แสงสว่างกลับคืนมาสู่พื้นที่โดยรอบแล้วเย่เทียนเซี่ยมองไปรอบๆเขาก็รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน........มันคือขอบเหวของเหวัซ่อนซึ่งเป็ที่ที่ชายผมฟ้าพาเขามาก่อนหน้านี้ เพียงแค่เขาถอยหลังไปอีกก้าวเขาก็จะตกลงไปในเหวัซ่อนอีกครั้ง
ที่นี่คือทางใต้ของเมืองเทียนเฉินตามที่ข่งซิวปรมาจารย์เวทมนต์แห่งเมืองเทียนเฉินเคยพูดเอาไว้ มอนสเตอร์ที่กระจายอยู่โดยรอบพื้นที่แห่งนี้ล้วนเป็มอนสเตอร์อันแข็งแกร่งที่มีเลเวลั้แ่ 60 ขึ้นไป ซึ่งเป็ระดับที่เขาในตอนนี้ยังไม่สามารถต้านทานได้ หลังจากลังเลอยู่สักพักในที่สุดเย่เทียนเซี่ยก็ถอดใจในการสำรวจพื้นที่โดยรอบ หลังจากแน่ใจแล้วว่าบริเวณรอบๆคงไม่มีมอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมาเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วนั่งลงบนก้อนหินก้อนใหญ่อย่างสงบแล้วเริ่มใช้ความคิด
ทันใดนั้นแสงสีขาวกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากร่างของเขา ร่างที่ปรากฏตัวตรงหน้าของเย่เทียนเซี่ยคือจิ้งจอกน้อยที่บังคับให้เขาเป็เ้านายของมัน เมื่อจิ้งจอกหิมะทมิฬปรากฏตัวขึ้นมามันก็ร้อง “หงิง” ออกมาเสียงต่ำ หลังจากะโโลดเต้นไปมาสักพักมันก็ะโขึ้นมาบนร่างของเย่เทียนเซี่ยแล้วถูกไถร่างกายของเขาไปมาอย่างออดอ้อน
“ว๊าว! น่ารักมากเลยเ้าค่ะ ทั้งตัวเล็ก แล้วก็มีสีขาวด้วย ข้าชอบมันมากเลยเ้าค่ะ” กั่วกัวบินไปบินมาอย่างตื่นเต้นไปกับจิ้งจอกหิมะทมิฬที่มีขนาดพอๆกับตัวของเธอพร้อมกับพูดงุ้งงิ้งออกมาไม่หยุดว่ามันน่ารักอย่างโน้นอย่างนี้ เด็กผู้หญิงมักจะชอบสัตว์ที่น่ารักอยู่แล้ว และรูปลักษณ์ภายนอกขอกจิ้งจอกทมิฬก็ทำให้พวกเธอพึงพอใจในจุดนี้เป็อย่างมาก พวงหางสีขาวบริสุทธิ์และขนสีขาวทั่วทั้งตัวไม่มีสีอื่นปะปนเลยแม้แต่น้อย แล้วไหนจะยังใบหูแหลมๆ รวมถึงจมูกและดวงตาที่แต่งแต้มไปด้วยสีดำสนิทเหมือนผืนฟ้ายามค่ำคืนนั้นอีก เ้าจิ้งจอกตัวนี้ราวกับเกิดขึ้นมาจากหิมะสีขาวบริสุทธิ์ไร้สิ่งเจือปนใดๆ เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกก็มีเสน่ห์ดึงดูดพิชิตใจผู้คนได้อย่างง่ายดายแล้ว
“นายท่าน พวกเราตั้งชื่อให้มันดีไหมเ้าคะ?” กั่วกัวยืนอยู่บนไหล่ของเย่เทียนเซี่ย ดวงตาเป็กระกายของเธอจ้องมองไปยังเพื่อใหม่ที่ทำให้เธอรู้สึกถูกใจ
