ตอนที่ 3 ความทรงจำเทพปีศาจ
“ผู้าุโ ท่านหมายถึง เย่เอ๋อจะไม่สามารถมีชีวิตรอดเหรอ ? ” โจวเฟิง ถามด้วยความตื่นตระหนก
“ผู้าุโ ท่านต้องคิดหาทางช่วยพี่ใหญ่เย่ของข้านะ !” โจวเซียวทรุดตัวลงกับพื้น และน้ำตาของเขาก็ไหลออกมา
โจวหลี่ ส่ายหัวอีกครั้งและถอนหายใจ "เว้นแต่จะมีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสี่มาช่วยรักษา แต่จะหานักเล่นแร่แปรธาตุระดับที่สี่ในเมืองไป๋หนานได้จากไหน "
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ โจวเฟิงก็นั่งลงด้วยความสิ้นหวัง คำพูดของโจวหลี่ คือ โจวเย่จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
กู่หยิงนางแพศยา !” โจวเซียว กัดฟัน กำหมัดแน่น และพูดด้วยความโกรธ "ข้าจะไม่ละเว้นเ้าอย่างแน่นอนหากพี่ใหญ่ของข้าเป็อะไรไป ข้าจะทำให้เ้าถูกฝังทั้งเป็!"
"ผู้าุโ ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ เหรอ?” โจวเซียว ถามอย่างขมขื่น แม้ว่าจะไม่มีร่องรอยของความหวัง แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้
ข้าผู้เฒ่า ไม่มีวิธีแล้วจริงๆ มีเวลาอีกไม่มากนัก เ้าสามารถไปพบเขาเป็ครั้งสุดท้ายได้” โจวหลี่ ส่ายหัวอีกครั้ง
รัศมีความโศกเศร้าและความโกรธแพร่กระจ่ายไปทั่วห้องโถง
-
ในขณะนี้ โจวเย่ยังคงสลบอยู่ ลมหายใจแห่งชีวิตของเขาอ่อนแอมาก และอาจตายได้ทุกเมื่อ
อย่างไรก็ตาม ไม่นานนัก ฉากมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น!
โจวเย่ ที่หมดสติ าแที่เกิดจากหอก หายเป็ปกติด้วยความเร็ว!
ในวินาทีต่อมา โจวเย่ก็เบิกตากว้างอย่างไร้ผล เขาหายใจเข้าอย่างสิ้นหวัง ราวกับว่าเขาฝันร้าย ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และใบหน้าของเขาซีดด้วยความกลัว .
...กลุ่มควันสีดำนั้นคืออะไร?” โจวเย่ปาดเหงื่อและพูดด้วยความกลัว แต่ก่อนที่เขาจะคิดถึงเื่นั้น ใบหน้าของเขาก็ตกตะลึง: "เกิด... เกิดอะไรขึ้นกับอาการาเ็ของข้า...?"
อ่าา......"
ขณะที่โจวเย่รู้สึกประหลาดใจ จู่ๆ ศีรษะของเขาก็ดูเหมือนถูกแทงด้วยดาบคมๆ และใบหน้าของเขาก็เ็ปอย่างมาก ในขณะนี้ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดในทันที จากนั้นข้อมูลจำนวนมหาศาลก็ไหลเข้าสู่จิตใจของเขาเอง
นี่คือ…? ”ข้อมูลจำนวนมหาศาลไหลเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง โจวเย่อ้าปากกว้างด้วยความใ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง และเขาก็ลืมความเ็ปแสนสาหัสไป
“นี่คือความทรงจำของเทพปีศาจ !
