ซูเจินรีบวิ่งลงมาอยู่ตรงบันไดชั้นสามหยิบรองเท้าในถุงย่ามออกมาใส่
“ ซูเจินเ้าเพิ่งมาถึงหรือสัญญาณดังแล้วเข้าห้องไปคงไม่ทันสมบัติในห้องยังมีอยู่”หลิวหยุนมองซูเจิน ที่นางพลาดโอกาสดีๆที่จะได้รับสมบัติพิเศษไป
“ หรือว่าเ้าจะลองเข้าไปดูเห็นมั้ยข้า ได้กระบี่มา ข้างในยังมีธนูและกระบี่อีก”
“ อาวุธพิเศษหรือต้อง ลองดูก่อน”ซูเจินวิ่งเข้าไปในห้อง มือบีบนิ้วให้เืออกไหลออกมาแล้วรีบไปหยอดใส่ธนูที่วางอยู่บนถาด เกิดแสงขึ้นร่างของนางก็ลอยไปอยู่ข้างล่าง รวมกับคนอื่น”
“ ธนูจะตามข้ามาด้วยไหมน่ะ แต่เกิดแสงขึ้นแล้วนี่ถือว่าทำพันธสัญญากันสำเร็จแล้ว ”
“ซูเจินเ้าทันไหม ธนูที่จะลองล่ะ”หลิวหยุนเดินเข้ามาถาม ด้วยความเป็ห่วง
“ ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่เกิดแสงสว่างขึ้นแล้วนะก่อนที่จะถูกดึงตัวออกมา”
“ คนที่สอบผ่านแล้วฟังทางนี้ ให้พวกเ้าพักหนึ่งชั่วยามแล้วจะไปต่อกับทดสอบที่สามเลย”
“ฮือ…ฮา” มีเสียงออกมาจากกลุ่มผู้ทดสอบพวกเขาเพิ่งจะหมดแรงกับการปีนขึ้นหอคอยยังจะมาต้องทดสอบด่านที่สามอีก
“ด่านที่พวกเ้าจะเจอ คือการเข้าไปในป่าแห่งนี้ และรักษาชีวิตตัวเองอย่าให้ได้รับาเ็ เพราะคนที่มีเืตกยางออกจะถูกดีดตัวออกมาจากป่าถือว่าไม่ผ่านการทดสอบ”
“ซูเจิน เ้ารู้มั้ยทุกครั้งที่ถูกดีดตัวออกมาเป็เพราะว่ามีค่ายกลระดับใหญ่ตั้งไว้ทุกที่ ข้าแอบได้ยินอาจารย์คุยกัน” ตัวตุ่นวิ่งเข้า มารายงานซูเจินที่นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“ ข้าก็ว่าอยู่ทำไมถึงดึงตัวออกมาได้เป็เพราะค่ายกลขนาดใหญ่นี่เอง อาจารย์ที่นี่ยอดเยี่ยมมาก”
“ พอใกล้ถึงเวลาเ้าเข้าไปอยู่ในถุงย่ามเลยนะข้าจะพาเ้าไปเที่ยวในป่าด้วย”
“ เ้าอย่าลืมพอเข้าไปในป่าให้สวมชุดคลุมดำทันที มันจะช่วยให้เ้าผ่านด่านนี้ง่ายขึ้น”
“ มันช่วยยังไงรึ หรือว่าช่วยให้ข้าไม่ต้องเจอกับ สัตว์ร้ายและต่อสู้จนมีเืออก”
“ มันป้องกัน ทั้งของมีคมทั้งไฟทั้งพิษ ขนาดนี้มันจะไม่ช่วยเ้าได้ยังไงกัน”
“ จริงด้วยขอบใจเ้ามากที่เตือนสติข้า เป็เพราะข้าไม่เคยมีของแบบนี้มาก่อน แค่ถุงมิติข้าก็คิดว่ามีสมบัติล้ำค่า ติดตัวแล้ว”
