เ ห็นหมัดของเสิ่นเยวี่ยถูกเนี่ยหลีบังคับให้คลายออก อีกทั้งใบหน้าของเขานั้นดูเ็ปยิ่งนัก พรรคพวกของเสิ่นเยวี่ยงุนงง
“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยเสิ่นเยวี่ย?”
พวกเขาจ้องมองเสิ่นเยวี่ยด้วยความงุนงง ในความคิดของพวกเขา หากเสิ่นเยวี่ยจะให้บทเรียนกับเนี่ยหลี นับว่าทำได้อย่างง่ายดาย แต่ว่าเหตุใด สีหน้าของเสิ่นเยวี่ยจึงดูเ็ปนัก? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ตู้เจ๋อ ลู่เพียวและพวกไม่แปลกใจนักกับภาพที่เห็นตรงหน้า พวกเขาดูสงบยิ่ง ั้แ่พวกเขาได้ฝึกเคล็ดวิชาที่เนี่ยหลีสอนให้ วิทยายุทธ์ของพวกเขาก็ก้าวหน้าขึ้นเป็อันมาก แม้พลังิญญายังไม่ถึงร้อยจุด กำลังของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
เคล็ดวิชาที่เนี่ยหลีฝึกฝนจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่าของพวกเขาอย่างแน่นอน ไม่ทราบว่าเนี่ยหลีก้าวขึ้นไปถึงระดับใดแล้ว ทว่าแค่หยุดยั้งเสิ่นเยวี่ยก็นับว่าเหลือพอ!
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือเวลานี้เนี่ยหลีฝึกพลังปราณได้ช้ากว่าพวกเขาหรือไม่ แม้กำลังกายก็ยังด้อยกว่า ทว่าด้วยความรู้อันกว้างขวางจากชาติที่แล้ว ต่อให้กลายเป็คนธรรมดาที่ไม่มีวิชายุทธ์อันใด คิดเล่นงานเสิ่นเยวี่ยนับว่ามีเหลือเฟือ
เนี่ยหลียิ้มอย่างเ็าแล้วพูดว่า “ชื่อของจื่ออวิ๋นไม่ใช่สิ่งที่เ้าคิดจะเรียกก็เรียกได้ หากคราวหน้าข้ารู้ว่าเ้าแอบตามจื่ออวิ๋นอีก เมื่อข้าพบเ้า ข้าก็จะตีเ้า!” เนี่ยหลีผู้เกิดใหม่จะไม่ยอมให้ผู้ใดมีความคิดไม่ดีกับเยี่ยจื่ออวิ๋นเป็อันขาด! ชีวิตร่วมเป็ร่วมตายที่พวกเขาประสบ รวมถึงความรู้สึกที่มีต่อกัน ไม่ใช่สิ่งที่เ้าขยะเสิ่นเยวี่ยผู้นี้จะเข้าใจได้
“เป็ไปไม่ได้ ข้าจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร!” เสิ่นเยวี่ยไม่ยอมรับความจริง อย่างไรก็ตามยังคิดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้น้ำมือของเนี่ยหลีได้ สีหน้าก็เริ่มชั่วร้ายขึ้น “เป็เ้าบังคับข้าเองนะ!”
พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยเริ่มปะทุขึ้นมา เกลียวพลังิญญาเริ่มแผ่ซ่านออกมาจากร่างกาย โจมตีเข้าใส่เนี่ยหลี
แม้เขายังไม่ได้เป็ผู้ควบคุมจิตอสูร เสิ่นเยวี่ยก็สามารถใช้พลังจิตเข้าโจมตีอาณาเขติญญาของเนี่ยหลีได้
พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยมีถึงเจ็ดสิบแปดจุดแล้ว และพลังิญญาของเนี่ยหลีเมื่อห้าวันก่อนก็เพิ่งมีแค่ห้าจุด ทว่าเวลานี้มีถึงสามสิบจุดแล้ว
พลังิญญาของเนี่ยหลียังมีไม่ถึงครึ่งหนึ่งของเสิ่นเยวี่ย!
