สิ่งแรกที่เจียงเฉิน้าจะทำเมื่อเขากลับมาถึงนิกายเซวียนอี้นั่นก็คือ ได้รับการสนับสนุนของเหล่าศิษย์ในนิกาย ในชีวิตนี้ของเขาเจียงเฉิน้าที่จะได้รับการยกย่องนับถือจากผู้คนทั้งหมดอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่อยากทำมันเพียงลำพังอีกต่อไป ั้แ่เขาได้เข้าร่วมนิกายเซวียนอี้ เขา้าชี้นำนิกายเซวียนอี้ ให้ประสบความสำเร็จและมีความแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น ลำพังอยู่เพียงแค่แคว้นฉีมันไม่เพียงพอ
สิ่งที่เจียงเฉินได้ทำลงไปในวันนี้ได้ชนะใจพวกเขาโดยสมบูรณ์ แม้กระทั่งหวังหยุนยังยอมรับในตัวเขา นอกจากนี้หวังหยุนเป็ศิษย์ที่มีผลงานดีเด่นในนิกายเซวียนอี้ การยอมรับของเขาก็เป็ดั่งตัวแทนของศิษย์นอกทุกคน
ในส่วนหวงเจิ้งและศิษย์คนอื่น นอกเหนือจากความรู้สึกขอบคุณแล้วในใจของพวกเขาก็ถูกเติมเต็มไปด้วยความนับถือต่อเจียงเฉิน มันเป็เื่ที่ยากมากที่จะเปลี่ยนความคิดของใครสักคน โดยเฉพาะจากความหวาดกลัวกลายเป็ความนับถือ
"พอแล้ว เ้าทั้งหมดกลับไปได้แล้ว ไม่จำเป็ต้องพูดถึงเหตุการณ์ในวันนี้อีก"
เจียงเฉินโบกมือ
พวกเขาโค้งคำนับเจียงเฉินก่อนที่พวกเขาจะหันหลังแล้วจากไป
ณ ด้านล่างของูเา!
"ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าศิษย์พี่เจียงที่ใครๆก็รู้ว่าเขาโเี้และอำมหิตขนาดไหนจะยอมให้อภัยพวกเรา แถมยังคืนเม็ดยามนุษย์หยวนให้พวกเราอีกด้วย!"
"เ้าไม่เข้าใจอะไรเลย ศิษย์พี่เจียงเขาเป็บุคคลพิเศษ เขาไม่สนใจเม็ดยามนุษย์หยวนเพียงเล็กน้อยแค่นี้ นอกจากนี้ศิษย์พี่เจียงยังรู้สึกเ็ปแทนพวกเรา เขารู้ดีว่าเม็ดยามนุษย์หยวนพวกนี้สำคัญต่อพวกเรามากแค่ไหน!"
"แนวทางที่ศิษย์พี่เจียงปฏิบัติกับศัตรูกับคนของเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง!หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ข้าตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าศิษย์พี่เจียงจะขอให้ช่วย หรือสั่งข้าทำอะไร ข้าจะไม่ปฏิเสธเขา"
ทุกคนได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ มุมมองที่มีต่อเจียงเฉินในความคิดพวกเขาได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
"ในอนาคต ข้าจะเป็กำลังให้ศิษย์พี่เจียงเฉิน ข้ามั่นใจว่าข้าจักต้องทำประโยชน์ได้แน่"
หวังหยุนกล่าวออกมา ผลประโยชน์ที่เขาได้รับในวันนี้มีค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินใดๆ ในความเป็จริง ไม่ว่าจะร่ำรวยมากเท่าไรก็ไม่อาจซื้อชีวิตคืนกลับมาได้
ในเช้าวันต่อมา ่ฟ้าสาง มีเสียงดังครึกโครมออกมาจากูเาเซวียนอี้ และหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงะโดังสนั่นออกมาเหนือน่านฟ้าของนิกายเซวียนอี้
"เจียงเฉิน! ไสหัวเขาเ้าออกมาเดี๋ยวนี้!"
"ไสหัวออกมาซะ!"
"ออกมาซะ!"
"ออกมา!"
................
