อาหารเย็นวันนี้ จ้าวเวยเวยยังกินไม่อิ่ม พอตกดึกเธอรู้สึกหิวมาก จ้าวเวยเวยลุกจากเตียงนอน และเดินออกจากห้องนอน เพื่อจะไปห้องครัว
ในคฤหาสน์ตอนนี้เงียบมาก เหมือนไม่มีคนอยู่เลย จ้าวเวยเวยไม่รู้ว่าห้องครัวอยู่ที่ไหน เธอพยายามเดินหาคนรับใช้ของที่บ้าน แต่ก็หาไม่เจอสักคน
หลังจากเดินวนเวียนอยู่ในบ้านมืดๆ เป็เวลานาน จ้าวเวยเวยก็ตัดสินใจจะกลับไปที่ห้องนอนก่อน เธอพยายามอดทนจากความหิวเอาแล้วกัน
ระหว่างทางจ้าวเวยเวย เดินผ่านห้องรับแขกที่เธอเคยมาเมื่อตอนเช้า เธอเหลือกตาไปเห็นว่าประตูห้องรับแขกเปิดอยู่ จ้าวเวยเวยคิดว่าคนรับใช้อาจจะลืมปิดประตู หรืออาจจะมีคนลงมาที่ห้องรับแขกเพราะหิวเหมือนเธอ
เมื่อเดินมาถึงประตูของห้องรับแขก จ้าวเวยเวยได้มองเข้าไปในห้อง เธอมองเห็นเงาของคนจริงๆ
จ้าวเวยเวยกำลังจะเดินเข้าไปในห้องดูว่าเป็ใคร ที่มาอยู่ในห้องรับแขกมืดๆทำไมไม่เปิดไฟ ก่อนที่เธอจะได้ก้าวเท้าเข้าไปในห้องรับแขก อยู่ๆท้องฟ้าก็สว่างว้าวขึ้นมา ทำให้จ้าวเวยเวย สามารถมองเห็นคนที่อยู่ภายในห้องรับแขกได้ชัดเจนขึ้น
จ้าวเวยเวยมองเห็นหญิงชราคนหนึ่ง กำลังยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง เรือนร่างของเธอดูเล็ก เธอสวมชุดกี่เพ้าสีดำสนิท ผมขาวของเธอเกล้าเอาไว้ด้วยปิ่นปักผม ดูรุงรังเล็กน้อย ใบหน้าเหี่ยวย่น ซีดขาวราวกับกระดาษA4 ดวงตาที่หันกลับมาจ้องมองเธออย่างไม่กะพริบนั้น ทำเอาเธอใ!สายตาที่จ้องมาที่จ้าวเวยเวยดูน่ากลัวมาก ราวกับจะดูดิญญาของเธอออกไปได้เลย
จ้าวเวยเวยใจนยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าประตู เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน จ้าวเวยเวยรู้สึกกลัวมาก เธอถอยหลังและหันหลังวิ่งออกจากห้องรับแขกไปอย่างรวดเร็ว
“เธอมาถึงแล้ว…อีกไม่นานคำสาปของตระกูลก็จะจบลงแล้ว”หญิงชราเอ่ยตามหลังของจ้าวเวยเวยไป ก่อนจะหันกลับไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
…
เช้าวันใหม่ หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ คนอื่น ๆพากันออกไปทำงาน ส่วนจ้าวเวยเวยตามคุณย่าเข้ามาในห้องนอน ห้องหนึ่งของคุณย่าทวดจ้าวม่านฉี คุณย่าทวดจ้าวม่านฉีตอนนี้มีอายุ97ปีแล้ว ท่านนอนติดเตียงมาตลอด
ก่อนจะเข้าไปในห้องนอน คุณย่าหยุดอยู่หน้าประตู พูดกับหลานสาวว่า"เสี่ยวเวย เมื่อเข้าไปในห้องของคุณย่าทวดแล้ว หลานไม่ต้องในะ"
จ้าวเวยเวยไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่เธอก็รับปากคุณย่า"หลานทราบแล้วค่ะ"
