บทที่ 1 วีแชทกลุ่มเทพเซียน
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีปิงเฉิง
ภายในมหาวิทยาลัยวิทยาเขตที่สองมีสวนหม่อนอยู่แห่งหนึ่ง เดิมทีมหาวิทยาลัยปลูกหม่อนเหล่านี้ไว้เพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมสีเขียว แต่เมื่อได้รับอิทธิพลจากนักเรียนรุ่นก่อนๆ ที่นี่จึงค่อยๆ กลายเป็สถานที่ที่นักศึกษานัดพบกัน
ถึงจะอยู่ไกลแค่ไหน ก็ยังคงได้กลิ่นของความรักอบอวลฟุ้งกระจายอยู่ในอากาศ
"เยว่เยว่ ฉันซื้อน้ำมะนาวที่เธอชอบมาให้ด้วย"
เย่จื่อเฉินถือน้ำมะนาวที่เพิ่งซื่อมาจากร้านขายน้ำในมหาวิทยาลัยไว้ในมือ เขามีแฟนเหมือนกับนักศึกษาคนอื่นๆ ในมหาวิทยาลัย
ที่เขามาที่นี่ก็เพราะว่าแฟนของเขาโทรศัพท์ไปหาเขา เขาถึงได้วิ่งหน้าตั้งลงมาจากหอพักท่ามกลางเสียงโห่แซวของรูมเมท และซื้อเครื่องดื่มติดมาด้วย...
แต่ว่า...
ตุบ
น้ำมะนาวในมือร่วงหล่นลงพื้น เย่จื่อเฉินมองหญิงสาวใบหน้าสวยหวานน่ารักด้วยความตกตะลึง เธอคือแฟนสาวของเขาที่รูมเมทต่างพากันอิจฉา แต่ในตอนนี้ เธอกลับควงแขนผู้ชายคนหนึ่งไว้
"เหยาเยว่ นี่มัน..."
เย่จื่อเฉินแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่เขาเห็น รอยยิ้มดูแคลนปรากฎขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวที่ขยับปากเหยียดยิ้ม
"เย่จื่อเฉิน เลิกกันเถอะ เราไม่เหมาะสมกัน"
สิ้นเสียงนั้น รอยยิ้มหวานละมุนที่ตรงกันข้ามกับรอยยิ้มดูแคลนก่อนหน้านี้ก็ได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ เธอเกาะไหล่ของกัวเฉียงไว้แน่น และพูดกลั้วหัวเราะ
"นี่กัวเฉียง แฟนฉันเอง"
กัวเฉียง ประธานชมรมเทควันโดของมหาวิทยาลัย ฐานะทางบ้านร่ำรวยมาก ได้ยินมาว่าพ่อของเขาเปิดโรงงานอุตสาหกรรมปิโตรเคมีด้วย เขาขับรถบีเอ็มดับเบิลยูไปกลับมหาวิทยาลัยตลอด
"เหยาเยว่ นี่เหรอแฟนเธอ? ก็ไม่เท่าไรนะ"
กัวเฉียงมองเย่จื่อเฉินด้วยสายตาดูแคลน เสื้อผ้าหน้าผมทั่วทั้งตัวที่รวมกันแล้วไม่ถึงหนึ่งพันหยวน ทำให้เขาไม่ได้รู้สึกว่าต้องตั้งแง่ระแวงอะไร
เหยาเยว่เกาะแขนกัวเฉียงเอาไว้แน่น และพยักหน้าเห็นด้วย
"ใช่ค่ะ ที่จริงแล้วฉันก็แค่คบกับเขาเล่นๆ คนที่ฉันรักจริงๆ คือพี่เฉียงต่างหาก"
เห็นได้ชัดว่ากัวเฉียงชอบใจกับทุกอย่างตรงหน้ามาก เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วโยนมันใส่ตัวเย่จื่อเฉิน
"ไปซื้อเสื้อผ้าดีๆ มาสักสองสามตัวนะ จะจีบหญิงนายก็ต้องลงทุน"