“คนที่จะร่วมทดสอบ ด่านที่สามให้มารวมตัวกันตรงนี้ ประตูที่พวกเ้าเห็นคือทางที่จะเข้าสู่ป่า ใครที่ถูกดีดออกมาถ้าาเ็หนักก็จะมีการรักษาก่อนถูกส่งลงไปยังตีนเขา แต่ยังไงก็แล้วแต่ให้พวกเ้ารักษาชีวิตไว้ให้ดี”
“ มีบางคนอาจจะงงและสับสนว่าแค่มีเืออกก็จะถูกดีดออกมาแล้ว ทำไมถึงาเ็หนักเป็เพราะบางคนอาจจะไม่ได้ถูกของมีคมทำให้เืตกยางออกแต่อาจจะโดนเหยียบ ตกจากที่สูงแต่เจอเข้ากับเหตุการณ์ที่ไม่มีเืออก”
“ ถ้า้าออกมาเพื่อมีชีวิตรอดก็ต้องทำให้ตัวเองมีเืออกพวกเ้าน่าจะรู้ดีว่าทำยังไง พวกเ้ามีเวลาสองชั่วยาม อ้าว! เปิดประตูเข้าไปได้ ”
ซูเจินก้าวผ่านประตูเข้าไปก็มองหาที่ลับตา ดึงเสื้อคลุมดำออกมาสวมทับชุดสีเขียวใบไผ่ที่นางสวมอยู่ แล้วรีบเดินออกไป
“ ที่นี่คือป่าใหญ่น่าจะมีสมุนไพร มีเวลาตั้งสองชั่วยาม หาสมุนไพรดีกว่า ต้นไหนมีแสงก็ถือว่าเป็ของดี ตัวตุ่นออกมาช่วยข้าเก็บ”
แต่…ไม่ได้ง่ายเหมือนที่ซูเจินคิดเอาไว้ เพราะสมุนไพรล้ำค่ามีสัตว์อสูรเฝ้าอยู่“หนอนเขียว แค่เห็นตัวมันข้าก็ไม่อยากได้สมุนไพรล้ำค่าต้นนั้นแล้วข้าไม่ชอบหนอน”
“ เ้าไปหาสมุนไพรต้นอื่นเถอะต้นนี้จัดการเอง” ตัวตุ่นพูดด้วยความกล้าหาญ
อาวุธมีแต่ดาบที่ใช้ต่อสู้ กับข้าศึกตอนอยู่โลกเบื้องล่าง ซูเจินเจอคู่ต่อสู้ คือไก่ตัวใหญ่ ที่ยืนขวางทางไม่ให้ซูเจินเดินต่อ
“ ถอยไป ข้าไม่ใช่อาหารของเ้า แต่เ้าไม่แน่อาจจะเป็อาหารของข้าฉะนั้นถอยไปเสีย”
ไก่ตัวใหญ่ไม่ถอยแต่กลับเดินเข้ามาหา ซูเจินยกดาบขึ้นฟันไก่เต็มแรง “ ปึก!” เสียงดาบกระทบกับขนไก่ ดาบที่ถืออยู่ในมือเหลือแต่ด้ามมันหักครึ่ง ส่วนไก่ขนสักเส้นก็ไม่ร่วง
“วิ่ง! หาที่ตั้งหลักก่อน ไก่อะไรจะหนังเหนียวปานนั้น ดาบนี้ฆ่าคนมาไม่รู้เท่าไหร่ตอนทำศึกากับ มาหักอย่างน่าอนาถ”ไก่ตามมาระยะหนึ่งมันก็กลับไปยืนที่เดิม
“ ดาบก็หักไปแล้วเอาอะไรไปสู้กับมันล่ะนี่ ในถุงมิติมีแต่มีดทำครัวไม่งั้นก็ต้องเลี่ยงไปทางอื่น”ซูเจินหามีดทำครัว มาไว้ป้องกันต้ว
“ธนู!!…โอ้ อยู่ในนี้ได้ยังไงกัน เ้าไก่ได้เจอดีแน่งานนี้ข้ามีอาวุธจะไปต่อสู้กับเ้าแล้ว มันถือเหมาะมือมากแถมลวดลายของด้ามจับก็สวยงามแล้วลูกธนูล่ะ”ซูเจินพูดจบก็มี ลูกธนูลอยอยู่ตรงหน้าแค่หนึ่งดอก
