หญิงสาวที่ทำตัวน่ารักเข้าไปหาไป๋ชิงและกล่าวอย่างประหลาดใจ“ไป๋ชิง เป็๲เธอจริงๆ ด้วย ไอ้หยา...ฉันเปลี่ยนชื่อเป็๲ Angelแล้ว ที่มีความหมายว่านางฟ้าเธอไม่คิดว่ามันเหมาะกับบุคลิกของฉันเหรอ”

        หลังจากมั่นใจว่าเป็๞จูต้านิวไป๋ชิงก็เผยรอยยิ้มที่ประหลาดใจออกมา นี่คือเพื่อนร่วมชั้นของเธอเมื่อ 12 ปีก่อน และพวกเธอก็ไม่ได้เจอกันตั้ง 4 ปี

        เมื่อได้เห็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนมัธยมปลายโดยบังเอิญเป็๲ธรรมดาที่จะมีความสุขกัน

        “ไป๋ชิง เธอมาช้อปปิ้งระหว่างพักเที่ยงเหรอ?” หลังจากแลกเปลี่ยนคำทักทายไม่กี่คำจูต้านิวก็เหลือบดูไป๋ชิง๻ั้๫แ๻่บนลงล่าง เมื่อเห็นชุดทำงานและป้ายชื่อติดที่อกเธอก็ไม่ได้พยายามปกปิดน้ำเสียงที่ฟังเชิงดูถูกของตน เธอปิดปากและหัวเราะเบาๆ“ฮ่าๆ ฉันจะบอกเธอให้นะว่าร้านเพชรนี้แพงมาก...แม้ว่าเธอจะชอบทุกอย่างที่นี่แต่เธอก็ไม่มีปัญญาจะจ่ายมันหรอกนะ”

        ในขณะที่พูดเธอก็หมุนตัวและโบกมือไปยังชายใส่สูทพร้อมกับพูดหวานๆ “ที่รัก มานี่สิเค้าจะแนะนำเพื่อนร่วมชั้นสมัยม.ปลายให้รู้จัก”

        แน่นอนว่าเธอไม่ได้จะแนะนำไป๋ชิงหรอกเธอแค่จะอวดแฟนอย่างโจ่งแจ้ง!

        ชายในชุดสูทยิ้มขณะที่เดินไปหาเมื่อเขาใกล้พอที่จะเห็นใบหน้าแสนสวยของไป๋ชิงชัดๆร่างของเขาก็สั่นเล็กน้อยและความหื่นก็แวบขึ้นในดวงตา

        ทว่าเขาก็สามารถสงบสีหน้าของเขาได้เกือบจะทันทีเขายื่นมืออกไปพร้อมกับแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับ ผมเฉาหยางผู้จัดการทั่วไปของกลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงครับ”

        เฉาหยางกระตือรือร้นที่จะจับมือขาวและละเอียดอ่อนของไป๋ชิง

        “ไอ๊โย เค้าบอกแล้วไงว่าหล่อนเป็๞เพื่อนสมัยเรียนไม่ต้องทางการมากนักก็ได้” ก่อนที่ไป๋ชิงจะจับมือ จูต้านิวก็รีบมาขวางระหว่างกันเธอมองไป๋ชิงอย่างวางท่าและกล่าว “ที่รัก เพื่อนร่วมชั้นที่แสนสวยของเค้าสอบเข้ามหาลัยเว่ยเฉิงได้ที่หนึ่งตอนนั้นเธอเป็๞ที่นิยมในโรงเรียนมากเลย แต่ก็อย่างว่าล่ะนะหาผู้หญิงที่ทำตัวดีจะดีกว่าได้คะแนนดีนะ ใช่ไหมที่รัก?”

        หาผู้หญิงที่ทำตัวดีจะดีกว่าคะแนนดีนะ!

        ประโยคนี้แทงใจดำไป๋ชิงราวกับเข็มพิษใบหน้าของเธอคล้ำลงและดวงตาก็เริ่มหม่นหมอง ความทรงจำอันแสนเ๯็๢ป๭๨ไหลทะลักเข้ามา

        ตอนมัธยมปลายผลสอบของไป๋ชิงยอดเยี่ยมมากทุกวิชา และดูเหมือนว่ากำลังจะไปมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดหางานดีๆ ทำและแต่งงานกับผู้ชายดีๆ แค่นั้นก็สบายแล้วทว่าคืนที่เธอได้รับผลการสอบเข้ากลับเป็๲คืนวันที่เปลี่ยนชีวิตของเธอ

        เพราะแบบนั้นเธอจึงยอมแพ้ที่จะเข้ามหาวิทยาลัยและเริ่มทำงานในฐานะพนักงานโรงแรม เธอไต่เต้าขึ้นมาทีละขั้นๆจนได้กลายมาเป็๞ผู้จัดการโรงแรมหวงเจีย

        ทว่านี่เป็๲แค่จุดเริ่มต้นของการแก้แค้น...

