อ๊าก!
หลงเหยียนคำรามด้วยความโมโห เสียงัคำรามะเิไปทั่วทำให้ทุกคนรู้สึกปวดแก้วหู ทันใดนั้น ท้องฟ้าเปลี่ยนสีคล้ายสิ่งมีชีวิตต่างก็ศิโรราบให้แก่พลังที่น่าเกรงขามและทรงอำนาจ
กระทั่งเหล่าผู้ที่มีพลังด้อยกว่าต่างก็เกิดความรู้สึกอยากทรุดเข่าลง ประชาชนรอบด้านถูกคลื่นพลังซัดให้ควบคุมร่างกายไม่อยู่ บ้างก็คุกเข่าลงด้วยสัญชาตญาณ
“อ๊าก!”
“หมัดมายาแปดทิศ!”
ครั้งนี้ชีพัขั้นที่เจ็ดที่หลงเหยียนแสดงออกมาให้เห็นนั้นถูกหลอมกลายเป็การโจมตีที่แข็งแกร่ง อีกทั้งนั่นยังเป็หมัดระดับสูงสุด สายฟ้าพิโรธ
สายฟ้าพิโรธแปลงกายกลายเป็ัสายฟ้าขนาดใหญ่หลายพันตัว ทะยานขึ้นฟ้าแล้วม้วนตัวอยู่กลางอากาศ วินาทีต่อมา เสียงลมดังสนั่น ัสายฟ้าทำลายมายาเก้าพิภพของเซียวซิงเจ๋อแตกเป็เสี่ยงๆ
“อะไรกัน? เขา เขายังเป็คนอยู่หรือไม่ พลังการโจมตีที่ร้ายกาจเช่นนี้ เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดรับได้ เขามีเพียงพลังระดับชีพัที่เจ็ด กลับปล่อยพลังการโจมตีที่น่ากลัวปานนี้ นี่มัน นี่มันเป็ไปได้อย่างไร?”
เมื่อเห็นหลงเหยียนยืนตรงหน้าทุกคนในตระกูลหลงอีกครั้งราวกับเป็เทพนักรบ มือของเขาก็จับเซียวเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวไว้ไม่ปล่อยแม้แต่วินาทีเดียว
ส่วนัสายฟ้าที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้านั้นไม่เพียงแค่ทำลายการโจมตีของเซียวซิงเจ๋อ ัสายฟ้าขนาดใหญ่ที่เหลือยังพุ่งเข้าไปในตัวเขาทั้งหมด
ครั้งนี้คนตระกูลเซียวตกตะลึงกว่าเดิม สีหน้าพวกเขาแปรเปลี่ยนครั้งใหญ่
รีบลอยแล้วถอยกลับไปทันที...
ถึงกระนั้น ร่างของเซียวซิงเจ๋อยังลอยกลับไปกระแทกตัวของคนตระกูลเซียวอยู่ดี แล้วร่างกายเขาก็พองตัวขึ้นเรื่อยๆ
คล้ายัสายฟ้าขนาดใหญ่ไม่ยอมรามือ อยากฉีกร่างเขาอย่างไรอย่างนั้น
สิ่งที่ทำให้เซียวซิงเจ๋อตะลึงยิ่งกว่าคือการที่หลงเหยียนประทับฝ่ามือแล้วผลักเซียวซิงเจ๋อลอยออกไปห้าเมตร จากนั้นร่างเซียวซิงเจ๋อก็ะเิ
ทันใดนั้น เกิดะเิจนแขนขาด เืท่วมตัวเซียวหยุนเหว่ยและคนอื่นๆ กลิ่นคาวเืยังปะปนกลิ่นสุราทำให้คนตระกูลเซียวรู้สึกสะอิดสะเอียนยิ่งนัก
กลิ่นคาวเืทำคนตระกูลหลงนิ่งค้างไปตามๆ กัน ครั้งนี้จิตใจของผู้าุโแห่งตระกูลไม่อาจสงบลงได้อีก เกรงว่าภาพที่เกิดขึ้นคงทำให้ทุกคนในเมืองัเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นภาพที่เกิดขึ้น
สาเหตุที่ร่างกายของเซียวซิงเจ๋อะเิเป็เพราะรอบๆ ตัวของสายฟ้าัขนาดใหญ่นั้นล้อมด้วยพลังมายาจำนวนมาก เมื่อครู่ผู้าุโแห่งตระกูลเห็นภาพที่เกิดขึ้นอย่างแจ่มแจ้ง ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ทำลายความสงสัยของทุกคน แต่ยังสร้างความใให้แก่คนตระกูลเซียวด้วย
เซียวซิงเจ๋อตาย ไม่เหลือแม้แต่ซาก!
