มีอากาศถ่ายเทเล็กน้อยในห้องปิดตายแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกร้อนมากเท่าไร
ซุนเฟยกวาดสายตามอง อย่างที่คิด บนผนังหินเหนือหัวมีรูหินขนาดไม่เท่ากันอยู่หลายจุด คาดว่าเป็จุดสำหรับระบายอากาศ
การระบายอากาศของเขาวงกตใต้ดินนี้มันช่างน่าทึ่งมาก ทั้งในเขาวงกตใต้ดินก็มีเตาถ่านจำนวนมากที่กำลังลุกไหม้ นอกจากนี้ยังมีนักโทษอีกหลายคนที่ถูกคุมขัง แต่กลับมีอากาศสดชื่นเสมอ ไม่รู้ว่าคนสร้างลึกลับเ่าั้ทำได้อย่างไร?
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!
เสียงเผาไหม้ถ่านในเตาปะทุขึ้น แสงไฟสว่างไสวริบหรี่ ทำให้บรรยากาศในห้องทั้งหมดดูแปลกมาก เห็นได้ชัดว่าทหารรับจ้างทั้ง 3 นายที่ถูกล็อกด้วยโซ่กำลังหมดหวัง แม้จะถูกทรมานก็แต่สภาพยังคงแข็งแรง เมื่อเห็นพวกผู้คุมเดินออกไป เหลือเพียงเด็กหนุ่มที่สวมชุดหรูหราตรงหน้า ทั้งได้ยินโอเลเกร์เรียกเขาว่าฝ่าา ทันใดนั้นก็เผยความชั่วร้ายออกมา พวกมันลากโซ่เหล็กเข้าไปหา...
“แค่จับาาเด็กนี่ไปเป็ตัวประกัน พวกเราก็จะได้ออกจากเรือนจำเวรนี่...”
“โอ้์ทรงโปรด ฮ่าๆๆๆ เร็ว เ้าไปกั้นตรงหน้าประตูไว้ อย่าให้มันหนีไปได้...”
ทหารรับจ้างทั้งสามคนส่งสัญญาณทางสายตาให้กันและกันพลางล้อมซุนเฟยไว้ตรงกลาง เดินเข้ามาใกล้ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย มองซุนเฟยเหมือนมองคนที่กำลังจะตาย ประกายในดวงตาได้อธิบายทุกอย่าง
“เฮอะ ไม่รู้จักประมาณตน หาที่ตาย!”
ซุนเฟยแสยะยิ้มเ็าก่อนจะจับชายหัวล้านที่มีพลังสูงที่สุดในบรรดาสามคนโดยที่มันไม่สามารถต่อต้านได้ ซุนเฟยจับมันได้ง่ายดายราวกับกำลังจับเด็กอายุสามขวบ เพียงสะบัดมือตบก็มีเสียง ‘กร๊อบ’ ดังกังวานให้คนรู้สึกหนาวสั่น ด้วยพลังที่น่าเกรงขามของคนเถื่อนเลเวล 16 หัวของชายหัวโล้นก็ถูกตบจนยุบเข้าไปในอกกลายเป็ศพไร้หัว
สองคนที่เหลือเห็นฉากที่น่ากลัวนี้ สีหน้าก็พลันเปลี่ยนสี ิญญาเหมือนหลุดออกจากร่าง ตัวสั่นหงึกๆ จะพูดก็พูดไม่ชัด สามคนนี้เป็พวกชั่วช้าสามาน เมื่อครึ่งเดือนก่อนที่พวกมันเข้ามาในเมืองแซมบอร์ด พวกมันก็ไปปล้นเงินกับชาวบ้านครอบหนึ่ง สองผัวเมียถูกพวกมันผ่าร่างเพื่อควักหัวใจ ทั้งสองคนถูกสังหารอย่างเหี้ยมโหด จากนั้นก็ฆ่าข่มขืนลูกสาววัยสิบสามปีของสองผัวเมียที่น่าสงสาร นักโทษพวกนี้ได้ก่ออาชญากรรมที่แม้แต่พระเ้าก็ยังโกรธ หลังจากนั้นก็ถูกบรู๊คพบตัว บรู๊คนำกองกำลังของตัวเองไล่ล่าพวกมันกว่าสามสิบไมล์ถึงจับพวกมันกลับมาได้ ก่อนหน้านี้ซุนเฟยได้อ่านม้วนคดีความของพวกมันทั้งสามคนแล้ว ดังนั้นจึงลงมือสังหารพวกมันไปคนหนึ่งโดยที่ไม่รู้สึกผิดอะไร
ซุนเฟยไม่สนใจทหารรับจ้างที่กำลังหวาดกลัว ซุนเฟยคุกเข่าก่อนจะใช้มือขวาแตะไปที่หน้าอกของศพชายหัวล้าน ทันใดนั้นก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น ทันใดนั้นก็มีพลังเวทมนตร์จางๆ แผ่ออกมาจากฝ่ามือของเขาแล้วทะลวงเข้าไปในศพเสียงดัง ‘ปัง’ ก่อนที่หน้าอกของศพจะะเิออกมา ปรากฏหลุมเืขนาดใหญ่ หัวใจ ปอด ตับ และอวัยวะภายในทั้งหมดที่อยู่ในอกก็กลายเป็บ่อเื...
