“จุดตัดที่เกิดขึ้น ที่ก่อให้เกิดความวิปริตแปรปรวนต่อจิตใจของปู้จื๋อเต๋อ คือ หลังจากที่ เ้าวั่งซูรุ่นที่1 ดับสูญลง และผู้สืบทอดเคียวสู่ภพรุ่นต่อมาของตระกูลเ้านั้น ไม่ได้เกิดมาพร้อมพร์ที่แกร่งพอจะควบคุมเคียวแห่งภพ และความสามารถอื่นๆ ในฐานะผู้นำภพมนุษย์ที่ไม่สู้เ้าวั่งซูรุ่นที่1 อีกทั้งความแปรปรวน และอ่อนกำลังลงขององค์ชายัเมื่อหลายร้อยปีก่อน ระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดต่อเนื่องและกินเวลายาวนานหลายศตวรรษ ทำให้เกิดปัญหามากมาย การแตก และรอยบากระหว่างภพ การข้ามไปมาและการผสมผสานของิญญามากมาย ทั้งหมดทั้งมวลนี้ล้วนเป็ต้นเหตุแห่งความวิปริต ที่ส่งผลต่อการดูดกลืนของร่างุ์
อย่างที่พวกเ้าก็รู้ว่า เมื่อครั้นร่างุ์ที่รวมร่างกับวิญญญาณมากเกินไปทุกอย่างจะเกินควบคุม” เสียงตอบกลับจากผู้เฒ่ารั่วเจี๋ยทำเ้าวั่งซูชะงักและสงสัย
“พวกเหล่าบรรพบุรุษสกุลเ้า ข้าไม่เคยทราบเื่ของพวกเค้าเลย เื่ราวในอดีตนั้นเป็อย่างไรกันแน่” เ้าวั่งซูเอ่ยสงสัยใคร่รู้ ฮวาเฟยฟาขยับมาใกล้และััมือของเ้าวั่งซูเบาๆ
“จริงๆ แล้วเส้นเื่ทั้งหมดนั้นยาวเหลือเกิน แต่ไม่ใช่เื่ไม่ดีอะไรหรอก เ้าวั่งซูจากสกุลเ้าทุกรุ่นที่เกิดจาก ราชันย์ปีศาจหมาป่าดำ และ เทพธิดาแห่งแสงจันทร์ หรือบรรดาพี่ๆ บรรพบุรุษของเ้า ล้วนถือกำเนิด และทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มความสามารถ” ฮวาเฟยฟาเอ่ย
“เป็จริงตามนั้น อย่างที่ข้ากล่าวไปั้แ่ต้นว่า ภาระที่สกุลเ้าแบกรับไว้นั้นช่างยิ่งใหญ่ และเ้าวั่งซูแต่ละคนก็ล้วนทำหน้าที่เต็มความสามารถที่พวกเค้ามี และจากโลกนี้ไปตามเวลาสมควร แม้นระหว่างทางจะเกิดอุปสรรค เกิดความผิดพลาด แต่เป้าหมายและผลสรุปท้ายสุดล้วนเป็การทำไป เพื่อช่วยสรรพสิ่งตามหน้าที่ได้รับมา ยังไงข้าก็ยังยืนยันว่าสกุลเ้าคือหนึ่งในผู้คนที่ต้องได้รับการสรรเสริญมากกว่าดูแคลน
