“หยุดเดี๋ยวนี้!” ร่างหนึ่งปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นพลังมหาศาลก็ะเิออก จนทำให้จ้าวเหวินจัวกับอู๋จื่อจิ้งต้องเซถลาถอยห่างออกไป!
ชายชราหัวล้านคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่ทั้งสองคนด้วยมือซ้ายและมือขวา แล้วะโ “จ้าวเหวินจัว อู๋จื่อจิ้ง พวกเ้าทั้งสองคิดว่าตัวเองยังเป็เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดสิบแปดปีอยู่หรือ? นี่คือหอยาวิเศษสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์สำหรับใช้ปรุงยา ไม่ใช่สวนหลังบ้านที่จะให้พวกเ้ามาต่อสู้และฆ่าฟันกันตามใจชอบ พวกเ้าอายุก็ใกล้จะห้าสิบแล้ว ยังจะมาเล่นกันแบบนี้อีก? เข้ามา พวกเ้าชอบสู้กันนักไม่ใช่หรือ? ข้าจะเล่นกับพวกเ้าให้เต็มที่เอง!”
“ฟุ่บๆ!” แล้วอีกสองร่างก็ปรากฏตัวตามมา!
อู๋จื่อจิ้งเป็คนแรกที่พูดก่อนด้วยรอยยิ้ม “ท่านหัวหน้าหอจ้าวได้โปรดสงบสติอารมณ์ก่อน ทั้งหมดเป็ความผิดของเ้าอ้วนจ้าวเหวินจัว!”
ชายชราหัวล้านคนนี้คือหัวหน้าหอยาวิเศษ... จ้าวเทียนฮ่าว!
จากนั้นก็มีผู้ติดตามมาอีกสองคนคือผู้ช่วยสองคนของหอยาวิเศษ คนเตี้ยคือซุนิจวิ้น ส่วนคนผอมสูงคือกงเหรินเจี๋ย!
จ้าวเทียนฮ่าวมีใบหน้ากลมโต แต่ดวงตาของเขากลับเล็กดูไม่สมส่วนในเวลานี้ดวงตาเล็กๆ ก็จ้องมองไปที่จ้าวเหวินจัวและะโ “จ้าวเหวินจัว เ้าเพิ่งกลับมาที่หอยาวิเศษไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงกล้าก่อเื่ทันทีเช่นนี้? คิดว่าห้าปีที่ผ่านมามันสั้นเกินไปอย่างนั้นหรือ? ถึงได้ยังอยากจะลงไปทำงานที่สำนักสาขาอีกห้าปี!”
ใบหน้าอ้วนกลมของจ้าวเหวินจัวปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยัน “ท่านเ้าของหอยาไม่ควรถามหาสาเหตุที่แท้จริงก่อนหรือ ว่าใครที่เป็ฝ่ายก่อเื่ก่อน จากนั้นจึงค่อยตัดสินว่าใครควรได้รับการลงโทษ? ท่านตัดสินจากคำพูดข้างเดียวของเ้าอู๋ แล้วก็ตัดสินว่าข้าเป็คนก่อเื่ก่อนอย่างนั้นหรือ?”
สีหน้าของจ้าวเทียนฮ่าวก็เปลี่ยนไปทันที “ไม่ต้องสืบสวนหรอก ในเมื่อเ้ามีทัศนคติเช่นนี้ จ้าวเหวินจัว เ้าจะต้องรับผิดชอบอย่างน้อยเก้าส่วน! ใน่ห้าปีที่เ้าไม่อยู่ หอยาวิเศษของเราก็สงบสุขและรุ่งเรืองดี ทันทีที่เ้ากลับมา เ้าก็ทำลายอาคารของหอยาวิเศษไปสองหลังแล้ว ยังมีหน้ามาเถียงข้าอีกหรือว่าใครเป็คนผิด? หากไม่ใช่เ้าที่เป็คนก่อเื่ก่อน พ่อบ้านอู๋กินอิ่มก็ไม่ทำอะไรแล้ว มันจะมาช่วยเ้ารื้อหอไปทำไม?
ข้าไม่สนใจหรอกว่าพวกเ้าจะต่อสู้กันเพราะเื่ใด? รู้เพียงแค่ว่าพวกเ้าทั้งสองทำลายอาคารของหอยาวิเศษไปถึงสองหลัง ค่าใช้จ่ายทั้งหมด พวกเ้าทั้งสองคนจะต้องเป็ผู้รับผิดชอบ สัดส่วนคือเก้าต่อหนึ่ง!”