กั่วกัวที่สนใจแต่รูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้มองไปที่เย่เทียนเซี่ยเลยว่าตอนที่เขามองไปที่เ้าจิ้งจอกหิมะทมิฬตัวนั้นดวงตาของเขามีความตกตะลึงมากแค่ไหน
จิ้งจอกหิมะทมิฬ : สัตว์เลี้ยงระดับ 3
ระดับ : เลเวล 0
ที่มาไม่ชัดเจน มันเพิ่งหลุดออกมาจากผลึกเทพัที่ถูกเทพัผนึกเอาไว้เมื่อเจ็ดสิบล้านปีก่อน มีรูปร่างสวยงาม นิสัยเชื่องและจะไม่ทำการโจมตีสิ่งมีชีวิตก่อน
เ้านาย : เซี่ยเทียน
เนื่องจากได้ทำพันธะสัญญาเืแห่งิญญาจึงไม่สามารถทรยศได้ตลอดกาล
คุณสมบัติ
พลังชีวิต : 100
พลังเวทย์ : 100
พลังในการโจมตีทางกายภาพ : 10
พลังโจมตีด้วยเวทมนต์ : 20
การหลบหลีก : 5
การสร้างความเสียหาย : 5
ความเร็วใจการโจมตี : 150
ความเร็วในการเคลื่อนที่ : 180
พร์
ร่างจิ้งจอกทมิฬ : ร่างอันลึกลับเป็พิเศษที่ไม่สามารถตีความได้ สามารถชดเชยความเสียหายจากโลกภายนอกได้ทั้งหมด การโจมตีทางกายภาพและการโจมตีด้วยเวทมนต์ที่ได้รับทั้งหมดจะลดลง 30% ค่าพลังชีวิตและค่าพลังเวทย์จะฟื้นฟูโดยอัตโนมัติ 5% ในทุกวินาที
ทักษะ
เยียวยาิญญาตน : สามารถฟื้นฟูค่าพลังชีวิตของตัวเองให้กลับมาเต็มได้ในทันที สามารถยกเลิกสถานะผิดปกติและสถานะลดความสามารถทั้งหมดที่อยู่บนร่างของตัวเองได้ ใช้พลังเวทย์ 100 หน่วย ทักษะนี้ใช้เวลาคูลดาวน์ 5 วินาที
เยียวยาิญญาทมิฬ : สามารถเยียวยาพลังชีวิตของตนเองและเพื่อนโดยรอบได้ในทันที ปริมาณในการเยียวยาเท่ากับการโจมตีด้วยเวทย์มนต์*3, ขอบเขตในการเยียวยาเท่ากับพื้นที่ในรัศมีวงกลม 5 เมตรรอบตัว ใช้พลังเวทย์ 200 หน่วย ทักษะนี้ใช้เวลาคูลดาวน์ 10 วินาที
ฟื้นฟูิญญาทมิฬ : สามารถฟื้นฟูพลังชีวิต 30% ให้ตนเองและเพื่อนทั้งหมดโดยรอบได้ในทันที และสามารถยกเลิกสถานะผิดปกติและสถานะลดความสามารถทั้งหมดได้ ขอบเขตในการฟื้นฟูเท่ากับพื้นที่ 5 เมตรรอบตนเอง ใช้พลังเวทย์ 300 หน่วย ทักษะนี้ใช้เวลาคูลดาวน์ 10 วินาที
ที่มาของอุปสรรค์ : ความสามารถไม่เพียงพอ ไม่สามารถเปิดเผยได้
ที่มาของแสง : ความสามารถไม่เพียงพอ ไม่สามารถเปิดเผยได้
