“ด้วยฝีมือของเ้าอย่างนั้นหรือ?”
ตู้คุนไม่ได้เห็นเนี่ยเทียนอยู่ในสายตาแม้แต่นิด เขามองเนี่ยเทียนที่พุ่งเข้ามาหา แม้แต่อาวุธวิเศษก็ยังไม่หยิบออกมา
จนกระทั่งเนี่ยเทียนห่างจากเขาประมาณสิบเมตร เขาถึงได้หัวเราะเสียงประหลาดเบาๆ ยื่นนิ้วทั้งสิบออกมาช้าๆ
นิ้วมือทั้งสิบนั้น เดิมทีมีสีเหลืองเหมือนผิวของเขา ซึ่งมองแล้วดูคล้ายไม่ค่อยแข็งแรงนัก
เมื่อเขากางมือทั้งสิบออก ฝ่ามือและนิ้วแต่ละข้างของเขาพลันเปลี่ยนมาเป็สีดำสนิทราวน้ำหมึก
มองปราดเดียวเหมือนว่าอยู่ๆ เขาสวมถุงมือสีดำสองข้าง แสงสีดำเป็กลุ่มก้อนลอยออกมาจากมือของเขา
“ไป!”
เขาสะบัดมือทั้งสองข้าง แสงสีดำมากมายหนาเท่านิ้วมือประหนึ่งกลายมาเป็ลูกธนูแหลมคมสีนิลที่พุ่งเข้าใส่หน้าอกของเนี่ยเทียน
ในแสงสีดำเ่าั้มีไอเย็นเยียบแผ่ออกมา เนี่ยเทียนที่ใกล้จะมาถึงข้างกายของเขาคล้ายได้ยินเสียงร้องแ่ต่ำของผีร้าย
“ผีร่ำไห้!”
ตู้คุนสีหน้าเ็ามืดทะมึน หลังจากตวาดเบาๆ หนึ่งครั้ง เขาก็บีบสร้อยข้อมือที่ร้อยมาจากกระดูก
ควันสีดำเป็เส้นๆ ลอยออกมาจากสร้อยกระดูกนั้น พริบตาเดียวควันดำนั่นก็กลายมาเป็กะโหลกบิดเบี้ยวของผีร้ายหลายตน
เมื่อกะโหลกผีร้ายปรากฏขึ้น เนี่ยเทียนพลันได้ยินเสียงผีร้องไห้ที่เขย่าคลอนจิติญญาดังกว่าเดิม
เสียงร้องระงมที่ดังพร้อมเพรียงกันจากผีมากมายคล้ายกลายมาเป็หนามแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในจุดลึกของมหาสมุทริญญาของเขา
เขารู้สึกได้ถึงความเ็ปรวดร้าวทันทีทันใด
และเวลานี้เอง แสงสีดำที่พุ่งออกมาจากนิ้วของตู้คุนล้วนทิ่มแทงมาที่หน้าอกของเขา
“ปุ้งๆ!”
เขาที่พุ่งเข้าใส่ตู้คุนไม่เพียงแต่ต้องหยุดชะงักลงกะทันหัน ยังถอยร่นต่อเนื่องเพราะความเ็ปด้วย
หลังจากที่ยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว เขาก้มหน้าลงมองก็พบว่าหน้าอกมีรูโหว่เพิ่มขึ้นมาอีกสิบรู
เืสดไหลซึมออกมาจากรูเ่าั้ เ็ปจนเขาต้องคำรามเสียงต่ำอย่างอดทนไม่ไหว
“ยังไม่ตายหรอกรึ?”
เมื่อโจมตีไปแล้ว ตู้คุนแห่งสำนักภูตผีก็มองเขาด้วยความประหลาดใจ ดูแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด
รอบนี้ สำนักภูตผีห้าคนที่เข้ามาในโลกมายามรกตล้วนมีตบะอยู่ในขั้นหลอมลมปราณเก้า
ตู้คุนที่ฝ่าทะลุขั้นหลอมลมปราณเก้าั้แ่หนึ่งปีก่อน ทุกวันนี้ได้ฆ่าคู่ต่อสู้ที่อยู่ในระดับเดียวกันไปแล้วถึงเจ็ดคน
เจ็ดคนนั้นล้วนมีตบะหลอมลมปราณขั้นเก้าเท่ากัน ทว่าคนที่ถูกเขาโจมตีด้วยแสงสีดำจากนิ้วทั้งสิบ ล้วนถูกแสงเ่าั้เจาะทะลุร่างกายไปได้ในทันที
หน้าอกคือจุดสำคัญ ศัตรูที่ถูกแสงจากนิ้วทั้งสิบทะลุทะลวงแทบจะต้องตายอนาถทันทีทันใด
ทว่าเนี่ยเทียน ถึงแม้จะถอยร่นไม่เป็ท่าเพราะการโจมตีนี้ อีกทั้งหน้าอกยังเกิดรูโหว่อีกสิบรู แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังคงรักษาพลังชีวิตที่เฟื่องฟูเอาไว้ได้
ความผิดปกติของเนี่ยเทียนทำให้ตู้คุนฉงนสนเท่ห์ไม่น้อย เขาแอบเก็บความดูิ่ที่มีต่อเนี่ยเทียนกลับคืนมา เริ่มประเมินเนี่ยเทียนใหม่อีกครั้ง
“าเ็แล้ว...”
