หมื่นสวรรค์ราชันบรรพกาล (จบ)
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ลานประลอง
กู่ไห่มองไปยังที่นั่งพิเศษ ซึ่งบัดนี้นอกจากหัวหน้าสำนักซ่งเจี่ยแล้ว ยังมีคนจำนวนมากอยู่ด้วย ในกลุ่มมีชายตาบอดข้างหนึ่ง บนตักของเขา คือหญิงสาวผู้มีแผลเป็ใต้คางในชุดสีแดงเย้ายวน
“หัวหน้าพรรคต้าเฟิง หลี่เหว่ย?” กู่ไห่กล่าว พร้อมขมวดคิ้วอย่างสงสัย
แม้จะไม่เคยเจอคนผู้นี้มาก่อน แต่จากข้อมูลที่ได้รับจากเฉินเทียนซาน รวมทั้งท่าทางเคารพนบนอบ ของเหล่าชายชุดดำแห่งพรรคต้าเฟิง กู่ไห่ก็สามารถเดาตัวตนของอีกฝ่ายได้ไม่ยาก
“ถุย!” จู่ๆ หมายเลขแปดที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก็ถ่มน้ำลายลงพื้น
กู่ไห่เลิกคิ้ว และหันหน้ากลับไป
“เ้าหนู ยังจำข้าได้หรือไม่?” หมายเลขแปดแสยะยิ้ม
“ฮวางบู?” กู่ไห่จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเ็า
“จำได้ก็ดี! รู้หรือไม่ ว่าข้าอยากฆ่าเ้าแค่ไหน เมื่อ่เดือนกว่าที่ผ่านมา ในหุบเขาคนโฉด? ข้าอดทนมาตลอด ดูสิว่า วันนี้เ้าจะหนีไปไหนได้อีก” ชายหน้าบากกล่าวเสียงเหี้ยม
“ระดับแก่นทองคำ?” กู่ไห่ถามเสียงเรียบ
“เพิ่งจะมานึกกลัวเอาตอนนี้? สายไปแล้ว!” ฮวางบูกล่าว
กู่ไห่ยิ้มเหี้ยม ระดับแก่นทองคำ? ใช่ว่าตนไม่เคยสังหารพวกเขามาก่อน ซ่งฉิงซูก็เป็ผู้ฝึกตนระดับนี้เช่นกัน และในการสู้รบครั้งใหญ่ระหว่างอสูรเมฆา ชายหนุ่มก็สังหารนักสู้ระดับแก่นทองคำ ไปตั้งไม่รู้เท่าไร นอกจากนี้ ยังมีเิไท่ หัวหน้าสังกัดปฐี ซึ่งเป็ถึงระดับหยวนอิงด้วย
ตูม!
ทันใดนั้น เ้าหน้าบากก็ปลดปล่อยพลังออกมา คลื่นพลังชี่ขนาดมหึมา โอบล้อมร่างฮวางบูเอาไว้ ก่อนพุ่งเข้าใส่กู่ไห่
สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทันที เขาสร้างกรงเล็บขึ้นมา พลางหรี่ตาจ้องมองอีกฝ่าย
“ไม่เลว! ถึงจะสกัดพลังของข้าได้ แต่ก็ไร้ประโยชน์!” ชายหน้าบอกจ้องกู่ไห่ พร้อมกล่าวเสียงเย็น
วูบ!
ฮวางบูรวบรวมพลังที่มือขวา พลันดาบเพลิงโปร่งแสงเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือ พลังชี่อันรุนแรงแผ่กระจาย กู่ไห่รู้สึกได้อย่างชัดเจน ถึงไอสังหารที่แผ่ออกจากดาบเล่มนั้น
ชิ้ง!
ชายหน้าบากสะบัดดาบออกไปเบาๆ ครั้งหนึ่ง
ฉับพลันก็ปรากฏรอยลึกขึ้นบนพื้น อีกทั้งสภาพของพื้นดินที่ถูกฟัน ยังถูกเผาจนกลายเป็สีดำ
ปลายดาบแหลมคมนัก ไอร้อนที่แผ่ออกจากดาบนั่น ช่างรุนแรงยิ่ง
“จำใส่สมองไว้! ว่าผู้ฝึกตนระดับก่อ์ ย่อมไม่มีทางเอาชนะระดับแก่นทองคำได้ อย่างไรข้าก็ชนะเห็นๆ” ขาดคำ เ้าหน้าบากก็ตวัดดาบใส่กู่ไห่
ฟิ้ว!
