56
เงาทมิฬพุ่งขึ้นออกมาจากถ้ำที่ะเิก่อนลงมาเหยียบพื้นตรงเส้นทางที่เหยาเหยากำลังเดินทางกลับ เห็นอย่างนี้เหยาเหยาคงจะกลับไปทันทีไม่ได้เสียแล้ว แล้วเงาทมิฬตรงหน้ามันไม่ใช่มนุษย์แต่เป็สัตว์อสูร
(สัตว์อสูรรูปร่างแปลกตาเช่นนี้ มันมิได้อยู่ในสารานุกรมสัตว์อสูร)
เหยาเหยาปลดปล่อยพลังิญญาและเรียบดาบโค้งเขี้ยวดาบออกมาทันที เกวียนม้าเธอให้มันหลบออกไปอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย อย่างน้อยสถานการณ์เช่นนี้มันก็คงรู้เื่คำสั่งของเหยาเหยา
(ร่างกายเหลวสีดำเหมือนจะดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปในร่างกายได้หากััมัน ดวงตาสีขาวและมีปากสีขาว แบบนี้ไม่เรียกว่าสัตว์อสูรหรอกนะ มันควรจะเป็ปีศาจมากกว่า)
นอกจากในสารานุกรมสัตว์อสูรจะไม่มีข้อมูลของมัน ระบบสุดเทพก็ยังหาข้อมูลของมันไม่ได้เลย
เหยาเหยาคิดว่าที่มันมาอยู่ต่อหน้าของเธอก็คงจะเป็เพราะแหวนสีดำที่เธอเก็บกลับมาด้วย
(ก่อนอื่นเราต้องดูเชิงมันเสียก่อน)
เหยาเหยาพุ่งเข้าใส่ตัวประหลาดแล้วฟาดฟันมันอย่างต่อเนื่องก่อนจะถอยฉากหลังออกมา สิ่งที่น่าใหลังจากนั้นทำให้เหยาเหยาต้องขยี้ตาตนเอง
“นี่เ้าเป็ตัวอันใดกันแน่”
เหยาเหยาพูดออกมาทั้งอย่างนั้น
ร่างกายเหลวสีดำของมันที่ถูกดาบของเหยาเหยาตัดขาด มันสามารถกลับมารวมตัวกันได้อีกครั้ง นี่เป็เื่เหลือเชื่อ ต่อให้จะเป็สัตว์อสูรก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ มันเกินกว่าจะเรียกว่าสัตว์อสูรไปเสียแล้ว
(ของเหลวแบบนี้ คุณสมบัติของมันก็คงจะเป็ธาตุน้ำสินะ”
เมื่อเจอกับธาตุน้ำ เหยาเหยาจึงแปรสภาพพลังิญญาเป็ธาตุสายฟ้าก่อนพุ่งกายเข้าใส่ตัวประหลาดฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง คราวนี้ตัวประหลาดโจมตีกลับบ้าง มันใช้ของเหลวร่างกายของมันโจมตีใส่เหยาเหยาโดยเปลี่ยนของเหลวเป็ของมีคมฟาดฟันโจมตีกลับ
การโจมตีของแต่ละฝ่ายปัดป้องและโจมตีกลับ ไม่มีใครยอมใคร
แล้วในระหว่างปะทะกัน ตัวประหลาดก็พ่นของเหลวออกจากปากของมัน ทำให้เหยาเหยาต้องรีบหลบถอยฉากหลังออกมา แต่ว่า ของเหลวสีดำขัดขาของเธอเอาไว้ั้แ่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำให้เหยาเหยาไม่สามารถถอยฉากหลังออกไปได้
“บ้าเอ๊ย!”
ตัวประหลาดพ่นของเหลวสีดำอีกครั้งใส่เหยาเหยาอีกครั้ง แต่เหยาเหยาไม่ใช่คนที่จะทำอะไรได้ง่ายหรอกนะ เหยาเหยาจึงปลดปล่อยพลังิญญาแล้วแปรสภาพให้เกราะคลุมกายที่มองไม่เห็นหรือก็คือธาตุดินนั่นเอง
แล้วหลังจากนั้นเหยาเหยาฟาดฟันของเหลวสีดำที่ขัดขาของเธอแล้วถอยฉากหลังออกมาได้ในที่สุด
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เหยาเหยาพูดไม่ออกเลยว่าตนเองกำลังสู้อยู่กับตัวอะไร
...