เทพปีศาจมาอยู่ในหยกของท่านแม่ข้าได้อย่างไร? เขา้าใช้ร่างกายของข้าเพื่อเกิดใหม่ นี่มัน... .เป็ไปได้ไหมว่าข้ายังอยู่ในความฝัน?”โจวเย่อุทานด้วยความอัศจรรย์ เขารู้สึกว่าทั้งหมดนี้ช่างน่าเหลือเชื่อ
ในความทรงจำของเทพปีศาจ โจวเย่ได้รับรู้ว่า เทพปีศาจ คือคนจากเผ่าปีศาจา าาปีศาจ มีบุตรสองคน
ทั้งสองเป็อัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ในเผ่าเทพปีศาจ แต่เพื่อที่จะต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์สูงสุดของเผ่าปีศาจ ในที่สุด บุตรชายทั้งสองก็เริ่มเผชิญหน้ากัน และต่อสู้กันอย่างลับๆ เป็เวลาหลายปี
แต่ในท้ายที่สุด วันเลือกผู้สืบบัลลังก์ของเผ่าปีศาจาก็มาถึง ถังหลินพี่ชายของถังฮ่าว ชนะการเลือกตั้งเนื่องจากสภาพจิตใจที่แข็งแกร่งกว่า และถังหลินก็ได้เป็ผู้สืบบัลลังก์คนต่อไป
ในแง่ของความสามารถและความแข็งแกร่ง ถังฮ่าวไม่แพ้ถังหลินเลย ในโลกที่ความแข็งแกร่งได้รับการเคารพ เขาเชื่อว่าเขาสามารถนำเผ่าปีศาจให้แข็งแกร่งขึ้นได้ และบัลลังก์ของเผ่าปีศาจก็ควรจะตกมาอยู่ในมือของเขา แต่น่าเสียดายเขากลับพ่ายแพ้
ถังฮ่าว รู้สึกว่าพ่อของเขาลำเอียง และความเกลียดชังก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ในท้ายที่สุด ถังฮ่าวได้นำมหาอำนาจของเผ่าปีศาจที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาออกไป ต่อสู้กับ กองกำลังของถังหลิน
าเผ่าปีศาจได้เกิดขึ้น และกองทัพของถังฮ่าว ก็สามารถเอาะกองทัพของถังหลินได้ด้วยพลังอันท่วมท้น หลังจากจบสิ้นา ผู้าุโทั้งเก้าของเผ่าปีศาจก็ได้ไปหาเขาเป็การส่วนตัว และเขาคิดว่าผู้าุโทั้งเก้ามาเพื่อส่งมอบตราประทับผู้สืบบัลลังก์ แต่ในท่ายที่สุดเขาก็ถูกลุมสังหารโดยผู้าุโทั้งเก้าของเผ่าปีศาจ และิญญาที่เหลืออยู่ของเขาก็ร่วงหล่นมายังทวีปิญญาดึกดำบรรพ์นี้ เศษเสี้ยวิญญาของเทพปีศาจเมื่อได้ลงมายังทวีปิญญาดึกดำบรรพ์นี้ได้ก่อความเดือดร้อนไปทั่วทั้งทวีป ในท้ายสุดเศษเสี้ยวิญญาเทพปีศาจก็ถูกผนึกไว้ในจี้หยกโดยบรรพบุรุษตระกูลเย่ และจี้หยกนี้ก็ได้ถูกส่งต่อมายังรุ่นต่อรุ่น และสุดท้ายจี้หยกก็ตกมาอยู่กับเย่ชิงหยิน และเย่ชิงหยินก็ได้มอบจี้หยกนี้ให้กับ โจวเย่
“นี่... ไม่จริงใช้ไหม? เทพปีศาจคนนี้ ร้ายกาจมาก ! ไม่สิ ผู้าุโทั้งเก้าน่ากลัวยิ่งกว่า!” เมื่อมองดูความทรงจำของเทพปีศาจ โจวเย่ก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
คุณชาย! ท่าน..ท่านตื่นแล้วเหรอ?” จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออก และสาวใช้แสนสวยก็รีบวิ่งเข้ามา
สาวใช้ใมากเมื่อได้ยินเสียงของ โจวเย่ ก่อนหน้านี้เธอได้ยินเสียงพูดของโจวเย่เธอจึงรูปวิ่งเข้ามา และได้เห็นโจวเย่ตื่นขึ้นมา เธอตกตะลึงมาก
"คุณชายเพิ่งตื่นเหรอ ? " สาวใช้ที่รีบเข้ามาดูโจวเย่ แสร้งทำเป็ว่าไม่มีอะไร
“ท่านผู้าุโ! ท่านผู้นำ! คุณชายใหญ่ตื่นแล้ว!” หลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง สาวใช้ก็รีบวิ่งออกมา และไปที่ห้องโถงใหญ่ด้วยความเร็วและะโ
เสียงะโที่ดังลั่น ทำให้ทุกคนในตระกูลโจวที่ได้ยินแสดงสีหน้าแข็งทื่อในขณะนี้
โจวคุน และ โจวหลี่ เพิ่งแจ้งข่าวว่าไม่สามารถช่วยชีวิตโจวเย่ได้ ถึงกับตกตลึง เป็ไปได้ไหมที่สาวใช้หมกมุ่นอยู่กับโจวเย่เกินไป จนเกิดภาพลวงตา?