ใบมีดพลังชี่ พุ่งออกจากดาบของหมายเลขแปด ตรงไปยังกู่ไห่ในบัดดล
ชายหนุ่มพลิกตัวหลบ ก่อนที่จะปราดเข้าจู่โจมอีกฝ่าย
พริบตา กู่ไห่ก็มาอยู่ตรงหน้าชายหน้าบาก แล้วตวัดกรงเล็บใส่เอวของเขาทันที
ฮวางบูยกเท้าขึ้น และตวัดเตะไปที่กรงเล็บของอีกฝ่ายอย่างแรง
ตูม!
ดาบฟันลงบนพื้นอีกครั้ง ขณะที่กู่ไห่ถูกเตะออกไป
“หึ! ไอ้หนู ข้าจับตามองเ้ามานานแล้ว สังเกตว่าเ้าซ่อนพลังเอาไว้ ความรวดเร็วและแข็งแกร่ง คือจุดแข็งของเ้า
เ้าปราดเปรียว ทั้งยังกล้าแกร่งมาก จึงชนะมาจนถึงตอนนี้ แต่อย่างไรก็อยู่แค่ระดับก่อ์ ไม่มีทางว่องไวและทรงพลังไปกว่าข้า ไม่ว่าจะคล่องแคล่ว และแข็งกล้าเพียงใดก็ตาม” ชายหน้าบากกล่าว พร้อมยิ้มหยัน
ฟิ้ว!
กู่ไห่พุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง
ตูมๆๆ!
ฮวางบูเตะสกัดการจู่โจมของชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า แววตาปรากฏแววดูถูก
“ไม่เลว! รวดเร็วและแข็งแรงมาก แต่ก็ยังเทียบข้าไม่ได้ เ้าจะทำอย่างไรต่อไป? นอกจากนี้ หลังจากสังเกตมานาน ก็พบว่าเทคนิคการฝึกฝนของเ้านั้น ธรรมดายิ่ง ไม่มีเคล็ดวิชาพิเศษใดๆ เช่นนี้แล้ว ยังคิดจะสู้กับข้าอีกหรือ?” เ้าหน้าบากแสดงสีหน้าเยาะหยัน พลางตวัดขาเตะอีกครั้งอย่างดุดัน
ตูม!
การเตะครานี้ ทรงพลังมาก พริบตากู่ไห่ก็ถูกรุกไล่จนถอยร่นไปครึ่งสนาม
“หมายเลขแปด!”
“หมายเลขแปด!”
“หมายเลขแปด!”
เมื่อเห็นฮวางบูสกัดการโจมตีของกู่ไห่ได้อย่างสมบูรณ์ เหล่านักพนันนับไม่ถ้วนบนอัฒจันทร์ ต่างส่งเสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้น
หัวหน้าสำนักซ่งเจี่ยก็มีสีหน้ายินดียิ่ง มีเพียงหัวหน้าหลี่เหว่ยเท่านั้น ที่มีใบหน้าดำคล้ำ เสียงโห่ร้องรอบๆ ไม่ต่างจากเสียงดีใจของพวกโจร ที่จ้องจะขโมยทรัพย์สินของเขา
กู่ไห่ถูกเตะจนถอยร่นไปครึ่งสนาม เสื้อผ้าที่สวมอยู่ เสียหายอย่างหนัก
ชายหน้าบากยิ้มเย็น และเงื้อดาบฟันไปทางอีกฝ่าย
ตูม!