ผู้าุโแห่งตระกูลปลาบปลื้มนัก มือขนาดใหญ่จับหลงเหยียนแน่น
“เหยียน เหยียนเอ๋อ เมื่อครู่เ้าใช้หมัดสายฟ้าแปดทิศโดยผสานเข้ากับหมัดมายางั้นหรือ?”
หลงเหยียนหันกลับมามองเขาแล้วพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“ใช่ขอรับท่านปู่ นี่คือหมัดที่ข้าคิดค้นขึ้นมาเอง”
ผู้าุโแห่งตระกูลหลงใอย่างสุดขีด
เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าหลงเหยียนไม่ได้ใช้เวลาครึ่งเดือนในการฝึกวิชาการต่อสู้สองเล่มนี้ แต่สิ่งที่ทำให้ผู้าุโใยิ่งกว่าก็คือการที่เขาสามารถผสานสองวิชาเป็หนึ่งเดียว สร้างพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งขึ้น
หลงเหยียนในตอนนี้ถูกผู้าุโแห่งตระกูลมองคล้ายเป็สมบัติล้ำค่า ไม่ว่าจะเป็น้ำเสียง หรือการขานเรียกล้วนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขาไม่กลัวหลงเหยียยจะโดนทำร้ายแม้แต่น้อย เพราะเขารู้ดีว่าการต่อสู้ที่แข็งแกร่งเมื่อครู่มันอันตรายมากเพียงใด หากถูกผู้ที่มีพลังขั้นที่เก้าอย่างตนใช้ เกรงว่าต่อให้มีเซียวหยุนเหว่ยสามคนก็หาใช่คู่ต่อสู้ไม่
บางที ชั่วชีวิตของเหล่าบรรพบุรุษทั้งหลายอาจใช้วิธีเรียนรู้วิชาของผู้อื่น เมื่อบรรลุก็แสดงศักยภาพออกมาให้สูงที่สุด ทว่าหลงเหยียนใช้เวลาเพียงครึ่งเดือนก็สามารถคิดค้นวิชาการต่อสู้ของตนได้
พละกำลังที่แสดงออกมาเมื่อครู่ อย่างน้อยก็เทียบเท่าระดับมายาขั้นที่หนึ่ง มีหรือที่ผู้าุโจะไม่ตื่นเต้น?
หลงอีผู้เป็บิดาของหลงเหยียน เวลานี้เขาตื้นตันจนพูดไม่ออก เพราะหลงเหยียนที่อยู่ตรงหน้า คล้ายไม่ใช้บุตรชายที่อ่อนแอมาโดยตลอดอีกต่อไป ตอนนี้เขาสามารถควบคุมห้วงอากาศได้ และทุกอย่างนี้ก็มาจากความเ็ปที่ผู้เป็บิดานำมาให้หลงเหยียนโดยตลอด
เมื่อบางคนเริ่มเติบโตหรือสร้างผลงานบางอย่างออกมาแล้ว จึงจะได้รับการยอมรับจากผู้อื่น ไม่เช่นนั้น ชีวิตนี้ก็อย่าหวังได้รับความยกย่องนับถือจากใคร
ส่วนหลงเหยียนทำสิ่งนี้สำเร็จแล้ว เขาในตอนนี้ทำให้ทุกคนต้องเปลี่ยนมุมมองที่เคยมีต่อเขาใหม่อีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนที่หลงอีมาถึง เขาก็รู้สึกปวดร้าวในใจมาก
ทุกคนมองสิ่งที่เกิดขึ้น ผู้ที่มีพลังขั้นที่เจ็ดเท่ากัน เมื่ออยู่ตรงหน้าหลงเหยียน เขาสามารถล้มคู่ต่อสู้ได้ด้วยฝ่ามือเดียว อีกทั้งความเร็วที่มีแข็งแกร่งนัก รวมกับพลังปราณที่มหาศาลทำให้หลงเหยียนมีสิทธิ์ยืนตรงหน้าทุกคนได้อย่างสง่าผ่าเผย
