ส-ะ-ใ-ภ้-บ้-า-น-ไร่
กับผู้ชายสองคน 3P
นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
ผู้เขียน
กาสะลองทองคำ
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเื่นี้เป็เพียงเื่ที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเื่จริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเื่ ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเื่นี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเื่ขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเื่ด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
เนื้อหาจากบาง่บางตอน
“อ๊ะ… อ๊ายยยย… ”
ดอกแก้วร้องครางลั่น…
แม้ว่าตามองไม่เห็นภาพตรงง่ามขาเพราะมีผ้าผูกปิดตาเอาไว้ แต่ร่างกายก็รับรู้ด้วยความรู้สึกฝืดแน่นเต็มลำเต็มรู ความใหญ่ของดุ้นเนื้อทำให้รูสวาทของหล่อนคับแคบลงทันที เมื่อโดนสอดใส่เสียดสีขยับเข้าออกเป็จังหวะ
“อ๊ะ… อ๊ายยย… ”
ดอกแก้วสะดุ้งคราง…
แรงกระเด้าทำให้ทรวงอกมหึมาของหล่อนแอ่นหยัดขึ้นด้วยความสยิว ปลายหัวนมแทงตุงขึ้นมาแทบทะลุเสื้อ ทำเอาร่างกำยำที่กำลังโก่งเอวกระหน่ำลำเอ็นเข้าใส่ถึงกับทนไม่ไหว
รีบเอามือเลิกชายเสื้อยืดบางๆ ของหล่อนขึ้นมากองเอาไว้เหนือทรวงอก สองเต้าใหญ่มหึมาทะลักออกมาอวดความเย้ายวนอยู่ตรงหน้า
“อ่า… นมใหญ่น่าดูดเหลือเกินอีหนูเอ๊ย… ”
เสียงของมันแหบพร่าไม่คุ้นหู…
ดอกแก้วยิ่งประหวั่นในใจ นี่ไม่ใช่เสียงของลุงแสนอย่างแน่นอน
จากนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดเข้ามาครอบดูดหัวนมสองข้างแล้วเอามือบีบขยำอย่างเมามัน พร้อมกันนั้นก็โยกเอวแทงลำเอ็นเข้าสุดออกสุด
“อูยยยย… ”
ดอกแก้วร้องคราง ไม่อาจข่มกลั้นความเสียวซ่านที่ได้รับ เสียงบั้นเอวหนาขยับกระเด้าถี่รัว เนื้อกระทบเนื้อดังคลอไปกับเสียงครางของดอกแก้ว เมื่ออารมณ์เสียวซ่านพุ่งทะยานสูงขึ้นมาเกินกว่าจะข่มกลั้นเอาไว้ได้
พุทธศักราช 2567
ปลายเดือนธันวาคมซึ่งเป็ฤดูหนาว…
ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาห่างไกลความเจริญของจังหวัดเชียงราย
“แดนน์… วันนี้ลมอะไรพัดเอ็งมาถึงนี่”
ลุง ‘แสน’ หรือมีชื่อจริงว่า ‘แสนคำ’ ซึ่งเป็ชื่อของคนทางภาคเหนือ แต่ทว่ารูปร่างหน้าตาของเ้าของชื่อกลับกลายเป็ลูกครึ่งฝรั่งตัวใหญ่ ผิวสีแทน ใบหน้าคมคร้ามหล่อเข้มสะดุดตา ะโถามชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีส้มคันใหญ่ แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านไม้หลังย่อม
“ก็ลมรักและลมคิดถึงลุงนั่นแหละครับลุงแสน… ”
แดนน์ะโตอบ…
ก่อนที่หญิงสาวที่นั่งมาด้วยกันจะก้าวลงมาจากประตูรถอีกฟาก
“ลุงแสนครับนี่ ‘ดอกแก้ว’ แฟนผมครับ… ”
แดนน์แนะนำหญิงสาวผิวขาว…
ใบหน้ารูปไข่ของหล่อนสะสวยสะดุดตา สวมเสื้อยืดแขนกุดลายดอกไม้สีชมพูคอกว้าง อวดหัวไหล่กลมกลึงและต้นแขนเนียนขาว
ทว่าสิ่งที่สะดุดตาของลุงแสนเข้าอย่างจัง…
ก็คือปทุมถันอวบใหญ่ เบียดกันอยู่ในเสื้อผ้ายืดบางๆ อย่างน่าอึดอัด
ปลายปทุมที่แทงตุงขึ้นมาบอกตำแหน่งของยอดถันทั้งสองข้าง ทำให้ลุงแสนรู้ว่าข้างในนั้นโนบราไม่มีเสื้อชั้นในคอยโอบอุ้มหนั่นเนื้อ จึงอวดความอะร้าอร่ามล้นทะลักออกมาเต็มตาอย่างที่เห็น