ชายหนุ่มหลบใบมีดพลังชี่ ที่พุ่งเข้าใส่ตนทันที ก่อนจะทะยานเข้าจู่โจมฝ่ายตรงข้ามด้วยกรงเล็บอีกครา
“ยังจะบุกเข้ามาอีกหรือ? ความสามารถเ้ายังมีไม่พอ!” ฮวางบูยิ้มเยาะ พร้อมปล่อยหมัดออกไป
แต่หมัดนั้น กลับไม่โดนเป้าหมาย
จู่ๆ กรงเล็บของกู่ไห่ก็เร็วขึ้นมาก
เมื่อเห็นความเร็วของชายหนุ่มเพิ่มขึ้น สีหน้าของเ้าหน้าบากก็เปลี่ยนไปทันที
ฟ้าว!
ทันใดนั้น กรงเล็บของกู่ไห่ ก็ตวัดลงที่คอของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว ตอนนั้นเอง ที่ฮวางบูเพิ่งตระหนักได้ว่า ตนประมาทเกินไป
ก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายตบตาตนมาตลอด ที่แท้กู่ไห่ก็ยังมิได้แสดงพลังทั้งหมดออกมา นั่นก็เพื่อให้เขาประมาท และหลงทะนงตน รอจนถึง่สำคัญ จึงจะโจมตีปิดฉาก
การโจมตีครานี้น่ากลัวยิ่ง ความเร็วนั่น เทียบได้กับผู้ฝึกตนระดับแก่นทองคำเช่นเขาเลยทีเดียว แม้ตอนแรกชายหน้าบากจะเตรียมการมาเป็อย่างดี แต่เพราะความหยิ่งผยองของตน จึงทำให้ไม่อาจสกัดการโจมตีนี้ได้
“หนี!” สิ่งที่ฮวางบูทำได้ มีเพียงรีบเผ่นให้เร็วที่สุด ด้วยประสบการณ์ต่อสู้แลกชีวิตที่ผ่านมา และความพยายามอย่างเต็มที่ ทำให้ในท้ายที่สุด ก็สามารถหลบการโจมตีที่พุ่งมายังคอของตนพ้น
ฉึก!
กรงเล็บของกู่ไห่ แม้ไม่โดนลำคอของอีกฝ่าย แต่ก็เฉือนหน้าอกจนเป็แผลลึก
ปัง!
ทั้งสองผละออกจากกันทันที
เพราะการโจมตีของชายหนุ่ม ทำให้เสื้อของฮวางบูฉีกขาด บริเวณแผ่นอกโชกเื เนื้อส่วนใหญ่ถูกกระชากหลุด ดูสยดสยองยิ่ง
อีกด้านหนึ่ง ในมือเปื้อนเืของกู่ไห่ มีชิ้นเนื้ออยู่ เขาโยนมันทิ้งทันที สีหน้าดุดันขึ้น
ผู้คนทั้งอัฒจันทร์ ต่างตกอยู่ในอาการตะลึงงัน
การเผชิญหน้าระหว่างกู่ไห่และเ้าหน้าบาก จบลงดุจสายฟ้าแลบ ยังไม่ทันจะรู้ตัว เนื้อของหมายเลขแปด ก็ถูกฉีกกระชากเสียแล้ว?
นักพนันที่เดิมพันข้างหมายเลขแปด ต่างมีสีหน้าตะลึงลาน
ขณะที่คนที่เดิมพันข้างหมายเลขหนึ่ง ต่างกู่ร้อง และะโอื้ออึง
“หมายเลขหนึ่ง!”
“หมายเลขหนึ่ง!”
“หมายเลขหนึ่ง!”
...
บนที่นั่งชั้นพิเศษ
“อะไรกัน?” สีหน้าของหัวหน้าสำนักซ่งเจี่ยดูน่าเกลียดยิ่ง เขาร้องโพล่งด้วยความใ
“โอ้! เขาปิดบังพลังเอาไว้เช่นนั้นหรือ? ฮ่าๆๆ... ดี!” หัวหน้าหลี่เหว่ยกลับหัวเราะลั่น
มือที่ลูบคลำสะโพกของเยว่เหยา บีบแรงขึ้น
ใบหน้าของหญิงสาวบิดเบี้ยวด้วยความเ็ป แต่ไม่กล้าปัดป้อง
...