งั้นข้าจะขอเล่าต่อว่าทำไมข้าถึงบอกมันมีสาเหตุเกี่ยวเนื่องกันมา เ้าวั่งซูรุ่นที่2 นั้นมีความสามารถที่โดดเด่นและพร์ที่ได้รับมาแม้นไม่เทียบรุ่นที่1 ไม่ได้ แต่ก็หาตัวจับยาก วั่งซูรุ่นที่2สามารถร่ายเวทย์ได้หลายแขนง เปิดปิดประตูสู่ภพได้สนิท และใจกล้าหาญดั่งมีดวงจิตหมาป่าดำในตัว แต่เนื่องด้วย ่นั้นคือ่ที่องค์ชายัอ่อนกำลังลงร่างต้นกำเนิดเลื่อนเข้าสู่ภาวะจำศีลเป็ร้อยปีและเป็ผลทำให้เกิดความวิปริตแปรปรวนของธรรมชาติ ผู้คนล้มตายมากมาย พลังในการป้องกันต่างๆ ลดน้อยลง และกลิ่นคาวคละคลุ้งของคนตายที่เพิ่มขึ้น อีกทั้งดวงิญญาที่หลุดจากร่างกะทันหันมากมาย่นั้น คือความโกลาหลของโลกมนุษย์ ส่งแรงกระเพื่อมในทางร้ายไปภพต่างๆ อย่างแท้จริง เหล่าปีศาจพากันแหกกฏและอาศัย่เวลานั้นในการข้ามภพและแฝงร่าง คุณชายเ้ารุ่นที่2 สู้เต็มกำลังแต่ท้ายสุดก็พ่ายต่อศัตรู และศัตรูที่ว่าคือุ์หุ่นกระบอก
จื๋อเต๋อนั้นในยามปกติจะข้ามไปมาภพมนุษย์ในฐานะปรมาจารย์ซ่านตงตงช่วยอบรมสั่งสอนผู้ฝึกตนเกี่ยวกับภพุ์ ตอนนั้นหัวใจดำมืด และหัวใจบริสุทธิ์ยังอยู่ในระดับกับปกติอยู่ จนกระทั่งความวิปริตเกิดขึ้นมากมายเกินไป และกินเวลายาวนานต่อเนื่องบนภพมนุษย์ และเหล่าดวงจิตมากมายเริ่มลอยปนเปไม่ต่างจากสมัยจัตุรัสเฟิงสุ่ย จื๋อเต๋อหรือซ่านตงตงที่ข้ามมานี่ก็ไม่สามารถทานทนต่อแรงเรียกร้องจากิญญามากมายที่หลุดเร่ร่อนในเวลานั้น กล่าวคือทั้งิญญาที่พยายามเข้าอาศัยในร่างุ์ และความ้าด้านมืดที่้ารวบกินิญญานั้นไว้ทั้งหมด ข้าคิดว่าจื๋อเต๋อน่าจะเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ั้แ่ตอนนั้น
หลังจากนั้นเค้าก็มักหายไปภพมนุษย์เป็เวลานาน และกลับมาด้วยพลังจักราที่มากขึ้น รวมถึงไอิญญาจากมนุษย์มากมายที่ข้าััได้จากเค้า ข้าพยายามใส่หัวใจบริสุทธิ์ให้จื๋อเต๋อแต่เข้าก็ปฏิเสธว่า มนุษย์และสิ่งมีชวิตจากภพอื่นนั้นโหดร้ายเค้าต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะปกป้องตัวเอง และภพุ์หัวใจบริสุทธิ์ที่ข้ามอบให้เค้ามันจะทำให้เค้าอ่อนแอ” น้ำเสียงของผู้เฒ่าสั่นและเศร้าเมื่อเล่าถึงตอนนี้และหยุดไป เฟยฟาเลยขอแทรกขึ้นเล่าลำดับของตระกูลเ้าต่อ