ส่วนคนของตระกูลเซียว โดยเฉพาะเซียวหยุนเหว่ย เขาตั้งสติจากความตกตะลึงแล้วหันกลับไปมองอัจฉริยะตระกูลเซียวที่ต้องตายไปเช่นนี้ทำให้เขาโมโหมาก เวลานี้ ความโมโหของเขานั้นมากเกินบรรยาย
“น้องห้า ขอโทษเ้าด้วย ข้าเป็ถึงผู้นำตระกูลกลับไม่สามารถปกป้องลูกชายเ้าให้ดี ซิงเจ๋อเป็ลูกชายคนเดียวที่เ้าทิ้งไว้ ทว่าข้ากลับดูแลไม่ได้”
เซียวหยุนเหว่ยเอ่ยพลางแหงนหน้าขึ้นท้องฟ้า เขาต้องรู้สึกปวดร้าวมากแน่ๆ อีกทั้งสาเหตุของเื่ราวทั้งหมดนี้ล้วนมาจากชายหนุ่มใบหน้าเืเย็นที่ยืนอยู่ไกลหลายสิบเมตรตรงหน้า
“เทียนเซี่ยว เทียนอวี่...” เซียวเหลิงเอ้ามองบุตรชายทั้งสองที่อยู่ในมือหลงเหยียน พวกเขาสองคนมีพลังขั้นที่หก ทว่ากลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อกรกับหลงเหยียน เป็เื่ที่ประหลาดยิ่งนัก จนกระทั่งได้เห็นกับตา คนตระกูลเซียวถึงเข้าใจว่าเหตุใดหนุ่มอัจฉริยะตระกูลเซียวถึงสู้หลงเหยียนในเทือกเขาหยุนหลัวไม่ได้
ที่แท้ก็อาศัยวิชาการต่อสู้ที่แข็งแกร่งนี่เอง...
ตอนนี้พวกเขาเกิดความคิดเช่นนี้กลับไม่รู้เลยว่าหลงเหยียนยังมีวิชาประสานจิตที่ยังไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น เชื่อว่าถ้าพวกเขาเห็นต้องตะลึงมากกว่านี้แน่
ไฟโทสะลุกโชน ความโกรธแค้นหล่อเลี้ยงในใจทุกคนในตระกูลเซียว มันพร้อมปะทุออกมาทุกเมื่อ...
“เข้ามาสิ แน่จริงก็เข้ามาลองดู มากสุดข้าก็แค่ฆ่าพวกเขาให้หมด!”
พลังปราณในมือหลงเหยียนยังคงไม่จางหาย เพราะตอนนี้คนตระกูลเซียวยังไม่มีผู้ใดลงมือ
กว่าจะฝึกอัจฉริยะขึ้นมาสักคนเป็เื่ยากเพียงใด ดูเหมือนเซียวเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวไม่ได้าเ็มาก ส่วนเซียวเชียนมั่วเป็อย่างไรนั้นทุกคนก็เห็นกันอยู่ ถึงแม้เซียวหลานเฟิงจะถูกตัดแขนทั้งสองข้าง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็เป็บุตรชายของเขา เขาไม่มีทางทอดทิ้งอยู่แล้ว
ที่เหลือก็คือเซียวปิงหลาน เซียวกงเป้าเสียลูกคนหนึ่งไปแล้ว ฉะนั้นเขาไม่มีทางทอดทิ้งเซียวปิงหลานแน่
และวันนี้ก็คือโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะทำลายตระกูลหลง ทว่าเพราะอำนาจถูกบีบ ทำให้สองตระกูลตกอยู่ในบรรยากาศกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และต้นเหตุก็มาจากหลงเหยียนเพียงผู้เดียว...
--------------------