ในสนามประลอง
ชายหน้าบากจ้องมองกู่ไห่ด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว
“เ้าหลอกข้า? เ้าซ่อนพลังของตัวเองเอาไว้” ฮวางบูกล่าวเสียงเย็น
กู่ไห่สูดหายใจลึก สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง ไม่ได้ตอบกลับ เพียงทะยานเข้าใส่ศัตรูอีกครั้ง
“ดาบเพลิง!” เ้าหน้าบากร้องะโ
ตูม!
เปลวเพลิงลุกโชติ่ออกจากดาบทันที พลังชี่ที่พุ่งออกจากดาบ กลายเป็ใบมีดเพลิงห้าอัน ที่แหวกอากาศไปยังกู่ไห่
ปังๆๆ!
ชายหนุ่มรีบหลบใบมีดพลังชี่ทั้งห้า ที่พุ่งเข้ามาหาตน
ครานี้ กู่ไห่ไม่ได้ซ่อนความเร็วของตัวเองอีกต่อไป
ฮวางบูก็รู้สึกตัวแล้วเช่นกัน ว่าการจัดการอีกฝ่ายนั้น หาใช่เื่ง่าย จึงมิได้ดูแคลนชายหนุ่มอีก และไม่อาจปล่อยให้ฝ่ายตรงข้าม เข้ามาประชิดตัวได้ ชายหน้าบากฟาดฟันดาบออกไปหลายครั้ง ราวกับพายุ กู่ไห่จึงได้แต่หลบการโจมตีอย่างอุตลุด
“เร็วมาก! ผู้ฝึกตนระดับก่อ์ เร็วถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” หัวหน้าสำนักซ่งเจี่ยเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
เมื่อเห็นกู่ไห่หนีอุตลุด หัวหน้าหลี่เหว่ยก็มิได้เอ่ยสิ่งใด
“หมายเลขแปด!”
“หมายเลขแปด!”
“หมายเลขแปด!”
บนอัฒจันทร์ เต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องดังสนั่น
เ้าหน้าบากเริ่มเอาจริงขึ้นมาแล้ว ดาบของเขาเร็วขึ้นทุกที แม้กู่ไห่จะว่องไว แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังแห่งใบมีดชี่ที่โหมกระหน่ำ และจู่โจมเข้ามาดุจพายุ ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้แม้แต่น้อย
พลังจากดาบพุ่งออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้พื้นดินโดยรอบเต็มไปด้วยหลุมและฝุ่นควัน
ฉึก!
ทันใดนั้น พลังดาบก็เฉือนเข้าที่ไหล่ของกู่ไห่ จนเืสาดกระเซ็น
ฉึก!
าแอีกแห่งปรากฏขึ้นที่ขาขวาของชายหนุ่ม เืไหลรินอีกครั้ง
ฮวางบูสะบัดดาบอย่างต่อเนื่อง ด้วยสีหน้าดุดัน “หึ! ระดับก่อ์ก็คือก่อ์... ไร้ประโยชน์! พลังของเ้าไม่พอจะต้านดาบของข้าได้ จงยอมรับชะตากรรม และค่อยๆ สิ้นใจภายใต้คมดาบของข้าเสีย... ฮ่าๆๆๆ!”
กู่ไห่หาได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่าย ยังคงพุ่งโจมตีต่อไป
ตูม!
ฉึก!
พลังดาบเฉือนผ่านร่างชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า าแนับสิบปรากฏบนร่างกู่ไห่ ดูน่ากลัวยิ่ง แต่เขากลับค่อยๆ รุกคืบเข้าไปใกล้คู่ต่อสู้มากขึ้นเรื่อยๆ
“เ้าเฉือนเนื้อจากอกข้าไป ข้าก็จะไม่ปล่อยเ้าไปเช่นกัน จะหั่นเ้าเป็ชิ้นๆ… ดาบของข้า คืออาวุธที่จะปลิดชีพเ้า!” ฮวางบูยิ้มหยัน
เมื่อเห็นกู่ไห่ใกล้เข้ามา เขาก็ตวัดดาบออกไปอีกครั้ง
ใบมีดชี่สามอัน พุ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม แต่กู่ไห่ไม่หลบ แต่กลับรับพวกมันไว้ตรงๆ
ฉึกๆๆ!
