ขณะนั้น แรงกดดันมหาศาลของ มู่คังหยวน ก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ฟ้า ออร่าสีทองเจิดจ้าแผ่กระจายออกมาจากร่างของเขา พร้อมกับสายตาอันเ็าที่จับจ้องไปยังสามคนที่ยืนอยู่บนหลังของัใบไม้ศักดิ์สิทธิ์
"ถึงแม้จะเป็หลานสาวของคุณกวน แต่การกระทำของพวกเธอกำลังขัดต่อกฎของสถาบัน ลงมาซะ"
ตูม!
แรงกดดันที่ถูกปล่อยออกมาจากมู่คังหยวน ทำให้ัใบไม้ศักดิ์สิทธิ์ถูกกดทับอย่างรุนแรงจนร่างของมันเริ่มสั่นสะท้าน ก่อนที่มันจะค่อย ๆ ถูกบีบให้ลดร่วงลงไปเกือบจะกระแทกเข้ากับพื้น แต่ก่อนที่ร่างของมันจะกระแทกลงไป เสียงของชายชราคนหนึ่งก็ดังขึ้น
"หยุดเถอะ ให้อภัยพวกเขาสักครั้งเถอะนะ มู่คังหยวน"
มู่คังหยวนหรี่ตาลง ก่อนจะหันไปมองต้นเสียง สิ่งที่ปรากฏในสายตาของเขาคือชายชราสวมชุดภารโรงธรรมดา แต่จริงๆ แล้วเขาคือ รองผู้อำนวยการ! ตำแหน่งเดียวกับ มู่คังหยวน
ดวงตาของมู่คังหยวนฉายแววเ็าก่อนจะเอ่ยขึ้น "รองผู้อำนวยการฟาน คุณกล้าละเลยกฎของมหาวิทยาลัยั้แ่เมื่อไหร่กัน?"
ทันใดนั้นเอง ออร่าของทั้งสองคนก็ปะทะกัน พลังงานสีทองและสีฟ้าเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ก่อให้เกิดแรงสั่นะเืมหาศาล เด็กนักเรียนที่อยู่ด้านล่างต่างพากันทรุดตัวลงกับพื้นเพราะรับแรงกดดันไม่ไหว
กู่เทียนที่ตอนแรกไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ จากแรงกดดันนั้นเลย แต่เพื่อความสบายใจของตัวเอง เขาก็แกล้งล้มลงไปเหมือนกับนักเรียนคนอื่น ๆ
ขณะที่สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ หลานฮวา ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"หยุดทะเลาะกันได้แล้ว! พวกเด็ก ๆ ได้รับาเ็กันหมดแล้ว!"
คำพูดของ หลานฮวา ทำให้แรงปะทะของพลังทั้งสองถูกสลายลง ออร่าที่กดทับอยู่หายไปในทันที นักเรียนหลายคนที่ล้มลงไปพากันลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก
ขณะเดียวกัน หานเทียน ที่รอดจากแรงกดดันของมู่คังหยวนได้ก็กำหมัดแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แต่เขาก็เก็บมันเอาไว้ในใจ
หานเทียนสูดลมหายใจลึกก่อนจะะโลงจากัใบไม้แล้วพุ่งตรงไปข้างหน้าลานกว้าง ด้วยความเร็วสูง ก่อนจะหยุดตรงหน้ากู่เทียน
"แกเป็อันดับที่ 1 ของการสอบครั้งนี้สินะ?" หานเทียนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
"ฉันขอท้าแก ถ้าฉันชนะ อันดับที่ 1 ของแกก็ต้องเป็ของฉัน!"
เสียงของหานเทียนก้องกังวานไปทั่วลานกว้าง ทำให้นักเรียนทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันหันมามองด้วยความสนใจ บางคนเริ่มกระซิบกระซาบกันถึงความกล้าของหานเทียนที่ท้าทายกู่เทียน
แต่กู่เทียนเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ปากเหม็นชะมัด"
บรรยากาศรอบ ๆ เงียบลงทันที นักเรียนหลายคนที่ได้ยินคำพูดของกู่เทียนถึงกับตกอยู่ในอาการตกตะลึง แต่แล้วเสียงหัวเราะของ อู๋ซวง ก็ดังขึ้นมา เขาหัวเราะอย่างสนุกสนานราวกับได้ยินเื่ตลกที่สุดในชีวิต
"ฮ่า ๆ ๆ ปากเหม็นงั้นเรอะ! โอย ฉันละชอบหมอนี่จริง ๆ!"