"ตื่นหรอ?" ในห้องโถง ทุกคนต่างคนต่างมองหน้ากัน พวกเขาใและเหลือเชื่อ
โจวเซียว รีบก้าวไปข้างหน้า และถามอย่างคาดหวัง "หงเยว่ สิ่งที่เ้าพูดเป็เื่จริงเหรอ? พี่เย่ตื่นแล้วจริงๆเหรอ?"
“ คุณชายรอง จริงเ้าค่ะ คุณชายใหญ่นั่งอยู่บนเตียง!” หงเยว่ พยักหน้าและตอบกลับ
"รีบไปดูกัน!" โจวเฟิง รีบวิ่งไปอย่างกังวลใจ
โจวเย่กำลังย่อยความทรงจำของเทพปีศาจอยู่ในห้องในขณะนี้ และความทรงจำทั้งหมดของเทพปีศาจก็รวมเข้ากับร่างกายของเขาแล้ว
“เย่เอ๋อ!"
"พี่ใหญ่!”
เสียงะโอันประหลาดใจของ โจวเฟิง และ โจวเซียว ดังมาจากด้านนอกประตู และได้ขัดจังหวะโจวเย่อีกครั้ง
ทุกคนรีบเข้าไปในห้องเพื่อดูว่า โจวเย่ ตื่นแล้วจริงๆ!หรือเปล่า
“พี่ใหญ่! ดีมาก!” โจวเซียว ร้องไห้ด้วยความดีใจและวิ่งเข้าไปกอด โจวเย่
โจวเซียว ไม่ได้สังเกตเห็นาแที่หายแล้วของโจวเย่
การฟื้นคืนชีพของโจวเย่ จากความตายทำให้พวกเขาประหลาดใจ แต่ในขณะนี้ พวกเขาตกตะลึงและเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
อาการาเ็สาหัสเช่นนี้ จะหายเป็ปกติในพริบตาได้อย่างไร?
โจวหลี่ โจวคุน ทำหน้าทำตาราวกับเห็นผี ดวงตาเฒ่าของพวกเขาแทบจะถลนออกมา และอุทานว่า: "าแหายดีแล้ว!"
“เย่เอ๋อ อาการาเ็ของเ้าเป็ยังไงบ้าง?”โจวเฟิง ถามโดยระงับอาการใ
โจวเซียว ค้นพบในเวลานี้ว่าาแของโจวเย่หายดีแล้ว และอดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัยว่า "พี่ใหญ่เย่ เกิดอะไรขึ้น?"
“ข้าไม่รู้ ข้าเห็นแผลหายดีเมื่อตื่นขึ้นมา และข้าก็แปลกใจมากด้วย” โจวเย่ตอบอย่างสบายๆ เขาไม่้าเปิดเผยถึงิญญาของเทพปีศาจ
โจวคุน รีบเดินเข้าไปตรวจสอบอาการของโจวเย่ ซึ่งทำให้โจวคุนสับสนมากยิ่งขึ้น
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของโจวเย่
ในตอนนี้ความทรงจำของเทพปีศาจเป็ของข้าแล้ว นี่คงเป็พรจาก์! ต่อไปใครก็ตามในโลกนี้จะไม่สามารถเทียบเคียงข้าได้? กู่หยิง เ้าทรยศข้า ดูถูกข้า ” ข้าไม่โทษเ้าหรอก ข้าต้องขอบคุณเ้าด้วยซ้ำ!” โจวเย่แอบพูดในใจและมุมปากของเขาโค้งงอเล็กน้อย