“ดูท่าจะไม่ดีแล้ว เนี่ยหลีเพิ่งฝึกพลังิญญาเมื่อสองวันก่อน พลังิญญาของเขาคงสู้เสิ่นเยวี่ยไม่ได้” ตู้เจ๋อสีหน้าแปรเปลี่ยน ทว่าเขายังอยู่ห่างจากเนี่ยหลีไม่น้อย ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีพรรคพวกอีกหกคนของเสิ่นเยวี่ยคอยขวางทางอยู่ ผู้ติดตามเ่าั้อยู่ในระดับทองแดงแล้ว ดังนั้นตู้เจ๋อและพวกจึงไม่อาจเข้าใกล้เนี่ยหลีได้
เสิ่นเยวี่ยโคจรอาณาเขติญญาจนถึงขีดสุด พลังิญญาแผ่พุ่งออกไปยังทิศทางของเนี่ยหลี
“ฮ่าๆ พลังิญญาอ่อนด้อยถึงเพียงนี้ ยังกล้ามาทำตัวโอหังต่อหน้าข้า!” เสิ่นเยวี่ยรู้สึกว่าพลังิญญาของเนี่ยหลีอ่อนแอนัก และด้วยพลังิญญาของเขา ย่อมสามารถบดขยี้เนี่ยหลีได้อย่างง่ายดาย!
“น่าขำ!” เนี่ยหลีส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างเ็า ในชีวิตชาติที่แล้ว เขาเคยท้าท้ายผู้ควบคุมจิตอสูรที่เก่งกาจมาแล้วมากมาย และยังมีสัตว์อสูรทรงพลังนับไม่ถ้วน ผู้ควบคุมจิตอสูรและสัตว์อสูรเ่าั้ล้วนมีพลังิญญากล้าแกร่ง สามารถควบคุมพลังิญญาได้จนถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัว
แม้ในชีวิตนี้พลังิญญาของเนี่ยหลียังคงอ่อนด้อย ทว่าประสบการณ์การต่อสู้เป็ตายจากชาติที่แล้วยังคงอยู่ ความสามารถในการควบคุมพลังิญญาก็ยังคงอยู่ แม้มีพลังิญญาแค่สามสิบจุด ต่อให้เป็ผู้ควบคุมจิตอสูรระดับทองแดงที่แท้จริงผู้หนึ่งก็ยังเทียบเขาไม่ได้!
วิธีใช้พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยทั้งหยาบคายทั้งไม่ได้เื่ รู้จักแต่โจมตีอาณาเขติญญาของศัตรู ในสายตาของเนี่ยหลี วิธีควบคุมพลังิญญาเช่นนี้ช่างไม่แตกต่างจากพวกคนเถื่อน
พลังิญญามิได้มีไว้ใช้งานเช่น!
ในสายตาของเนี่ยหลี เสิ่นเยวี่ยมีจุดอ่อนอยู่เต็มตัว หากเนี่ยหลีพอใจ แค่หายใจเสิ่นเยวี่ยก็คงกลายเป็ศพนอนตายอยู่บนพื้นแล้ว! เพียงแต่ว่าเมืองกวงฮุยไม่อนุญาตให้ฆ่าคน ยิ่งไปกว่านั้น อยู่ในสถานที่เช่นโรงเรียนเซิ่งหลันนี้ ยิ่งไม่อาจฆ่าคนได้
เนี่ยหลีคร้านเกินกว่าจะฆ่าเสิ่นเยวี่ย เพราะในสายตาของเนี่ยหลี เสิ่นเยวี่ยไม่ได้เป็พิษเป็ภัยต่อเขาเลยแม้แต่น้อย!
พยัคฆ์ตัวหนึ่งจะคิดว่าไก่เป็ภัยต่อมันได้อย่างไร?
น่าขำที่มีบางคนไม่รู้จักประมาณตน เสิ่นเยวี่ยรู้สึกว่าพลังิญญาของตนเปรียบเหมือนมีดที่ทำลายต้นไผ่ สีหน้าปลื้มปริ่ม เขาแทบจะจินตนาการถึงความเ็ปของเนี่ยหลีได้แล้ว
ชั่วขณะที่พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยกำลังจะโจมตีเข้าใส่อาณาเขติญญาของเนี่ยหลี พลังิญญาของเนี่ยหลีบีบอัดตัวลงจนกลายเป็เข็มเล็กๆ เล่มหนึ่ง โจมตีเข้าใส่อาณาเขติญญาของเสิ่นเยวี่ย
จุดเดียวทะลวงฝ่า!
พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยมีลักษณะกระจายตัวออกไป ส่วนพลังิญญาของเนี่ยหลีถูกบีบอัดจนกลายเป็เข็มเล็กๆ เล่มหนึ่ง แม้เนี่ยหลีจะใช้พลังิญญาเพียงเล็กน้อยก็สามารถกระแทกใส่พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยได้แล้ว
“อา!” เสิ่นเยวี่ยร้องเสียงหลงออกมาทันทีราวกับหมูถูกเชือด เมื่อพลังิญญาของเนี่ยหลีพุ่งจู่โจมออกไป พลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยก็พ่ายแพ้ พลังิญญาของเนี่ยหลีโจมตีเข้าใส่อาณาเขติญญาของเสิ่นเยวี่ย
อาณาเขติญญาบังเกิดความเ็ปอย่างแรง เหงื่อเม็ดใหญ่ของเสิ่นเยวี่ยเริ่มไหลออกมาไม่หยุด อ้าปากพะงาบๆ หอบหายใจ ช่างเป็ภาพที่น่าเวทนายิ่งนัก
ิญญาของเขาสั่นะเื จิตของเขากำลังใสุดขีด สายตาของเสิ่นเยวี่ยค่อยๆ เลือนราง และเนี่ยหลีตรงหน้าก็กลายเป็ูเาสูงตระหง่านลูกหนึ่ง! ทำให้เขารู้สึกว่าร่างกายไม่อาจต้านทานได้! สายตาเนี่ยหลีเ็า ทำให้เขารู้สึกหนาวะเืเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
สายตาของเนี่ยหลีดุจดังใบมีดคมที่ถูกปลดปล่อยออกมา ในชีวิตชาติที่แล้วเขามีประสบการณ์การต่อสู้เป็ตายมานับไม่ถ้วน จำนวนยอดฝีมือที่ต้องตกอยู่ใต้เงื้อมมือของเขาก็มีนับไม่หวาดำม่ไหว เมื่อกลับมาเกิดใหม่ จิติญญาของเนี่ยหลียังคงแข็งแกร่งและเยือกเย็น รังสีที่น่าสะพรึงกลัวปานนี้ย่อมไม่ใช่สิ่งที่เด็กเช่นเสิ่นเยวี่ยจะต้านทานได้
เสิ่นเยวี่ยหวาดกลัวยิ่งนัก เป้ากางเกงเย็นชื้นขึ้น ที่แท้หวาดกลัวจนปัสสาวะราดออกมา
“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ผู้ติดตามระดับทองแดงหนึ่งดาวของเสิ่นเยวี่ยสองสามคนทำหน้าสับสนสงสัย
พวกเขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าพลังิญญาของเสิ่นเยวี่ยแข็งแกร่งกว่าเนี่ยหลี และเห็นได้ชัดว่าเป็ฝ่ายได้เปรียบ เหตุใดสุดท้ายอาณาเขติญญาจึงถูกจู่โจมเอาได้? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
การลงมือของเนี่ยหลีรวดเร็วเกินไป พวกเขาต่างรับมือไม่ทัน!
“ฉี่ราดเสียแล้ว เหม็นชะมัด ขยะเช่นเ้า กลับกล้ามาข่มขู่ข้า ข้าไม่อยากเสียเวลากับเ้าแล้ว ไปให้พ้น ต่อไปก็อยู่ให้ห่างจากข้าเอาไว้" เนี่ยหลีดึงเสิ่นเยวี่ยให้ลุกขึ้นมา ร่างของเสิ่นเยวี่ยถูกเนี่ยหลีใช้มือข้างเดียวยกขึ้นจากพื้น เขาพลิกมือคราวเดียวก็โยนเสิ่นเยวี่ยออกไปด้านนอก
ตูม!
เสิ่นเยวี่ยถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง ร่วงใส่พื้นดังสนั่น ฝุ่นดินกระจุยกระจายขึ้นมา
“นายน้อย!”