นักเรียนคนอื่น ๆ เริ่มหัวเราะตามไปด้วย ความตึงเครียดที่มีอยู่ก่อนหน้านี้แทบจะหายไปหมดสิ้น แม้แต่ เย่เฟิง และ ลี่จวน ก็ยังเผลอหลุดหัวเราะออกมาโดยไม่ตั้งใจ ส่วน มู่คังหยวน ซึ่งก่อนหน้านี้ยังแสดงสีหน้าจริงจังก็หัวเราะขึ้นมาเช่นกัน
แต่ หานเทียน ไม่ได้คิดเช่นนั้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความอับอาย ั้แ่เขาลงจากเขาตามคำสั่งของอาจารย์ เขายังไม่เคยมีใครทำให้เขาอับอายได้ขนาดนี้มาก่อนเลย เขากัดฟันแน่นด้วยความโกรธก่อนจะะเิอารมณ์ออกมา
"ตายซะ!!!"
หานเทียน พุ่งตรงไปหากู่เทียนทันที เตรียมจะซัดหมัดใส่หน้าของกู่เทียนโดยไม่สนอะไรอีกแล้ว
แต่ทันใดนั้นเอง แรงเตะมหาศาลจากด้านข้าง ก็พุ่งเข้ากระแทกหานเทียนอย่างรุนแรง ร่างของเขาลอยกระเด็นออกไปชนเข้ากับเวทีเสียงดังสนั่น
ตูม!
เสียงของอู๋ซวงดังขึ้นอย่างขบขัน "แม้ ๆ จะทำร้ายเพื่อนฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน? ฉันยังไม่ได้เอาทุนค่าเนื้อวัวคืนจากเพื่อนที่แสนดีคนนี้เลย!" เมื่อพูดจบ อู๋ซวงก็ะโพุ่งเข้าไป เตะซ้ำ ใส่หานเทียนอย่างไม่ปรานีและไม่สนว่ามันจะตายหรือไม่
ปัง!
หานเทียนกระอักเืออกมาทันที เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นในหัวของอู๋ซวงไม่หยุด แต่เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย
อู๋ซวงยิ้มก่อนจะกระชากคอเสื้อของหานเทียนขึ้นมา แล้วชกเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง หมัดแล้วหมัดเล่า ฟันของหานเทียนหลุดกระเด็นออกมา ร่างของหานเทียนสั่นสะท้านด้วยความเ็ป หานเทียนพยายามจะเรียกสัตว์ร้ายของตัวเองออกมา แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร อู๋ซวงชกหมัดตรงใส่หน้าหานเทียนอีกครั้งจนทำให้หานเทียนสติหลุด
ขณะเดียวกัน กวนซูเยว่ ก็พุ่งตรงเข้ามาเพื่อ้าจะช่วยหานเทียน แต่ทันใดนั้น เหลียงอวี้เฟิง และ ซูเหม่ยหลิน ก็เข้ามาขวางทางเธอเอาไว้
กวนซูเยว่จ้องมองหญิงสาวทั้งสองด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ถอยไปซะ! นั่นคือคู่หมั้นของฉัน และก็เป็คู่หมั้นของพวกเธอด้วย!"
ซูเหม่ยหลินและเหลียงอวี้เฟิงขมวดคิ้วด้วยความงุนงง แต่พวกเธอไม่สนใจคำพูดของกวนซูเยว่เลยแม้แต่น้อย สำหรับพวกเธอแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือช่วยอู๋ซวง ชายผู้ที่เป็ว่าที่สามีในอนาคตของพวกเธอ!
ขณะเดียวกัน หลัวชิงเหยา ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับมหากาพย์ก็พุ่งตรงเข้ามาหาอู๋ซวง เธอแผ่พลังออกมาอย่างน่าเกรงขาม "หยุดทำร้ายนายน้อยหานเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นแกได้ตายแน่!"