ระดับสัตว์เลี้ยงของผู้เล่นสามารถแบ่งระดับจากอ่อนแอไปจนถึงแข็งแกร่งได้เป็ระดับ 1, ระดับ 2, ระดับ 3, ระดับ 4, ระดับ 5, ระดับเซียน ระดับอสูร์ ระดับเทพอสูร และระดับอสูรศักดิ์สิทธิ์ ในจำนวนนี้สัตว์เลี้ยงระดับ 1 เป็สัตว์เลี้ยงที่พบเห็นได้ง่ายที่สุด และโดยปกติแล้วมันจะไม่มีพลังในการโจมตีใดๆ สัตว์เลี้ยงระดับ 2 จะเริ่มมีความสามารถในการโจมตีหรือความสามารถในการช่วยเหลือ ยิ่งระดับสูงขึ้นไปเท่าไรความสามารถโดยรวมของสัตว์เลี้ยงก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น แต่ถ้าสัตว์เลี้ยงสองตัวที่มีระดับใกล้เคียงกันความต่างของความสามารถภายใต้เลเวลที่เท่ากันก็จะแตกต่างกันค่อนข้างมาก
ตอนนี้จิ้งจอกหิมะทมิฬถูกประเมินให้เป็สัตว์เลี้ยงระดับ 3 การประเมินความสามารถโดยทั่วไปน่าจะเป็ไปตามคุณสมบัติโดยรวมของมัน แต่ความสามารถพร์ของมัน รวมทั้งทักษะอันแข็งแกร่งที่มันมีกลับทำให้เย่เทียนเซี่ยอึ้งไปเล็กน้อย....... เดิมที่แล้วมันไม่น่าจะเป็ไปได้ที่สัตว์เลี้ยงระดับ 3 หนึ่งตัวจะมีทักษะเช่นนั้น
แม้ว่าจิ้งจอกหิมะทมิฬจะถูกผนึกอยู่ในผลึกเทพัมากว่าเจ็ดสิบล้านปีและถูกดูดกลืนพลังไปเป็จำนวนมาก ความสามารถของมันเองก็ตกลงมาจนอยู่ในระดับต่ำสุด แต่ความทรงจำดั้งเดิมที่เป็ของมันไม่มีทางสูญสลายหายไป พลังของมันจะค่อยๆฟื้นคืนกลับมา ขณะเดียวกันพลังและความสามารถบางอย่างที่หายไปก็จะค่อยๆฟื้นคืนมาอย่างช้าๆเช่นกัน...... และแม้จิ้งจอกทมิฬที่ตกอยู่ภายใต้สถานะเช่นนี้จะมีทักษะแค่ไม่กี่อย่างที่มันสามารถใช้ได้แต่มันก็ยังเป็ทักษะที่แข็งแกร่งจนเกินไป
ความสามารถในการเยียวยาที่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตทั้งหมดของตัวเองได้ในทันที ความสามารถที่น่ากลัวแบบนี้หากอยู่ในาใครจะกล้าเป็ศัตรูกับมัน และเมื่อมองคำอธิบายของทักษะ “เยียวยาิญญาตน” ของมันเย่เทียนเซี่ยก็เข้าใจขึ้นมานิดหน่อยแล้วว่าทำไมเทพัในตอนนั้นถึงได้เลือกที่จะผนึกมันไว้....... มอนสเตอร์ในระดับนั้นแค่ค่าพลังชีวิตอย่างเดียวก็คงมีประมาณ “ร้อยล้าน” หน่วยได้แล้ว หาก้าจะเอาชนะอีกฝ่ายก็คงต้องใช่เวลายาวนาน...... และจิ้งจอกทมิฬก็ใช้พลังเวทมนต์แค่เล็กน้อยเท่านั้นก็สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตของตัวเองให้เต็มเปี่ยมได้เหมือนเดิม...... คู่ต่อสู้แบบนี้ใครมันจะไปอยากเล่นด้วยล่ะ?
