ตอนที่ 2: ดวงตาที่มองทะลุร่างกาย
คำประกาศของหลินเฟยดังขึ้นในกระท่อมที่เงียบสงัด มันหนักแน่นและจริงจังจนทำให้ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ
หลินเจิ้งมองลูกสาวคนโตของเขาด้วยแววตาที่ซับซ้อน เขารู้สึกดีใจที่เห็นนางดูมีเรี่ยวแรงและจิตใจที่เข้มแข็งขึ้นผิดหูผิดตาหลังจากฟื้นไข้ แต่คำพูดที่ดูเกินตัวนั้นก็ทำให้หัวใจของเขาหนักอึ้งไปด้วยความกังวล “เฟยเอ๋อ...ลูกเพิ่งจะหายดี อย่าเพิ่งคิดมากเลย พักผ่อนก่อนเถอะ เื่อื่น...พ่อจะหาทางจัดการเอง”
"หาทางจัดการ" คำพูดนี้ช่างเบาหวิวและไร้น้ำหนักเสียเหลือเกินในความเป็จริงอันโหดร้ายนี้ หลินเฟยรู้ดีว่าบิดาของนางทำงานหนักในกองผลิต แทบจะถวายชีวิต แต่คะแนนสะสมงานที่ได้มาแต่ละวันนั้น แทบจะไม่พอแลกอาหารประทังชีวิตสี่คนในครอบครัวด้วยซ้ำไป ไม่ต้องพูดถึงเงินที่จะไปหาหมอดี ๆ มารักษาอาการป่วยของมารดาเลย
“สหายท่านพ่อ...ฉันไม่ได้พูดเล่น” หลินเฟยเลือกใช้คำเรียกที่ดูเป็ทางการขึ้นเล็กน้อยเพื่อเน้นย้ำความตั้งใจจริงของนาง “อาการป่วยของท่านแม่...รอช้าไม่ได้อีกแล้ว”
...นางหันไปมองร่างของท่านแม่หลิวที่นอนไออยู่บนเตียงอีกครั้ง คราวนี้ นางตั้งใจที่จะใช้ "พลัง" ที่เพิ่งค้นพบอย่างเต็มที่ หลินเฟยรวบรวมสมาธิทั้งหมด หลับตาลงชั่วครู่เพื่อตัดสิ่งรบกวนภายนอกออกไป แล้วจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง เพ่งสายตาไปยังร่างของมารดา
ทันใดนั้นเอง! ปรากฏการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเพียงแวบเดียว บัดนี้ได้ปรากฏขึ้นอย่างเต็มรูปแบบและสมบูรณ์แบบ!
โลกทั้งใบในสายตาของนางสูญเสียสีสันและความคมชัดไปในทันที ผนังดินที่แตกระแหง, เตียงไม้ที่ผุพัง, แสงตะเกียงที่ริบหรี่...ทุกอย่างพร่าเลือนกลายเป็เพียงฉากหลังสีเทาที่ไร้ความหมาย มีเพียงร่างของท่านแม่หลิวเท่านั้นที่ยังคงรูปทรงและเปล่งประกายแสงสีขาวนวลออกมา ราวกับเป็วัตถุชิ้นเดียวที่ดำรงอยู่ในมิติที่แตกต่าง
มันคือความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ ราวกับนางกำลังมองผ่านเลนส์ของกล้องจุลทรรศน์และกล้องโทรทรรศน์ไปพร้อม ๆ กัน สามารถซูมเข้าเพื่อดูรายละเอียดในระดับเซลล์ หรือซูมออกเพื่อมองภาพรวมของทั้งระบบได้ตามใจนึก
"ชั้นิั...วิเคราะห์"
เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของนาง ไม่ใช่เสียงพูด แต่เป็คลื่นความคิดที่สั่งการโดยตรง ทันใดนั้น ภาพิัที่ซีดเซียวก็ปรากฏข้อมูลขึ้นมาเป็ตัวอักษรเรืองแสงที่นางเข้าใจได้ในทันที "ภาวะขาดน้ำรุนแรง, ระดับคอลลาเจนต่ำกว่าเกณฑ์, อุณหภูมิิั 37.8 องศาเซลเซียส"
"ระบบไหลเวียนโลหิต...วิเคราะห์"
ภาพเปลี่ยนไปทันที นางมองเห็นหัวใจที่บีบตัวอย่างอ่อนแรง เครือข่ายเส้นเืแดงและเส้นเืดำที่พันกันราวกับรากไม้ นางมองเห็นเม็ดเืแดงที่เคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้าในหลอดเืฝอย ข้อมูลปรากฏขึ้นอีกครั้ง "ความดันโลหิตต่ำ, ภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก, ระดับออกซิเจนในเืต่ำกว่าปกติ"
นี่มัน...มันคือเครื่องตรวจวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ล้ำยุคที่สุดในจักรวาล! ทุกข้อมูลที่นางเคยต้องใช้เครื่องมือราคาหลายสิบล้านและเวลาหลายชั่วโมงเพื่อตรวจวัดในโลกเก่า บัดนี้มันกลับปรากฏขึ้นตรงหน้าเพียงแค่นางคิด!