กัวเฉียงเดินโอบเอวเหยาเยว่ไปทางโรงแรมที่อยู่นอกมหาวิทยาลัยด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
ั้แ่ที่เย่จื่อเฉินไปเจอเหยาเยว่มา เขาก็เอาแต่นอนคลุมโปงอยู่ในผ้าห่ม
คนในห้องต่างรับรู้ถึงสภาพจิตใจของเขาดี นึกอยากจะปลอบแต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะเปิดปากพูดอย่างไร
"เ้าห้า ลุกได้แล้ว ออกไปกินข้าว"
คังเผิงกระชากผ้าห่มของเย่จื่อเฉินออก แต่เย่จื่อเฉินกลับไม่มีการตอบสนองอะไรเลย
"ช่างเถอะ เ้าห้ามันอารมณ์ไม่ดี พวกเราออกไปหาอะไรกิน เดี๋ยวค่อยซื้อกลับมาให้มัน"
ทุกคนในห้องพากันเดินออกไปพร้อมกับถอนหายใจ ทั้งห้องจึงว่างเปล่า
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเย่จื่อเฉินก็ดังขึ้นติดต่อกัน เขาที่นอนอยู่เปิดผ้าห่มออก แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เขาคิดว่าเหยาเยว่จะส่งข้อความมาหาเขา แต่หลังจากที่กดเปิดวีแชทถึงได้เห็นว่ามีคนดึงเขาเข้ากลุ่มแชท
"ประสาทหรือไง"
ก่นด่าไปหนึ่งคำ เย่จื่อเฉินกำลังจะกดออกจากกลุ่ม แต่ชื่อของคนในกลุ่มกลับดึงดูดความสนใจของเขาเอาไว้เสียก่อน
ไท่ไป๋จินซิง [1] ไฉ่ซิงเอี๊ย [2] จ้าวฮุ่นกง[3] ยี่หนึงจินกุน[4] เป่ยโตวซิงจวิน[5] ไท่ซางเหล่าจวิน[6]...
กลุ่มประหลาดนี่มันคืออะไร
ในหัวของเย่จื่อเฉินเวลานี้มีเพียงความคิดนี้เท่านั้น
ว่าแต่ ทำไมในกลุ่มนี้ถึงไม่มีคนคุยกันเลย
ติ๊ง!
ทันใดนั้น อั่งเป่าซองใหญ่ซองหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในกลุ่ม คนที่ส่งอั่งเปามาคือไท่ไป๋จินซิง
เย่จื่อเฉินกดนิ้วลงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แต่เขาก็ช้าไป อั่งเปาถูกแย่งไปแล้ว!
บัดซบ ไม่ใช่ว่าในกลุ่มตายกันไปหมดแล้วหรือไง?
พอกดเข้าไปดูที่ปุ่ม 'รายชื่อคนรับโชค' เย่จื่อเฉินก็ถึงกับอยู่นิ่งไม่ได้
อั่งเปาหกสิบหกซอง หายไปหมดภายในพริบตาเดียว
แต่สิ่งที่แย่งกันอยู่บนหน้าจอกลับทำให้เย่จื่อเฉินถึงกับงง วิทยายุทธ์...
อะไรกันเนี่ย?
เมื่อดูบนหน้าจอก็พบว่าคนที่ดวงดีที่สุดคือเทพสายฟ้า แย่งไปได้ถึงหนึ่งพันวิทยายุทธ์
หรือว่าจะเป็เงิน ถ้าอย่างนั้น ได้หนึ่งพันหยวนเท่ากับได้อั่งเปาซองใหญ่เลยน่ะสิ ไม่คิดเลยว่าจะมีกลุ่มมหาเศรษฐีแบบนี้อยู่ด้วย
จากนั้นเย่จื่อเฉินจึงตั้งใจจดจ้องกลุ่มแชทนี้
และในทันใดนั้น คนในกลุ่มก็พากันปรากฏตัวออกมา!