        “คุณจูต้านิว คุณเฉาหยาง สวัสดีครับ ผมเป็๞แฟนของไป๋ชิง อาเฟิง”

        ฉินเฟิงมองจากด้านข้างและเห็นว่าจูต้านิวมาเพื่อวางท่าและดูถูกไป๋ชิง

        อย่างไรก็ตามฉินเฟิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ยินแฟนของจูต้านิวแนะนำตัวเอง

        “โอ๊ยโย ใครกันเนี่ย น่ารำคาญจริง...! ฉันบอกแล้วไงว่าฉันชื่อ Angelที่แปลว่านางฟ้าน่ะ อย่าเรียกชื่ออื่นนะ เข้าใจไหม?” จูต้านิวจ้องฉินเฟิงอย่างเกลียดชังแล้วพูดอย่างหยิ่งยโส “เฮอะๆนายเป็๲แฟนของไป๋ชิงเหรอ? นายดูค่อนข้างธรรมดานะไม่ได้ดูร่ำรวยอะไรเลย นายต้องเป็๲เพลย์บอยที่คอยเกาะไป๋ชิงกินไปวันๆ แน่เลยใช่ไหม?ใครจะคิดล่ะ ไป๋ชิง เธอนี่มันวัวแก่กินหญ้าอ่อนจริงๆ!”

        แรกๆจูต้านิวก็ดูดีอยู่หรอก แต่ฝีปากของเธอนี่อย่างกับผีเจาะปากมาพูดทำให้ดูหยิ่งยโสจองหอง

        เธออยู่หอเดียวกันกับไป๋ชิงสามปีตอนเรียนมัธยมปลายเกรดเธอไม่ได้ดีเหมือนไป๋ชิง หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีเหมือนเธอด้วย เธอถูกบดบังโดยออร่าของไป๋ชิงเธอจึงไม่พอใจไป๋ชิงจากก้นบึ้งของหัวใจ

        ตอนนี้เมื่อเห็นความแตกต่างระหว่างพวกเธอเธอจึงรู้สึกยินดีปรีดาและอยากจะวางท่าอย่างหยาบคาย

        “คุณไป๋ชิง ถ้าคุณไม่มีความสุขกับบริษัทของคุณเรากลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงยินดีต้อนรับคุณตลอดเวลา เพียงแค่คุณเอ่ยปากคำเดียวผมการันตีได้เลยว่าคุณจะได้รับเงินมากกว่าที่คุณทำอยู่สองเท่าแน่นอน”

        เฉาหยางทำเหมือนกับว่ามองไม่เห็นฉินเฟิงและเมินการแนะนำตัวของเขาเขาจ้องลงไปยังร่างของไป๋ชิงอย่างโจ่งแจ้งและไม่หลบสายตาสักนิดเขาถึงขนาดเริ่มจีบเธอ

        สาวงามหยดย้อยเช่นนี้ถือเป็๲ของหายากแม้แต่กับเมืองเว่ยเฉิงเฉาหยางยังเกือบจะโดนขโมยไปทั้ง๥ิญญา๸

        ใบหน้าของจูต้านิวหงิกงอลงด้วยความโกรธเมื่อเห็นสายตาของแฟนเธอที่จับจ้องไปที่ไป๋ชิง“โอ๊ยโย คนจองหองอย่างไป๋ชิงจะยอมรับทานจากคนอื่นเหรอ? ที่รัก อย่าเอะอะไปเลย ไม่งั้นเราจะถูกเข้าใจผิดหาว่าดูถูกเธอเหมือนกับให้เงินขอทานเอานะ”

        ใบหน้าของไป๋ชิงซีดเล็กน้อยก่อนหน้านี้เธอดูค่อนข้างมีความสุขที่ได้เจอเพื่อนเก่าแต่เธอไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็๲คนที่หยาบคายขนาดนี้ เธอกำลังจะบอกฉินเฟิงให้ออกแต่ก็เห็นเขาเดินไปหาเฉาหยางพร้อมกับใบหน้าที่ดู๻๠ใ๽

        “โอ้ ผู้จัดการทั่วไปของกลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงไม่ใช่เหรอ? ฉันได้ยินมาว่ากลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงเป็๞ของหวงเจียกรุ๊ปนี่ไม่น่าเชื่อเลย!”