ความตื่นตะลึงแล่นพล่านไปทั่วร่าง แต่สัญชาตญาณของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทำให้นางยังคงมีสมาธิจดจ่อกับเป้าหมายหลัก
"ระบบทางเดินหายใจ...แสดงภาพขยาย"
ภาพในดวงตาของนางพุ่งทะลุผ่านกระดูกซี่โครงเข้าไปจับจ้องที่ปอดทั้งสองข้างทันที ภาพที่เห็นทำให้นางต้องกลั้นหายใจ ปอดข้างขวาอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก แต่ปอดข้างซ้ายนั้นย่ำแย่กว่ามาก มันขุ่นมัวไปด้วยเงาสีเทาของการอักเสบเรื้อรัง มีจุดพังผืดเล็ก ๆ เกาะอยู่ตามแขนงหลอดลมราวกับเพรียงที่เกาะตามท้องเรือ และที่น่ากลัวที่สุดคือนางมองเห็นกลุ่มแบคทีเรียตัวเป็ๆ! มันคือเชื้อ Streptococcus pneumoniae ที่กำลังแบ่งตัวอย่างช้า ๆ ในถุงลมที่อ่อนแอ!
และแล้ว...นางก็เห็นมัน...ต้นตอของปัญหาทั้งหมด!
"วัตถุแปลกปลอม...วิเคราะห์องค์ประกอบ"
ดวงตาของนางล็อกเป้าไปที่จุดเล็ก ๆ ที่ฝังอยู่ใกล้หลอดลมใหญ่ มันคือเศษโลหะสีดำทะมึนที่ดูไม่เข้ากับเนื้อเยื่อรอบข้างเลยแม้แต่น้อย รอบ ๆ ตัวมันมีพังผืดสีขาวขุ่นก่อตัวขึ้นเป็แคปซูลบาง ๆ เพื่อพยายามจำกัดขอบเขตของมัน แต่มันก็ไร้ผล ไอเย็นสีฟ้าจาง ๆ ที่เป็พลังงานในรูปแบบที่นางไม่เคยรู้จัก ยังคงรั่วไหลออกมาจากตัวมันอย่างต่อเนื่อง ซึมแทรกเข้าไปในเนื้อปอดและกระแสเื ทำลายเซลล์เม็ดเืขาวและกดระบบภูมิคุ้มกันทั้งหมดของร่างกาย
ข้อมูลสุดท้ายปรากฏขึ้น "องค์ประกอบหลัก: เหล็ก, คาร์บอน, และธาตุที่ไม่สามารถระบุได้...สันนิษฐานว่าเป็พลังงานด้านลบตกค้าง"
หลินเฟยแทบจะหยุดหายใจ...ธาตุที่ไม่สามารถระบุได้? พลังงานด้านลบ? นี่มันเกินกว่าขอบเขตความรู้ทางการแพทย์ที่นางมีไปไกลแล้ว! โลกใบนี้ไม่ได้มีแค่ความยากจนและระบบการเมืองที่แตกต่าง แต่มันยังมีกฎเกณฑ์ทางฟิสิกส์และชีวภาพที่นางไม่เคยรู้จักอีกด้วย
แต่แทนที่จะหวาดกลัว...หัวใจของศัลยแพทย์ในตัวนางกลับเต้นรัวขึ้นมาด้วยความท้าทาย!
