“เอาละ พวกเจ้าไปรอที่ห้องกินข้าวก่อน อาหารใกล้จะเสร็จ” อวิ๋นสือโม่ยิ้ม และนึกอยากจะลูบศีรษะเล็ก ๆ ของเทียนซีหากมือของเขาไม่สกปรกเสียก่อน ดังนั้นเขาจึงย่อตัวนั่งลงแล้วใช้หน้าผากตนแตะไปที่ใบหน้าของเด็กชายแทน ...