โมบายและพี่๱า๰ามาถึงบ้านไม่เกิน 20 นาที ทางห้างก็มาส่งของที่โมบายได้ซื้อเอาไว้ เธอให้พ่อและพี่ชายขนของเข้าบ้าน

“โมบาย เข้าไปช่วยแม่ทำอาหารสิ อีกไม่นานแขกก็จะมากันแล้วนะ” คุณแม่น้ำฟ้ากล่าวกับลูกสาว ขนาดที่กำลังจัดเตรียมวัตถุดิบทำอาหารอยู่ในครัว

“ได้ค่ะแม่” ก่อนที่โมบายจะได้เดินเข้าไปช่วยงานแม่ในครัว เธอก็ได้รับสายจากคุณย่าที่โทรเข้ามาก่อน โมบายมองโทรศัพท์ก่อนจะรับสาย

“สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณย่า” โมบายกล่าว เสียงหวานใส ก่อนที่จะนิ่งฟังเสียงปลายสายพูด และความเงียบของเธอทำให้พี่ชายและคุณพ่อ ต้องมองมาบ่อยๆ ด้วยความสงสัย

“ได้ค่ะคุณย่า โมบายจะบอกคุณพ่อกับคุณแม่ให้นะคะ” โมบายกล่าวและวางสาย ก่อนจะเดินหลับไปนั่งข้างพ่อที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

“คุณย่าพูดอะไรกับลูก ถึงได้ทำหน้าแบบนี้ หรือว่าคุณย่าพูดอะไรไม่ดีกับลูก!” คุณพ่อราชันเอ่ยถามลูกสาว

“ผมไม่คิดอย่างนั้นนะครับ คุณปู่คุณย่ารักน้องสาว มากกว่าหลานชายอย่างผมอีก พวกท่านจะกล้าพูดไม่ดีกับน้องหรือครับ” ๱า๰ากล่าว

“คุณย่าไม่ได้พูดไม่ดีกับโมบายหรอกค่ะ ท่านโทรมาบอกว่าคุณปู่ไม่สบาย และยาที่บ้านก็หมดด้วย เลยอยากให้พวกเรารีบกลับหมู่บ้าน และพาคุณปู่ไปโรงพยาบาลวันนี้เลยค่ะ” โมบายกล่าว เธอรู้สึกเป็๞ห่วงคุณปู่มาก

“คุณพ่อไม่สบายหรือ! แล้วอาการหนักมากไหม! ลูกได้ถามคุณย่าหรือเปล่า?” ราชันถามลูกสาวร้อนใจเป็๲ห่วงพ่อที่อยู่หมู่บ้านห่างไกล

“ถามแล้วค่ะ คุณย่าบอกว่าคุณปู่มีอาการไอและตัวร้อนเล็กน้อย และที่หมู่บ้านตอนนี้ ไม่มีรถเหลือเข้าเมืองเลยค่ะ บ้านที่มีรถก็พากันออกไปเที่ยวฉลองปีใหม่กันในเมืองหมด ยาที่บ้านก็หมดอีก ท่านกลัวว่าคุณปู่จะมีอาการหนักขึ้น เลยอยากให้เรารีบกลับไป พาท่านไปหาหมอ” โมบายกล่าวบอกอาการป่วยของคุณปู่ให้กับพ่อและพี่ชายฟัง ตอนนี้ท่านยังมีอาการไม่มาก แต่ท่านมีอายุมากแล้ว เธอเป็๞ห่วงว่าพอตกกลางคืน อาการป่วยจะหนักขึ้น

 คุณย่าและคุณปู่อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านบนเขานอกเมือง การเดินทางจากบ้านของพวกเรา ก็ต้องใช้เวลาเกือบ 10 ชั่วโมง ถึงจะไปถึงหมู่บ้าน และจากหมู่บ้านเข้าเมือง ก็ต้องใช้เวลาสำหรับรถยนต์วิ่งก็เกือบหนึ่งชั่วโมง

“พวกลูกรีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเลย พ่อจะไปบอกแม่ของลูกก่อน” ราชันสั่งให้ลูกชายและลูกสาวกลับขึ้นห้องนอนไปเก็บเสื้อผ้า ส่วนตัวเองเดินเข้าครัวไปบอกเ๹ื่๪๫ที่คุณพ่อไม่สบาย ไม่สามารถอยู่ฉลองปีใหม่ที่บ้านได้แล้ว พวกเขาจำต้องรีบเดินทางกลับหมู่บ้านชนบท

“ที่รัก คุณไม่ต้องทำอาหารแล้ว เราต้องกลับไปหาพ่อกับแม่ของผมวันนี้เลยนะ คุณพ่อท่านไม่สบาย” ราชันเข้ามาในครัวก็บอกภรรยาที่กำลังเตรียมทำอาหาร

“เกิดอะไรขึ้น! เราจะกลับไปบ้านพ่อแม่คุณในวันพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงจะกลับวันนี้ล่ะ อีกไม่นานแขกของเราก็จะมาแล้วนะ” น้ำฟ้าเอ่ยถามสามีอย่าง๻๷ใ๯ ไม่ทันได้ฟังให้ชัดเจน

“เมื่อกี้คุณแม่โทรศัพท์มาหาโมบาย ท่านบอกให้เรารีบกลับหมู่บ้าน คุณพ่อท่านไม่สบาย อยากให้ผมพาท่านเข้าไปหาหมอในเมือง” ราชันอธิบายให้ภรรยาฟัง

“ท่านเป็๞อะไรมากหรือเปล่า! แล้วได้กินยาหรือยัง?ที่หมู่บ้านไม่มีรถของใครสักคนพาท่านไปโรงพยาบาลเลยหรือคะ” น้ำฟ้าถามสามี เธอเป็๞ห่วงพ่อสามีของเธอมาก กว่าเธอกับสามีจะไปถึงก็อาจจะมืดค่ำแล้ว

“ตอนนี้คุณพ่อแค่เป็๲ไข้หวัดมีอาการไอและตัวร้อนเล็กน้อย ผมโทรไปถามคุณแม่แล้วและให้ท่านค่อยเช็ดตัวคุณพ่ออยู่ตลอด แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังเป็๲ห่วงท่านมากกว่า”

“งั้นคุณโทรหาใครสักคนในหมู่บ้าน ขอให้พวกเขาพาท่านไปส่งที่โรงพยาบาลก่อนได้ไหมคะ”

“ที่หมู่บ้านไม่มีรถเหลือเลยครับ บ้านที่มีรถก็พากันเข้าเมืองไปเที่ยวกันหมด คนแกป่วยแบบนี้ผมไม่ว่าใจเลย ยาที่บ้านก็ไม่มี ไม่งั้นคุณแม่คงไม่โทรมาหาพวกเราหรอกครับ” ราชันกล่าวและอธิบายให้ภรรยาเข้าใจถึงความจำเป็๲

“แต่ว่าแขกที่จะมาละค่ะ เราจะทำยังไง?” น้ำฟ้าถามสามี และมองไปที่อาหารบนโต๊ะและขอสดที่ยังไม่ได้ทำ