ซุนเฟยเปิดใช้ทักษะ 'ค้นหาน้ำยา' ของคนเถื่อน
แต่ซุนเฟยก็ต้องผิดหวัง เมื่อทักษะเริ่มทำงานก็ไม่สามารถหาน้ำยาอะไรออกมาได้เลย ด้วยทักษะตอนนี้แค่เลเวล 1 เท่านั้น ทุกครั้งที่ทักษะ 'ค้นหาน้ำยา' ทำงาน ไม่อาจค้นหาน้ำยาทุกชนิดจากศพได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เสมอไป น่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับความน่าจะเป็
เสียศพไปอย่างเปล่าประโยชน์โดยไม่ได้อะไร
ซุนเฟยสะบัดมือไปคว้าทหารรับจ้างที่มีหนวดเคราคนหนึ่งมากำไว้ในมือ ก่อนจะสังหารอีกฝ่ายทันทีโดยไม่สนใจอาการดิ้นรนต่อสู้และกรีดร้องอย่างสิ้นหวังของอีกฝ่าย จากนั้นก็ยื่นมือไปแตะที่หน้าอกศพ มีเสียงดังเบาๆ พลังเวทมนตร์จางๆ แผ่กระจายออกมาแล้วใช้ทักษะ 'ค้นหาน้ำยา' อีกครั้ง
ปัง!
ยังคงมีเสียงดังขึ้นมา เืซาดกระเซ็นไปทั่ว
เห็นเพียงอวัยวะภายในทั้งหมดกลายเป็บ่อเืข้นๆ แต่ซุนเฟยก็ต้องผิดหวัง ครั้งนี้ก็ ‘หา’ น้ำยาไม่สำเร็จ
เขาขมวดคิ้ว ซุนเฟยอดคิดไม่ได้ว่า “เป็ไปได้ไหมว่าศพของคนในแผ่นดินอาเซรอทกับศพของโลก Diablo มันแตกต่างกัน ดังนั้นจึงหาน้ำยาออกมาไม่ได้? แต่จำได้ว่าในการต่อสู้บนสะพานยังสามารถใช้ทักษะ 'ศพะเิ' ของ 'โหมดเนโครแมนเซอร์' ได้ มันไม่น่าจะผิดพลาดนี่นา?”
