เสียงกรีดร้องด้วยความสิ้นหวังดังออกมาจากห้องเล็กในเรือนที่ใกล้ผุพังท้ายจวนตระกูลซ่ง 

    ดวงตาปูดโปนของเถียนสวี่ หลันจ้องมองเดรัจฉานมนุษย์ทั้งห้า ที่กำลังย่ำยีร่างกายของนางด้วยดวงตาแดงก่ำ 

    ตอนนี้นางสิ้นไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไปแล้ว

    กว่าสองปีที่ถูกขังเอาไว้ในห้องที่เล็กแคบและเหม็นอับแห่งนี้ กว่าสองปีที่นางถูกทรมานและย่ำยีจากบุรุษมากหน้าหลายตา

     พวกที่มีจิตใจวิปริตชมชอบร่างกายที่พิการของสตรี ต่างก็จ่ายเงินให้สามีนางเพื่อที่จะได้สำเร็จความใคร่ กับร่างกายที่ไร้แขนขาของเถียนสวี่หลัน

    นางเคียดแค้นและชิงชังแต่กลับไม่สามารถทำสิ่งใดได้

    ตอนนี้นางสำนึกผิดแล้วต่อกรรมที่นางกระทำเอาไว้กับอดีตสามี

หากสามารถย้อนเวลากลับไปได้ นางจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก

    ขอให้นักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพนิยายนะคะ

    เพราะนิยายทุกเรื่อง ชื่อเมืองและตัวละคร 

    ล้วนแต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน

    ไม่ได้อ้างอิงมาจากประวัติศาตร์ใด

ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักที่ยังคงติดตามผลนิยาย  

ของ Zuey มาโดยตลอด

    อ่านจบแล้วอย่าลืมกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจ

    ในการสร้างผลงานต่อไปของไรท์ด้วยน๊า 

    ขอบพระคุณมากค่ะ