“ข้าขอเล่าต่อถึงลำดับต่อของคุณชายตระกูลเ้า เ้าวั่งซูรุ่นที่3 นั้นเกิดมาได้รับพลังด้านสว่างจากองค์มารดามามากกว่า ทำให้เป็องค์ชายที่อ่อนโยน ในด้านพลังจักรา คือดีแข็งแกร่งพอตัว แต่เอนเอียงไปด้านการรักษามากกว่าทำลาย ครั้งหนึ่งขณะต่อสู้กับปีศาจกัปปะที่ข้ามภพมาเพื่อสวมร่างมนุษย์ ในขณะที่ต่อสู้กัปปะ ขณะที่กัปปะเกิดพลาดพลั้ง และร้องขอชีวิต ขณะที่คุณชายเ้ารุ่นที่3กำลังจะส่งกับปะกลับคืนสู่ปรภพ ก็เกิดจิตเมตตารับฟัง ปีศาจกัปปะอาศัยจังหวะหยุดร่ายมนตร์ คายพิษกัปปะ และยิงตรงเข้าสู่หัวใจเ้าวั่งซู อย่างที่รู้กันพิษกัปปะไม่มีสิ่งใดรักษาได้นอกจากดอกซ่างฮัวหลัวบด แต่ยามนั้นไม่ใช่ฤดูชำระล้างไม่มีดอกไม้นั้นปรากฏ คุณชายรุ่นที่3 จึงจบชีวิตลงด้วยอายุยังไม่มากนัก ส่วนตัวข้านั้นหลังจากที่ข้าหลับไปเกือบสองทศวรรษและตื่นขึ้นมาใน่เ้าวั่งซูรุ่นที่4 ตอนนั้นพลังทั้งหมดของข้าฟื้นกลับ แต่ดวงใจยังคงแตกสลาย และไม่สามารถรวบรวมพลังจักราพื่อคืนร่างได้ ตัวข้าในเวลานั้นจึงยังคงอยู่ในร่างัฟ้า และลงจากสววรค์กลับคืนสู่ใต้ทะลึกเพื่อเร้นกาย
พูดถึงคุณชายเ้าวั่งซูรุ่นที่4 นั้นเกิดมาเก่งกล้าทั้งบู๊ และบุ๋นแต่ร่างกายอ่อนแอจากโลกนี้ไปด้วยวัยหนุ่ม แต่ก่อนจากไปองค์ชายรุ่นที่4 นี้สร้างผลงานการผนึกประตูภพได้อย่างเฉียบคม แต่ด้วย่อายุที่สั้นทำให้เกิดช่องว่างระหว่างรุ่นยาวนานเกินไป ระหว่างที่จะเกิดการถือกำเนิดของรุ่นถัดไป ประตู และภพก็โดนเซาะกร่อนทำลาย และมีสิ่งประหลาดข้ามไปมามากมาย สิ่งนี้นำสู่ความไม่สมดุลระหว่างการเกิดการดับของดวงิญญาในทุกภพ เส้นเวลาผิดเพี้ยน และเหตุการณ์เกิดขึ้น กินเวลานานอยู่เกือบหนึ่งร้อยปี
เ้าวั่งซูรุ่นที่5 ถือกำเนิดมาเป็มนุษย์ธรรมดาที่แทบจะไม่ได้พลังจักราอะไรมาจากาาปีศาจหมาป่าดำ และเทพธิดาแห่งดวงจันทร์แต่ยังสามารถใช้เคียวสู่ภพเปิดประตูภพได้ แต่ เปิดผิดที่ผิดทาง และไม่สามารถปิดสนิทได้เกือบทุกครั้ง สร้างรอยรั่วที่มากขึ้นระหว่างภพ ชั่วชีวิตเค้าเปิดไปประมาณหนึ่งร้อยหนึ่งครั้งสร้างรอยรั่วไปแล้วหนึ่งร้อยครั้ง บรรดาิญญาต่างๆ มากมายหลุดล่องลอยเข้าสู่รอยรั่วนั้น และบางจำพวกก็ข้ามไปมาแบบไร้กฏเกณฑ์”
“แสดงว่าบรรดาบรรพบุรุษข้าล้วนเกิดมามีความสามารถแตกต่าง แต่ สิ่งที่ทุกรุ่นจะต้องมีร่วมกันคือการเปิดปิดประตูภพ” เ้าวั่งซูเอ่ย