ดวงตาซุนเฟยหันกลับมามองทหารรับจ้างร่างผอมคนสุดท้าย ชายคนนั้นเห็นซุนเฟยจ้องมองมาที่ตัวเองก็หวาดกลัวพลางะโว่า ‘ปีศาจ’ จากนั้นก็ตาเหลือกหงายหลังสลบไป
ซุนเฟยคิดว่าหากมันยังมีชีวิตอยู่ก็น่าจะมีประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงไม่จัดการทหารรับจ้างร่างผอมคนนี้
เขาหันกลับมาหยุดที่หน้าศพของชายหน้ากากเงินแล้วถอดหน้ากากสีเงินออกมา ภายใต้หน้ากากนั่นเป็ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์มาก ผมสีน้ำตาลและยังเจือไปด้วยกลิ่นหอมจางๆ จมูกงุ้ม ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาว ดูเหมือนว่าในยามที่มีชีวิต ชายคนนี้คงอยู่ในสภาพแวดล้อมและครอบครัวที่มีอำนาจมาก มองคร่าวๆ คนผู้นี้จะต้องเป็ผู้ชายที่หล่อมาก แต่น่าเสียดาย หลังตายไปก็เป็เพียงแค่ศพร่างหนึ่ง ไม่มีอะไรแตกต่างจากทหารรับจ้างสารเลวพวกนั้นสักนิด
บนร่างของชายหน้ากากเงินยังคงสวมชุดเกราะหรูหราไว้ คนตายไปแล้วแต่เกราะยังคงมีพลังเวทมนตร์ไหลเวียนจางๆ แสงสีฟ้าที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าปรากฏวิบวับ เห็นได้ชัดว่าเป็ชุดเกราะเวทมนตร์ระดับสูงชุดหนึ่ง เพราะฉะนั้น ในตอนนั้นซุนเฟยถึงเลือกแทงดาบที่คอ เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะทำลายเกราะนี้ หากเก็บเกราะไว้จะมีประโยชน์มากกว่า
……
ซุนเฟยถอดอุปกรณ์และชุดเกราะบนร่างชายหน้ากากเงินอย่างระมัดระวังโดยไม่เกรงใจสักนิด ทิ้งไว้เฉพาะเสื้อคลุมใต้เกราะ จากนั้นก็ใช้มือแตะศพของชายหน้ากากเงิน รวบรวมสมาธิ มีเสียงดังขึ้นเบาๆ ทันใดนั้นทักษะ 'ค้นหาน้ำยา' ก็ทำงานอีกครั้ง เวทมนตร์ทะลวงเข้าไปในศพของชายหน้ากากเงิน...
ปัง!
ตึง!
มีเสียงสองเสียงดังขึ้นก่อนหลัง ศพของชายหน้ากากเงินะเิขึ้นเป็บ่อเื แสงสีเขียวสว่างขึ้นมา หลอดเล็กๆ สีเขียวที่เหมือนหลอดทดลองโผล่ขึ้นมากลางอากาศ ลอยขึ้นมาจากบ่อเื ลอยค้างกลางอากาศ ตัวขวดดูเรียบๆ ด้านในมีของเหลวสีเขียวส่องประกายสวยงาม
สำเร็จ!
ซุนเฟยดีใจมาก เขารีบยื่นมือไปหยิบขวดเล็กๆ
ซุนเฟยรู้สึกถึงความอบอุ่นจากผนังแก้วใสในมือ นุ่มและสบายเหมือนกับมีชีวิต แม้แต่ซุนเฟยเองก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย ของเหลวสีเขียวราวกับมีพลังจิติญญาอ่อนๆ แผ่ออกมาเหมือนทารกแรกเกิดกำลังอาลัยอาวรณ์คิดถึงแม่ตัวเอง
“หือ? แปลกจัง ทำไมมันไม่ใช่สีแดงแบบ 'น้ำยารักษาชีวิตขวดกลาง' หรือสีฟ้าแบบ 'น้ำยาฟื้นฟูมานา' ไม่ใช่สีขาวแบบ 'น้ำยาฟื้นฟูความแข็งแกร่ง' สีชมพูแบบ 'น้ำยาฟื้นฟูพลัง' สีเหลืองแบบ 'น้ำยาะเิ' นี่ข้าหาน้ำยาอะไรออกมาเนี่ย?”
ซุนเฟยสังเกตเห็นความแตกต่างของน้ำยาสีเขียวขวดนี้อย่างรวดเร็ว ซึ่งมันแตกต่างกับน้ำยาอื่นๆ ที่เคยเห็นในโลก Diablo นี่ทำให้ในใจของซุนเฟยรู้สึกตื่นเต้น ไม่รู้ว่าน้ำยานี่มีชื่อว่าอะไรและไม่อาจรู้ว่าน้ำยานี้มีประโยชน์อย่างไร ในกรณีที่มันเป็ 'น้ำยาพิษ' ที่มีพิษที่รุนแรงกว่าพิษอื่นๆ เมื่อดื่มเข้าไปก็ไม่เท่ากับว่าเป็การฆ่าตัวตายหรือ?