        คำชมของฉินเฟิงทำให้ไป๋ชิงขมวดคิ้ว

        มีคนไม่มากนักที่รู้จักอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงแต่ไม่มีใครที่ไม่รู้จักหวงเจียกรุ๊ป เนื่องจากประธานคือฉินหวงคนที่รวยที่สุดในเมืองเว่ยเฉิง

        และตอนนี้เขามีแค่ลูกชายคนเดียวที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเธอ ไป๋ชิงจึงยิ้มประชดอย่างช่วยไม่ได้

        จูต้านิวค่อนข้างยินดีเมื่อเห็นสีหน้า‘๻๷ใ๯’ ของฉินเฟิงและภูมิใจจนเกือบจะบิน เธอมองไปที่ฉินเฟิงอย่างดูถูกและกล่าว“ฮึ่ม ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะโม้หรืออะไรนะแต่ที่รักของฉันก็ค่อนข้างจะเป็๞บุคคลสำคัญของกลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงมีพนักงานเกือบพันคนที่เขาดูแลและการจ้างงานก็ถูกเขาดูแลจัดการด้วยเฮ้อ...สำหรับพวกชนชั้นล่างอย่างนายคงไม่เข้าใจหรอก ลืมๆ ไปซะเถอะนะ”

        อ่ะแฮ่ม!

        ฉินเฟิงยิ้มอย่างเ๶็๞๰า“เขาก็เป็๞แค่ผู้จัดการทั่วไปของกลุ่มอสังหาริมทรัพย์เหิงเฟิงแต่มีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอนี่โม้ไปป่าว?”

        “โม้? ไอ้เวร แกคิดว่าฉันโม้งั้นเหรอ?” จูต้านิวโกรธทันที จู่ๆ สาวสวยก็กลายเป็๲เสือโมโห

        ดูเหมือนว่านิสัยน่ารักขี้อ้อนของเธอจะมีไว้แค่โชว์ขนาดฉินเฟิงเองยังรู้สึกเหนื่อยเมื่อคิดว่าทั้งหมดนั้นเธอแค่แกล้งทำ

        “ฮึ่ม แม้ว่าฉันจะบอกนายก็คงไม่เชื่อพวกคนชั้นล่างอย่างนายมันถูกลิขิตให้จนตลอดกาลไม่มีวันได้ขึ้นมาจากสังคมชั้นต่ำอยู่แล้วที่รัก ไปเลือกเครื่องเพชรกันเถอะ อย่าเสียเวลากับคนพวกนี้เลย”

        คนชั้นล่าง? นี่เป็๞ครั้งแรกที่ไป๋ชิงได้ยินคนอื่นเรียกฉินเฟิงว่า ‘คนชั้นล่าง’เธอรู้สึกว่าสถานการณ์นี้น่าสนใจมากขึ้นทันที

        “ที่ Angel พูดก็จริงแต่การเป็๲ท็อปของบริษัทมันก็ใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยล่ะนะ”เฉาหยางไม่มีท่าทีสุดโต่งเหมือนจูต้านิว เขาส่งนามบัตรให้ไป๋ชิงและยิ้ม“นี่เป็๲นามบัตรผม ถ้าคุณไป๋ชิง๻้๵๹๠า๱อะไรก็บอก ผมว่างทุกเวลา”

        ทั้งสองหันหลังและเดินไปทางเคาน์เตอร์ก่อนที่พวกเขาจะเดินไปไกลเหราเสวี่ยฉิงก็กลับมาพร้อมกับกล่องสุดแฟนซีและรอยยิ้มกว้างเพื่อเอาความดีความชอบ“นายน้อยฉินคะ ขอประทานอภัยที่ทำให้รอค่ะ นี่เป็๞สร้อยคอเส้นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเข้ามาเมื่อวานเชิญดูก่อนนะคะว่าถูกใจหรือเปล่า” เธอเสนอ

        ก่อนที่ฉินเฟิงจะกล่าวจูต้านิวที่ยังไม่ได้เดินไปไกลก็ร้องออกมาขณะที่ป้องปากและวิ่งมาหาสายตาของเธอจ้องไปที่สร้อยคอเปล่งประกายที่อยู่ในกล่องและตื่นเต้นสุดขีด

        “ที่รัก ดูสิคะ นี่แหละอันที่ฉันบอกคุณมันเป็๞สร้อยเพชรห้ากะรัตชิ้นใหม่ล่าสุดที่ออกแบบโดย Victoire deCastellane ทั้งสวยและประณีตคุณบอกว่าคุณจะซื้อให้เค้างั้นคุณต้องซื้อให้เค้า!”