สิ่งที่ยิ่งน่าใก็คือทักษะฟื้นฟูทมิฬของมันยังฟื้นฟูพลังชีวิตกลับมาตามอัตราส่วนของพลังชีวิตของเป้าหมายอีกด้วย ทักษะฟื้นฟูที่มีคุณสมบัติเช่นนี้เย่เทียนเซี่ยไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยตลอดเวลาที่เขาเล่นเกมเสมือนจริงมา เพราะทักษะการฟื้นฟูรูปแบบนี้หากปรากฏออกมาจะต้องกระทบต่อความเท่าเทียมอย่างร้ายแรงแน่นอน....... ถ้านักบวชมีทักษะในการฟื้นฟูพลังชีวิตให้เป้าหมายเช่นนี้ นักบวชระดับ 10 หนึ่งคนก็คงรักษาเพื่อนร่วมทีมระดับ 100 หนึ่งคนได้อย่างสบายๆเลยน่ะสิ
และทักษะที่ไม่น่าจะมีอยู่เช่นนี้กลับปรากฏอยู่ในตัวของมอนสเตอร์ระดับ 0 อีกทั้งยังเป็สัตว์เลี้ยงระดับ 3 ด้วย
สิ่งที่ทำให้เย่เทียนเซี่ยสนใจก็คือทักษะอันแข็งแกร่งของจิ้งจอกทมิฬ แม้ว่าทักษะทุกอย่างจะต้องจ่ายค่าเวทมนต์เป็จำนวนมาก แต่พลังชีวิตของมันกลับมีแค่ 100 หน่วยเท่านั้น ในขณะที่พลังเวทย์ทั้งหมดกลับเป็สี่เท่าของพลังชีวิต ความสามารถในการโจมตีด้วยเวทมนต์ก็เป็สองเท่าของการโจมตีทางกายภาพ....... ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความสามารถของจิ้งจอกทมิฬจะเป็ไปในด้านพลังเวทมนต์ และสิ่งที่ทำให้เขายิ่งสนใจก็คือจิ้งจอกทมิฬไม่มีทักษะที่ใช้โจมตีเลยแม้แต่อย่างเดียว ทั้งหมดที่มันมีล้วนเป็ทักษะรักษาเพียงอย่างเดียว
จิ้งจอกทมิฬเป็สัตว์เลี้ยงสายช่วยเหลือประเภทรักษาอย่างนั้นเหรอ?
แล้วมอนสเตอร์สายช่วยเหลือทำไมถึงทำให้เทพัที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนั้นกลัวได้ถึงขนาดใช้ชีวิตและพลังทั้งหมดของตนผนึกมันเอาไว้
“นายท่าน! นายท่าน! พูดอะไรหน่อยสิเ้าคะ พวกเราตั้งชื่อให้มันดีหรือไม่เ้าคะ” ไม่ต้องรอให้เย่เทียนเซี่ยมีปฏิกิริยาตอบกลับกั่วกัวก็จัดการดึงเส้นผมของเย่เทียนเซี่ยอย่างแรงจนเขาตื่นจากภวังค์ เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะอุ้มเ้าจิ้งจอกน้อยขึ้นมาแล้วใช้มือจิ้มไปที่หัวของมันก่อนจะพูดออกมา “งั้นชื่อว่า...... เหยาเหยาก็แล้วกัน”
ดวงตาของจิ้งจอกหิมะทมิฬแสดงออกถึงความตื่นเต้น ดูเหมือนมันจะพอใจกับชื่อที่เย่เทียนเซี่ยตั้งให้มัน
“เหยาเหยา? อืม ดีล่ะ! ชื่อนี้น่ารักเหมือนกั่วกัวเลยเ้าค่ะ” กั่วกัวบินลงไปแล้วเอื้อมมือน้อยๆของเธอออกไปลูบหัวของจิ้งจอกหิมะทมิฬเบาๆ ก่อนจะพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา “เหยาเหยา ข้าคือกั่วกัวเด็กสาวที่น่ารักและเชื่อฟังที่สุดในโลก ต่อไปพวกเรามาเป็เพื่อนที่ดีต่อกันนะ”