จ้าวเวยเวยเดินตามคุณย่าเข้ามาในห้องนอนของคุณย่าทวด ภายในห้องนอนแห่งห้องนี้ ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สักสีเข้ม แสงจากฟ้าแลบสว่างเข้ามาทางหน้าต่างที่มีผ้าม่านสีครามอ่อนปิดเอาไว้อยู่ ในห้องยังมีกลิ่นอายของยาสมุนไพรจีนที่จ้าวเวยเวยไม่คุ้นเคยลอยอบอวลในอากาศ
บนเตียงยังมีหญิงชราผมขาวคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง จ้าวม่านเค่อเดินเข้าไปเรียกหญิงชราบนเตียง
จ้าวม่านเค่อกล่าว“คุณป้าค่ะ…คนที่คุณป้าอยากเจอมาหาแล้วค่ะ”
หญิงชราบนเตียงลืมตาและมองไปที่จ้าวเวยเวย ที่ยืนอยู่ตรงประตูห้อง ไม่ได้เดินเข้ามาในห้อง
“เรียกแม่หนูนั้นเข้ามา” จ้าวม่านฉีบอกจ้าวม่านเค่อ แต่สายตาคมกริบ ที่มีความขุ่นมัวไปตามกาลเวลา กลับจ้องมองจ้าวเวยเวยที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากประตูอยู่ตลอดเวลา
“เสี่ยวเวย หลานรีบเข้ามาหาคุณย่าทวดเร็วๆ”จ้าวม่านเค่อเรียกหลานสาว
จ้าวเวยเวยเดินเข้ามาหาหญิงชราที่เตียง ตามที่คุณย่าของเธอบอก จ้าวเวยเวยจ้องมองไปที่คุณย่าทวด ก่อนที่เธอจะทำหน้าตื่นใ ที่เห็นว่าคนที่คุณย่าบอกว่านอนติดเตียงมาหลายปีแล้ว กลับเป็คนเดียวกับที่เธอเจอเมื่อคืน ที่ห้องรับแขก
“เธอหน้าตาเหมือนพ่อของเธอมาก”คุณย่าทวดจ้าวม่านฉีกล่าว
“คุณป้า เสี่ยวเวยหน้าตาดีเหมือนฉันมากกว่านะคะ”จ้าวม่านเค่อกล่าวกับคุณป้าของเธอ
จ้าวม่านฉีมองหลานสาวของเธอ ก่อนจะตอบว่า"อาม่านเค่อ อาิโจวจะกลับประเทศเมื่อไร"
“อีกไม่กี่วันก็มาแล้วค่ะ คุณป้าอยากเจออาิโจวหรือคะ?” จ้าวม่านเค่อถามคุณป้า เพราะปกติคุณป้าจะไม่ยอมให้ลูกชายคนเล็กของเธอ เดินทางกลับประเทศ
“บอกให้เขารีบกลับประเทศ ต้องให้เขารีบมาก่อน ก่อนที่พระอาทิตย์ถูกกิน”
“พระอาทิตย์ถูกกิน คืออะไรคะ” จ้าวเวยเวยถามเสียงกระซิบกับคุณย่า
จ้าวม่านเค่อเห็นว่าหลานสาวไม่เข้าใจ เธอตอบว่า"พระอาทิตย์ถูกกิน ที่คุณย่าทวดพูดถึง ก็คือสุริยุปราคาตามที่ประเทศของหลานเรียกกัน"
“อ๋อ สุริยุปราคานี้เอง แล้วทำไมต้องให้คุณพ่อรีบมาด้วยค่ะ”จ้าวเวยเวยถาม
“อาิโจวเป็ผู้ชายคนเดียวของตระกูล ถึงเขาจะเป็คนตระกูลสายรอง แต่จริงๆแล้วเขาเป็คนสายตระกูลหลัก เนื่องจากคำสาปแช่งที่รุนแรง ที่ไม่ควรมีผู้ชายมาเกิดในตระกูลของเรา ก่อนที่คำสาปจะได้รับการแก้ไข แต่อาิโจว พ่อของเธอ กลับเกิดมาเป็ชายทำให้พวกเราดีใจมากคิดว่าคำสาปกำลังจดหมดแล้ว แต่ว่า…ไม่ใช่อย่างที่พวกเราคิด คำสาปมันกลับทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก”จ้าวม่านฉีเป็คนตอบคำถาม แทนจ้าวม่านเค่อ
“ในเมื่อในตระกูลมีผู้ชายเกิดมากแล้ว ก็ไม่ตรงกับคำสาปแล้ว ทำไมคุณย่าทวดถึงบอกว่าคำสาปกับรุนแรงขึ้นละคะ”จ้าวเวยเวยถาม