เนี่ยเทียนที่ก้มหน้าลงมองรูเืสิบรูที่หน้าอก สีหน้ามืดคล้ำ ั์ตาค่อยๆ เผยปณิธานในการต่อสู้อันดุเดือด
นี่เป็ครั้งแรกที่เขาได้รับาเ็อย่างแท้จริง!
ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาต่อสู้กับพวกเด็กรุ่นเล็กในตระกูลเนี่ย เนื่องจากห้ามใช้อาวุธวิเศษ ดังนั้นการต่อสู้เ่าั้จึงไม่เคยทำให้เขาาเ็มาก่อน
อาการาเ็ที่ใหญ่ที่สุดของเขาก็เป็เพียงแค่การกระอักเืออกมาไม่กี่คำเท่านั้น
ทว่าการต่อสู้ระหว่างเขากับตู้คุนครั้งนี้ เพิ่งจะเผชิญหน้ากัน หน้าอกของเขาก็มีรูเืเพิ่มขึ้นมาอีกสิบรูเสียแล้ว
หากไม่เป็เพราะเืเนื้อของเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป การโจมตีนี้บางทีอาจทำให้เขาตายไปแล้ว
ทว่าต่อให้ได้รับาเ็ แม้หน้าอกจะรู้สึกเ็ปรวดร้าวอย่างถึงที่สุด แต่เขากลับไร้ซึ่งความหวาดเกรงใดๆ
ในทางกลับกัน เขายังรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาไม่น้อยด้วย!
“เอ๊ะ!”
ขณะที่เขากำลังจะเคลื่อนไหวมือเท้าเตรียมลงมืออีกครั้งนั้นเอง อยู่ๆ เขาก็สังเกตได้ว่ากระแสอบอุ่นที่มาจากช่องท้องของเขาพุ่งเข้ามารวมตัวกันที่รูเืตรงหน้าอกอย่างบ้าคลั่ง
เวลานี้ เขาถึงนึกขึ้นมาได้ว่าก่อนหน้าที่ตู้คุนยังมาไม่ถึง เขาได้กินเนื้อสัตว์วิเศษปริมาณมากเข้าไป
เดิมทีเขาเตรียมจะใช้เนื้อสัตว์วิเศษเ่าั้มาชุบหลอมเืเนื้อของตัวเองต่อ เพื่อขยายมหาสมุทริญญาให้กว้างขึ้น
เนื่องจากการต่อสู้ที่เกิดขึ้นกะทันหัน เขาจึงไม่ได้ทำจิตใจให้สงบเพื่อบำเพ็ญตบะ ทว่าเนื้อสัตว์วิเศษที่เขากินเข้าไปยังคงเริ่มมีพลังงานก่อเกิดขึ้นมา
พลังงานที่เกิดขึ้น เมื่อเขาััดูกลับพบว่ามันไม่ได้หลอมรวมเข้าไปในเืเนื้อ และก็ไม่ได้ไหลไปทางมหาสมุทริญญา แต่มารวมตัวกันยังรูโหว่ที่กำลังมีเืออกทั้งสิบรูของเขา
เมื่อเขาก้มหน้าลงมองอีกครั้ง เขาพบว่ารูเืทั้งสิบที่ก่อนหน้านี้ยังคงมีเืไหลออกมากลับไม่มีเืซึมสักหยด!
อีกทั้งความรู้สึกเ็ปรวดร้าวเกินจะทนก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ ลดน้อยลงไปด้วย
ราวกับว่าเวลาสั้นๆ เพียงเท่านี้ รูเืที่ถูกนิ้วทั้งสิบของตู้คุนแทงทะลุไม่ได้ส่งผลกระทบใดต่อเขาอีกแล้ว
ความผิดปกติบนร่างกายของเขา ความพิศวงบนใบหน้าของเขา ทำให้ตู้คุนที่จ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลาสังเกตเห็นเช่นกัน
ตู้คุนขมวดคิ้วมุ่น สีหน้าค่อยๆ เคร่งขรึม เวลานี้เขาถึงได้นึกถึงคำพูดของอวี๋ถงก่อนหน้านั้น
“เ้าเด็กที่ชื่อเนี่ยเทียนนี่ ดูเหมือนจะ... เคยทำให้อวี๋ถงาเ็มาก่อน”
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนหนึ่งครั้ง จากนั้นตู้คุนพลันเป่าลมอย่างแรงใส่กะโหลกผีมากมายที่ลอยออกมาจากสร้อยกระดูกของเขา
“ฟู่ๆ!”
