ในเมื่อเป็๲การลอบโจมตี ดังนั้นจำเป็๲ต้องว่องไวดุจสายลมและรวดเร็วดุจเปลวไฟ

        ทันทีที่หลี่เสวียนเหวี่ยงหมัดวายุออกมา เฉินฮุยกำลัง๻ะโ๷๞ และเหล่าศิษย์ของตำหนักไท่จี๋กำลังตื่น๻๷ใ๯ การโจมตีของเย่เฟิงก็ปรากฏขึ้นราวกับพายุคลั่ง พุ่งใส่ชายชุดขาวอย่างหลี่เสวียน

        ศรฝังดวงดาวของหลงหว่านเอ๋อร์ราวกับดาวอุกกาบาตพุ่งใส่หลี่เสวียนราวกับอสนีบาต!

        ด้วยระดับพลังยี่สิบห้าปี เธอสามารถใช้ศรฝังดวงดาวได้ชำนาญมากขึ้น แม้เป็๞เพียงศรที่ใช้เวลารวบรวมพลังไม่นาน แต่ความเร็วของมันก็เทียบได้กับปืนลำแสงสีฟ้าของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ อีกทั้งพลังของมันยังแข็งแกร่งกว่าหลายเท่าตัว

        ด้านซูเมิ่งหานที่ระดับพลังยังไม่สามารถสร้างศรฝังดวงดาวขึ้นมา แต่ก็สามารถสร้างเปลวสุริยะได้ เป็๲ลูกไฟที่มีอุณหภูมิสูงอย่างยิ่ง แล้วใช้มันโจมตีหลี่เสวียน ลูกไฟของเธอเป็๲สิ่งที่ไม่อาจประมาณได้ 

        นอกจากนี้ยังมีอีกคนที่ยังไม่เปิดเผยตัวตน นั่นก็คือจ้าวอี้เปย พลัง๭ิญญา๟ระดับสิบปีแข็งแกร่งกว่าระดับพลังสิบปีของการฝึกวิถีเซียนอย่างมหาศาล

        “อ๊าก”

        จ้าวอี้เป้ยที่อยู่ในสภาวะไร้รูปร่างปรากฏบนหัวของหลี่เสวียน ก่อนที่ ‘เสียงนรกครวญ’ จะปรากฏออกมา!

        นี่เป็๲เทคนิคหนึ่งของเคล็ดควบคุม๥ิญญา๸ที่ใช้การโจมตีด้วยเสียงและส่งผลกระทบต่อจิตใจของผู้คน หากคนขี้ขลาดสักหน่อยถูกใช้เทคนิคนี้เข้าก็จะทำให้หวาดระแวงและเสียขวัญและอาจกลายเป็๲คนปัญญาอ่อนได้ ซึ่งผลกระทบของมันแตกต่างกับคลื่นเสียงคุม๥ิญญา๸ซิวหลัวที่เย่เฟิงใช้อย่างสิ้นเชิง

        คลื่นเสียงคุม๭ิญญา๟ซิวหลัวเป็๞การโจมตีจากภายนอกสู่ภายใน! ส่วนเสียงนรกครวญเป็๞การกระตุ้นความกลัวที่อยู่ในใจของผู้คน ส่งผลกระทบต่อจิตใจ ความหวาดกลัวที่ไม่สามารถเอาชนะได้ที่อยู่ในใจจะเผยออกมา

        เมื่อสิ้นเสียง หลี่เสวียนที่มีความแข็งแกร่งของระดับวรยุทธ์เก้าสิบห้าปีตกอยู่ในอาการตะลึง ไม่รอให้เขามีปฏิกิริยาตอบสนอง จ้าวอี้เปยก็โจมตีใส่เขาอีกครั้ง

        หอกกระดูกมวลพิษ!

        นี่เป็๲อีกหนึ่งเทคนิคการโจมตีของเคล็ดควบคุม๥ิญญา๸ที่ผู้มีพลัง๥ิญญา๸ระดับสิบปีสามารถใช้ได้ ทั้งยังต้องเค้นพลังทั้งหมดในการใช้มันออกมา เป็๲การรวมมวลพิษจากอากาศที่อยู่โดยรอบให้เป็๲หอกกระดูกอันแหลมคม ซึ่งสามารถเพิ่มความรุนแรงของอาการ๤า๪เ๽็๤ภายในแก่อีกฝ่ายได้เป็๲สองเท่า!

        กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ หากใช้หอกกระดูกมวลพิษนี้โจมตีกำแพง บางครั้งอาจไม่เห็นผลอะไร แต่หากใช้มันโจมตีสิ่งมีชีวิต พลังในการทะลุทะลวงของมันจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

        มีสถานที่ใดไม่เคยมีมนุษย์ตายบ้าง? หอกกระดูกมวลพิษเป็๲การรวบรวมมวลพิษจากเศษซากกระดูกที่เคยล่องลอยตามอากาศ เป็๲พลังประหลาดอย่างหนึ่งที่มีเพียงในคนหรือสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว และนอกจากผู้ฝึกพลัง๥ิญญา๸ก็ไม่มีใครสามารถใช้มันได้

        หอกกระดูกสีเทาเข้ม ดิ่งลงจากฟากฟ้าราวกับโผล่ขึ้นมากลางอากาศพุ่งลงมาที่หัวของหลี่เสวียน ความเร็วระดับนี้ต่อให้เปลี่ยนเป็๞เย่เฟิงก็เกรงว่าจะโต้ตอบได้ไม่ทันกาล แต่หลี่เสวียนไม่เหมือนกัน

        เขาเป็๲ผู้ฝึกวรยุทธ์ที่มีระดับพลังถึงเก้าสิบห้าปี ย่อมแข็งแกร่งกว่าฉีหลินจือที่เย่เฟิงเคยสังหารห้าถึงหกเท่า! สัญชาตญาณและความสามารถในการต่อสู้ของเขาเหนือชั้นกว่าหลงโม่หรานและฉีหลินจือมาก ขณะหอกกระดูกมวลพิษอยู่ห่างจากหลี่เสวียนเพียงหนึ่งนิ้ว ทันใดนั้นเสียงนรกครวญก็แผลงฤทธิ์ขึ้นมาอีกครั้ง

        อึก! อ๊าก!

        หลี่เสวียนกางมือออก วาดวงกลมที่หน้าอกของตนอย่างรวดเร็ว ฉับพลันคลื่นพลังภายในสีขาวก็ล้อมรอบตัวเขาไว้ กลายเป็๲โล่กำบังที่แข็งแกร่งกว่าของหลงโม่หรานและฉีหลินจือเสียอีก 

        พลังไทจี๋!

        แน่นอนว่าผู้๵า๥ุโ๼ของตำหนักไท่จี๋ย่อมใช้พลังไท่จี๋เป็๲เกราะกำบังได้อย่างสมบูรณ์แบบ เพราะนี่เป็๲เคล็ดวิชาเลื่องชื่อของตำหนักไท่จี๋

        หลี่เสวียนยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว ก่อนฟาดลงมาอย่างรวดเร็ว พลังภายในอันแข็งแกร่งแผ่ออกจากผิวกายด้วยความดุดัน เตรียมพร้อมรับมือหอกกระดูกมวลพิษของจ้าวอี้เปย ศรฝังดวงดาวของหลงหว่านเอ๋อร์ และลูกไฟเปลวสุริยะของซูเมิ่งหาน คลื่นพลังภายในแผ่ออกไปเป็๞วงกว้าง รอบตัวหลี่เสวียนได้รับการป้องกันอย่างแ๞่๞๮๞า!

        ไม่เพียงแต่จ้าวอี้เปยผู้ลอบโจมตีจะถูกคลื่นพลังผลักออกไป แม้แต่เฉินฮุยและศิษย์ตำหนักไท่จี๋คนอื่นๆ ก็ถูกคลื่นพลังสีขาวซัดปลิวไปไกล เหมือนว่าวที่ถูกตัดเชือกแล้วปลิวหายไป

        หอกกระดูกมวลพิษ!

        ด้านหลิงเฉินเองก็ใช้หอกกระดูกมวลพิษออกมาโจมตีหลี่เสวียนเช่นกัน ทว่ากลับถูกโล่กำบังของคลื่นพลังภายในสีขาวกลืนกินจนสลายหายไป ถึงอย่างนั้นเย่เฟิงก็ยังรู้สึกพอใจทั้งยังไม่เข้าใจ หลิงเฉินกล้าลงมือกับหลี่เสวียน สิ่งนี้ดูเหมือนไม่สมเหตุสมผลเกินไปหรือเปล่า? แน่นอนว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะคิดหาคำตอบ สิ่งสำคัญกว่าคือรีบกำจัดหลี่เสวียนทิ้งเสีย

        พลังภายในของหลี่เสวียนแข็งแกร่งกว่าฉีหลินจือห้าถึงหกเท่า มันจะได้ผลหรือเปล่านะ?

        เย่เฟิงเองก็ไม่รู้ แต่ไม่ว่าผลจะเป็๲อย่างไร เขาก็ต้องลองทำดูสักครั้ง ตอนนี้อานุภาพของรำกระบี่ไร้ตัวตนแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขาใช้มันสังหารฉีหลินจือถึงสองเท่า ตอนนั้นเขาสามารถสังหารฉีหลินจือโดยที่ไม่ต้องเปลืองแรงมากนัก หวังว่าการสังการหลี่เสวียนในครั้งนี้จะเป็๲แบบนั้นเช่นกัน แม้หลี่เสวียนจะมีระดับวรยุทธ์ถึงเก้าสิบห้าปี แต่ความแข็งแกร่งยังเทียบราชันหั่วยวินเยาที่มีระดับพลังห้าสิบปีไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เย่เฟิงจึงมั่นใจมากว่าตนจะทำสำเร็จ

        รำกระบี่ไร้ตัวตน!

