ด้านล่างของูเาหิมะนั้น สถานการณ์การต่อสู้ดุเดือดมาก
ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกทั้งเจ็ดคนของพรรคเืพยัคฆ์ ซัดหมัดออกมาอย่างต่อเนื่องจนเกิดเสียงะเิดังสนั่นอย่างรุนแรง จนลู่หยวนคงกับหลวงจีนยุทธ์อีกสามคนล่าถอยไป
หากลู่หยวนคงสู้กับทั้งเจ็ดคนนี้ตามลำพังคนเดียว เขาน่าจะอาศัยความสามารถและประสบการณ์ในการต่อสู้ของเขาฝ่าวงล้อมออกไปได้
แต่เพราะยังมีศิษย์น้องอีกสามคน จึงทำให้ลู่หยวนคงมีข้อจำกัดอย่างมาก ในตอนนี้เขาทำได้แค่ประคองตัวรับมือการโจมตีที่แข็งแกร่งของผู้กล้าเจ็ดคนของพรรคเืพยัคฆ์ แล้วเขาก็ยังต้องเก็บแรงเอาไว้รับมือกับหลิงป้าที่ยังยืนยิ้มอยู่ด้วย
ตอนนี้ แค่ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกเจ็ดคน ก็บีบจนลู่หยวนคงกับหลวงจีนยุทธ์ทั้งสามคนทำอะไรกันไม่ได้แล้ว หากหลิงป้าเข้ามาร่วมวงอีกคน แทบไม่ต้องคิดก็รู้ว่าศิษย์น้องของลู่หยวนคงไม่มีใครรอดแน่!
จะยื้อต่อไปแบบนี้อีกไม่ได้! หากยื้อกันต่อไปคงไม่มีใครรอดไปได้แน่ จะต้อง ... สละชีวิตตัวเองแล้ว!
ในสถานการณ์ที่คับขัน ลู่หยวนคงตัดสินใจเด็ดขาดในทันที เขาคำรามเสียงแล้วใช้กำลังทั้งหมดฟาดกระบองใส่ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกคนหนึ่ง
ผู้กล้าคนนั้นปฏิกิริยาไวมาก เขารีบหลบไปอย่างรวดเร็ว แต่ลู่หยวนคงเหมือนจะหลุดออกจากวงล้อมการคุ้มกันของศิษย์น้องทั้งสามคน แล้วไปไล่โจมตีผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกคนนั้นอย่างดุเดือด
“พัวะ!” ผู้กล้าคนนั้นถูกฟาดจากด้านหลังจนาเ็หนักแล้วสลบไป ไม่ข้ามคืนก็คงไม่ฟื้นแน่
แต่ในเวลานี้ ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกอีกหกคนกลับอ้อมมาล้อมด้านหลังของลู่หยวนคง ทำให้เขาถูกกั้นออกจากหลวงจีนยุทธ์อีกสามคนทันที ลู่หยวนคงในเวลานี้แทบจะไม่สามารถไปช่วยอีกสามคนได้เลย
แต่ว่า ... ลู่หยวนคงกลับเดินลมปราณในร่างกาย แล้วปล่อยมันเข้าไปในกระบองอูเที่ย
กระบองอูเที่ยเดิมก็สั่นเพราะมีลมปราณอันมหาศาลรายล้อมอยู่ แต่ลู่หยวนคงกลับใช้ระดับหลอมความเป็เทพของเขาควบคุมสะกดให้ลมปราณทั้งหมดอยู่ภายในกระบองได้ กระบองที่หนักหนึ่งพันกรัมก็เริ่มนิ่ง
จากนั้นกล้ามเนื้อแขนขวาของเขาก็เกร็งขึ้นมา จากนั้นเขาก็ขู่ตะคอก แล้วฟาดกระบองไปที่ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกทั้งหกคนที่รวมตัวกันอยู่
“เดิมพันครั้งสุดท้าย!”