มู่คังหยวนขยับตัว้าที่จะหยุดเธอ แต่ทันใดนั้น รองผู้อำนวยการฟาน ก็ขยับเข้ามาขวางเอาไว้ทันที ทำให้มู่คังหยวนทำอะไรไม่ได้ ขณะที่ หลานฮวา ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด ซึ่งทำให้มู่คังหยวนผิดหวังเป็อย่างมาก
ก่อนที่หลัวชิงเหยาจะไปถึงตัวของอู๋ซวง กู่เทียน ก็โยนยันต์ที่ ผนึกม่านพลังป้องกัน ไปยังพื้นที่ที่อู๋ซวงอยู่ทันที
หลัวชิงเหยาหัวเราะเยาะและไม่สนใจม่านพลังนั้น เธอะเิพลังออกมาแล้ว โจมตีใส่มันสุดแรงเกิด!
ตูม!
เืสีแดงสดสาดกระจายขึ้นทั่วฟ้า แทนที่ม่านพลังจะพังทลายกลับเป็ แขนของหลัวชิงเหยาเองที่เริ่มหักบิดเบี้ยวและแรงสะท้อนนั้นมันยังส่งผ่านไปทั่วร่างกายของเธอจนมันเกือบจะพังทลายของเธอลง!
อู๋ซวงหัวเราะก่อนจะพูดขึ้น "สมกับที่เป็คู่หูของฉันจริง ๆ!"
อู๋ซวงยังคงต่อยหานเทียนต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่หยุด ขณะที่ กวนซูเยว่ เองก็ได้รับาเ็หนัก นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น "ทำไมกัน...?"
กวนซูเยว่พึมพำออกมาอย่างอ่อนแรง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
"สัตว์ร้ายของพวกเธอ... มันไม่ควรจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้เลยแท้ ๆ!"
แต่ก่อนที่สถานการณ์จะรุนแรงไปมากกว่านี้ หลานฮวา ก็สะบัดมือเบา ๆ พลังแห่งความเย็นะเืแผ่กระจายออกไป แช่แข็งทุกสิ่งรอบตัว เธอส่งเสียงอย่างเ็า "หยุดได้แล้ว ไอ้พวกเวรนี่"
แต่ อู๋ซวง ไม่สนใจเสียงของเธอแม้แต่น้อย เขายังคงชกใส่ หานเทียน อย่างต่อเนื่อง หมัดแล้วหมัดเล่า ฟันของหานเทียนหลุดออกจากปากจนหมด จากนั้นอู๋ซวงก็กระแทกหน้าของหานเทียนลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะยกเท้าขึ้น เตรียมเหยียบซ้ำ ที่หัวของหานเทียน
ทันใดนั้นเอง ออร่าเย็นะเื ก็แผ่กระจายไปทั่วร่างของอู๋ซวง ทำให้เขาหยุดชะงักไปชั่วขณะ เขาหันไปมองต้นตอของพลังนั้น และเห็น หลานฮวา กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาเ็า
อู๋ซวงยักไหล่ก่อนจะโบกมือทักทายเล็กน้อย ราวกับไม่ได้สนใจอะไร ก่อนที่เขาจะเตะซ้ำไปที่หัวของหานเทียนอย่างรุนแรงอีกครั้ง
ปัง!
หานเทียนที่หมดสภาพไปแล้วถึงกับร่างกระตุก หายใจแ่เบาราวกับเขาพร้อมที่จะตายตลอดเวลา หลานฮวาไม่รอช้า พุ่งตรงเข้าหาอู๋ซวง ในเสี้ยววินาทีด้วยความเร็วเหนืุ์ แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงตัวอู๋ซวง มู่คังหยวน ก็ก้าวเข้ามาขวางทางเธอ เขายืนอยู่เบื้องหน้าอู๋ซวง แผ่รังสีแห่งอำนาจสีทองออกมาอย่างหนักแน่น
"เข้ามาสิ" มู่คังหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเ็า
ทันใดนั้นเอง ออร่าแห่งความตายที่หนักหน่วงก็แผ่กระจายไปทั่วลานกว้าง พลังที่น่าสะพรึงกลัวปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ ลมกระโชกแรงทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวสั่นราวกับยืนอยู่ท่ามกลางขุมนรก
เสียงของ มู่คังหยวน หลานฮวา และรองผู้อำนวยการฟาน ดังขึ้นพร้อมกันด้วยความเคารพ
"สวัสดี ท่านผู้อำนวยการ"
กู่เทียนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้น เขาหยิบขนมขึ้นมากินอย่างสบาย ๆ ก่อนจะเหลือบตามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ที่นั่น…
มี หญิงสาวผมสีขาว ยืนอยู่กลางอากาศ เธอมีใบหน้าที่เรียบเฉย ไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ดูเยาว์วัยราวกับเป็เด็กสาว