หลงอวี้ปล่อยทวิจินตภาพสยบฟ้าออกมา หนึ่งสะกดพลังของศัตรู สองสะกดการเคลื่อนไหว เมื่อทั้งสองถูกใช้พร้อมกันถึงสามารถหักล้างมหาพลังดาบสะบั้นของดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ได้!
ต่อจากนั้น ิญญาแท้ของหลิ่วเย่ก็ปรากฏ แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งได้โถมออกมา!
ิญญาแท้ดาบสะบั้นทำให้ดาบของหลิ่วเย่เร็วขึ้นไปอีกขั้น ใช้วิชาดาบฝังิญญา กระบวนท่าทะเลดาบฝังิญญา ประกายแสงดาบจำนวนมากก็ได้ปรากฏขึ้นไปทั่วบริเวณ ปิดล้อมหลงอวี้ไว้ภายใน!
ประกายแสงดาบแต่ละสายนั้นล้วนแฝงด้วยกลิ่นอายฝังิญญาที่ชวนให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก ราวกับว่ามันฝังดวงิญญาของศัตรูลงไปอย่างสมบูรณ์ก็ไม่ปาน!
“เงาหอกกระหน่ำแทง!”
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีจากทุกทิศทุกทางแล้ว หลงอวี้ก็ไม่มีทางป้องกันกันได้เลย
เขาพลันเงยหน้าขึ้น ร่ายรำหอกัปรภพในมือ พริบตานั้นก็ใช้ท่าเงาหอกกระหน่ำแทงที่แฝงด้วยมหาพลังสยบฟ้า สาดกระหน่ำออกไปอย่างเกรี้ยวกราด!
เงาหอกมากมายปรากฏขึ้น เพียงพริบตาเดียวก็ได้ใช้พลังบ้าคลั่งซัดทำลายประกายแสงดาบฝังิญญาที่อยู่เหนือหัวจนสลายไปสิ้น!
“ัปรภพทะยานฟ้า!”
ต่อจากนั้นหลงอวี้ก็ได้ร่ายรำหอกอีกครั้ง พัดกระแสลมแห่งปรภพสายหนึ่งขึ้นมา ส่งตัวเขาให้พุ่งไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว!
ประกายแสงดาบฝังิญญาจำนวนนับไม่ถ้วนพลันสูญเสียเป้าหมาย พุ่งเข้าปะทะกันเองจนะเิเป็กลิ่นอายฝังิญญาอันน่าสะพรึงสายหนึ่ง ทำให้ป่าทึบทั้งผืนสูญเสียความมีชีวิตชีวาไปทันที
“หืม?”
หลิ่วเย่เห็นเช่นนั้นพลันขมวดคิ้วขึ้นมา เงาิญญาแท้ดาบสะบั้นที่อยู่ด้านหลังก็ได้มีแสงอันลี้ลับส่องสว่าง ทำให้เงาร่างในชุดสีดำของเขาดูลี้ลับพิศวงราวกับภูตผีก็ไม่ปาน!
“ทะลวงมัน!”
ในตอนนั้นเอง หลงอวี้ที่ดีดตัวขึ้นฟ้าไปก็ได้พุ่งดิ่งลงมา มหาพลังสยบฟ้าได้กดลงมาจากบนฟ้า พริบตาเดียวก็ครอบตัวหลิ่วเย่เอาไว้แล้ว!
“คิดตื้นๆ!”
หลิ่วเย่หัวเราะอย่างเ็า เงาิญญาแท้ดาบสะบั้นที่อยู่ด้านหลังเหวี่ยงออกไปต้านรับการโจมตีของหลงอวี้ไว้ทันที
วินาทีต่อมาก็ได้เกิดการะเิขึ้นอย่างรุนแรง!
มหาพลังสยบฟ้าของหลงอวี้พลันะเิสลายหายไป ส่วนเงาิญญาแท้ดาบสะบั้นนั่นกลับสามารถต้านรับการโจมตีของหลงอวี้ที่โถมลงมาจากบนฟ้าได้ อีกทั้งยังมีกลิ่นอายฝังิญญาทรงพลังสาดซัดออกมา ซัดหลงอวี้จนปลิวกระเด็นไปไกล!
ตูม!
หลงอวี้ตกลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรง ชนต้นไม้โบราณสูงเทียมฟ้าจนหักโค่นไปสองต้น กระอักเืคำโต ดูจะได้รับาเ็ไม่เบาเลย!