เสียงสะท้อนดังออกมา ทำให้นิกายเซวียนอี้ที่สงบสุขกลายเป็วุ่นวาย
"มารดาเถอะ!ใครมันช่างโอหังถึงเพียงนี้ กล้ามาท้าศิษย์พี่เจียงเฉินที่หน้านิกายเซวียนอี้?!มันคงรนหายที่ตาย!"
"ไปเถอะ ไปดูกันว่าใครกันที่มันกล้าพอที่จะทำเช่นนี้!"
หลายคนต่างมุ่งไปยังเขตนอกของนิกายเซวียนอี้ พวกเขาเห็นชายหนุ่มสวมชุดสีเหลือง ลอยอยู่บนท้องฟ้า ผมสีดำของมันปลิวไสวตามกระแสลม และจิตสังหารที่รุนแรง ได้ไหลทะลักออกมา ที่กลางอกของมันมีสัญลักษณ์รูปกระบี่ แน่นอนว่ามันมาจากนิกายเทียนเจี้ยน
"มันมาจากนิกายเทียนเจี้ยน! บัดซบ คนจากนิกายเทียนเจี้ยนมาที่นี่ท้าพวกเราอยู่หน้าประตู ไม่ใช่ว่ามันกำลังรนหาที่ตาย? "
"นี่มันบ้าอะไร?พวกมันคิดว่าไม่มีใครในนิกายเซวียนอี้สู้มันได้? แค่ส่งศิษย์พี่สองคนจากศิษย์ชั้นใน มันก็ได้ตายอย่างอนาจเป็แน่"
"ข้ารู้จักมัน มันมีนามว่า หลี่หวู่หลิง เป็น้องชายของหลี่หวู่ซวง!ชายคนนี้มีความสามารถธรรมดาทั่วไปเท่านั้น ไม่อาจเทียบกับพี่ชายของมันได้ มันเป็ศิษย์นอกของนิกายเทียนเจี้ยน แต่ช่างน่าแปลกใจยิ่งนัก มันสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ได้!ข้าคิดว่ามันมาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้พี่ชายของมัน"
บางคนจำคนผู้นี้ได้ ทันใดนั้นฝูงชนก็แตกตื่นขึ้นมา แม้ว่าหลี่หวู่หลิงจะเป็อัจฉริยะของศิษย์นอก ความสามารถของมันยังด้อยกว่าพี่ชายของมัน แต่อย่างไรก็ตามการที่มันได้มาที่นี่ในวันนี้ และระดับบ่มเพาะของมันได้ไปถึงแก่นแท้์ นั่นทำให้ผู้คนรู้สึกสงสัยไปตามๆกัน
"เจียงเฉิน ไสหัวออกมาซะ!"
หลี่หวู่หลิงช่างอาจหาญและหยิ่งยโสนัก จิตสังหารของมันพวยพุ่งสู่์ เห็นได้ชัดว่ามัน้าสังหารเจียงเฉินเพื่อล้างแค้นให้พี่ชายของมัน ชายคนนี้กล้ามาเพียงลำพัง ด้วยความกล้าของมันก็คู่ควรแก่การนับถือ
"ท่านย่าทวดมันเถอะ!เ้าระยำนี่มันโอหังเสียจริง! มันคิดว่าไม่มีใครในนิกายเซวียนอี้สามารถสู้กับมันได้?"
หวงเจิ้งออกมายังส่วนนอกของนิกายเซวียนอี้ พูดอย่างเดือดดาล
"ศิษย์พี่หวง พวกเราจำเป็ต้องแจ้งศิษย์พี่เจียงหรือไม่?"
ศิษย์คนหนึ่งถามออกมา ศิษย์ทั้งหมดปฏิบัติกับเจียงเฉินเหมือนเป็ผู้นำของพวกเขา และั้แ่หลี่หวู่หลิงมา พวกเขาต้องแจ้งเจียงเฉินให้ทราบในทันที
"แจ้งไปเพื่ออะไร? เสียงะโดังขนาดนี้ยังจำเป็ต้องแจ้ง? ศิษย์พี่เจียงไม่ได้หูหนวกซะหน่อย"
หวงเจิ้งจ้องไปยังศิษย์คนนั้น
ภายในนิกายเซวียนอี้ เจียงเฉินที่กำลังนอนพักผ่อนอยู่ ตาของเขาที่ปิดอยู่พลันเปิดขึ้นมา และขมวดคิ้ว ในขณะเดียวกันชายสามคนบินตรงไปยังหน้าทางเข้าอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็ศิษย์สายใน
"เ้ากล้าดีอย่างไร ถึงได้มาก่อปัญหาที่นิกายเซวียนอี้?"