“นายน้อย!”
ผู้ติดตามของเสิ่นเยวี่ยรีบรุดวิ่งออกไป เจ็ดแขนแปดขาช่วยพยุงเสิ่นเยวี่ยลุกขึ้น พวกเขาเหลือบเห็นกางเกงของเสิ่นเยวี่ยเปียกชื้น
“รีบพาข้าไปเร็วเข้า!” ั์ตาของเสิ่นเยวี่ยแข็งทื่อ เขายังคงหวาดกลัวยิ่งนัก เป้ากางเกงร้อนผ่าวๆ
ผู้ติดตามของเสิ่นเยวี่ยรีบประคองพาเขาจากไป
นักเรียนหลายคนในห้องสมุดที่รู้จักทั้งเนี่ยหลีและเสิ่นเยวี่ยต่างพากันทำอะไรไม่ถูก เนี่ยหลีเพียงใช้มือข้างเดียวก็ดึงเสิ่นเยวี่ยขึ้นมาจากพื้น อีกทั้งยังโยนมันออกไปนอกหน้าต่างได้ นี่ฝันไปหรือไม่?
ในชั้นเรียนการต่อสู้เบื้องต้น พร์ของเนี่ยหลีไม่อาจเทียบเสิ่นเยวี่ยอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนคิดว่าเนี่ยหลีคงต้องถูกสั่งสอนอย่างแน่นอน แต่เหตุใดคนที่ได้รับบทเรียนกลับมิใช่เนี่ยหลี ทว่าเป็เสิ่นเยวี่ย!
กระทั่งผู้คนมากมายก็ยังไม่เห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้นของทั้งสองฝ่าย แต่เสิ่นเยวี่ยกลับเป็ฝ่ายพ่ายแพ้แล้ว นี่เป็ความจริงที่ไม่อาจโต้แย้งได้
“ฮ่าๆ เสิ่นเยวี่ยกลัวจนฉี่ราด เห็นได้ชัดว่าอาณาเขติญญาของเขาคงต้องฉีกขาด หรือพลังิญญาของเนี่ยหลีจะแข็งแกร่งกว่าเสิ่นเยวี่ยอย่างนั้นหรือ?”
“พูดกันว่าเนี่ยหลีท้าพนันกับอาจารย์เสิ่นซิ่วเอาไว้! หากเขาเลื่อนขึ้นถึงระดับทองแดงหนึ่งดาวได้ภายในเวลาสองเดือน อาจารย์เสิ่นซิ่วคงจะต้องลาออก ที่แท้เนี่ยหลีมีความมั่นใจมานานแล้ว!”
“เนี่ยหลีมีอาณาเขติญญาแค่สีแดง เขาก้าวหน้ารวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”
นักเรียนในห้องสมุดต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ถึงเื่นี้
เนี่ยหลีกับตู้เจ๋อ ลู่เพียว และพวกสบตากัน ตู้เจ๋อ ลู่เพียวและพวกต่างมีใบหน้าแดงก่ำ ต่างรู้สึกตื่นเต้นดีใจ วันนี้ได้สั่งสอนบทเรียนให้แก่เสิ่นเยวี่ย ช่างน่ายินดีเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ในชั้นเรียนเสิ่นเยวี่ยมักไม่เห็นทุกคนอยู่ในสายตา พวกเขาไม่ชอบเสิ่นเยวี่ยมานานมากแล้ว!
เหตุการณ์ในห้องสมุดะเืเลื่อนลั่นไปในหมู่นักเรียน แต่ก็ไม่มีผลใหญ่โตกับโรงเรียนขนาดใหญ่เช่นโรงเรียนเซิ่งหลันนัก ไม่นานเื่นี้ก็สงบไป เนี่ยหลีและพวกยังคงฝึกตนอย่างหนัก
ห้องทำงานของเสิ่นซิ่ว
“เ้าพูดว่าอะไรนะ? เ้าถูกเนี่ยหลีจับโยนออกมาจากห้องสมุดอย่างนั้นรึ?” เสิ่นซิ่วใบหน้าสงบ “พละกำลังของเ้ามีหกสิบสามจุดแล้ว และพลังิญญาก็มีถึงเจ็ดสิบแปดจุด หรือว่าเนี่ยหลีจะนำหน้าเ้าไปแล้ว?”