“ฮ่าฮ่า วิถียุทธ์แค่ขั้นเก้า กลับกล้ามาต่อกรกับิญญาแท้ดาบสะบั้นของข้า รนหาที่ตายจริงๆ !”
หลิ่วเย่แผดเสียงหัวเราะ มือถือดาบสะบั้นสีดำ ก้าวเท้าออกไป พุ่งโจมตีใส่หลงอวี้ต่อทันที
แต่เขากลับมองไม่เห็นแววตายิ้มเยาะที่ลึกล้ำในดวงตาของหลงอวี้เลย
“เืสดๆ ในที่สุดก็เปื้อนลงบนหอกัปรภพแล้ว!”
หลงอวี้ฝืนยืนขึ้นโดยที่ยังถือหอกยาวไว้ในมือ ปลายหอกมีปราณปรภพถูกรวบรวมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!
“วิทยายุทธ์เชื่อมปัญญา แตะเกล็ดั!”
ัมีเกล็ดย้อนกลับ ผู้ใดััจักต้องตาย!
ตอนที่หลงอวี้ได้รับาเ็ หอกัปรภพที่เปรอะเปื้อนเืหลงอวี้ จะสามารถใช้วิทยายุทธ์เชื่อมปัญญาของหอกัปรภพได้!
ตอนที่หลิ่วเย่เร่งเร้าิญญาแท้ดาบสะบั้นพร้อมกับพุ่งทะยานเข้ามาโจมตีหลงอวี้นั้น หลงอวี้ไม่เพียงแต่ไม่หลบไม่หนี แต่ยังแทงสวนกลับไปหนึ่งหอก ราวกับัปรภพตนหนึ่งแผดเสียงคำรามก็ไม่ปาน!
หลงอวี้ตอนนี้ได้สร้างสายสัมพันธ์ระดับเชื่อมปัญญากับหอกัปรภพแล้ว ความคิดของเขากลายเป็หนึ่งเดียวกับหอก เพียงแค่คิดก็สามารถใช้หอกัปรภพแสดงวิทยายุทธ์วิชาหอกใดๆ ก็ตามออกมาได้ทันที!
ัปรภพแผดเสียงคำรามดังขึ้นในหัวของหลงอวี้ เขากับหอกัปรภพราวกับผสานเป็หนึ่งเดียวกัน
ตัวข้าคือหอก หอกก็คือตัวข้า!
หนึ่งหอกแทง เงาหอกพุ่งออก ปราณปรภพปะทุอย่างเกรี้ยวกราด!
หลิ่วเย่ที่พุ่งทะยานออกมาได้เพียงครึ่งทาง พลันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล จึงรีบหยุดเท้าลง แต่ถึงอยากจะหลบก็หลบไม่ทันแล้ว
แตะเกล็ดั ความเร็วสูงสุดขีด รวดเร็วยิ่งกว่าประกายแสงดาบของหลิ่วเย่เสียอีก!
ในพื้นที่บริเวณนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยปราณแห่งปรภพ ราวกับว่าดินแดนแถบนี้กลายเป็ปรภพไปทั้งหมดแล้วก็ไม่ปาน
หอกของหลงอวี้ที่พุ่งออกไปนั้นราวกับยมทูตที่ยื่นมือออกไปหาหลิ่วเย่อยู่ก็ไม่ปาน!
“วิชาดาบร่ายรำวงกลม ป้องกัน!”
ในจังหวะวิกฤตนั่นเอง หลิ่วเย่ก็ได้ร่ายรำดาบสะบั้นในมือ ใช้วิทยายุทธ์วิชาดาบสายป้องกันขั้นพิเศษออกมาอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นก็ได้มีม่านพลังประกายแสงดาบสายหนึ่งถูกกางตรงหน้าของเขา!
เผล้ง!
ปลายหอกยังไม่ทันไปถึง ปราณแห่งปรภพที่ะเิก็ได้ะเืม่านพลังนั่นจนแตกละเอียดทันที จากนั้น หอกัปรภพที่แฝงด้วยพลังมหาศาลก็ได้แทงใส่ใบหน้าของหลิ่วเย่
“ิญญาแท้!”
หลิ่วเย่แผดเสียงออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ิญญาแท้ดาบสะบั้นที่อยู่เหนือหัวพลันฟาดฟันลงมา หมายจะฟาดเข้าใส่หอกัปรภพ!
