้อาจไม่จบลงด้วยดี หากเฝินจงถังและกั๋วฉานต่อสู้กัน มีเพียงท่านผู้นำนิกายเท่านั้นที่สามารถหยุดเื่นี้ได้ด้วยตนเอง"
เื่ในวันนี้น่าตกตะลึงเกินไปแล้ว มันทำให้พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก มันเริ่มมาจากความขัดแย้งเล็กๆระหว่างศิษย์นอก ศิษย์จำนวนหนึ่งถูกแย่งชิงเม็ดยามนุษย์หยวนไป แต่อย่างไรความขัดแย้งเล็กน้อยได้บานปลายขึ้น ศิษย์นอกทั้งสี่ถูกแขวนอยู่บนเสา อัจฉริยะศิษย์ในถูกสังหารจากการประลองชี้ตาย และในตอนนี้ยังมีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์สองคนปรากฏตัวขึ้นที่นี่อีก
"เฝินจงถัง แม้แต่เ้าก็ยังมาที่นี่ เช่นนั้นเ้ากับหลานของเ้ามารวมหัวข่มเหงศิษย์นอก? ข้าจะบอกเ้าว่า หากเ้าคิดทำเช่นนั้น กั๋วฉานผู้นี้จะเป็คนสู้กับเ้าเอง"
กั๋วฉานได้แสดงจุดยืนของเขาอย่างแน่วแน่ ในวันนี้ ั้แ่ที่เขาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ เขาก็ตั้งใจปกป้องเจียงเฉิน ในสายตาของคนอื่นอาจเห็นเจียงเฉินเป็เพียงแค่ศิษย์นอก แต่สำหรับกั๋วฉานแล้ว เจียงเฉินเป็อัจฉริยะหาตัวจับยากในรอบหมื่นปี นอกจากนี้เจียงเฉินยังได้ช่วยเหลือเขาในการปรุงยามากมาย ทำให้ทั้งคู่สนิทราวกับเป็พี่น้องกัน เมื่อน้องชายกำลังมีปัญหา กั๋วฉานไม่อาจนิ่งดูดาย
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าคนอื่นอาจจะเกรงกลัวเฝินจงถัง แต่กั๋วฉานไม่เกรงกลัว แม้ว่าระดับการบ่มเพาะของเขาจะด้อยกว่า แต่ด้วยสถานะของเขา ย่อมไม่แพ้เฝินจงถึง
เจียงเฉินมีสีหน้ามืดทะมึน เขาไม่ได้พูดสิ่งใดขึ้น เขามั่นใจว่าคนที่้าสังหารเขาต้องเป็เฝินคุนอย่างแน่นอน ส่วนท่านปู่ของมันก็เกี่ยวข้องหรือไม่ เขายังไม่แน่ชัด เป้าหมายสูงสุดในวันนี้ของเขาคือก่อเื่ให้ใหญ่โต เจียงเฉิน้าหาคนที่บงการเื่นี้ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเฝินคุนถึงได้้าสังหารเขา เขากับเฝินคุนไม่มีเื่บาดหมาง อย่างไรก็ตามเื่นี้ไม่สำคัญอีกต่อไป
"คุนเอ๋อร์ มันเกิดอะไรขึ้น?"
เฝินจงถังหันหัวมองไปยังหลานของมัน เฝินคุน
"ท่านปู่ คือเื่มันเป็เช่นนี้.........."
เฝินคุนได้อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้แก่เฝินจงถังผ่านััเทวะของเขา จากนั้นเฝินจงถังจ้องมองไปยังเจียงเฉิน ดวงตาของมันสงบเยือกเย็นมากแต่ข้างในเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาอาจจะเก็บซ่อนไว้จนคนอื่นมิอาจรู้ได้ แต่มิใช่เจียงเฉิน
"แม้แต่มันก็้าสังหารข้าเช่นนั้นรึ"
ในตอนนี้เจียงเฉินรู้สึกหงุดหงินอย่างมาก ความเกลียดชังที่ไร้ซึ่งสาเหตุ แม้ว่าเขาจะหลักแหลมและมีความสามารถของนักบุญ แต่เขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าทำไมปู่หลานคู่นี้ถึงอยากสังหารเขา
"ฮึ่ม!...กั๋วฉาน เ้าลองมองรอบๆสนามประลองนี่สิ เ้าเด็กนี่ไม่ได้ให้เกียรติผู้าุโและศิษย์พี่ของมัน! แถมมันยังแขวนผู้าุโนิกายและทุบตีพวกเขา อีกทั้งยังสังหารศิษย์พี่ร่วมนิกายอย่างเหี้ยมโหด! มันเป็มารร้าย คนเช่นนี้สมควรถูกสังหารซะเดี๋ยวนี้!"
เฝินจงถังแค่นเสียงเ็า ท่าทางของมันเหมือนกับเฝินคุนเมื่อก่อนหน้า และกล่าวโทษว่าเจียงเฉินเป็มารร้าย พุ่งเป้าไปยังเจียงเฉิน
เหล่าศิษย์และผู้าุโที่ถูกแขวนและทุบตีบนเสา พวกมันกรีดร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อมันได้ยินคำพูดของเฝินจงถัง พวกมันอยากจะร้องไห้ออกมา
"เฝินจงถัง เหตุผลที่เจียงเฉินได้ทำลงในวันนี้ เจียงเหว่ยถูกสังหารเพราะได้ต่อสู้ในการประลองชี้ตาย ศิษย์ในระดับแก่นแท้์ขั้นกลาง ถูกศิษย์นอกสังหารบนสนามประลอง ข้าไม่คิดว่าจำเป็ต้องอธิบายอะไรมากกว่านี้"
กั๋วฉานพูดออกมาอย่างไม่แยแส
"กั๋วฉาน ทั้งเ้าและข้า ต่างเป็ผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ พวกเราไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างศิษย์ ในความคิดของข้า เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะทำร้ายความสัมพันธ์ของพวกเรา ถอยไปและปล่อยให้เฝินคุนจัดการเจียงเฉิน เ้าคิดว่าอย่างไร?"
เฝินจงถังถาม
"ฮึ่ม! เฝินจงถัง เ้ามันไร้ยางอายนัก! เ้า้าให้หลายชายของเ้าจัดการกับศิษย์นอก เ้ายังมีหน้ามาพูดอีกหรือ?! วันนี้บิดาจะปกป้องเจียงเฉิน หากใครกล้าแตะต้องเขาแม้แต่ปลายเล็บ ก็ลองดู"
กั๋วฉานยืนกรานหนักแน่น แม้ว่าชายแก่คนนี้ปกติ เป็เพียงคนรักสงบ แต่เมื่อโกรธขึ้นมา ก็น่ากลัวไม่น้อย เจียงเฉินเหลือบมองไปยังกั๋วฉานที่พูดเพื่อตัวเขา ในใจของเขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