มันคือความรู้สึกเดียวกันกับตอนที่นางเผชิญหน้ากับเนื้องอกที่ซับซ้อนที่สุด คือความกระหายที่จะเอาชนะสิ่งที่เป็ไปไม่ได้! ในเมื่อนางมองเห็นศัตรูได้อย่างชัดเจนถึงแก่นแท้ของมันแล้ว...ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่นางจะกำจัดมันไม่ได้!
นางค่อย ๆ คลายพลังในดวงตาลง ภาพมหัศจรรย์นั้นจางหายไป และกระท่อมที่มืดสลัวก็กลับคืนสู่ความเป็จริงอีกครั้ง หลินเฟยหอบหายใจเล็กน้อย การใช้พลังอย่างเต็มที่นั้นสูบฉีดพลังงานของนางไปไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ข้อมูลล้ำค่าที่ได้มานั้น...มันคือความหวังเดียวของครอบครัวนี้
นางมองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของบิดาและน้องชาย มองไปยังร่างที่กำลังไออย่างทรมานของมารดา แล้วสายตาของนางก็จับจ้องไปยังกล่องเข็มเย็บผ้าที่วางอยู่บนโต๊ะ...
มันอาจจะไม่ใช่มีดผ่าตัดที่คมกริบ...มันอาจจะไม่ใช่เครื่องมือแพทย์ที่ทันสมัย...แต่มันคือ "อาวุธ" ชิ้นแรกที่นางมีในาครั้งนี้ และด้วย "ดวงตา" ที่มองทะลุทุกอุปสรรค...นางเชื่อมั่นว่าเข็มเล่มเล็ก ๆ เพียงเล่มเดียวนี้...จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้อย่างแน่นอน
เศษโลหะ? มันมาจากไหน?
ทันใดนั้น ความทรงจำที่เลือนรางของร่างเดิมก็แวบเข้ามาในหัวของหลินเฟย...เป็ภาพเมื่อหลายปีก่อน สมัยที่โรงงานเหล็กกล้าของรัฐเพิ่งจะมาตั้งในเมืองใกล้ ๆ และเกิดอุบัติเหตุหม้อหลอมะเิขึ้นครั้งหนึ่ง ท่านแม่หลิวอยู่ในบริเวณนั้นพอดี แม้จะไม่ได้าเ็ภายนอก แต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็เริ่มป่วยกระเสาะกระแสะมาโดยตลอด...
“มันคือเศษเหล็กจากอุบัติเหตุครั้งนั้น!” หลินเฟยอุทานออกมาในใจ
นี่คือต้นตอของโรคที่แท้จริง! ไม่ใช่แค่การติดเชื้อธรรมดา! หมอในสถานีอนามัยของคอมมูนที่วินิจฉัยว่าเป็แค่ "ไข้หวัดลมหนาว" นั้นผิดมหันต์! ตราบใดที่ยังไม่เอาเศษโลหะชิ้นนี้ออก ต่อให้กินยาดีแค่ไหนก็ไม่มีทางหายขาด!
หัวใจของหลินเฟยเต้นรัวขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นและความหวัง มันคือความรู้สึกเดียวกับตอนที่นางวินิจฉัยเคสที่ซับซ้อนที่สุดในโลกเก่าได้สำเร็จ นางมองเห็นทางรอดแล้ว! แม้ว่าหนทางนั้นจะดูริบหรี่และแทบเป็ไปไม่ได้ก็ตาม
“ท่านแม่...ให้ฉันตรวจร่างกายให้หน่อยได้ไหมคะ?” หลินเฟยลุกจากเตียง เดินตรงไปยังเตียงของมารดาด้วยท่วงท่าที่มั่นคง
ท่านแม่หลิวมองลูกสาวด้วยความประหลาดใจ “ตรวจร่างกายรึ? ลูกไปเรียนวิชาหมอมาจากไหนกัน?”
