าเกิดขึ้นแล้ว หลงเหยียนและผู้าุโยืนตรงหน้าคนตระกูลเซียว ตาต่อตา ฟันต่อฟัน หลงเหยียนกำหมัดแน่น
“ท่านปู่ หากมีโอกาสเมื่อไร ไม่ว่าระหว่างเรา ผู้ใดมีจังหวะลงมือ ต้องช่วยท่านพ่อให้ได้นะ”
ผู้าุโพยักหน้า “ทว่าดูจากพวกเขาแล้ว เหมือนพวกเราเสร็จเขาแน่ เหยียนเอ๋ออระวังตัวด้วย ข้าจะรับมือกับศิษย์สำนักมารเอง” ผู้าุโะโบอก จากนั้นร่างก็ลอยเข้าไปหาเ้าหมอนั่น
ส่วนหลงเหยียนมองไปยังเซียวเหลิงเอ้าและเซียวมั่วเหยียน ก่อนหันไปมองราชสีห์หิรัณย์ “สิงโตน้อย เ้าสองคนนั้นมีพลังระดับชีพัขั้นที่แปด เ้าไหวหรือไม่?”
“โฮก!” ราชสีห์หิรัณย์ไม่พูดพร่ำทำเพลง มันกระโจนเข้าไปหาเซียวเหลิงเอ้า กรงเล็บทั้งสองปะทะกับยอดฝีมือตระกูลเซียวทั้งสองคน
เซียนเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหลงอี ใช้มีดเล่มหนึ่งจ่อที่คอของเขา กลัวว่าหลงเหยียนจะพุ่งเข้ามาหาตน
ตอนนี้เหลือเซียวหยุยเหว่ยและหลงเหยียน ทั้งสองต่างจ้องกันด้วยความเดือดดาล
เมื่อมองเซียวหยุนเหว่ย หลงเหยียนก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที คล้ายเจอคนที่สามารถปลดปล่อยออกมาอย่างไรอย่างนั้น เซียวหยุนเหว่ยก็มองหลงเหยียนด้วยสายตาเคียดแค้น ไม่เสียเวลารีบพุ่งเข้าปะทะกันทันที
นึกไม่ถึงว่าหลงเหยียนจะเป็คนลงมือก่อน ดูเหมือนเ้าหมอนี้ไร้ซึ่งความกลัว
เซียวหยุนเหว่ยพูดด้วยเสียงเย็นเยือก “ฮึ เ้านึกว่าฆ่าพี่ใหญ่เซียวกงเป้าได้แล้วจะรับมือข้าได้งั้นหรือ ไอ้หนุ่ม ชักจะอวดดีเกินไปแล้ว วันนี้ข้าจะทำให้เ้ารู้ว่าพลังชีพัขั้นที่เก้าสูงสุดน่ากลัวเพียงใด แต่การฆ่าเ้าก็คงเป็การสูญเสียของเมืองั น่าเสียดายที่เ้ามามีเื่กับตระกูลเซียวเรา หากจะโทษก็คงต้องโทษที่เ้าเกิดผิดตระกูล”
ต่อหน้าเซียวหยุนเหว่ย หลงเหยียนไม่มีความมั่นใจเท่าไรนัก ในเมื่อเขามีพลังชีพัขั้นที่เจ็ดสูงสุดเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไร้ความกลัว หมัดรวบรวมพลังปราณ ปล่อยพลังหมัดที่แข็งแกร่ง ไม่นานก็ปะทะเข้ากับเซียวหยุนเหว่ย ครั้งนี้หลงเหยียนคิดผิดไป ขณะที่เขาเคลื่อนไหว เซียวหยุนเหว่ยก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว หลังจากหลงเหยียนชกออกไปหนึ่งหมัด เซียวหยุนเหว่ยก็ร่างกะพริบ พลันปรากฏตัวด้านหลังหลงเหยียนทันที
ฝ่ามือรวบรวมพลังปราณจับไหล่หลงเหยียนไว้ ส่วนมืออีกข้างกำหมัดแล้วชกลงด้านหลังหลงเหยียนอย่างแรง
“อะไรกัน? เ้าหมอนี่เร็วขนาดนี้เลยหรือ?”