กะโหลกผีเจ็ดกะโหลกที่เกิดจากการเกาะตัวกันของควันดำเปล่งเสียงคำรามแสบแก้วหู กระโจนเข้าใส่เนี่ยเทียน
เวลาเดียวกันนั้น นิ้วทั้งสิบที่กางออกของตู้คุนก็ปล่อยแสงสีดำออกมาอีกครั้ง
“ฟิ้วๆ!”
แสงจากนิ้วทั้งสิบถูกปล่อยออกมา รวดเร็วและดุดันดุจลูกธนูแหลมคมไม่ต่างกัน
คราวนี้เป้าหมายของแสงนิ้วทั้งสิบเส้นนั้น เปลี่ยนมาเป็ดวงตาของเนี่ยเทียน!
“ฮือๆ!”
เสียงร้องคร่ำครวญพร้อมเพรียงของผีร้ายดังขึ้นใหม่อีกครั้ง
เนี่ยเทียนที่ใจเย็นลง เพิ่งจะเตรียมลงมือ กลับได้รับผลกระทบจากเสียงร้องไห้ของผีร้ายอีกครั้ง ในสมองเกิดภาพมายาลอยทับซ้อนขึ้นมา
บัดนี้ กะโหลกผีทั้งเจ็ดที่ลอยล่องทั้งยังกรีดร้องเสียงแหลมไม่หยุดคล้ายได้ก้าวข้ามผ่านมิติมาปรากฏอยู่ในสมองของเขาโดยตรง
“การโจมตีทางพลังจิต!”
เนี่ยเทียนที่เสียเปรียบไปแล้วหนึ่งครั้งตั้งตัวได้ทันทีทันใด เขาหรี่ตาลง และปล่อยพลังจิตที่เพิ่มขึ้นใน่เวลานี้ออกมา
ท่ามกลางการรับััจากจิติญญาของเขา เขาจินตนาการพลังจิตของตัวเองเป็มีดแหลมคมที่มีสายฟ้าแลบแปลบปลาบมากมายหลายเล่มออกมา
มีดแหลมคมที่เกิดจากการรวมตัวกันของพลังจิต ตวัดฉับลงไปยังกะโหลกผีแต่ละตนที่ลอยเข้ามาในสมองของเขาตามการเปลี่ยนแปลงของจิตใจ
“ตูม! ตูมๆ!”
อยู่เหนือการคาดการณ์ของเขาก็คือ กะโหลกผีเ่าั้ที่ปรากฏอยู่ในสมองของเขากลับถูกมีดแหลมคมซึ่งเกิดจากการรวมตัวของพลังจิตตวัดฟันจนแตกสลายไปทีละตน!
“ที่แท้พลังจิตก็เอามาใช้แบบนี้ได้ด้วย!” เขาแสยะปากหัวเราะเสียงดัง
เขาที่ไม่ได้รับอิทธิพลจากการโจมตีใดๆ อีก มองเห็นว่าแสงสีดำจากนิ้วทั้งสิบพุ่งเข้าใส่จึงหลบฉากได้อย่างสบายๆ
แสงจากนิ้วทั้งสิบเมื่อไม่โดนเป้าหมายจึงหายไปเื้ัของเขา
“เอ๊ะ?”