“ฉัน...ฉันเคยเห็นหมอเท้าเปล่าเขาทำน่ะค่ะ” หลินเฟยอ้างไปส่ง ๆ นางรู้ดีว่าในยุคนี้ "หมอเท้าเปล่า" คือบุคลากรทางการแพทย์ที่รัฐส่งไปประจำตามชนบท “บางทีฉันอาจจะพอนวดกดจุดเพื่อบรรเทาอาการไอของท่านได้บ้าง”
นางไม่ได้รอให้มารดาอนุญาต วางมือลงบนแผ่นหลังของท่านแม่หลิวอย่างแ่เบา ััที่เย็นเฉียบและร่างกายที่สั่นเทาเล็กน้อยส่งผ่านมายังฝ่ามือของนาง หลินเฟยแสร้งทำเป็นวดไปตามจุดต่าง ๆ แต่แท้จริงแล้วนางกำลังใช้การััเพื่อยืนยันตำแหน่งของเศษโลหะที่นางมองเห็นด้วย "ดวงตา" อีกครั้ง
มันอยู่ตรงนั้นจริง ๆ! ลึกลงไปใต้กระดูกสะบักข้างซ้าย!
ต้องผ่าตัด!
ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัว แต่ก็ถูกปัดทิ้งไปในทันที ผ่าตัดในกระท่อมที่สกปรกนี่น่ะหรือ? ด้วยมีดทำครัวขึ้นสนิม? มันคือการฆ่าตัวตายชัด ๆ
ไม่ได้...ต้องมีวิธีอื่น...
นางเริ่มค้นหาความรู้ทั้งหมดที่มีในหัว ทั้งความรู้ทางการแพทย์แผนปัจจุบันและความรู้ทางการแพทย์แผนจีนที่เคยศึกษาผ่าน ๆ มาเป็งานอดิเรกในโลกเก่า
“ยาปฏิชีวนะ...ไม่มี สเตียรอยด์...ไม่มี เครื่องมือผ่าตัด...ไม่มี...” นางไล่ความคิดไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง...
“การฝังเข็ม! ใช่แล้ว! การฝังเข็ม!”
ตามทฤษฎีการแพทย์แผนจีน การฝังเข็มสามารถกระตุ้นพลัง "ชี่" ให้ขับไล่สิ่งแปลกปลอมออกจากร่างกายได้ แม้ว่าเศษโลหะจะดูเป็สิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่เกินไป แต่ถ้าหาก...ถ้าหากนางสามารถใช้การฝังเข็มเพื่อกระตุ้นให้ร่างกายสร้าง "เกราะป้องกัน" รอบ ๆ เศษโลหะ แล้วค่อย ๆ "ดัน" มันออกมาทางิัได้ล่ะ?
มันเป็ทฤษฎีที่บ้าคลั่งและไม่เคยมีใครทำมาก่อน แต่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้ ความบ้าคลั่งอาจเป็หนทางรอดเพียงหนึ่งเดียว!
ปัญหาคือ...นางไม่มีเข็มสำหรับฝังเข็ม
หลินเฟยมองไปรอบ ๆ กระท่อมที่ว่างเปล่า สายตาของนางไปสะดุดกับกล่องไม้ใบเล็ก ๆ ที่มารดาใช้เก็บของสำคัญ...กล่องเข็มเย็บผ้า!
นางเดินไปเปิดกล่องนั้นออก หยิบเข็มเล่มที่ยาวและตรงที่สุดขึ้นมาพิจารณา มันหนาและทื่อเกินไปสำหรับการฝังเข็ม แต่ในยามนี้...นางไม่มีทางเลือกอื่น
“เฟยเอ๋อ ลูกจะทำอะไร?” หลินเจิ้งถามขึ้นด้วยความไม่สบายใจเมื่อเห็นลูกสาวถือเข็มในมือ
หลินเฟยหันมามองทุกคนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและประกายแสงแห่งความหวังที่เจิดจ้าที่สุดนับั้แ่นางลืมตาตื่นขึ้นมาในโลกใบนี้
"ท่านพ่อ...ท่านแม่...ได้โปรดเชื่อใจฉันสักครั้ง" นางกล่าวเสียงหนักแน่น "ฉันจะรักษาอาการป่วยของท่านแม่ให้หายขาดให้ได้!"
นางไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็เช่นไร ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะลำบากแค่ไหน แต่ในวินาทีนี้...ศัลยแพทย์อัจฉริยะหลินเฟยได้กลับมาแล้ว พร้อมกับดวงตาที่มองทะลุทุกโรคภัย และความหวังเดียวที่จะพลิกชะตากรรมของครอบครัวนี้ให้จงได้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้