หลังจากพายุฝนอันเร่าร้อนผ่านไป ซูจิ่นซีนอนอยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยโยวเหยา มือม้วนผมสีขาวหิมะของเขาอย่างอ่อนโยน นางเงยหน้ามองดวงตาของเยี่ยโยวเหยาที่เปี่ยมไปด้วยความลึกซึ้ง         เยี่ยโยวเหยาอุ้มซูจิ่นซีขึ้น พาเดินไปนั่งลงข้างโต๊ะหนังสือและจัดการกั...