เสิ่นเยวี่ยครุ่นคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ ทว่ายังมีความหวาดกลัวค้างอยู่ในใจ รังสีสังหารที่ประสบยังฝังลึกเป็รอยอยู่ในหัวใจของเขา ทุกครั้งที่คิดถึงก็ยังคงหวาดผวาไม่หาย และอาณาเขติญญาก็ถูกกระทบกระเทือน อย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือนจึงจะสงบลงได้ เกรงว่าความก้าวหน้าในการฝึกยุทธ์ของเขาคงต้องช้าลง
“ท่านน้า เนี่ยหลีผู้นี้รู้จักเวทมนตร์ พละกำลังของมันอ่อนด้อยกว่าข้าอยู่เห็นๆ แต่พอมันจับข้อมือข้า ทั้งแขนของข้าก็หมดเรี่ยวแรง พลังิญญาของข้าก็แข็งแกร่งกว่ามันอยู่เห็นชัดๆ แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด พลังิญญาของข้าจึงพังทลายลงในทันทีที่ัักับจิตของมัน” เสิ่นเยวี่ยย้อนทบทวนเหตุการณ์ เขายังเต็มไปด้วยความสงสัย กระทั่งบัดนี้ก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดเขาจึงพ่ายแพ้!
ใบหน้าของเสิ่นเยวี่ยเขียวคล้ำ โกรธจนหน้าแทบสั่น เขากลัวจนปัสสาวะราด สิ่งนี้น่าอับอายเกินไปแล้ว!
เนี่ยหลี ข้ากับเ้าคงไม่จบเพียงเท่านี้แน่! สองหมัดเสิ่นเยวี่ยกำแน่น ความเกลียดชังนี้ไม่อาจอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันได้!
“มันมีกำลังและพลังิญญาเท่าไหร่กัน?” เสิ่นซิ่วใบหน้าบึ้งตึง นางย่อมไม่ลืมข้อพนันระหว่างตนกับเนี่ยหลี หากเนี่ยหลีเลื่อนขึ้นถึงระดับทองแดงได้ภายในเวลาสองเดือน เช่นนั้นนางก็ต้องลาออก!
“กำลังของมันอย่างมากก็แค่สามสิบจุด พลังิญญาของมันประมาณแล้วก็ไม่เกินสิบจุด!” เสิ่นเยวี่ยกล่าวตามความรู้สึก
“ไม่ได้เื่ เ้ายังแพ้อีกหรือ?” เสิ่นซิ่วทำเสียงฮึขึ้นจมูก
เสิ่นเยวี่ยอ้าปากคิดเถียง ทว่าเขาได้แต่หุบปากลงด้วยความคับข้องใจ เขาไม่เคยคิดว่าตนจะพ่ายแพ้ พลังิญญาของเนี่ยหลีอ่อนแอนัก แต่มันยังเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย และยังทะลวงฝ่าพลังิญญาของเขาได้!
“บางทีเ้านั่นอาจจะเชี่ยวชาญในการควบคุมพละกำลังและพลังิญญาของมัน!” เสิ่นซิ่วยังคงเป็คนที่ผ่านโลกมาบ้าง นางคาดเดา “มีบางคน แม้พลังิญญาอ่อนด้อย แต่สามารถควบคุมได้อย่างยอดเยี่ยม พวกมันสามารถใช้ความอ่อนแอเอาชนะความแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม หากมันคิดจะเลื่อนขึ้นถึงระดับทองแดงได้ภายในเวลาสองเดือน ก็ไม่ง่ายดายปานนั้น!” เสิ่นซิ่วทำเสียงพึมพำ
“ใช่แล้ว” เสิ่นเยวี่ยพยักหน้า ความสัมพันธ์ระหว่างเนี่ยหลีกับเยี่ยจื่ออวิ๋นทำให้เขาบังเกิดความรู้สึกเหมือนถูกคุกคามอย่างยิ่ง เขาหวังว่าเนี่ยหลีผู้นั้นจะรีบออกไปเสียให้พ้นๆ จากโรงเรียนแห่งนี้!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้