“อิอิ”
กระบองอูเที่ยร้องเสียงคำรามอันน่าสะพรึงออกมากลางอากาศ แล้วพุ่งกระแทกไปยังผู้กล้าทั้งหก ลมปราณที่ถูกสะกดอยู่ภายในเมื่อััถูกตัวของผู้กล้าทั้งหกมันก็ะเิออกมา
ทำให้ผู้กล้าทั้งหกถูกซัดกระเด็นไปไกล และไม่เป็อันตรายต่อหลวงจีนยุทธ์อีกสามคนเป็การชั่วคราว
“ศิษย์พี่ใหญ่ ระวัง!”
ขณะที่หลวงจีนยุทธ์คนหนึ่งกำลังคิดว่าเขาโชคดี ก็หันไปเห็นหลิงป้าที่อยู่ด้านหลังของลู่หยวนคงกำลังพุ่งโจมตีมา อีกทั้งลู่หยวนคงก็กำลังหันหลังให้กับเขาทำให้ไม่มีโอกาสได้ป้องกัน
“ไป!”
ลู่หยวนคงะเิพลังทั้งหมดที่มีไปแล้ว เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าสถานการณ์จะต้องเป็แบบนี้ สิ่งที่เขาทำก็เพื่อให้ศิษย์น้องทั้งสามคนของเขานั้นมีเวลา พวกเขายังเป็เด็ก ยังมี่เวลาให้เรียนรู้และใช้ชีวิต ศักยภาพของพวกเขายังมีอยู่อีกมาก
อนาคตทั้งหมดก็ฝากไว้ที่พวกเขาแล้ว!
“ศิษย์พี่ใหญ่!”
หลวงจีนยุทธ์ทั้งสามคนดวงตาแดงก่ำ พวกเขาต้องยืนดูศิษย์พี่ใหญ่ช่วยชีวิตพวกเขา และดูศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขาสละชีวิตไปต่อหน้าต่อตา โดยที่พวกเขาทำอะไรไม่ได้เลย!
แต่ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต ลู่หยวนคงยังคงยิ้มอยู่
ช่วยชีวิตคนได้กุศลยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น สุดท้ายแล้วนี่อาจจะเป็เพราะชะตาลิขิต อาตมาใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับชีวิตของศิษย์น้องทั้งสาม ชาตินี้ก็ไม่เสียใจอีกแล้ว!
พอคิดได้แบบนี้ เขาก็หลับตาลง
“ตู้ม!”
ด้านหลังของลู่หยวนคงเกิดเสียงะเิดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น ลมปราณกระจัดกระจายไปตามต้นไม้ใบหญ้า รอบตัวระยะสามเมตรของลู่หยวนคงนั้นพื้นดินแตกแยก กองหิมะทั้งหมดไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย
“ศิษย์พี่ใหญ่! …”
หลวงจีนยุทธ์สามคนคุกเข่าอยู่ที่พื้น การโจมตีเมื่อครู่ทำให้ลู่หยวนคงตายแน่ พวกเขาทั้งหมดจมอยู่ในความเ็ปที่ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขาตาย โดยที่ไม่สามารถถอนความรู้สึกได้
“พวกเ้ารีบหนีไป!” ศิษย์พี่ใหญ่ลู่หยวนคงเองก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลวงจีนยุทธ์สามคน เลยะโด้วยเสียงที่หนักแน่นและแฝงด้วยความโกรธออกไป เขาไม่อยากให้การสละชีวิตของเขาต้องเสียเปล่า ...
“ ... เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมถึงไม่เ็ปเลยล่ะ?”
แต่ทันใดนั้นเองลู่หยวนคงเองก็รู้สึกตัวได้ว่ามันผิดปกติ เขาหันหลังกลับมาและเห็นว่าเื้ัของเขา มีชายหนุ่มคนหนึ่งโอบเอวของหญิงสาวนางหนึ่งยืนอยู่ด้านหลัง และใช้มือขวาของเขาจับหมัดของหลิงป้าเอาไว้แน่น
ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือิอวี่!
“นี่มันอะไรกัน!”