ใบมีดชี่ทั้งสาม พุ่งเข้าเฉือนร่างชายหนุ่มทันที
ขาทั้งสอง และแผ่นหลังของกู่ไห่ ถูกพลังดาบเฉือนจนเป็แผลเหวอะหวะสามแห่ง
“นี่เ้าอยากตายถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” ชายหน้าบากแสดงสีหน้าประหลาดใจ
เืพุ่งกระฉูดจากาแทั้งสาม กู่ไห่รีบหนีบดาบเพลิงเอาไว้ใต้รักแร้ซ้ายทันที
ฟิ้ว!
ดาบเพลิงถูกหนีบเอาไว้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มเย็น พร้อมยื่นมือขวาออกไป
“เอ๊ะ? เหตุใดถึงมีพละกำลังมากมายถึงเพียงนี้!” ฮวางบูร้องโพล่งด้วยความใ
พลังที่กู่ไห่ใช้หนีบดาบนั้น มหาศาลยิ่ง มิได้ด้อยไปกว่าอีกฝ่ายเลย ชายหน้าบากพยายามดึงดาบกลับ แต่มันไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
กู่ไห่ยื่นมือออกไป บนใบหน้าของฮวางบูปรากฏรังสีดุดัน พลางปล่อยหมัดออกไปปะทะกับมือของกู่ไห่ กำปั้นของเขาห่อหุ้มไว้ด้วยพลังชี่มหาศาล ทำให้ดูเหมือนมันกำลังลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง
เมื่อเห็นว่าฝ่ามือของตน กำลังจะปะทะเข้ากับหมัดพลังชี่ กู่ไห่ก็ะเิพลังออกมา และค่อยๆ จัดเรียงจุดพลังชี่ของตน ในรูปแบบที่ดูคล้ายกับค่ายกล
“หึ! เ้ามีพลังมากมายก็จริง แต่คิดหรือว่าจะเทียบข้าได้?” เ้าหน้าบากกล่าว พร้อมยิ้มหยัน
ไม่นาน พลังฝ่ามือของกู่ไห่ ก็ปะทะกับพลังหมัดของอีกฝ่าย แต่ฝ่ามือขวาของเขา ราวกับมีแรงดูดบางอย่าง
ฟิ้ว!
พลังชี่จากทั่วสารทิศ เริ่มพุ่งไปที่ฝ่ามือขวาของกู่ไห่
แคร่กๆๆ!
พลันพลังชี่หลายสาย ก็พุ่งออกจากฝ่ามือขวาของเขา
ชายหนุ่มใช้พลังชี่ของตน เพื่อวางค่ายกลกระบี่์ ทันใดนั้นใบมีดพลังชี่ ก็ซัดเข้าใส่ฮวางบูราวกับห่าฝน ภายใต้การควบคุมของกู่ไห่
ใบมีดพลังชี่เหล่านี้ มิได้ทรงพลังนัก มันอ่อนแอกว่าใบมีดชี่ของชายหน้าบากมาก มีพลังเพียงหนึ่งในร้อย ของพลังใบมีดที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นจากการตวัดดาบชี่
ทว่า ใบมีดของกู๋ไห่นั้น มีจำนวนมากมายยิ่ง... ใบมีดชี่นับพันถูกสร้างขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์
ดูไม่ต่างจากฝูงผึ้ง ที่พุ่งเข้าจู่โจมศัตรูเลยทีเดียว
“อะไรกัน?” สีหน้าของฮวางบูเปลี่ยนไปทันที
ตูม!
ทันใดนั้น ใบมีดพลังชี่นับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่ พื้นด้านหลังชายหน้าบากสั่นะเือย่างแรง ฝุ่นควันฟุ้งตลบ ปกคลุมคนทั้งสองบนสนามเอาไว้
เสียงโห่ร้อง และเสียงะโของเหล่านักพนันหยุดลงทันที
“นั่นมันวิชาอะไรกัน?”
“ใบมีดพลังชี่จำนวนมหาศาลนั่น ออกจากมือเขาได้อย่างไร?”
“หมายเลขหนึ่ง ใช้วิชาอันใด?”