เสียงะโดังขึ้น จากนั้นร่างทั้งสามได้มาถึงหน้าประตูทางเข้าูเา ชายที่เป็ผู้นำเป็ชายรูปร่างหล่อเหลาอย่างไม่ธรรมดา ด้วยการปรากฏตัวอย่างสง่างาม และพลังอันน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาจากร่างของเขานั้นทำให้ผู้คนนับถือเขา แม้ว่าชายอีกสองคนจะมีพลังด้อยกว่าแต่ทั้งคู่นั้นเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นต้น
"ดูนั่นสิ นั่นคือศิษย์พี่ต้วนหลี่จากศิษย์สายใน!ศิษย์พี่ต้วนหลี่เป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลาง! มันยากมากที่จะได้พบเขาเช่นนี้!"
"หลี่หวู่หลิงช่างอาจหาญยิ่งนัก ถึงได้มาสร้างปัญหาหน้าทางเข้าของนิกายเซวียนอี้!หากพวกเราไม่มอบบทเรียนให้มัน พวกเรานิกายเซวียนอี้ต้องถูกผู้คนเยาะเย้ยเป็แน่!แต่ศิษย์พี่ต้วนหลี่มาด้วยตัวเองเช่นนี้ เขาต้องฆ่ามันได้ด้วยกระบวนท่าเดียวแน่นอน!"
"เ้าพูดถูก หลี่หวู่หลิงมาที่นี่เพื่อหาที่ตาย!"
การปรากฏตัวของต้วนหลี่ ทำให้ฝูงชนเกิดความวุ่นวาย ในสายตาของศิษย์ฝึกหัดและศิษย์นอก ศิษย์สายในคือตัวตนที่สูงส่งไม่อาจเอื้อมถึง
"ไปเรียกเจียงเฉินออกมาซะ ข้า้าท้าประลองมัน! "
ผมดำของหลี่หวู่หลิงปลิวไสว มันช่างอวดดีจริงๆ
"ฮึ่ม!ศิษย์น้องเจียงเฉินไม่ได้อยู่ในนิกายเซวียนอี้"
ต้วนหลี่แค่นเสียง นามเจียงเฉินทุกคนในนิกายเซวียนอี้ต่างได้ยิน รวมถึงต้วนหลี่ แน่นอนด้วยศักยภาพในการแข่งขันประจำแคว้นฉี ยากที่จะมีผู้ใดไม่รู้จักเขา นอกจากนี้กวนอี้หยุนยังจับตามองเจียงเฉินอีกด้วย
"ศิษย์พี่ต้วน ศิษย์พี่เจียงเฉินได้กลับมาถึงนิกายเซวียนอี้เมื่อวานนี้ขอรับ"
ทันทีที่หวังหยุนมาถึงเขาได้บอกต้วนหลี่ถึงการกลับมาของเจียงเฉิน
"โอ้?"
ต้วนลี่มีท่าทีตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็แค่นเสียงออกมา
"หากข้าจำไม่ผิด จำเป็น้องชายของหลี่หวู่ซวงใช่ หรือไม่? ความสามารถของเ้าธรรมดา ไม่โดดเด่น ข้าคาดไม่ถึงว่าเ้าจะมาถึงแก่นแท้์ได้เร็วเช่นนี้ ช่างน่าตกตะลึงเสียจริง อย่างไรก็ตามผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์เช่นเ้าไม่ละอายบ้างหรือที่ท้าประลองกับเจียงเฉินที่เป็เพียงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์?"
ต้วนหลี่จ้องไปยังหลี่หวู่หลิง เขามั่นใจว่าเคยพบมันมาก่อน แต่เขาจดจำเกี่ยวกับมันไม่ได้ ด้วยสถานะของต้วนหลี่ที่เป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลาง เขาไม่เคยสนใจหลี่หวู่ซวง ไม่ต้องพูดถึงน้องชายของมันหลี่หวู่หลิง
"เก็บลมหายใจของเ้าไว้เถอะ ความตั้งใจของข้าที่มาในวันนี้ เพื่อล้างแค้นให้พี่ชายของข้า!หากว่าเจียงเฉินมันยังเป็บุรุษ จงเรียกมันออกมาสู้กับข้าซะ!"