หลงเหยียนใทันที ถูกชกที่หลังเข้าอย่างจัง ร่างพุ่งถลาออกไปหลายเมตร ทว่าโดนชกแค่หนึ่งหมัดหรือจะเป็อะไร ตอนนี้พลังป้องกันตัวของหลงเหยียนแข็งแกร่งอย่างหาใดเปรียบ
หลงเหยียนหมุนตัวกลับมา ตอนนี้เขารับรู้ได้ถึงพลังการโจมตีที่น่ากลัวของเซียวหยุนเหว่ยแล้ว ทันใดนั้น หลงเหยียนไม่พูดให้เสียเวลา เริ่มใช้กายธาตุพลังทันที
ครั้งนี้กายธาตุพลังไม่ได้ทำให้ร่างกายขยายใหญ่ขึ้นเป็สิบเมตร การหดตัวของธาตุพลังจึงจะเป็พลังการต่อสู้ที่แข็งแรงที่สุด การก่อตัวของร่างหมีภายในตัวหลงเหยียนเริ่มปรากฏ ฝ่ามือ แขน และขาของเขาขยายใหญ่ขึ้นมาก ราวกับกำลังสวมชุดเกราะ ต่อให้เป็เช่นนั้น ทว่าเขาก็สูงใหญ่กว่าเซียวหยุนเหว่ยเป็อย่างยิ่ง
เซียวหยุนเหว่ยสะดุ้งเล็กน้อย ครั้งก่อนตอนที่อยู่ตระกูลหลง หลงเหยียนใช้วิธีนี้ในการสังหารเซียวกงเป้า ตอนนั้นเขาไม่ได้แปลงกายเป็ตัวนี้ ทว่าวันนี้เขากลับใช้กายธาตุพลังเปลี่ยนเป็อีกแบบ ทำให้เซียวหยุนเหว่ยยิ่งใ
“หลงเหยียน สรุปแล้วเ้ามันเป็ตัวอะไรกันแน่ อย่างไรเสีย ต่อให้เ้าจะแปลงร่างได้ ข้าก็ทำให้เ้าตายไร้ที่ฝังได้อยู่ดี ข้าจะแก้แค้นเพื่อพี่ใหญ่และเด็กๆ” เมื่อนึกถึงตอนที่เซียวหลานเฟิงถูกทรมาน เขาก็โมโหจนยากจะเอ่ยออกมา
ส่วนตอนนี้ ผู้าุโและอวีเหวินต่อสู้กันอย่างดุเดือด เมื่อก่อนเขาเคยเห็นคนฝึกวิชาอสูรมาก่อน กลับนึกไม่ถึงว่าหลงเหยียนจะแปลงร่างแบบนี้ ทว่ากลิ่นอายที่ทะลุทะลวงของหมีก็ปรากฏ รังสีพลังที่น่ากลัว แม้แต่ความเร็วยังเพิ่มมากขึ้นจนน่าขนลุก พลังปราณเองก็เพิ่มมากขึ้นเป็สิบเท่า
“ไอ้หนุ่ม ไม่เลวเลยนี่ แต่พลังปราณของเ้าก็เทียบเท่าข้าเท่านั้น ระดับพลังของเ้าในตอนนี้ยังปลิดชีพข้าไม่ได้ ส่วนข้าก็มีวิธีกำจัดเ้า!”
