ในเวลาต่อมา
“งั้นไปเลยนะครับ... ชักช้าเดี๋ยวมืด”
เรวัฒน์กล่าว ดวงตะวันสีแดงกลมโตกำลังคล้อยต่ำลงทุกขณะ
ร่างสูงใหญ่ก้าวขึ้นมานั่งในตำแหน่งคนขับของรถกอล์ฟคันเล็ก ที่ต้องเลือกใช้รถกอล์ฟก็เพราะว่าสะดวกที่จะวิ่งเข้าไปตามเส้นทางที่เป็ถนนดินสายเล็กๆ รถใหญ่ไม่สามารถเข้าไปถึงจุดที่สวยที่สุดของน้ำตก
“เกาะแขนลุงนะคะ… ”
หนุ่มใหญ่ยื่นแขนข้างหนึ่งออกมาให้หญิงสาวอายุรุ่นราวคราวลูกเกาะ ปุยฝ้ายชอบที่เรวัฒน์ใช้คำว่า ‘นะคะ’ เพราะว่ามันให้ความรู้สึกอบอุ่น ดูเป็ผู้ใหญ่ใจดี
“ค่ะ... ”
สายน้อยยิ้มในหน้า รีบเกาะแขนกำยำ
ไม่รู้สิ… ปุยฝ้ายรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ในตอนที่ได้ััท่อนแขนซึ่งเต็มไปด้วยเส้นขนสีดำของเรวัฒน์ มีเส้นเืผุดนูนอยู่ใต้ิั ความหยาบกร้านของมือช่างสมกับวัยที่ผ่านการใช้ชีวิตในฟาร์มมาอย่างโชกโชน ผู้ชายแบบนี้แหละ ที่ปุยฝ้ายใฝ่ฝันว่าจะเจอสักวันในชีวิตจริง
“เอ่อ... คุณลุงคะ…จะให้ฝ้ายนั่งตรงไหนคะ”
หญิงสาวใ เมื่อเห็นว่าเบาะนั่งทั้งเล็กและแคบ ซึ่งเป็เพราะว่ารถคันนี้เรวัฒน์ใช้อยู่คนเดียว เขาไม่ชอบเบาะนั่งยาวๆ มันนั่งไม่สบาย จึงสั่งให้ช่างดัดแปลงเป็เบาะนั่งที่มีพนักพิงเหมือนรถกระบะทั่วไป
“ลุงลืมไป… เอาไงดี”
เรวัฒน์ครุ่นคิด จากนั้นความคิดบางอย่างก็ผุดวาบเข้ามาในหัว
“งั้นนั่งตักลุงก็แล้วกัน… ขืนชักช้ามัวเปลี่ยนรถอีกคันเดี๋ยวจะค่ำเสียก่อนได้เห็นน้ำตก”
“ก็ได้ค่ะ… ”
หญิงสาวค่อยๆ หย่อนสะโพกหล่อนลงบนตัก ทำเอาเรวัฒน์ใจเต้นแรง สองแขนล็อคร่างอรชรของหล่อนไว้ตรงกลาง
ขณะกำลังขับรถ ให้ตายเถอะ! จิตใจของเรวัฒน์แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็เพราะว่ากลีบก้นกลมกลึงของปุยฝ้ายกำลังเบียดคลึงอยู่กับความเป็ชายของเขา ทำเอาเรวัฒน์ใจเต้นระทึก รู้สึกมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาอย่างห้ามไม่ไหว กระทั่งรถแล่นมาถึงเนินดินขรุขระ ความหื่นจึงเผยออกมาจนได้
“อุ๊… อุ๊ย... คุณลุง”
หญิงสาวใ ความเป็ชายของเรวัฒน์พองขยายจนรู้สึกได้ หล่อนขยับก้น ก้มลงมองสิ่งที่ตัวเองกำลังนั่งทับแล้วยกมือขึ้นปิดปาก ตอนนี้รู้แล้วอะไรบางอย่างที่มีลักษณะเป็ดุ้นแข็ง เสียดสีอยู่ระหว่างกลีบก้นของหล่อนนั้นคืออะไร?
“เอ่อ… ลุง… ”
เรวัฒน์อึกอัก นึกตำหนิตัวเองที่ไม่อาจเก็บอาการ ปล่อยให้อารมณ์เพศพลุ่งพล่านจนโชว์หลักฐานให้เห็น
“คือ… ”
จะแก้ตัวยังไงดี เขาพยายามพยายามตั้งสติ ข่มอารมณ์ความรู้สึกแบบที่ผู้ชายมีต่อผู้หญิง หากไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะห้ามตัวเองไม่ให้มีความรู้สึกกับสาวน้อยคนนี้ ด้วยเขาก็ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่อิฐใช่หิน เรวัฒน์รู้ดีกว่าใครว่าตัวเองยังมีความ้าทางเพศอยู่เต็มเปี่ยม และนับวันยิ่งมากขึ้น
คนหื่น… ยังไงก็หื่นอยู่วันยังค่ำ เรวัฒน์เป็ผู้ชายที่มีความ้าทางเพศสูงมาแต่ไหนแต่ไร แม้เขาจะเพลาความเ้าชู้ลงมากเมื่ออายุมากขึ้น แต่การได้มาเจอกับสาวน้อยแสนสวยคนนี้ก็เหมือนกับการที่เอาน้ำมันมาวางใกล้ไฟ หล่อนทำให้ความ้าของเขาคุกรุ่นขึ้นมารุนแรง
เรวัฒน์เห็นผู้หญิงมาก็มาก แต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกทางเพศรุนแรงกับใครเหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับลูกสาวเพื่อนคนนี้
“ลุงขอโทษนะครับ”
เรวัฒน์รู้สึกผิด
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ... คุณลุงไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย… มันเป็เื่ธรรมชาติค่ะหนูเข้าใจ”
หญิงสาวกล่าว ประโยคที่ได้ยินทำเอาหนุ่มใหญ่อย่างเรวัฒน์ใจชื้นขึ้นมาทันที เหตุการณ์เมื่อครู่เกือบทำให้เขาต้องมาเสียคนตอนแก่