ก่อนหน้านี้เป็เพราะลู่หยวนคงบังวิถีการมองเห็นของทุกคนอยู่ แต่พอเขาหันหลังแล้ว ไม่ว่าจะเป็หลวงจีนยุทธ์สามคน หรือผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกอีกหกคนของพรรคเืพยัคฆ์ก็ล้วนแต่มองเห็นกันหมด
หลวงจีนยุทธ์สามคนนั้นใจนอ้าปากค้าง แล้วพยายามขยี้ตาตัวเอง สุดท้ายถึงกับรวบรวมสมาธิเปิดใช้งานดวงตาหยั่งรู้ เพื่อดูว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็จริงหรือไม่
มองไม่ผิดเลย คนที่หยุดหมัดอันบ้าระห่ำของหลิงป้าเอาไว้คือหนุ่มน้อยอย่าง ... ิอวี่!
ในเวลานี้มือขวาของิอวี่หยุดหมัดของหลิงป้าเอาไว้ ส่วนมือข้างซ้ายก็โอบอยู่ที่เอวของเฮยจี พลังที่ออกมาจากหมัดเมื่อครู่ มันแทบไม่ได้ออกมาจากมือซ้ายของเขาเลย แล้วเฮยจีก็ไม่ได้รับาเ็ใดๆ เลยด้วย
ที่จริงพละกำลังเมื่อครู่้าแรงในการควบคุมอย่างมหาศาล แสดงว่าิอวี่นั้นมีร่างกายระดับลอกคราบที่สูงมาก ร่างกายของเขาจะต้องมีกำลังเทียบเท่ากับราชสีห์หนึ่งพันตัว เขาถึงรับหมัดนี้ได้อย่างสบายๆ
“หลวงจีนยุทธ์พวกนี้ไม่ได้มีจิตที่คิดจะฆ่าเ้าเลยแม้แต่น้อย แค่้าชิงเอาหัวหยวนจือเท่านั้น เ้าไม่ได้มีความจำเป็จะต้องฆ่าเขาเลย”
ิอวี่เก็บมือขวากลับมา มองไปที่หลิงป้าแล้วพูดว่า “พวกเขาเป็สหายของข้า เห็นแก่หน้าข้า ปล่อยพวกเขาไปเถอะนะ”
หลวงจีนยุทธ์สามคนที่อยู่ด้านหลังลู่หยวนคงตะลึงมาก พอได้ยินิอวี่พูดแบบนี้พวกเขาก็อึ้งหนักกว่าเดิม
คนไม่เอาไหนที่พวกเขาดูถูกก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลับมายืนขวางหน้าแล้วเอ่ยปากช่วยชีวิตพวกเขาอยู่อย่างนั้นหรือ?
“บ้าเอ๊ย!”
หลิงป้ามองไปที่ชายหนุ่มรูปร่างผอมสูงที่อยู่ตรงหน้า สายตาของเขาไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขายิ้มแสยะแล้วพูดว่า “เ้าเป็ใครกัน ทำไมข้าต้องไว้หน้าเ้าด้วย”
ถึงแม้ว่าิอวี่จะรับหมัดของเขาเมื่อครู่ได้ จนเขาเองรู้สึกตะลึงไปเหมือนกัน แต่ว่ามันก็ไม่ได้หมายความว่าิอวี่จะมีความสามารถมากพอจะสู้กับเขาได้ แต่ด้วยคำพูดของิอวี่เหมือนดูว่าเหนือกว่าเขาอีก
มันถือเป็การหยามเกียรติและศักดิ์ศรีของหลิงป้าอย่างมาก!
“ข้าเป็ใครอย่างนั้นหรือ?”
ิอวี่จ้องไปที่หลิงป้าอย่างไม่กะพริบตา มุมปากของเขากระดกขึ้นเล็กน้อย “ข้าเป็คนที่เ้าไม่สมควรจะมีเื่ด้วยอย่างมากเลย”
พอคำพูดนี้ออกมาจากปากของเขาบรรยากาศก็เงียบกริบ มีแค่เสียงสายลมในยามค่ำคืนเท่านั้นที่ยังดังอยู่
แล้วก็มีเสียงร้องสูดปากของเหล่าหลวงจีนยุทธ์ดังขึ้น
ิอวี่ บ้าไปแล้วแน่ๆ เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!