เป่ยโตวซิงจวิน : เทพสายฟ้า วันๆ เอาแต่หลบอยู่ในกลุ่มไม่เห็นหน้าเห็นตา แถมยังไม่เห็นว่าเ้าจะส่งอั่งเปาเลยสักครั้ง แต่ทุกครั้งนี่แย่งไปได้เร็วกว่าใครเลยนะ
เทพสายฟ้า : ขอโทษที โชคดีเกินไปหน่อย (ท้ายประโยคมีสติกเกอร์เขินอายสามอัน)
ยี่หนึงจินกุน : แม่เ้า ข้าพาหมาไปเดินเล่นแป๊บเดียว พวกเ้าก็แย่งอั่งเปาไปหมดแล้ว ท่านผู้เฒ่าไท่ไป๋จินซิงเป็คนใจกว้าง แต่ข้าไม่สนใจเื่นั้นหรอกนะ ใครจะส่งเงินมาบ้าง หมาน้อยของข้าหิวมาหลายวันแล้ว
จ้าวฮุ่นกง : ถ้าอย่างนั้นเ้าต้องไปหาไฉ่ซิงเอี๊ยแล้วล่ะ เขารวยมาก
เป่ยโตวซิงจวิน : นั่งรอคนรวยมาโปรยเงิน
ยี่หนึงจินกุน : @ไฉ่ซิงเอี๊ย อย่ามาแกล้งตาย ข้ารู้ว่าเ้าอยู่ในกลุ่ม
ไฉ่ซิงเอี๊ย : ข้าจะให้พวกเ้าอดตายไปเลย (ท้ายประโยคเป็สติกเกอร์ดูถูก)
ยี่หนึงจินกุน: แล้วเ้าจะส่งหรือไม่ส่ง ถ้าไม่ส่งมาข้าจะเอาหมาไปไว้บ้านเ้าแล้วนะ!
ไฉ่ซิงเอี๊ย : ส่งๆๆ!
ติ๊ง!
อั่งเปาซองใหญ่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจออีกครั้ง เย่จื่อเฉินมือไวกว่าความคิด ทันทีที่อั่งเปาปรากฏขึ้นมา เขาก็กดทันที
ติ๊ง!
โทรศัพท์สั่นขึ้นจนไหล่ของเย่จื่อเฉินสั่นตามไปด้วย
สิบง้วนป้อ[7]
อะไรอีกล่ะเนี่ย
ในขณะที่เย่จื่อเฉินกำลังรู้สึกแปลกใจอยู่ว่าสิบง้วนป้อมันคืออะไร วีแชทกลุ่มก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง
ทุกคนในกลุ่มต่างพากันยกยอว่าไฉ่ซิงเอี๊ยนั้นใจกว้าง มีเพียงยี่หนึงจินกุนคนเดียวที่เป็คนพูดตรงอย่างที่ใจคิด
ยี่หนึงจินกุน : แม่เ้า เ้าส่งมาเยอะๆ หน่อยไม่ได้หรือไง?
ไฉ่ซิงเอี๊ย : ท่านยี่หนึงจินกุนโชคไม่ดีเอง จะโทษใครได้ล่ะ?
าาวานร : ฮ่าฮ่า ลูกชายของข้า ปู่ส่งให้เ้าเอาไหม?
ยี่หนึงจินกุน : ลิงอันธพาล กวนบาทาข้าเหรอ!
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เย่จื่อเฉินจึงกดเปิดตรงคำว่ารายชื่อคนรับโชคอีกครั้ง ถึงได้เห็นว่าเ้ายี่หนึงจินกุนคนนี้เพิ่งแย่งอั่งเปาไปได้แค่หนึ่งง้วนป้อเท่านั้น
แล้วคนในกลุ่มที่มีชื่อว่ากลุ่มเซียนก็เริ่มทะเลาะกัน จากการเปิดประเด็นของยี่หนึงจินกุน เย่จื่อเฉินไม่ได้สนใจพวกเขา เขาแค่อยากรู้ว่าง้วนป้อนี้มันคืออะไรกันแน่?
เมื่อเปิดแอปพลิเคชันกระเป๋าสตางค์ออก เย่จื่อเฉินก็พบว่าในกระเป๋าสตางค์ของเขามีฟังก์ชันหีบสมบัติอยู่
เมื่อกดเปิดหีบสมบัติ ทองคำแท่งสีทองเจิดจ้าก็วางเต็มอยู่ในหีบ
ถอนเงิน
ติ๊ง!
้าถอนง้วนป้อของไฉ่ซิงเอี๊ยหรือไม่ อัตราแลกเปลี่ยนหนึ่งง้วนป้อเท่ากับหนึ่งหมื่นหยวน
นะ นะ หนึ่ง...หมื่นหยวน!