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างทหารรับจ้างตัวผอมที่นอนสลบอยู่กับพื้นไกลๆ ดวงตาก็สว่างวาบ ในใจก็เกิดความคิดขึ้นมา สองเท้าก้าวไปหาแล้วเตะไอ้สารเลวนั่น ก่อนจะบีบปากมันแล้วเทน้ำยาสีเขียวขวดเล็กลงไปไม่กี่หยด ทหารรับจ้างพยายามต่อต้านสุดชีวิต แต่ด้วยพลังของเขาไหนเลยจะเทียบได้กับพลังที่น่าเกรงขามของคนเถื่อนเลเวล 16 ได้ น้ำยาไหลผ่านลำคอของเขา ชายร่างผอมก็พลันแหกปากร้องโหยหวนออกมา
ซุนเฟยจ้องมองความเปลี่ยนแปลงของร่างมัน
เขาใช้ทหารรับจ้างคนนี้เป็หนูทดลองยา
หนึ่งวินาที...
สองวินาที...
ห้าวินาที...
ชายทหารรับจ้างร่างผอมยกมือกุมคอตัวเอง ก่อนอาเจียนออกมาที่พื้น อยากจะอ้วก ‘ยาพิษ’ สองสามหยดนั่นออกมา แต่เขาก็ต้องสิ้นหวัง เมื่อน้ำยาไหลเข้าสู่ลำคอก็เหมือนกับว่ามันละลายเข้าไปในร่างของตัวเอง แม้ว่าเขาจะพยายามอาเจียนออกมาหมดไส้หมดพุง แต่ก็ไม่สามารถอาเจียนน้ำยาออกมาได้
ซุนเฟยจับจ้องมองไปที่ทหารรับจ้างร่างผอม
ผ่านไปกว่าสิบวินาทีแล้ว นอกจากอาการดิ้นรนจะเป็จะตายกับอาเจียนแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีอาการผิดคาดอย่างอื่นเกิดขึ้น ไม่สามารถรักษาอาการาเ็ได้ ไม่สามารถฟื้นฟูพลังได้...หรือตัวเขาจะมองข้ามจุดไหนไป? ไม่ก็น้ำยาสีเขียวขวดนี้ ความจริงแล้วไม่มีผลลัพธ์พิเศษอะไรเลย
ซุนเฟยสิ้นหวังเล็กน้อย
แต่ตอนนี้เอง ทันใดนั้นเื่ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ทหารรับจ้างร่างผอมกรีดร้องออกมาอย่างเ็ปเหมือนหัวใจถูกบีบ แสงสีเขียวอ่อนๆ ก็พลันปรากฏขึ้นบนหน้าของเขา จากนั้นค่อยๆ ขยายตัวจากหน้าของเขากระจายลงไปที่คอ หน้าอก มือ เท้า...หลังจากนั้นก็กระจายไปทั่วร่าง ร่างของเขาสั่นสะท้านเหมือนคนบ้า ชั้นใต้ิัด้านนอกที่เปลือยเปล่าเหมือนมีอะไรบางอย่างทะลวงไม่หยุด เส้นโลหิตสีดำก็ปูดออกมาจนน่าใ ดูไปดูมามันก็น่ากลัวมาก
สุดท้ายทั่วทั้งร่างของชายร่างผอมก็กลายเป็สีเขียว
เสียงคำรามของเขาค่อยๆ ลดลง ในที่สุดก็เงียบไป เขามองไปที่ร่างของตัวเองด้วยความกลัว ในดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนหลังจากนั้นไม่กี่สิบวินาที แสงและสีเขียวทั่วร่างก็เริ่มจางไปในที่สุดก็ค่อยสลายหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ในดวงตาของซุนเฟยกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เพราะหลังจากที่แสงสีเขียวนั่นจางหายไป ร่างของมันก็สูงขึ้นและกลายเป็แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างปูดขึ้นมามองเห็นกล้ามเนื้อที่แ่าและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่พร้อมจะะเิออกมา เขาเปลี่ยนเป็ฮึกเฮิม ไม่ใช่เหมือนคนกำลังจะตายก่อนหน้านี้
ปัง ปัง ปัง ปัง!