คำพูดนี้ทำให้พวกของลู่หยวนคงนั้นตะลึงไป ิอวี่อาจจะพอมีความสามารถในการรักษาชีวิตอยู่ อาจจะเพราะมีลู่หยวนคงอยู่จึงไม่อยากให้าเ็ทั้งสองฝ่าย แต่ว่าตอนนี้เขากลับพูดอะไรที่น่าขำแบบนี้ออกมา หลิงป้าในฐานะประมุขพรรคเืพยัคฆ์จะยอมปล่อยิอวี่ไปได้อย่างไร?
“ไม่ควรมีเื่ด้วยอย่างนั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
หลิงป้าหัวเราะอย่างน่ากลัวขึ้นมา “ไม่มีใครกล้าพูดจาแบบนี้กับข้ามานานมากแล้ว เ้าหนู ตอนนี้ไม่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้นที่จะต้องตาย เ้าก็จะต้องตายด้วยเหมือนกัน ส่วนผู้หญิงข้างกายเ้า หลังจากที่เ้าตายแล้วข้าจะทะนุถนอมนางแทนเ้าเองนะ”
เฮยจีเป็หญิงที่งดงามราวกับนางฟ้านาง์แบบนี้ หลิงป้าจะปล่อยไปได้อย่างไรกัน นอกจากเฮยจีแล้ว ทุกคนที่อยู่ตรงนี้จะต้องตายทั้งหมด!
“ฟึ่บ!”
พูดจบ หลิงป้าก็ซัดหมัดมาที่ใบหน้าของิอวี่ แต่ิอวี่ปฏิกิริยาไวมากจึงหลบไปได้อย่างรวดเร็ว และมาอยู่ตรงหน้าของลู่หยวนคง
ิอวี่นำเฮยจีมาไว้ข้างกายของลู่หยวนคง เขามองไปที่ลู่หยวนคงแล้วพูดว่า “ดูแลปกป้องนางให้ดี หากว่านางเป็อะไรไปแม้แต่ปลายเล็บ ข้าเอาเื่ท่านแน่”
หลิงป้าเป็ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เจ็ดระดับหลอมความเป็เทพ หากเขายังโอบเฮยจีเอาไว้จะไม่มีทางสู้ได้อย่างเต็มที่
ลู่หยวนคงอยากจะพูดว่าระวังตัวด้วย ิอวี่ก็พุ่งออกไปแล้ว เขาชักกระบี่เฟิงโหวออกมา แล้วโจมตีปะทะเข้าใส่หมัดเหล็กของหลิงป้า
ิอวี่ในเวลานี้ ฝึกเพลงกระบี่สังหารหนีลวนจนชำนาญมากแล้ว แค่ตวัดกระบี่แบบไม่ตั้งใจทีเดียวก็เป็พลังสังหารสามเท่าแล้ว ดังนั้นกระบวนท่าที่ดูเรียบง่ายไม่มีอะไรเลย แต่มันกลับแฝงไปด้วยอานุภาพที่มหาศาลมาก
“ตู้ม! ตู้ม!”
สิ่งที่ทุกคนได้เห็นคือทั้งสองคนปะทะกันด้วยท่าทางที่น่ากลัว ิอวี่เองก็ไม่ได้ดูตกเป็รอง เขาปะทะกับหลิงป้าโดยที่เสมอกันด้วย
“ตายซะเถอะเ้าหนู! หมัดพยัคฆ์คำราม!”