ทุกคน ณ ที่แห่งนั้น ล้วนตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น
หัวหน้าสำนักซ่งเจี่ยและหัวหน้าหลี่เหว่ย ผุดลุกขึ้นพร้อมกัน และจ้องมองสนามด้วยความตระหนก
เยว่เหยาซึ่งนั่งอยู่บนตักของชายชุดดำขลิบทอง หล่นลงไปบนพื้นทันที แต่บัดนี้เขาหาได้สนใจนางไม่
ทั้งลานประลอง ตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนต่างรอให้ฝุ่นควันจางหาย
ฝุ่นควันค่อยๆ เลือนหาย เผยให้เห็นเงาร่างคนผู้หนึ่ง ยืนอยู่บนสนาม
มิใช่ใครอื่น แต่เป็กู่ไห่ ที่ร่างกายโชกเื บริเวณขาและลำตัวเต็มไปด้วยาแ จากการโจมตีของชายหน้าบากก่อนหน้านี้
ส่วนผู้ที่นอนพังพาบอยู่บนพื้น ก็คือฮวางบู
เวลานี้ร่างกายของเ้าหน้าบาก เต็มไปด้วยาแนับพัน เขานอนจมกองเื เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง พลังของใบมีดชี่นับพันนั้น ช่างรุนแรงนัก
ฮวางบูไม่อาจต่อสู้ได้อีกแล้ว เขากำลังมองดูคู่ต่อสู้ด้วยสายตาตกตะลึง และไม่อยากเชื่อ... เป็ไปได้อย่างไร?
กู่ไห่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาเ็า “เ้าประมาทเอง ใครเป็ผู้กำหนดว่าผู้ฝึกตนระดับก่อ์ ไม่สามารถสร้างใบมีดพลังชี่ได้?”
พูดพลาง ชายหนุ่มก็เดินโซเซไปหาเ้าหน้าบาก
าแที่ขาเขา ดูร้ายแรงมาก กู่ไห่ค่อยๆ ย่างเท้าเข้าไปจนถึงจุดที่อีกฝ่ายนอนอยู่
“ไม่ๆ! อย่าฆ่าข้า!… ข้ายังไม่ได้แก้แค้นให้ครอบครัว อย่าสังหารข้า!” ฮวางบูอ้อนวอน
ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ มองดูชายหน้าบากด้วยสายตาเ็า
“ไม่! อย่าฆ่าข้า ได้โปรดอย่าสังหารข้า... ข้ายังไม่ได้แก้แค้นให้พ่อแม่ น้องสาว ลูกสาวและภรรยาเลย... ได้โปรดอย่าฆ่าข้า!” ฮวางบูพยายามอ้อนวอนขอความเมตตา
กู่ไห่มองดูอีกฝ่าย ก่อนสูดหายใจเฮือกใหญ่ รังสีสังหารบนใบหน้าค่อยๆ เลือนหาย แล้วเตะไปที่ศีรษะเ้าหน้าบากหนึ่งที
“ผู้ชนะคือหมายเลขหนึ่ง!”
“หมายเลขหนึ่ง!”
“หมายเลขหนึ่ง!”
“หมายเลขหนึ่ง!”
ผู้ชมต่างส่งเสียงโห่ร้องดังสนั่น
“ไอ้XXหมายเลขแปด!”
“ระดับแก่นทองคำตูดเ้าสิ!”
“ไปตายเสีย!”
ผลลัพธ์กลับตาลปัตรเช่นนี้ ทำให้นักพนันจำนวนมาก เริ่มส่งเสียงก่นด่าอย่างโกรธเกรี้ยวทันที
“ท่านหัวหน้า รายได้ในครานี้ สูงสุดใน่สามเดือนที่ผ่านมาเลยขอรับ!” ลูกน้องที่อยู่ใกล้ๆ กล่าวด้วยท่าทางยินดียิ่ง
“หึ!” หัวหน้าสำนักซ่งเจี่ย แค่นเสียงอย่างไม่พอใจ
หัวหน้าหลี่มองดูชายชุดขาว ก่อนะเิเสียงหัวเราะ “ฮ่าๆๆ!”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