ตอนนี้ผู้าุโและอวีเหวินต่อสู้กันแล้ว ดูออกว่าผู้าุโแห่งตระกูลหลงไม่ยอมให้อวีเหวินได้เปรียบแน่
ผู้าุโเป็ห่วงหลงเหยียนมากกว่า หลงห่าวเทียนและคนอื่นๆ บนเนินหุบเขามองลงมายังเหตุการณ์ด้านล่าง ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นแทนหลงเหยียน
เซียวหยุนเหว่ยร้องะโ “ไอ้หนุ่ม ครั้งนี้เ้าตายแน่”
ขณะที่พูดเขาก็พุ่งเข้าไปหาหลงเหยียนอีกครั้ง หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทำให้หลงเหยียนไม่สบอารมณ์ เงาของคนสองระลอกหมุนดังพายุ เมื่อหมัดมายาเก้าพิภพของเขาปะทะเข้ากับหมัดมายาแปดทิศของหลงเหยียน พลังปราณที่มหาศาลของหลงเหยียนสามารถรับแรงโจมตีของเขาไว้ได้ และมายาที่เก้าก็ถูกปลดปล่อย
“เทพลงทัณฑ์”
ทว่าาไม่นานหลงเหยียนก็ปล่อยพลังสายฟ้าพิโรธที่น่ากลัวตามมาติดๆ ครั้งนี้ สายฟ้าพิโรธปล่อยัสายฟ้าขนาดใหญ่นับหมื่นตัว รอบข้างเต็มไปด้วยพายุหมุนที่โหมกระหน่ำ ม้วนรอบตัวเป็สัญลักษณ์แผนผังแปดทิศ เป็มายาที่เก้าของเซียวหยุนเหว่ยที่มาพร้อมพลังทำลายเทพลงทัณฑ์
“อะไรกัน? ไอ้หนุ่ม ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ไม่คาดคิดเลยว่าเ้าจะใช้สายฟ้าัพิโรธได้ถึงสองครั้ง ไม่ธรรมดาจริงๆ ทว่าเ้าคงนึกไม่ถึงว่าต่อจากนี้ข้าจะทำให้เ้าได้รู้ ขณะที่พลังปราณเ้ากำลังลดลง ฝ่ามือเก้าราชันของข้าต้องคร่าชีวิตเ้าได้แน่”
“ฝ่ามือเก้าราชันงั้นหรือ” หลงเหยียนใทันทีที่ได้ยิน นั่นเป็ถึงวิทยายุทธ์ระดับมายาของตระกูลหลง “หรือเขาฝึกวิชาระดับมายาสำเร็จแล้ว?” หลงเหยียนแสดงสีหน้าตกตะลึง ทว่ากลับประกายรอยยิ้มที่มุมปาก
“หากเป็ก่อนที่ข้าจะได้กระบี่สังหารั ข้าคงกลัวเ้า ทว่าตอนนี้กระบี่สังหารัผสานเข้ากับวิชาสะท้านปฐี รวมกับพลังปราณที่มหาศาลคอยหนุน คาดว่าเ้าคงต้องผิดหวังแล้ว”
ทันใดนั้น คลื่นลมที่รุนแรงก็ซัดเข้ามา ม้วนไปข้างกายเซียวหยุนเหว่ย ก่อตัวกลายเป็พายุหมุนขนาดใหญ่ หลงเหยียนพยายามควบคุมสมดุลของตัวเอง จากนั้นระลอกพลังหนึ่งก็ทะยานขึ้นฟ้า แล้วร่วงลงมาที่หลงเหยียน
“ฝ่ามือเก้าราชัน สังหารไอ้เด็กสารเลวนั่นซะ” พลังที่ทะลุทะลวงของเซียวหยุนเหว่ยร่วงลงจากท้องฟ้า น่ากลัวอย่างไม่อาจเปรียบ
แม้แต่ผู้าุโแห่งตระกูลหลงเองก็นึกไม่ถึงว่าเซียวหยุนเหว่ยจะฝึกวิชาฝ่ามือเก้าราชันสำเร็จ ชายชราจึงะโบอกเสียงดัง “เหยียนเอ๋อ ระวังตัวด้วย” เขารู้ดีว่านั่นคือวิชาระดับมายา
ทว่าหลงห่าวเทียนที่อยู่ยอดหุบเขาตกตะลึงยิ่งกว่า “เร็ว พวกเรารีบไปช่วยพวกเขาเร็ว จะชักช้าไม่ได้แล้ว”
หลงห่าวเทียนและพรรคพวกรีบพุ่งลงมา… ความน่ากลัวของวิชามายานั้นแน่นอนว่าต้องแกร่งกว่ามายาเก้าพิภพมาก ถึงกระนั้น ในขณะที่หลงเหยียนกำลังเผชิญหน้ากับพลังที่น่ากลัว ใบหน้ากลับมีรอยยิ้ม
“เ้า เ้าเด็กนี่บ้าไปแล้วหรือ!” เซียวหยุนเหว่ยเห็นท่าทางของหลงเหยียน ร่างก็กระตุกเบาๆ รวมถึงเซียวเหลิงเอ้าและเซียวมั่วเหยียนที่กำลังสู้กับราชสีห์หิรัณย์ก็ตกตะลึงเช่นกัน
หลงเหยียนกำลังหัวเราะให้กับเซียวหยุนเหว่ย เซียวหยุนเหว่ยนึกขึ้นได้ “เ้าหมอนี่แค่ใจดีสู้เสือเท่านั้นละ! ครั้งนี้เขาตายแน่”
--------------------