ในนาทีนี้เอง หลิงป้าก็รุกเข้าใส่อีกครั้ง หมัดพยัคฆ์คำรามที่เขาฝึกฝนจนชำนาญแฝงไปด้วยลมปราณที่แข็งกล้า หมัดสีเืที่มีกำลังราวกับเสือร้ายที่สามารถฉีกร่างกายมนุษย์เป็ชิ้นๆ ได้
กระบวนท่านี้ แม้แต่ลู่หยวนคงก็ทำได้แค่ฝืนประคองรับมือได้เท่านั้นเอง!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมัดที่พลังแข็งแกร่งแบบนี้ ิอวี่ไม่ได้มีท่าทีจะถอยแต่กลับรุกเข้าใส่อีก กระบี่เฟิงโหวในมือมีพลังลมปราณที่แข็งแกร่งอย่างมาก มันเริ่มสั่น แล้วในพริบตาเดียวก็มีเสียงร้องอันโหยหวนดังขึ้นมา
“เพลงกระบี่ร้องไห้”
“ฟึ่บ!”
ิอวี่แทงกระบี่แหวกอากาศออกไปด้านหน้า พลังงานกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวที่ดูเหมือนกำลังร้องไห้พุ่งปะทะกับหมัดพยัคฆ์คำราม
เสียงะเิพลังอันน่าตื่นกลัวดังขึ้น ิอวี่ถอยหลังไปสามก้าวแล้วพยายามยืนให้นิ่ง แต่หลิงป้ากลับถอยไปถึงสิบก้าวแล้วล้มลงกับพื้น
การโจมตีในครั้งนี้ ิอวี่กลับได้เปรียบ
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หลวงจีนยุทธ์พวกนั้นต่างหน้าเสีย ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าิอวี่ก็แค่พูดจาอวดดีไปแบบนั้น แต่ในความเป็จริงแล้ว ิอวี่พูดความจริงโดยไม่ได้เกินเหตุเลยแม้แต่นิดเดียว มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่คิดไปเองข้างเดียว
เดิมที คนที่หลวงจีนยุทธ์พวกนี้เคารพมากที่สุดคือศิษย์พี่ลู่หยวนคง แต่ในตอนนี้ิอวี่ที่อายุยังน้อยกว่าพวกเขา กลับมีกำลังต่อสู้มากกว่าลู่หยวนคงอีก!
นั่นก็หมายความว่า คนที่เขาดูถูกมากที่สุด ในเวลาคับขันกลับน่าเคารพนับถือมากว่าคนที่พวกเขาเคารพนับถืออีก ทำให้เหล่าหลวงจีนยุทธ์เกิดความสับสนขึ้นมาในใจ ...
และในเวลานี้เอง ลานต่อสู้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง
เพราะผู้กล้าของพรรคเืพยัคฆ์ฉวยโอกาสที่ิอวี่โจมตีแล้วหยุดพัก เข้ามาล้อมโจมตีิอวี่!
มันเป็่ที่ิอวี่เพิ่งจะใช้กำลังไป แล้วยังไม่ปล่อยพลังใหม่ออกมา พูดได้เลยว่า ผู้กล้าของพรรคเืพยัคฆ์ทั้งหกคนกะเกณฑ์จังหวะได้ดีมาก แทบไม่ให้ิอวี่ได้มีโอกาสตั้งตัวเลย
แต่ละคนมีการเดินลมปราณรวบรวมที่มือจนเป็สีแดงก่ำ หมัดตรงที่ซัดมาตามมาตรฐานท่าทางสมดุล ตรงมาที่จุดตายทั้งหกจุดบนร่างกาย
“เืพยัคฆ์คำราม!”
เืพยัคฆ์คำรามเดิมก็เป็กระบวนท่าสังหารที่พวกเขาต้องร่วมกันลงมือ ต่อให้รับมือกับผู้กล้าขั้นเจ็ดระดับหลอมความเป็เทพ ก็มีพลังอานุภาพที่คาดไม่ถึงเลย
แล้วตอนนี้ิอวี่เองก็ยังไม่อยู่ใน่ที่นิ่ง แล้วยังถูกบีบให้จนมุมด้วย!
แต่ิอวี่กลับเก็บกระบี่เฟิงโหว
“ยอมแพ้แล้วหรือ?” หลิงป้ายิ้ม แต่วินาทีต่อมา สีหน้าของเขากลับใจนถึงขีดสุด!