ตูม!!!
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ฝุ่นควันลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ พลังของิญญาแท้ กลับไม่สามารถโค่นวิถียุทธ์ขั้นเก้าลงได้อย่างเด็ดขาด!
หอกิญญาปรภพที่ถูกิญญาแท้ดาบสะบั้นฟันใส่เกิดการสั่นะเือย่างรุนแรงจนหลงอวี้เกือบจะถือไว้ไม่อยู่ทีเดียว!
อานุภาพของวิทยายุทธ์เชื่อมปัญญา แตะเกล็ดัที่ะเิออกมานั้นแผ่กระจายออกไปในพริบตา แต่กลับถูกิญญาแท้ดาบสะบั้นนั่นขวางกั้นเอาไว้ได้!
“แค่กๆ!”
ดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ ถูกซัดจนถอยออกไปสิบกว่าจ้าง
ถึงแม้ว่าเขาจะขวางกั้นวิชาแตะเกล็ดัของหลงอวี้ไว้ได้ แต่ตัวเขาก็ใช่ว่าจะไม่เป็อะไรเลย โดยเฉพาะิญญาแท้ดาบสะบั้นของเขาในตอนนี้ถึงกับเกิดรอยร้าวขึ้น!
ิญญาแท้ ไม่ใช่ตัวตนที่ไร้เทียมทาน หากได้รับการโจมตีที่รุนแรงมากเกินไป มันก็แตกสลายได้เช่นกัน ต้องรอจนกว่าผู้ฝึกยุทธ์จะฟื้นฟูพลังกลับมาได้อย่างสมบูรณ์ ถึงจะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้อีกครั้ง
แน่นอนว่า การที่ิญญาแท้แตกสลาย ไม่ได้หมายความว่าผู้ฝึกยุทธ์จะตกจากระดับิญญาแท้ แค่ไม่สามารถใช้ิญญาแท้ได้ชั่วคราวเท่านั้น
ขอเพียงใช้เวลาพักฟื้นสักพักหนึ่งก็สามารถสร้างิญญาแท้ได้อีกครั้ง เพียงแต่่เวลาที่ว่านั่นมันนานมาก
“คิดไม่ถึงเลยว่า มดปลวกที่วิถียุทธ์เพียงขั้นเก้าอย่างเ้าจะสามารถทำร้ายิญญาแท้ของข้าได้ขนาดนี้...”
ดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ส่งเสียงทุ้มต่ำขึ้นอย่างแหบแห้ง
“ข้ายอมรับว่าข้าดูถูกเ้าเกินไป! แต่ว่า ต่อจากนี้เ้าไม่มีทางทำอะไรได้อีกแล้ว! เอาดาบข้าไปกิน ฝังิญญา!”
ยุทธภัณฑ์ดาบสะบั้นในมือเขาได้ะเิกลิ่นอายฝังิญญาสายหนึ่งออกมา ทำให้ปราณแห่งปรภพที่อยู่รอบด้านถูกขับออก
วิชาดาบฝังิญญา กระบวนท่าหนึ่งดาบฝังิญญา วิทยายุทธ์ขั้นพิเศษที่บรรลุขั้นสมบูรณ์แล้ว อานุภาพของมันจะต้องเหนือกว่าที่หลงอวี้จินตนาการไว้อย่างแน่นอน
หากดาบนี้ถูกฟาดฟันออกไป ต่อให้หลงอวี้เค้นพลังทั้งหมดออกมาก็ไม่มีทางต้านรับไว้ได้แน่!
เพียงแต่ว่า หลิ่วเย่ยังไม่ทันได้ใช้กระบวนท่านี้ หลงอวี้ก็เปิดฉากโจมตีไปก่อนแล้ว
“หมัดัปรภพ จำลองเส้นทางสู่ปรภพ ปราณแห่งปรภพ ข่มขวัญจิตใจคน!”
หลงอวี้ปล่อยมือออกจากหอกยาว ก้าวเท้ามุ่งหน้าไปทางหลิ่วเย่ ปราณแห่งปรภพได้จำลองเส้นทางแห่งปรภพสายหนึ่งขึ้นมา เพียงพริบตาเดียวก็ปกคลุมดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ไว้ภายในได้!