ขณะที่จิตใต้สำนึกของทหารรับจ้างร่างผอมกำลังต่อสู้กัน ก็มีเสียงโซ่ขาดแตกกระจายไปทุกสารทิศ รูม่านตาของซุนเฟยหดทันทีเพราะเขาเห็นได้อย่างชัดเจน โซ่หนักๆ ที่คล้องแขนและขาของทหารรับจ้างร่างผอมเพียงถูกเขากระชากเบาๆ ก็ขาดซะแล้ว
“พลังของผู้ชายคนนี้อย่างน้อยๆ ก็สี่พันจิน!” (สองพันกิโลกรัม)
สำหรับคนเถื่อนที่คุ้นเคยกับพลังเป็อย่างดี ทำให้ซุนเฟยสามารถคาดเดาออกมาได้ทันที น้ำยาลึกลับสีเขียวไม่กี่หยดก็สามารถทำให้ทหารรับจ้างร่างผอมมีพลังเทียบเท่ากับตัวละครคนเถื่อนเลเวล 5
“ฮ่าๆๆๆ...”
รับรู้ถึงพลังมหาศาลกำลังพรั่งพรูอย่างคลุ้มคลั่งเหมือนโกรธเกรี้ยวในร่าง ในใจของทหารรับจ้างก็พลันดีใจขึ้นมา สะบัดมือครั้งเดียวก็สามารถประทับรอยหมัดที่น่ากลัวบนกำแพงหินหนาๆ ได้ โดยไมที่เขาไม่รู้สึกเ็ปสักนิด
“ดูเหมือนว่าน้ำยาลึกลับสีเขียวนี้ไม่เพียงทำให้พลังแข็งแกร่ง แต่ความทนทานร่างกายก็ยังแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย ไม่อย่างนั้นตอนที่ชกออกไปก็น่าที่จะชกกำแพงจนยุบเข้าไปได้ และทั้งๆ ที่ออกแรงชกไปขนาดนั้นก็ยังทำให้เนื้อของหมัดเปิดออกไม่ได้” ซุนเฟยได้ข้อสรุปใหม่อีกครั้ง
“ฮ่าๆๆๆ าาน้อย นี่เป็สิ่งที่เ้าวอนหาเื่เองนะ ฮ่าๆ ข้ารู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ไม่เคยมีมาก่อน ฮ่าๆๆ ขอบคุณเ้าจริงๆ ถ้าเ้าเชื่อฟังข้าแล้วพาข้าออกไป ข้าก็จะไว้ชีวิตเ้า ฮ่าๆๆ!” ด้วยพลังที่ได้มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้ทหารรับจ้างมีความมั่นใจมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็มาก่อน ดวงตาของเขาเป็ประกายเหี้ยมโหดพลางหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย มันดัดมือแล้วเดินมาทางซุนเฟยทีละก้าว
“คุ้มครองาา!”
พัศดีโอเลเกร์ที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงที่ดูท่าจะไม่ดี แม้จะลังเลอยู่ชั่วครู่ก็ตัดสินใจดึงดาบข้างเอวแล้วพุ่งเข้ามา ะเิพลังนักรบระดับหนึ่งดาวออกมา สะบัดดาบพลางะโพุ่งเข้าไปหาทหารรับจ้าง
ติ้ง!
ทหารรับจ้างสะบัดหลังมือไปชนเข้ากับดาบของโอเลเกร์ ด้วยพลังมหาศาล ทำให้ดาบในมือโอเลเกร์กระเด็นออกไปปักเข้ากับกำแพงหิน อีกทั่งโอเลเกร์เองก็ต้องถอยหลังไปหลายก้าว เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน...
หลังการโจมตีประสบความสำเร็จ ทหารรับจ้างก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น เขาพุ่งไปทางซุนเฟยอย่างรวดเร็ว คิดจะจับตัวหัวหน้า หากจับซุนเฟยเป็ตัวประกันได้ เขาก็จะสามารถหลบหนีออกจากเรือนจำที่น่ากลัวนี้ได้ เมื่อเขาหลบหนีไปได้ เขาจะฉีกคนที่ชื่อบรู๊คที่เคยจับเขามายังเรือนจำนี้ฉีกเป็ชิ้นๆ...