        นี่ต่างหากเป็๲สิ่งที่เย่เฟิงจะใช้สังหารเขาอย่างแท้จริง ขณะที่หลี่เสวียนกำลังวุ่นวายอยู่กับการรับมือคนอื่น ร่างของเย่เฟิงก็พลันหายไปเหลือเพียงความว่างเปล่า

        กระบี่ที่หนึ่ง

        ลำแสงสีเขียวของกระบี่ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า กระบี่แรกฟาดฟันโล่กำบังของหลี่เสวียน โล่จากพลังภายในถูกฟันจนยุบตัวลงไป ทว่าก็ยังไม่สามารถทำให้มันปริแตกได้

        โล่พลังไท่จี๋มีความยืดหยุ่นสูง แม้ดูเหมือนถูกทำให้แตกหัก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับอันตรายกลับยิ่งยืดหยุ่นเพื่อให้คงสภาพต่อไปได้

        กระบี่ที่สอง!

        ลำแสงสีเขียวของกระบี่ปรากฏอีกครั้ง ห่างจากกระบี่แรกไม่ถึงหนึ่งวินาที ทั้งยังฟันลงตำแหน่งเดียวกัน

        กระบี่เคลื่อนไหวรวดเร็วดุจสายฟ้า อีกทั้งไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทำให้หลี่เสวียนแสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา เขาไม่มีทางรู้เลยว่าตอนนี้เย่เฟิงกำลังใช้เคล็ดวิชาอะไรอยู่

        ในโลกเทวะ กระบี่ไร้ตัวตนถือเป็๞สุดยอดเคล็ดวิชา นับประสาอะไรกับโลกนี้

        ตอนนี้ร่างของเย่เฟิงอยู่อีกมิติหนึ่ง ไม่ว่าใครก็โจมตีเขาไม่ได้ มีเพียงชายหนุ่มเท่านั้นที่สามารถโจมตีใส่คนอื่นได้ ในเมื่ออยู่ในสภาวะปลอดภัยแล้ว เขาก็สามารถวางใจและโจมตีอีกฝ่ายได้อย่างดุเดือด

        กระบี่ที่สาม กระบี่ที่สี่ กระบี่ที่ห้า!

        เขาฟาดกระบี่เข้าใส่อย่างต่อเนื่องถึงสามกระบี่ ทั้งยังรวดเร็วดุจสายฟ้า ฟันโล่กำบังจนเป็๲หลุมลึกทั้งซ้ายขวา แต่โล่พลังภายในทั้งทนทานและแข็งแกร่งเกินไป แม้กระบี่จากแหวนกระบี่๬ั๹๠๱โบราณจะคมกริบ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่ามันจะถูกทำลายลงง่ายๆ

        เขาฟาดฟันกระบี่อีกห้าครั้ง มันดูราวกับห่าฝนกระหน่ำใส่โล่กำบังในตำแหน่งเดียวกัน ยิ่งฟาดฟันก็ยิ่งดุดันรวดเร็ว

        ขณะที่ฟันกระบี่ครั้งที่สิบเอ็ด โล่กำบังของหลี่เสวียนก็หลงเหลือเพียงชั้นบางๆ รำกระบี่ไร้ตัวตนของเย่เฟิงมีขีดจำกัดอยู่ที่สิบสามครั้ง ตอนนี้เขาเหลือเพียงสองครั้งสุดท้าย

        “สลายไปซะ!”

        เย่เฟิงคำราม พร้อมกับฟาดกระบี่ที่สิบสองต่อเนื่องลงตำแหน่งเดิม ในที่สุดโล่ของหลี่เสวียนก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป พลังภายในของเขาหมดลงพร้อมกับโล่กำบังถูกกระบี่ของเย่เฟิงทำลาย

        “นี่มันอะไรกัน?!”

        หลี่เสวียนไม่รู้เลยว่าลำแสงกระบี่ที่โจมตีเขานั้นมาจากไหน เขามองไม่เห็นแม้แต่เงาของเย่เฟิงเลยด้วยซ้ำ!

        เมื่อเห็นว่ากระบี่ครั้งที่สิบสองทำลายโล่กำบังของเขาได้ ในใจหลี่เสวียนก็รู้สึกหวาดกลัว หากมีกระบี่ฟาดลงมาอีกเพียงครั้งเดียว เขาคงไม่อาจต้านทานมันได้และคงต้องตาย!

        กระบี่ที่สิบสาม!

        ในที่สุดเย่เฟิงก็ฟาดกระบี่สุดท้ายเพื่อสังหาร