“เป็เพราะอาิโจวคือความผิดพลาดยังไงละ หลังจากที่อาิโจวเกิดมา ก็เจอแต่อันตรายอยู่ตลอด ไม่ว่าจะดื่มน้ำหรือเดินอยู่ในบ้าน ก็จะมีเหตุให้เจ็บตัวอยู่ตลอดเวลา พอพ่อของหลานได้ไปเรียนอยู่ต่างประเทศ ชีวิตก็ปลอดภัยขึ้นมาก หลังเรียนจบอาิโจว อยากกลับมาทำงานในประเทศ แต่พวกเราไม่ยอมให้พ่อของหลานกลับมา ด้วยกลัวว่าเราจะสูญเสียลูกหลานผู้ชายคนเดียวของตระกูลไป”จ้าวม่านเค่อกล่าวต่อจากคุณย่าทวด เพื่อให้หลานสาวได้เข้าใจ
“คุณพ่อโชคร้ายขนาดนั้นเลยหรือคะ”จ้าวเวยเวยใ ไม่คิดว่าคุณพ่อของเธอจะเจอเหตุการณ์อันตรายมากมายั้แ่เด็ก
“ใช่ พอพ่อหลานแต่งงานกับแม่ของหลาน และย้ายไปอยู่ประเทศไทย พวกเราถึงได้ไม่มีใครคัดค้าน แต่ไม่คิดว่าคุณย่าทวดของหลาน จะได้รับคำทำนายอีกครั้ง หลังจากไม่มีคำทำนายมานานหลายปี คำสาปกำลังเอาชีวิตพ่อของหลานอีกครั้ง ในวันที่จะเกิดสุริยุปราคา”จ้าวม่านเค่อกล่าว
“คุณย่า แน่ใจหรือคะ?"จ้าวเวยเวยไม่ค่อยเชื่อนัก ที่คำสาปจะสามารถเอาชีวิตคนได้
“หลานอาจไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่หากพ่อของหลาน ยังไม่กลับเข้ามาในตระกูลก่อนที่พระอาทิตย์จะถูกกิน และทำพิธีให้หลานกลับไปแก้ไขคำสาป ชีวิตของพ่อหลานก็จะเจออันตรายถึงชีวิต!”คุณย่าทวดกล่าวและใช้สายตาจ้องไปที่เหลนสาว
จ้าวเวยเวยแม้ไม่เชื่อเต็มร้อย แต่เธอก็ไม่กล้าเอาชีวิตของคุณพ่อมาทำเป็เื่ล้อเล่น"แล้วฉันต้องทำยังไง ถึงจะช่วยชีวิตของคุณพ่อได้”จ้าวเวยเวยถาม และมองไปที่คุณย่าทวดที่นอนอยู่บนเตียง
“คำสาปมีทางแก้อยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะยอมเสียสละชีวิตของตัวเอง เพื่อพ่อของเธอและตระกูลของเราหรือเปล่า”จ้าวม่านฉีถามเสียงแหบแห้งอย่างกับคนที่ป่วยหนัก
“หากมันสามารถช่วยเหลือคุณพ่อของหนูได้ ต่อให้หนูเสียสละชีวิตตัวเอง หนูก็ยอม!คุณย่าทวดบอกหนูมาได้เลย”จ้าวเวยเวยกล่าว
จ้าวม่านฉีมองหน้าเหลนสาว มือเหี่ยวย่นลูบไล้กำไลข้อมือหยกโบราณที่อยู่บนข้อมือขาวและเหี่ยวย่นของตนเอง
“เข้ามาใกล้ๆสิ”จ้าวม่านฉีเรียก จ้าวเวยเวยเข้าไปใกล้ย่าทวด ก่อนที่หยุดที่เตียง จ้าวม่านฉีจับมือของเหลนสาวก่อนจะสวมกำไลหยกเข้าที่มือของเหลนสาว
“สิ่งนี้เป็สิ่งที่จะทำให้เหลนกลับไปแก้ไขเื่คำสาปได้ เมื่อถึงเวลามันจะช่วยเหลนได้มาก”จ้าวม่านฉีกล่าว
…………………………………………………………………………………………………….
เื่นี้อาจมาช้านะคะ เนื่องจากต้องเขียนหลายเื่ อาจอัพช้าหรืออัพเร็วบ้าง เพราะเป็นิยายที่เขียนสด ที่เขียนเสร็จก็อัพเลย ระหว่างรออ่านเื่นี้ สามารถติดตามผลงานเื่อื่น ๆของไรท์ได้นะคะ^^