หลี่หวู่หลิงทำตัวราวกับคนบ้า เขาะโออกมาเสียงดังด้านหน้าทางเข้า ทุกคนในนิกายเซวียนอี้ต่างได้ยินกันชัดเจน
"มารดาเถอะ!มันคิดว่ามันเป็ใครกัน?บุกมาถึงนิกายเซวียนอี้และประกาศกร้าวว่าจะฆ่าคนนี่ สุดยอดจริงๆ"
"เ้าหมอนี่ไม่คำนึงถึงชื่อเสียงของมัน!ด้วยระดับการบ่มเพาะแก่นแท้์ ไม่เพียงแต่ท้าประลองศิษย์พี่เจียงเฉิน แต่มันยังมาที่นิกายเซวียนอี้ด้วยท่าทีจองหองเช่นนี้ สมองของมันคงโดนลาเตะแล้วกระมัง?"
ศิษย์ทั้งหลายต่างก่นด่าในใจ หลี่หวู่หลิงพูดว่ามันมาที่นี่้าจะฆ่าใครสักคนเพื่อล้างแค้น ไม่จำต้องพูดถึงเกี่ยวกับการประลองอีกต่อไป
"หลี่หวู่หลิง เ้าเป็แค่เด็กน้อยที่เพิ่งจะทะลวงแก่นแท้์มาได้ไม่ทันไร กลับจองหองถึงเพียงนี้ เ้าคิดว่าพวกเรานิกายเซวียนอี้ ไม่มีศิษย์คนไหนสามารถสู้เ้าได้เช่นนั้นรึ?ถ้าเช่นนั้นเมื่อเ้าท้าพวกข้า บิดาจะสู้กับเ้าเอง"
ศิษย์ในอีกคนที่ยืนถัดจากต้วนหลี่ะโออกมา เหมือนกับว่าเขาพร้อมที่จะกระโจนเข้าไปสู้กับหลี่หวู่หลิง
"ข้าไม่สู้กับเ้า เป้าหมายของข้าวันนี้ มีเพียงเจียงเฉินเท่านั้น!"
หลี่หวู่หลิงจ้องมองกลับไปยังศิษย์คนนั้น และแสดงท่าทีไม่อยากต่อสู้ด้วย มันตัดสินใจก่อนที่จะมายังนิกายเซวียนอี้แล้วว่ามีเพียงเจียงเฉินเท่านั้นคือเป้าหมายของมัน
"เจียงเฉิน!หากเ้ายังเป็บุรุษ จงไสหัวออกมาซะ!"
หลี่หวู่หลิงยังคงะโต่อไป
"รนหาที่ตาย!"
เหล่าศิษย์ในของนิกายเซวียนอี้ต่างรู้สึกโกรธเกรี้ยว พฤติกรรมของหลี่หวู่หลิงแสดงถึงการไม่เห็นหัวพวกเขา แถมยังส่งเสียงดังรบกวนที่หน้าทางเข้านิกายเซวียนอี้ หากวันนี้ข้าไม่ได้สั่งสอนบทเรียนให้มัน นิกายเซวียนอี้จะต้องถูกผู้คนหัวเราะเยาะเป็แน่
ในขณะที่ศิษย์คนนั้นกำลังจะลงมือ ก็ได้ยินเสียงคนหนึ่งบินมาจากูเาเซวียนอี้ ไม่กี่วินาทีต่อมา เจียงเฉินพร้อมปีกโลหิตบนหลังเขาก็มาถึง
"นั่นศิษย์พี่เจียงนี่ ว้าว! เขาสามารถบินได้ด้วย และปีกโลหิตคู่นั้นน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก!"
"นี่มันเท่ห์สุดๆ! ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ที่สามารถบินได้นี่ น่าอิจฉานัก"
"เขาคือศิษย์พี่เจียงเฉินผู้ชนะเลิศการแข่งขันประจำปีแคว้นฉี เขาช่างสง่างามเหลือเกิน!เขามาที่นี่เวลานี้ อย่าบอกนะว่า เขามาเพื่อตอบรับคำท้าประลองของหลี่หวู่หลิง?"