“ มีลูกธนูแค่หนึ่งดอกถ้ายิ่งพลาด ขึ้นมาแล้วก็… ไม่ได้ต้องยิงให้ตายภายใน ดอกเดียว”
ซูเจิน เดินกลับมาทางเดิม“ ทำให้เสียเวลาจริงๆข้าแค่้ามาเก็บสมุนไพรเท่านั้น”ซูเจินยกคันธนูขึ้นเล็งเป้าไปที่คอของมันที่ ตอนมันกำลังยืนเพ่งมองนางอยู่ มันคงจะคิดว่าเอาอะไรมาสู้กับมันอีก
“ฉึก!อ๊อค!”ไก่ล้มลงนอนดิ้นกับพื้นไปมาและแน่นิ่ง“ มันตายแล้วหรือ ช่วยไม่ได้อยากมาขวางทางข้าเอง กลิ่นคาวเืมันจะไม่เรียกสัตว์ตัวอื่นมาใช่ไหม หรือว่าจะเก็บเข้าไปในถุงมิติก่อนมีเวลาค่อยเอามาชำแหละ”
“ เก็บเข้าถุงมิติดีกว่า พื้นที่ตั้งกว้างใหญ่วางไว้สักที่หนึ่งคงไม่เป็ไรหรอก”ซูเจิน มองซ้ายขวาก่อนก็จะเก็บไก่เข้าถุงมิติ
ตัวตุ่นคาบต้นสมุนไพรมาให้“ ข้ายังไม่ได้ไปหาสมุนไพรต้นอื่นเลยมัวแต่ต่อสู้กับไก่”
ซูเจินและตัวตุ่นเดินหาสมุนไพร“ เอ๊ะ! ต้นนั้นมันคือสมุนไพรอะไรกันทำไมใบของมันถึงมีประกายสีแดงออกมา แต่อสูรที่เฝ้ามันนี่สิมันไม่ใช่งูเขียวหางไหม้รึ”
“ เฮ้ย! สมุนไพรก็อยากได้แต่ไม่อยากต่อสู้กับงู หรือจะลอบฆ่ามันโดยไม่ให้รู้สึกตัว”ซูเจินเอาธนูออกมา
“ อ้าว! แล้วลูกดอกมันล่ะ”ซูเจินพูดจบ ก็ปรากฏธนูสองดอกขึ้นตรงหน้า
“ เอ๊ะ! ทำไมกลายเป็สองดอกล่ะหรือว่าที่เราสังหารไก่ไป ถ้าเราสังหารงูได้จะเป็สามดอกใช่ไหม”ซูเจินคิดไปมือก็จับลูกดอกไว้
“ ถ้าดอกเดียวไม่ตายก็สองดอก ถ้าเราฆ่างูต้องฆ่าให้ตาย แต่ให้ทางเลือกมันสักหน่อย”
“ งูเขียวข้า้าสมุนไพรต้นนั้น หลีกทางให้ข้าได้หรือไม่”งูได้ยินเสียงนาง มันผงกหัวขึ้นมามองราวว่ากับมันเจุ์หน้าโง่คนหนึ่งมาขอสมุนไพรง่ายๆกับมัน
“ฉึก!…ฉึก! คิดว่าข้าโง่อย่างงั้นรึถึงข้าจะฉลาดน้อยก็เถอะ หรือว่าเราคิดไปเอง มันอาจจะไม่ได้คิดอย่างนั้นก็ได้”
อสูรงูเขียว โดนลูกธนูไปสองดอกมันนอนแน่นิ่ง พร้อมกับลมหายใจที่หายไปความจริงแล้วมันตายั้แ่ธนูดอกแรก
“ เก็บไว้ก่อนพิษของมันอาจใช้ทำยาได้”ซูเจินเก็บงูเข้าถุงมิติ
“ซูเจิน เ้ายิงธนูแม่นหรือเป็เพราะธนูนั่น เป็อาวุธขั้นสูงกันแน่”ตัวตุ่นถามขึ้น
