“พี่เขย”
คลั่งสวาท
ผู้เขียน : กาสะลอง
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเ้าของหนังสือเท่านั้น
“พี่เขย”
คลั่งสวาท
“ขอบคุณนะคะ... ขอบคุณที่ให้เจนนี่ได้มีที่ซุกหัวนอน”
‘เจนนี่’ หญิงสาวหน้าตาสะสวย กระพุ่มมือกราบลงแทบอกของ ‘สิงหา’ สถาปนิกหนุ่มที่คบหาดูใจกันได้ไม่นาน แต่สิงหาก็รักและสงสารหล่อน ในวันที่เจนนี่ไม่เหลือใครแล้ว บ้านที่เคยซุกหัวนอนมาั้แ่เด็กก็โดนธนาคารยึดไปสดๆ ร้อนๆ เพราะติดจำนองเอาไว้นาน อีกทั้งบิดาของหล่อนก็ต้องมีอันมาจบชีวิตลงด้วยอาการเส้นเืในสมองแตก หลังจากเครียดเื่หนี้สินมานานหลายปี ตรอมใจจนโรคภัยรุมเร้า สุดท้ายมัจจุราชก็ยื่นมือมารับไปอยู่ในปรโลก ทิ้งลูกสาวสองคนซึ่งก็คือ ‘เจนนี่’ และ ‘น้ำผึ้ง’ ให้เผชิญชะตากรรมลำพังสองพี่น้อง
“อย่าคิดมากนะ บ้านพี่ก็กว้างขวางใหญ่โต... แล้วตอนนี้พี่ก็อยู่คนเดียว เลี้ยงผู้หญิงอีกสองคนไม่ใช่เื่ใหญ่อะไรนัก”
ผู้หญิงอีกคนที่สิงหาเอ่ยถึงก็คือ ‘น้ำผึ้ง’ น้องสาวของเจนนี่
‘ผมไม่ชอบพิธีรีตอง... ถ้าจะอยู่กับผมก็อยู่กันง่ายๆ คุณเป็แม่บ้านให้ผม... เป็เมียผม... ผมสัญญาว่าจะเลี้ยงดูคุณเอง’
เป็คำมั่นสัญญาที่สิงหากล่าวกับเจนนี่เมื่อสัปดาห์ก่อน ทำให้หล่อนตัดสินใจมาอยู่กับเขา ตามข้อเสนอของสิงหาว่าจะเลี้ยงดูเป็ภรรยา
เมื่อในอดีตสิงหาเคยแต่งงานมาก่อน แต่ภรรยาของเขาโชคร้าย หล่อนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสองปีก่อน ทำให้สิงหาต้องครองตัวเป็ม่ายเรื่อยมา กระทั่งมาพบรักอีกครั้งกับเจนนี่
“ขอบคุณค่ะ... แค่คุณสัญญาว่าจะรักและดูแลเจนี่ตลอดไป... งานวิวาห์ใดๆ ก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ”
หล่อนก้าวเข้ามาสวมกอดเขาแน่น ซบหน้าแนบอกกว้างของชายที่ฝากชีวิตไว้กับเขา
อีกสองวันต่อมา
“ยัยผึ้ง... นี่คุณสิงหา... สามีของพี่”
เจนนี่แนะนำน้องสาวกับเ้าของบ้าน ในวันที่น้ำผึ้งเก็บข้าวของย้ายเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับพี่สาว
“สวัสดีค่ะคุณสิงห์”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ชายหนุ่มร่างสูงสง่า ความสูงที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้น่าจะเกินร้อยแปดสิบเิเ หน้าตาเขาเป็ฝรั่ง หล่อจนน้ำผึ้งตะลึง ผมของสิงหาเป็สีน้ำตาลเข้ม ผิวสีแทนเหมือนฝรั่งแถบอเมริกาใต้
“เรียก ‘พี่สิงห์’ ก็ได้... ไม่ต้องเรียกคุณ”
สิงหามองหน้าหญิงสาวด้วยความตะลึงไม่ต่างกัน น้ำผึ้งสวยสะดุดตา ใบหน้ารูปไข่สวยหวานภายใต้กรอบเรือนผมสีดำสลวย ยาวสยายลงมาถึงบ่า หล่อนสวย... สวยกว่าพี่สาว
“ค่ะพี่สิงห์”
สิงห์จ้องหน้าน้องเมีย ดวงตาของหล่อนกลมโต จมูกโด่งเป็สันสวย เค้าโครงหน้าต่างไปจากเจนนี่ผู้เป็พี่สาว ซึ่งสิงหามารู้ในภายหลัง ว่าน้ำผึ้งไม่ใช่น้องสาวร่วมสายเืกับเจนนี่ หล่อนเป็เพียงเด็กกำพร้าที่บิดาของเจนนี่เก็บมาเลี้ยงดูด้วยความเวทนาสงสาร
“เจนนี่เกรงใจจัง... ลำพังตัวเองเข้ามาเป็ภาระของพี่สิงห์ก็เกรงใจจะแย่... นี่ยังต้องหอบหิ้วเอาน้องสาวมาด้วยอีกคน”
สุ้มเสียงของเจนนี่บอกความเกรงใจ แต่จะทิ้งน้ำผึ้งก็ไม่ได้ เพราะถึงตอนนี้ชีวิตหล่อนก็ไม่เหลือใคร น้ำผึ้งกับเจนนี่ถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันั้แ่เด็กๆ
“ก็บอกแล้วไงว่าพี่เลี้ยงได้”
สิงหาโอบไหล่ของเจนนี่ กอดกระชับให้ความมั่นใจว่าสถาปนิกชื่อดัง มีรายได้แต่ละเดือนเกินแสนอย่างเขาสามารถดูแลหล่อนกับน้องสาวได้อย่างสบายๆ
