เย็นวันนั้นชายหนุ่มเลือกไปนั่งฟังเพลงที่คลับร้านประจำเพียงคนเดียว เขาเฝ้าระลึกถึงเหตุการณ์ั้แ่วันแรกที่เจอกับเธอจนถึงวันนี้ จากตอนแรกที่อยากจะสานสัมพันธ์ แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์แบบไหน เธอก็คงไม่้า นอกจากมองเขาเป็ศัตรู ก็เขาดันทำให้เธอโกรธ ถึงขั้นมองหน้ากันไม่ติดเสียล่ะ...แล้วเขาผิดตรงไหน ชายหนุ่มคิดวนไปวนมาอย่างหัวเสีย
“มีใครนั่งด้วยไหมคะ” เสียงของสาวคนหนึ่งถามขึ้นมาทำลายความวุ่นวายใจของชายหนุ่ม วินหันไปมองเขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดเกาะอกสีแดงรัดรูป ทรวดทรงองค์เอวเข้าขั้นนางแบบเพลย์บอย เธอถือแก้วอยู่ในมือพร้อมกับมองหน้าเขาเพื่อรอฟังคำตอบ เพราะถ้าคำตอบของเขาคือไม่มี เธอก็พร้อมที่จะเป็เพื่อนนั่งดื่มไปกับเขา
“ไม่มีครับ แต่ผมกำลังจะกลับแล้ว” ปากปฏิเสธออกไปอย่างใจคิด เขาลุกออกจากที่นั่งนั้นทันที ตอนนี้ชายหนุ่มหมดอารมณ์ไปเสียดื้อๆ ถ้าเป็เมื่อก่อน ต่อให้ต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้วันละกี่ครั้ง เขาก็พร้อม มันต้องได้ไปต่อแน่นอน
ในเมื่ออีกฝ่ายเป็คนเสนอ เขาก็แค่สนอง มีแต่ได้กับได้ แต่ตอนนี้แค่เขานึกถึงสายตาและท่าทีของหญิงสาวตัวเล็กคนนั้น มันยิ่งทำให้เขาไม่อยากจะทำอะไรเลย เอาแต่ครุ่นคิดและหมกมุ่นอยู่กับเื่ของเธอ
วินตัดสินใจกลับที่พัก เขาอาบน้ำเตรียมเข้านอน แต่แล้วก็ข่มตาให้หลับไม่ลง พยายามพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียงมันก็ไม่ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น ทั้งสายตาและคำพูดของหญิงสาวมันยังติดอยู่ในหัวของเขา ชายหนุ่มทนไม่ไหว ตัดสินใจลุกออกจากห้องไปเคาะประตูห้องของนนท์ทันที ไม่นานเ้าของห้องก็มาเปิดให้ด้วยท่าทางงัวเงีย
“ไม่คิดว่ากูจะพาสาวมานอนรึไง ถึงมารบกวนเวลานี้เนี่ย” นนท์หันไปมองนาฬิกาบนผนังห้องที่ตอนนี้แสดงเวลาตี 1:15 น. แล้ว
“ถ้าสาวคนไหนมึงยังไม่พาไปให้ที่บ้านรู้จัก มึงไม่มีทางพามานอนที่ห้องนี้ด้วยแน่นอน” วินเอ่ยอย่างรู้ดีที่สุด เพราะนนท์เป็คนที่ค่อนข้างหวงพื้นที่ ถ้าเพื่อนของเขาไม่รู้สึกสนิทใจกับใครจะไม่ยอมให้ใครคนนั้นมาใช้พื้นที่ส่วนตัวร่วมกับตัวเองแน่นอน นี่คือนิสัยของนนท์
“กูนอนไม่หลับอ่ะ” วินบ่นหลังจากนั่งลงบนโซฟาที่ห้องของนนท์ แล้วเ้าของห้องยกเครื่องดื่มมาให้
“ไปสร้างเื่ไว้น่ะสิ เลยนอนไม่หลับ” นนท์ตอบอย่างรู้ทันเพราะเตชินทร์ได้รายงานเขาแล้ว
“แล้วกูผิดตรงไหนอ่ะ กูหวังดีเลยไปเตือนเขา”
“หวังดีหรือไม่ นั่นมันก็ชีวิตเขาไง มึงไม่มีสิทธิ์ไปเ้ากี้เ้าการชีวิตใครนะวิน” นนท์เตือนสติเพื่อน
“วิน…กูว่ามึงแค่เสียความมั่นใจที่สาวไม่สนใจ กูขอแนะนำว่ามึงควรหยุดทุกอย่าง ไม่ต้องทำอะไรต่อแล้ว เื่ของเขากับพี่ปกรณ์จะเป็แบบไหนมันก็ไม่เกี่ยวกับเราเลยว่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้านั่นคือทางเลือกของเขาแล้ว เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินใครหรอกนะว่า เขาทำผิดหรือถูก” วินหันไปสบตานนท์และเริ่มยอมรับความจริงอยู่ภายในใจ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ตอนนี้กูขอไปนอนเอาแรงต่อแล้วนะ เมื่อหัวค่ำกูใช้แรงกับน้องปาล์มไปเยอะ ถ้ามึงจะกลับตอนไหนก็ล็อคห้องให้กูด้วย” นนท์บอกแล้วเดินกลับเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้วินนั่งคิดทบทวนอะไรบางอย่างอยู่เพียงลำพัง