“ มันก็คงจะรวมๆกันนั่นแหละ เ้าก็เห็นตอนข้าใช้ธนูยิงปลามาทำอาหาร ดูเหมือนใกล้จะหมดเวลาแล้วเรารีบกลับออกไปอยู่ใกล้กับทางออกเถอะข้าจะได้เก็บชุดเข้าถุงมิติ”
ซูเจินถอดชุดเก็บในถุงมิติ ก็มีเสียงเหมือนนกหวีดดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกซูเจินอยู่ใกล้ที่สุดเดินออกเป็คนแรก
“ เ้าออกมาเป็คนแรกก็ยืนอยู่ตรงนี้พวกเราจะนับไปแค่หนึ่งร้อยคนเท่านั้น ใครออกมาช้าเกินกว่านั้นก็ถือว่า ไม่ผ่านการคัดเลือก”ซูเจิน อาจารย์ไม่บอกไว้ั้แ่แรกเลยแล้วคนที่ออกมาช้าล่ะ
หลิวหยุนออกมาประมาณคนที่ห้าสิบสองซึ่งก็ถือว่าผ่าน“หลิวหยุนก็ผ่านการคัดเลือกแล้วโอ้! แค่นี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว”ซูเจินยืนนับจำนวนคนที่ผ่าน พอครบหนึ่งร้อย ที่เหลือเดินออกมาทีหลังก็หายไปจากตรงนั้นทันที
“ พวกเ้าที่ผ่านแล้วตามเข้ามาทางนี้ไปรับเครื่องหมายการเป็ ลูกศิษย์และเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ก่อนที่จะไปเลือกห้องที่อยู่อาศัย ตามข้ามา”
เครื่องหมายที่ว่า เหมือนกับสายรัดข้อมือ มีตราสัญลักษณ์ของสำนักเขาเซียนติดอยู่“ สิ่งนี้จะแสดงพวกว่าเ้าเป็ ลูกศิษย์ของสำนักเขาเซียน”
“ และเป็สิ่งที่เก็บคะแนนเวลาพวกเ้าออกไปทำภารกิจข้างนอก และทำสำเร็จคะแนนก็จะขึ้นอยู่ในสาย ข้อมือนี้”
ทั้งหมด ผ่านการสอบมีผู้หญิงยี่สิบคนผู้ชายเจ็ดสิบแปดคน ทุกคนมารับชุด ของสำหรับเขาเซียนคือสีขาวและพามาเลือกห้อง
“ ลูกศิษย์ใหม่ทุกคนจะอยู่ที่เขาลูกนี้ ส่วนลูกศิษย์เก่า ที่มีพลังปราณสูงแล้วจะอยู่ที่เขาลูกอื่นที่พวกเ้ามองเห็นยอดเขา ทั้งหมดนั้นคือที่อยู่ อาศัยศิษย์พี่ของพวกเ้า”
“ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอายุห่างจากพวกเราหลายร้อยปี ใช่ไหมเ้าคะ”เสียง หญิงสาวผู้นำถามขึ้น
“ ใช่แล้วเ้าดูสีตรงที่ สายรัดข้อมือ สีดำก็คือพวกเ้าศิษย์ใหม่ สีเหลืองศิษย์เก่าหนึ่งร้อยปีที่แล้ว สีเขียวสองร้อยปีก่อน สีส้มสามร้อยปี และสีม่วงสี่ร้อยปี เกินจากนี้ก็จะออกไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก”