แต่...
“ชิ ไม่รู้จักประมาณตน!”
ซุนเฟยแค่นเสียงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ สะบัดมือเบาๆ เหวี่ยงไปที่หัวของทหารรับจ้างเสียงดังกร๊อบ ไม่ต้องกังวลสักนิด ทหารรับจ้างที่เต็มไปด้วยความมั่นใจก่อนหน้านี้ ตอนนี้คงตามรอยของทหารรับจ้างหัวล้านก่อนหน้านั้นไปสู่ปรภพแล้ว กลายเป็ศพไร้หัว ล้มลงสู่พื้นดิน ตายจนไม่อาจตายได้มากกว่านี้ พลังคนเถื่อนเลเวล 5 เผชิญหน้ากับพลังคนเถื่อนเลเวล 16 มันก็เป็แค่เศษขยะดีๆ นี่เอง
ซุนเฟยหันมามอง ดวงตาเป็ประกายเล็กน้อย จับจ้องไปที่ร่างพัศดีโอเลเกร์ที่อยู่ข้างๆ
“ฝ่าา ข้า...ข้าได้ยินเสียงคล้ายสถานการณ์เลวร้ายเลยเกรงว่าจะเกิดอันตราย ดังนั้น...ข้า...” โอเลเกร์รีบคุกเข่าแล้วละล่ำละลักพูดอีกว่า “ฝ่าาโปรดเมตตา ฝ่าาโปรดเมตตา ข้าไม่ควรเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต!”
ซุนเฟยมองพัศดีตัวสั่น ดวงตาก็อ่อนลง โอเลเกร์พุ่งเข้ามาคงไม่ทันเห็นเื่ที่ไม่สมควรเห็นหรอกยิ่งตอนนั้นก็กำลังกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเองอยู่ด้วย ซุนเฟยจึงพูดว่า “ครั้งนี้ยกเว้นให้ แต่ครั้งต่อไปอย่าได้ทำอีก เห็นแก่ความจงรักภักดีของเ้า ข้าจะไม่ลงโทษเ้า ออกไปเสีย!”
“ฝ่าาโปรดอภัย! ขอบพระทัยขอรับ!” โอเลเกร์รีบพูดแล้วถอยออกไป
ในห้องผิดตายแสงไฟช่างริบหรี่ บนพื้นยังมีศพสี่ศพนอนกองบนพื้น แล้วยังมีนักเวทอีกหนึ่งคน บรรยากาศดูแปลกๆ จนอธิบายไม่ถูก แต่ในใจซุนเฟยกลับยากที่จะซ่อนความปีติยินดีได้ เขาสังเกตน้ำยาสีเขียวลึกลับที่อยู่บนปลายนิ้วเขา รู้สึกถึงพลังที่น่าเกรงขามที่อยู่ในน้ำยา
“น้ำยาสีเขียวขวดนี้ ข้าจะเรียกมันว่า 'น้ำยาฮัลค์'”
ซุนเฟยพึมพำกับตัวเอง คาดไม่ถึงว่าทักษะ 'ค้นหาน้ำยา' ของคนเถื่อนจะใช้งานได้ในโลกแห่งความจริง และยังได้รับของขวัญที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้ด้วย ครุ่นคิดเกี่ยวกับอาการที่เปลี่ยนแปลงหลังจากที่ดื่มน้ำยาของทหารรับจ้างก่อนหน้านี้ มันช่างเหมือนหนังชื่อดังของอเมริกาเื่ 'มนุษย์ตัวเขียวจอมพลัง' พลังและรูปลักษณ์หลังจากที่ตัวเองเปลี่ยนไปเวลาโกรธในหนัง คล้ายคลึงกับผลของน้ำยาสีเขียวนี้มาก
ไม่กี่วันก่อน ซุนเฟยยังคงกังวลเกี่ยวกับพลังของเหล่าทหารในเมืองแซมบอร์ดอยู่เลย แต่ตอนนี้เขามี 'น้ำยาฮัลค์' แล้ว ดูเหมือนว่าปัญหาทั้งหมดจะหาทางแก้ไขได้แล้ว!
-------------------------