เมื่อเจียงเฉินมาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เขาก็ได้ตกเป็จุดสนใจ แม้แต่ต้วนหลี่กับศิษย์ในอีกสองคนก็มองไปยังเขา หลังจากการแข่งขันจบลง เจียงเฉินก็ได้กลายเป็คนที่มีชื่อเสียง แต่นี่เป็ครั้งแรกที่ผู้คนมากมายได้เห็นใบหน้าของเขา
"ดูไม่ธรรมดาจริงๆ เขาเป็ัในหมู่คน ไม่แปลกใจที่ศิษย์พี่กวนถึงประเมินเขาไว้สูง"
ต้วนหลี่ผงกหัว
"เ้าคือเจียงเฉิน?"
หลี่หวู่หลิงมองไปยังเจียงเฉินด้วยสายตาที่คมกริบ จิตสังหารจำนวนมากได้พวยพุ่งออกมาจากร่างกายของมัน
"ใช่ แล้วเ้าเป็ใคร?"
เจียงเฉินถาม
"ข้าคือหลี่หวู่หลิง!หลี่หวู่ซวงคือพี่ชายของข้า เ้าได้สังหารพี่ชายข้า!ตอนนี้ข้าขอท้าประลองเ้าแก้แค้นให้พี่ชายข้า!"
หลี่หวู่หลิงะโออกมา
ในตอนนี้เจียงเฉินเข้าใจแล้วว่าทำไมชายคนนี้ถึงตามหาเขา อีกทั้งยังเสี่ยงชีวิตมายังนิกายเซวียนอี้เพียงลำพัง ทั้งหมดเพราะ้าที่จะล้างแค้นให้พี่ชาย
"เจียงเฉิน ข้าท้าประลองชี้ตายกับเ้า!เดิมพันด้วยชีวิตของข้าและเ้า!"
หลี่หวู่หลิง กล่าวด้วยท่าทีดุดัน
"ศิษย์น้องเจียง ไม่ต้องลดตัวไปอยู่ระดับเดียวกับมันหรอก เ้านี่ปล่อยให้พวกเราจัดการเอง"
ต้วนหลี่พูดขึ้น
"ไม่จำเป็ ข้ารับคำท้า"
เจียงเฉินยิ้มให้ต้วนหลี่ และตอบรับคำท้าหลี่หวู่หลิง
"ว่าไงนะ? ศิษย์พี่เจียงเฉินรับคำท้าหลี่หวู่หลิง? เขาวู่วามเกินไปแล้ว!"
"ใช่ เขาวู่วามเกินไป!แม้ว่าเขาจะสังหารหลี่หวู่ซวงกับหลิงอ้าวได้ แต่หลี่หวู่หลิงเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ ระหว่างแก่นแท้มนุษย์กับแก่นแท้์มันแตกต่างกันมากนัก!"
"เขาไม่ควรรับคำท้านั่นเลย มันไม่ยุติธรรม!"
ศิษย์นิกายเซวียนอี้หลายๆคนเริ่มบ่นออกมา ไม่มีใครคาดคิดว่าเจียงเฉินจะรับคำท้าของหลี่หวู่หลิง
"ไม่ต้องพูดแล้ว ในเมื่อเขากล้าตอบรับ แสดงว่าศิษย์พี่เจียงจะต้องมีเหตุผลบางอย่าง เราต้องเชื่อมั่นในตัวเขา"
หวังหยุนทำให้ฝูงชนเริ่มสงบลง ั้แ่เจียงเฉินได้ช่วยเขาจากปัญหาใน 'จุดเคลื่อนพลัง' เจียงเฉินก็กลายเป็คนที่ลึกลับและทรงอำนาจในใจเขา นอกจากนี้เขายังเป็คนที่มีความมั่นใจ คนเช่นเขาไม่เคยทำอะไรที่คิดว่าเขาทำไม่ได้ เมื่อเขาตอบรับคำท้าของหลี่หวู่หลิง นั่นหมายความว่าเขามีวิธีจัดการกับหลี่หวู่หลิง