“ แต่…ว่าพวกเ้า สามารถลาออกจากการเป็ลูกศิษย์ของสำนักเซียนได้ตลอดเวลา และก็เช่นเดียวกันถ้าใครสามารถขึ้นไปถึงสีม่วงได้ก็มีอายุถึงสองพันปี”
คนอื่นเห็นเป็เื่ปกติเพราะพวกเขารับรู้รับฟังมาแล้ว แต่ซูเจินกับหลัวหยุนตาโต ทั้งสองไม่คาดคิดว่าจะมีอายุยืนยาวขนาดนั้น
ทั้งหนึ่งร้อยคนเดินตามอาจารย์"ทุกคนจะถูกพาไปยังห้องตามลำดับที่ออกมาจากป่า และข้อมูลในสายรัดข้อมือ ห้ามมีการสับเปลี่ยนห้องกันเด็ดขาด"ซูเจินได้ห้องเป็คนแรก
“ มันดูใหญ่มากเหมือนกับคอนโด ขนาดใหญ่เลยมีห้องนอน ที่นั่งกินข้าว ห้องน้ำห้องปรุงยา หรือใช้ทำอย่างอื่นก็ได้ ถือว่าคุ้มแล้วที่สอบผ่านแม้ข้างนอกจะมองเหมือนถ้ำแต่ข้างในก็ดูดี”
ซูเจินวาง ชุดและเครื่องนอนที่ได้มาไว้ในห้องและรีบออกมาสำรวจข้างนอก ที่มีแต่พื้นหญ้าสีเขียว
“ตัวตุ่น ออกมาดูนอกบ้านสิ มีที่ให้เ้าวิ่งเล่นแล้ว บ้านพักดูแปลกเหมือนถ้ำยังไงไม่รู้แต่มีพื้นที่รอบบ้านเป็สัดส่วน เหมือนบ้านเดี่ยว ห้าร้อยตารางวาเลย คนที่เพิ่งย้ายออกไปน่าจะไม่ชอบปลูกอะไรมาก มีแต่สมุนไพรที่หาง่ายเท่านั้น”
ในห้องพัก เหมือนติดเครื่องขยายเสียงไว้ในตัว อาจารย์้าบอกกล่าวอะไร ก็จะมีเสียงดังขึ้นในห้อง
“ แค่นี้ข้าก็พอใจแล้วมีที่ศึกษาเล่าเรียนถึงแม้ว่าชาติก่อนข้าจะเรียนไม่เก่ง แต่อยู่ที่นี่ข้าจะตั้งใจเรียนเพราะดูเหมือนไม่ต้องนั่งอ่านตำราอยู่แต่ในห้อง”
“ ลูกศิษย์ใหม่ทุกคน วันนี้ให้พักผ่อนให้เต็มที่พรุ่งนี้เช้ายามเหม่า (05.00-07.00น.) ให้ใส่ชุดลูกศิษย์สำนักเขาเซียน แล้วมาพบกับอาจารย์ที่ห้องโถงใหญ่”
“ โอ้! ไม่คิดว่ายุคโบราณใช้พลังปราณ หรือค่ายกลแต่มันดูเหมือน ยุคอนาคตเลย ไม่ต้องติดเครื่องขยายเสียงก็ได้ยินทุกคน”
“ ที่นี่พลังเข้มข้น โคจรพลังครึ่งหนึ่งแน่นอนครึ่งหนึ่งก็แล้วกัน”
“ ลูกศิษย์ทุกคนได้เวลามารายงานตัวที่ห้องโถงแล้วใครมาช้าจะถูกหักคะแนน”
ซูเจิน ไปยืนรอทุกคนอยู่ที่ห้องโถงเป็คนแรกเพราะห้องนางอยู่ใกล้สุด“ ที่นี่ดูกว้างใหญ่เป็โดมสูงมีป้ายใหญ่ ให้ทำภารกิจมีคะแนนอยู่ด้านหลังน่าสนใจทีเดียว”
ขอติดเหรียญรายตอนไวหน่อยน่ะค่ะเื่นี้สั้นมีแค่ 30ตอนเท่านั้น ขอขอบคุณที่ให้การสนับสนุนค่ะ