น่ารัก........ก็เกือบๆล่ะนะ เชื่อฟัง......... นี่มันไม่ใกล้เคียงกับเธอเลยซักนิด เย่เทียนเซี่ยพูดอยู่ในใจ
วิธีการทักทายของกั่วกัวนั้นไม่ต่างอะไรกับการพูดกับตัวเอง เพราะนอกจากเย่เทียนเซี่ยแล้วคนอื่นก็ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงการมีตัวตนของเธอ แต่ฉากที่ปรากฏตรงหน้ากลับทำให้เย่เทียนเซี่ยและกั่วกัวถึงกับตกตะลึงไปพร้อมๆกัน เหยาเหยาที่นิ่งเงียบอยู่กลับเงยหน้าขึ้นมามองกั่วกัวที่กำลังทักทายมัน ก่อนจะยื่นขาหน้าที่เต็มไปด้วยขนปุกปุยไปแตะกับมือน้อยๆของกั่วกัวเบาๆ
กั่วกัวชักมือกลับเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเบิกกว้างจ้องมองไปที่เหยาเหยาด้วยความตะลึง “มัน......มันมองเห็นข้า แล้วยังััข้า..... ััข้าได้ด้วย......”
กั่วกัวมีร่างกายอันแปลกประหลาดที่ไม่สามารถใช้ตรรกะปกติมาอธิบายได้ มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่สามารถััคนอื่นได้ แต่คนอื่นจะไม่สามารถััเธอได้ แต่เ้าจิ้งจอกหิมะทมิฬกลับยื่นขาหน้าออกมาัักั่วกัว......... และปฏิกิริยาตอบสนองของกั่วกัวก็ทำให้เย่เทียนเซี่ยเกิดความตกตะลึงกับเ้าจิ้งจอกหิมะทมิฬที่มีต้นกำเนิดอันแข็งแกร่งและลึกลับตัวนี้ เพราะเห็นได้ชัดว่า.........มันสามารถมองเห็นกั่วกัวได้จริงๆ และมันยังััร่างของเธอได้อีกด้วย
“แปลกมากเลยเ้าค่ะนายท่าน....... นอกจากนายท่านแล้ว คนอื่นๆต้องมองไม่เห็นข้าสิเ้าคะถึงจะถูก” กั่วกัวพึมพำกับตัวเองอย่างงุนงง เพราะสำหรับเธอแล้ว นี่มันเป็เื่ที่ยากจะเข้าใจได้จริงๆ
“แบบนี้ไม่ใช่ว่ายิ่งดีหรอกเหรอ ต่อไปเธอก็จะได้มีเพื่อนคุยมากยิ่งขึ้นไง” เย่เทียนเซี่ยกดความสงสัยลึกๆลงไปในใจก่อนจะพูดออกมาอย่างสบายๆ ความแปลกประหลาดมากมายของจิ้งจอกหิมะทมิฬ น้ำเสียงขอร้องอ้อนวอนที่มันส่งมาถึงภายในใจของเขาในตอนที่เขายังอยู่ในเหวัซ่อนดังก้องขึ้นมาในหัวของเขาอีกครั้ง......... มันเป็เสียงของหญิงสาวที่ร้องขอความช่วยเหลือ
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะมีความเป็มาอย่างไร มีที่มาที่ไปแบบไหน จะเป็มอนสเตอร์ที่ดีงามหรือชั่วร้าย ท้ายที่สุดจะเติบโตและกลายเป็อย่างไร......... แต่ในเมื่อมีพันธะสัญญาเืแห่งิญญาอยู่ ตลอดชีวิตของมันก็ทำได้เพียงติดตามเขาไปเท่านั้น และไม่อาจหนีไปจากการควบคุมของเขาได้
ดังนั้นแม้เขาจะมีความสงสัย แต่เขาก็ไม่ต้องกังวลเื่อะไรทั้งสิ้น