หลังจากที่หลงอวี้ก้าวขึ้นสู่วิถียุทธ์์ขั้นเก้าแล้ว เส้นทางปรภพที่เขาจำลองก็มีผลในการข่มขวัญยอดฝีมือระดับิญญาแท้ได้มากขึ้นกว่าเดิม!
ตอนนี้ เส้นทางปรภพที่วิชาหมัดของหลงอวี้จำลองขึ้นได้ปกคลุมหลิ่วเย่ไว้ภายในทันที ทำให้มันเสียสติสัมปชัญญะ ไม่อาจตื่นขึ้นมาได้ในชั่วขณะด้วย!
หนึ่งดาบฝังิญญาของหลิ่วเย่ยังไม่ทันได้ใช้ หนึ่งหมัดของหลงอวี้ก็ถึงตัวก่อนแล้ว!
เพล้ง!
แม้ว่าหลิ่วเย่จะถูกเส้นทางปรภพข่มขวัญจนหมดสติ แต่ิญญาแท้ด้านหลังมันกลับยังคงพุ่งใส่หลงอวี้ คิดจะต้านรับไว้
“หลีกทางไป!”
หลงอวี้ชกหมัดออกไป ปะทะเข้ากับิญญาแท้ดาบสะบั้นโดยตรง!
ตูม!
ิญญาแท้ดาบสะบั้นถูกเขาชกจนแตกสลายในหมัดเดียว จากนั้นหลงอวี้ก็ได้พุ่งหมัดเข้าใส่กลางอกของหลิ่วเย่ต่อทันที!
หากหลิ่วเย่ไม่ได้ถูกข่มขวัญจนหมดสติ แล้วควบคุมิญญาแท้ดาบสะบั้นด้วยตัวเอง หลงอวี้ก็ไม่มีทางใช้หมัดทะลวงการป้องกันของิญญาแท้ได้แน่
แต่ตอนนี้ หลิ่วเย่หมดสติไปแล้ว ิญญาแท้ของมันจึงอ่อนแอลงสุดขีด ถูกโจมตีใส่แค่ทีเดียวก็แตกสลายไปแล้ว เหมือนกับิญญาแท้ราชันพยัคฆ์ที่ถูกปู้สิงทำลายก่อนหน้านี้
โดยก่อนหน้านี้ปู้สิงสามารถทำลายิญญาแท้ของหวังเทียนจั๋วได้อย่างสมบูรณ์ หากเป็เช่นนั้น ต้องใช้เวลานานมากกว่าจะสามารถสร้างิญญาแท้ขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้ง
แต่ครั้งนี้หลงอวี้ได้ฉวยโอกาสทำลายิญญาแท้ของอีกฝ่าย ตอนที่มันยังหมดสติอยู่ ในกรณีนี้หากอีกฝ่ายได้สติกลับมาก็จะสามารถสร้างิญญาแท้ใหม่ได้ทันที
ดังนั้นนี่จึงเป็โอกาสล้ำค่าสำหรับหลงอวี้!
“หมัดัปรภพ ทำลาย!”
หลงอวี้รู้สึกราวกับได้กลายเป็ทูตผู้มาจากปรภพก็ไม่ปาน หมัดของเขาแฝงด้วยปราณแห่งปรภพอันทรงพลัง หวดชกเข้าใส่กลางอกของหลิ่วเย่เต็มๆ!
เปรี้ยง!
หลิ่วเย่ได้ถูกหลงอวี้ชกเข้าใส่จนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้โบราณอย่างรุนแรงจนมันหักโค่นลงมาทันที
แต่กระนั้น หลังจากที่หลงอวี้ชกไปแล้วเขาก็ได้ถูกแรงสะท้อนดีดกลับมาจนกระเด็นถอยหลังมาหลายจ้าง ทำให้เขาหน้าถอดสีไปเล็กน้อย
“มันใส่ยุทธ์ภัณฑ์ป้องกันไว้หรือนี่?”
หลงอวี้คาดเดาได้ทันที หมัดของเขาเมื่อครู่นี้ได้ชกลงบนเกราะเหล็กชิ้นหนึ่งเต็มๆ การโจมตีของเขาคงไม่ได้สร้างความเสียหายให้อีกฝ่ายมากเท่าใดนัก
แต่กลับเป็หลงอวี้เองที่ถูกเกราะเหล็กสะท้อนกลับมาจนะเืไปถึงอวัยวะภายใน
เพียงไม่นาน หลิ่วเย่ในชุดสีดำก็ยืนขึ้นบนพื้นช้าๆ เสื้อผ้าสีดำขาดตรงบริเวณอก เผยให้เห็นชุดเกราะป้องกันที่อยู่ข้างใน
“ฮ่ะฮ่ะ!”