หลังจากหลบแสงจากนิ้วและทำจิตให้นิ่งแล้ว เขาเพิ่งค้นพบว่ากะโหลกผีที่ก่อนหน้านี้กระโจนเข้าใส่เขาพร้อมหวีดร้องเสียงแสบแก้วหู กลับหายไปไม่เหลือแม้แต่ตนเดียว
“หรือว่ากะโหลกผีที่ปรากฏอยู่ในสมองซึ่งถูกมีดแหลมคมของพลังจิตฟาดฟันใส่ เดิมทีก็คือของจริง?” เขารู้สึกสับสนขึ้นมากะทันหัน
เดิมทีเขานึกว่าการต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้นในสมองของเขาเป็เพียงแค่ภาพมายาเท่านั้น
เพราะก่อนหน้านี้เขาเห็นอย่างชัดเจนว่ากะโหลกผีทั้งเจ็ดลอยอยู่ไกลจากตัวเขามาก
ทว่าหลังจากที่เขาใช้พลังจิตซึ่งฝึกฝนมาอย่างยากลำบากตวัดฟันกะโหลกผีพวกนั้นที่อยู่ในสมอง กะโหลกผีทั้งเจ็ดที่ปรากฏอยู่ในโลกแห่งความจริงกลับไม่เหลือแม้แต่ตนเดียว
หลายปีมานี้ เขาฝึกบำเพ็ญตบะอยู่แต่ในตระกูลเนี่ย ไม่เคยได้รับการชี้แนะจากผู้ฝึกลมปราณที่มีความรู้ลึกล้ำมาก่อน
อันที่จริงแล้วการนำพลังิญญามาใช้อย่างประณีต และความมหัศจรรย์ของพลังจิต เขาล้วนคลำหาทางด้วยตัวเองทั้งสิ้น
จนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาจึงยังใช้พลังจิตได้เพียงรับััความเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตในระยะร้อยเมตรเท่านั้น
“พรวด!”
ขณะที่เนี่ยเทียนยังเกิดข้อกังขาอยู่นั้น ตู้คุนแห่งสำนักภูตผี กลับกระอักเืออกมากะทันหัน ประกายแสงในดวงตามืดดับลงอย่างรวดเร็ว
“เ้า เหตุใดเ้าถึงมีพลังจิตแข็งแกร่งขนาดนั้นได้?” ตู้คุนสีหน้าตะลึงพรึงเพริด
เนี่ยเทียนไม่รู้ว่าลูกศิษย์ของสำนักภูตผีล้วนถนัดใช้วิชาพลังจิตลึกลับพิศวง อีกทั้งพลังจิตของทุกคนก็แข็งแกร่งยิ่งกว่าลูกศิษย์ของสำนักอื่นๆ
วิชา “ผีร่ำไห้” ที่ตู้คุนร่ายออกมา ก็คือเวทลับทางพลังจิตอย่างหนึ่งของสำนักภูตผี เวทลับเช่นนี้น่ากลัวมากพอที่จะทำให้ิญญาของคู่ต่อสู้ดับสลายได้!
ในขอบเขตหลอมลมปราณผู้ที่สามารถใช้พลังจิตได้อย่างเชี่ยวชาญ อีกทั้งยังแทรกซอนเข้าไปในสมองของอีกฝ่ายได้ด้วยนั้น มีเพียงลูกศิษย์สำนักภูตผีเท่านั้นถึงจะทำได้
ผู้ที่มีปณิธานเด็ดเดี่ยวอย่างถึงที่สุดเท่านั้นถึงจะพอฝืนต่อต้านเวทลับพลังจิต และทั้งยังสามารถประมือกับลูกศิษย์สำนักภูตผีได้
ผู้ที่สามารถใช้พลังจิตแบบเดียวกันมาโจมตีเวท “ผีร่ำไห้” ที่ตนร่ายให้พังทลาย ทั้งยังทำให้เขาถูกพลังโจมตีกลับได้ด้วยนั้น ั้แ่ตู้คุนบำเพ็ญตบะมาจนถึงทุกวันนี้ เขายังไม่เคยเจอแม้แต่คนเดียว!
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดพลังจิตของข้าถึงได้แข็งแกร่งขนาดนั้น” เนี่ยเทียนกล่าวเรียบเฉย และเพิ่มความเร็วทันใด
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่กลับมองออกว่าจิตของตู้คุนโรยราอ่อนกำลังลง คล้ายว่าปัญหาเกิดขึ้นเพราะตัวเขาเอง
ฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายอ่อนแรงรีบเอาชีวิตของอีกฝ่ายออกมา เขาต้องคว้าโอกาสอันดีงามนี้เอาไว้!
“เ้าไม่เหมือนกับคนอื่น!” ตู้คุนหน้าเปลี่ยนสี “แท้จริงแล้วเ้าไม่รู้ว่าควรจะร่ายเวทลับพลังจิตอย่างไร แต่พลังจิตของเ้ากลับทรงพลังผิดปกติ! นั่นเป็เพราะว่าพลังจิตของเ้าแข็งแกร่งกว่าข้า เ้าถึงทำลายผีร่ำไห้ของข้าและทำให้ข้าถูกพลังโจมตีกลับได้!”
“เนี่ยเทียน! ข้าจะจดจำเ้าเอาไว้!”
หลังจากทิ้งประโยคนี้ไว้ ตู้คุนไม่เพียงแต่ไม่ต่อสู้ทั้งยังหลบหนี ตัดสินใจถอยฉากอย่างเด็ดเดี่ยวรวดเร็วราวกับภูตผี
-----