เย่จื่อเฉินอึ้งกิมกี่ ถ้าเป็ของจริง ถ้าอย่างนั้นเมื่อครู่นี้เขาก็แย่งมาได้ตั้งหนึ่งแสนหยวนเลยน่ะสิ!
บ้าน่า หลอกกันหรือเปล่า?
กดถอนเงินออกมาด้วยมือที่สั่นระริก จากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ก็มีการแจ้งเตือนความคืบหน้าการถอนเงินบนแอปพลิเคชันวีแชท
ของจริงเหรอเนี่ย!
ยังไม่ทันที่เย่จื่อเฉินจะรู้สึกตัว ก็ได้มีการแจ้งเตือนความคืบหน้าของการถอนเงินขึ้นมาอีกครั้ง
เงินเข้าสู่บัญชี ยอดเงินสด 100,000 หยวน
ถอนเงินจากธนาคาร : ธนาคาร ICBC (9467)
โอ้โห!
เย่จื่อเฉินกดเบอร์โทรศัพท์ของทางธนาคารโดยไม่แม้แต่จะคิด เพื่อตรวจสอบยอดเงินตามที่ระบบที่แจ้งเตือน
ยอดเงินคงเหลือในบัญชีปัจจุบัน 100,003.59 RMB
ตุบ
โทรศัพท์หลุดออกจากมือ...
เงินจริง!
เย่จื่อเฉินตัวสั่นเทิ้มไปทั้งตัว และทันใดนั้น ภาพที่กัวเฉียงโยนเงินจำนวนหนึ่งให้เขาก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา
จากนั้น เขาก็ใส่รองเท้าอย่างรวดเร็ว หยิบเอาบัตรเอทีเอ็มแล้วก็วิ่งออกไปข้างนอกหอพักเหมือนกับคนบ้า
ความอัปยศที่ได้รับมาในตอนนั้น เขาจะคืนกลับไปเป็สองเท่า!
___________________________________________________
[1] ไท่ไป๋จินซิง หรือ ไท่ไปซิงจวิน เป็เทพประจำดาวศุกร์ตามความเชื่อของศาสนาเต๋า
[2] ไฉ่ซิงเอี๊ย เป็เทพเ้าของจีนที่ให้คุณทางด้านเงินทอง และโชคลาภ ( เทพเ้าแห่งโชคลาภ )
[3] จ้าวฮุ่นกง หรือ จ้าวอ๋อง เป็เทพเ้าแห่งเตาไฟในครัวของชาวจีน
[4] ยี่หนึงจินกุน เป็เทพตามความเชื่อของคนจีน เป็แม่ทัพนักรบ์ผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ รูปลักษณ์เป็แม่ทัพหนุ่มท่าทางสง่างาม ลักษณะเด่นคือ มีตาที่สามกลางหน้าผาก ถืออาวุธเป็ทวนมีดสามปลาย และมีสุนัข์อยู่ข้างกาย
[5] เป่ยโตวซิงจวิน เทพเ้าประจำดาวเหนือ สถิตใน์ชั้น "อรูปาวจรพรหมโลก" ได้รับฉายาว่า เทพเ้าแห่งความตาย
[6] ไท่ซางเหล่าจวิน คือ เล่าจื่อแห่งลัทธิเต๋า เป็หนึ่งในเทพเ้าสูงสุดที่เรียกว่า "ซานซิง" เป็ผู้เขียนตำราแห่งวิถีเต๋า หรือเรียกอีกชื่อว่า โป๊ยเซียน
[7] ง้วนป้อ (หรือเรียกอีกอย่างว่า หยวนเป่า) หมายถึง เงินจีนในสมัยโบราณประเภทหนึ่ง หรือคนไทยเรียกว่า “เงินตำลึงจีน” หยวนเป่ามีลักษณะเป็แท่งเงินปลายโค้งสูงทั้งสองข้าง มีรูปร่างคล้ายเรือ ด้านข้างของเงินหยวนเป่าจะนิยมแกะสลักลวดลายมงคลแบบต่าง ๆ และมักจะมีอักษรมงคลสลักไว้ด้านข้าง
[8] าาวานร คือ ซุนหงอคง ตัวละครในเทพนิยายไซอิ๋ว