หลิ่วเย่หัวเราะอย่างเ็า
“ต้องยอมรับจริงๆ ว่าเ้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิดไว้มาก ไม่แปลกใจว่าทำไมผู้าุโอูถึงได้เพ่งเล็งเ้าขนาดนี้! แต่น่าเสียดายที่ นับจากนี้ไป ไม่ว่าอย่างไรเ้าก็ไม่อาจทะลวงการป้องกันของข้าได้อีก และในท้ายที่สุดเ้าก็จะต้องตายด้วยดาบฝังิญญาของข้า!”
“อย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นเ้าลองชิมหมัดของข้าอีกสักรอบ”
หลงอวี้ก้าวเท้าออกไปข้างหน้า สัญลักษณ์ัปรภพถูกปลุกขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ราวกับว่ามันได้ทำให้ร่างกายของเขาจมลงไปในปรภพภูมิ
ดวงตาทั้งสองข้างของเขามีประกายแสงอันลี้ลับสว่างขึ้นมา เป็ั์ตาที่มาจากโลกแห่งปรภพ ทำให้ผู้พบเห็นต้องตัวสั่นด้วยความกลัว
“หมัดัปรภพ หมัดมัวเมาล้มสู่ปรภพในที่สุดก็บรรลุขั้นสูงสุดแล้ว!”
หลังจากก้าวขึ้นสู่ขั้นเก้า หลงอวี้ก็เข้าใจวิทยายุทธ์ขึ้นไปอีกขั้น เมื่อรวมกับการโจมตีเมื่อครู่นี้ ทำให้หมัดัปรภพกระบวนท่าที่หนึ่ง หมัดมัวเมาล้มสู่ปรภพ ของเขาพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น
หมัดมัวเมาล้มสู่ปรภพที่บรรลุขั้นสูงสุดแล้ว จะมีอานุภาพน่าสะพรึงกลัวมากแค่ไหนกัน?
เขากำหมัดขวาแน่น ปราณปรภพค่อยๆ พันล้อมรอบตัวเขาทั้งตัว
หลงอวี้ค่อยๆ ก้าวเท้าออกไปทางดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ทีละก้าว
“ยังคิดจะใช้การโจมตีแบบเดิมอีกหรือ น่าเสียดายที่ข้าเตรียมการป้องกันไว้แล้ว ไม่มีทางถูกข่มขวัญจนหมดสติไปอีกแน่!”
ดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ส่งเสียงหัวเราะอย่างเ็า
“พลังประหลาดบนตัวเ้า หลังจากฆ่าเ้าแล้วข้าจะค่อยๆ ศึกษาวิเคราะห์มันแล้วเอามันมาใช้สำแดงบารมีแทนเ้าเอง แต่ตอนนี้ ได้เวลาตายของเ้าแล้ว!”
“ถ้าทำได้ก็ลองดู!”
หลงอวี้พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จ้องเขม็งไปที่ดาบฝังิญญาหลิ่วเย่ กำหมัดขวาแน่น แต่กลับชกหมัดลงพื้นแทน!
หมัดนี้ได้ใช้ปราณปรภพที่อยู่รอบๆ ตัวเขาไปด้วย ทำให้หลิ่วเย่เกิดลางสังหรณ์ไม่ดี
แต่กระนั้นเขากลับไม่ได้เก็บมันมาใส่ใจ
ชกลงพื้นอย่างนั้นหรือ
อย่าทำให้หัวร่อไปหน่อยเลยน่า!
หลิ่วเย่หัวเราะอย่างเ็า ิญญาแท้ดาบสะบั้นถูกสร้างอีกครั้ง เมื่อมีิญญาแท้อยู่ด้านหลังเขาแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางพ่ายแพ้แน่ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น วิชาดาบฝังิญญาของเขาเองก็ไม่ใช่กระจอกด้วย!
เปรี้ยง!
หมัดที่รวบรวมปราณปรภพเอาไว้ของหลงอวี้ชกลงพื้นอย่างดุดัน ทำให้พื้นที่รอบๆ ถึงกับเกิดการสั่นะเืไปทั้งแถบเลยทีเดียว!
