“ถึงแล้ว”        หรงซิวส่งอวิ๋นอี้ที่หน้าประตูวัง เขาเงียบมาตลอดทางและพูดเตือนนางด้วยเสียงแผ่วเบา         อวิ๋นอี้ไม่ตอบ นางลุกขึ้นและกระโดดลงจากรถ เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของนาง เขาก็รู้สึกปวดใจไม่น้อย         ด้วยความดื้อรั้นของนาง หรงซิวทำได้...