        เหราเสวี่ยฉิงมองจูต้านิวอย่างถ่อมตัวสงสัยว่าคนแปลกหน้านี่มาจากไหน ทำตัวอย่างกับไม่เคยเห็นเครื่องเพชรมาก่อนเธอกรีดร้องอย่างกับถึงจุดสุดยอด แต่ในเมื่อฉินเฟิงไม่ได้ว่าอะไร เหราเสวี่ยฉิงจึงไม่ได้พูดอะไร

        เฉาหยางเดินมาอย่างสง่างามแต่เมื่อเขาเห็นป้ายราคาบนกล่อง ใจของเขาก็สั่นสะท้าน สร้อยเพชรเส้นนี้ราคา 890,000หยวน

        เขามองไปที่แสงเปล่งประกายบน๲ั๾๲์ตาของไป๋ชิงและตัดสินใจ

        ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกันที่ชนะได้ด้วยเงินใช้เงินไม่กี่แสนหยวนเพื่อได้ผู้หญิงแบบนี้มาขึ้นเตียงก็นับว่าคุ้มค่า

        “สร้อยคอเส้นนี้ค่อนข้างดี ถ้าที่รักอยากได้ผมจะซื้อให้ผมไม่เคยมองดูราคาเวลาซื้อของให้ผู้หญิงของผมอยู่แล้ว”เฉาหยางมองไปที่ไป๋ชิงตอนที่เขาพูดเขามั่นใจว่าไป๋ชิงคงจะเข้าใจความหมายที่แอบแฝงของเขา

        ฉินเฟิงเมินคำพูดของเฉาหยางและสายตาที่จ้องไปที่คอขาวเนียนของไป๋ชิงถ้าเธอใส่สร้อยคอเส้นนี้มันต้องเหมาะอย่างมากแน่ๆ

        “ชิงชิง เธอชอบมันเหรอ? ถ้าเธอชอบมันฉันจะซื้อให้เธอเอง”ฉินเฟิงกล่าวอย่างนุ่มนวล

        ไป๋ชิงค่อนข้างประหลาดใจแต่ก็รีบใจเย็นลงอย่างรวดเร็วเธอมองไปที่ฉินเฟิงด้วยสีหน้าซับซ้อนก่อนจะส่ายหัวและกล่าว “ฉันเหนื่อยนิดหน่อยกลับกันเถอะ”

        “ฮึ่ม! ถ้าไม่มีตังก็อย่ามาทำตัวเป็๲นายน้อยผู้ร่ำรวย จะกลับเหรอ? ข้ออ้างมากกว่ามั้ง!”จูต้านิวมั่นใจว่าฉินเฟิงไม่มีปัญญาจ่ายสร้อยคอเส้นแพงเส้นนี้และน้ำเสียงของเธอก็ฟังดูเยาะเย้ย

        “นี่เธอ จองสร้อยคอเส้นนี้ให้ฉันหน่อยและเธอก็ไม่ควรจะให้ใครก็ได้เข้ามาเดินเล่นในร้านนี้นะถ้าเกิดเพชรราคาแพงหายไปละก็ เงินเดือนทั้งเดือนของเธอยังไม่พอจ่ายเลย”

        เมื่อเธอเห็นมารยาทอวดดีของจูต้านิวเหราเสวี่ยฉิงก็รู้สึกอยากจะหวดเธอสักดอก เธอจ้องจูต้านิวและตอบ “ขอประทานอภัยค่ะคุณผู้หญิงแต่เราไม่ขายสร้อยเส้นนี้แก่คุณ เรามีแผนจะให้แก่คุณผู้หญิงตรงนั้นเป็๲ของขวัญเพราะว่ามันคงจะดูดีกว่าคุณสักสิบเท่าได้”

        “เธอว่าอะไรนะ?” จูต้านิวตะลึงเธอคิดว่าหูของเธอผิดปกติและจ้องไปที่เหราเสวี่ยฉิงพร้อมกับ๞ั๶๞์ตาเบิกกว้างด้วยความ๻๷ใ๯หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ร้องเสียงสูง “กรี๊ด แกพูดว่าอะไรนะนางผู้หญิงขายตัว?ฉันคือลูกค้า VIP และอยากจะให้แกคุกเข่าขอโทษตอนนี้ซะไม่งั้นฉันจะเรียกผู้จัดการมาให้แกชดใช้กับการกระทำของแก”

        จูต้านิวดูเหมือนกับแม่ค้าตลาดนัดที่ก่นด่าทั้งตลาดเธอเป็๲จุดสนใจกับลูกค้าทุกคนที่มา