“ท่านหัวหน้าหอจ้าวช่างปรีชายิ่งนัก!” อู๋จื่อจิ้งรีบโค้งคารวะและประจบทันที พอเขาลุกขึ้นมา ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งที่ปกปิดไม่มิด!
เ้าอ้วนจ้าว คิดจะเล่นกับข้างั้นหรือ ข้าจะเล่นเ้าให้ถึงตายเลย!
“ท่านหัวหน้าหอ คือว่าเื่นี้...” กงเหรินเจี๋ยจ้องไปที่อู๋จื่อจิ้งด้วยสายตาดูิ่ แล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อพูดกับจ้าวเทียนฮ่าว!
จ้าวเทียนฮ่าว ยกมือขึ้นเพื่อหยุดการพูดของอีกฝ่าย “เหรินเจี๋ย ข้ารู้ว่าเ้ากับพ่อบ้านอู๋ไม่ค่อยถูกกัน แต่เ้าเพิ่งมาอยู่ที่หอยาวิเศษของเราได้ไม่กี่ปี จึงยังไม่เข้าใจถึงนิสัยใจคอของจ้าวเหวินจัว คนผู้นี้ชอบก่อเื่และหาเื่ไปเรื่อย ดังนั้นเื่นี้ชัดเจนดีอยู่แล้ว และอาคารที่เสียหายก็เห็นกันอยู่ทนโท่ ปิดคดีได้”
“ท่านหัวหน้าหอจ้าวช่างใจร้ายยิ่งนัก ข้าจ้าวเหวินจัวรู้อยู่แล้วว่าตราบเท่าที่หอยาวิเศษยังมีท่านอยู่ ข้าก็คงไม่มีโอกาสได้รับความยุติธรรมไปตลอดชีวิต!” จ้าวเหวินจัวพูดด้วยความเ็ป!
“ฮ่าๆๆ การจัดการเช่นนี้ยังสมควรได้รับคำว่าปรีชาอีกหรือ? สงสัยคาเฒ่าคนนี้คงจะปรุงยาจนเลอะเลือนหมดแล้ว!” เซียวหลิงอวิ๋นเฝ้ามองดูอยู่นานแล้ว และเห็นด้วยตาตนเองแล้วว่าชายชราหัวล้านคนนี้ลำเอียงต่ออีกฝ่ายมากขนาดไหน จากคำพูดของจ้าวเหวินจัวแล้ว ชายชราคนนี้และจ้าวเหวินจัวน่าจะไม่ถูกกันมานมนาน เซียวหลิงอวิ๋นจึงเริ่มช่วยตบหน้า!
“โอหัง เป็เพียงศิษย์ในสำนักสาขาเล็กๆ กลับกล้าด่าหัวหน้าหอยาอย่างนั้นหรือ ตบปาก!” หลังจากะโออกคำสั่ง ก็มีร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นใกล้เซียวหลิงอวิ๋นอย่างรวดเร็ว แล้วฝ่ามือข้างหนึ่งก็สะบัดไปที่แก้มซ้ายของเซียวหลิงอวิ๋นพร้อมกับสายลมแรง!
แต่เซียวหลิงอวิ๋นได้เตรียมตัวั้แ่ตอนที่พูดออกไปแล้ว จึงได้ก้าวเดินไปใกล้ๆ หม่าิหย่วน ซึ่งฝ่ายหลังรู้สึกเพียงแค่ว่าตัวของเขาถูกพลังบางอย่างดึงตัวไป!
“เพี๊ยะ!” ก่อนที่หม่าิหย่วนจะทันได้ตั้งตัว เขาก็รู้สึกถึงความแสบร้อนที่ใบหน้า แล้วแก้มข้างหนึ่งก็ปรากฏรอยนิ้วมือทั้งห้าขึ้นมา ชั่วขณะต่อมาแก้มก็พองขึ้นเหมือนลูกโป่ง!
หูข้างหนึ่งอื้อไปหมด เมื่ออ้าปาก ‘ถุย’ ก็มีเืพร้อมฟันสองซี่พุ่งออกมา!
“บ้าเอ๊ย!” หม่าิหย่วนสบถออกมาทันที!
จ้าวเทียนฮ่าว ซุนิจวิ้น และอู๋จื่อจิ้ง ทั้งสามคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เมื่อเห็นนักยุทธ์ตัวจ้อยปากดีกล้าด่าทอหัวหน้าหอ ซุนิจวิ้นจึงรีบกระโจนออกมา โอกาสแสดงความจงรักภักดีเช่นนี้ เขาไม่ปล่อยให้คนอื่นแย่งไปเด็ดขาด!
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นกลับเกินความคาดหมายของซุนิจวิ้นมาก!
ตบไม่โดนคนที่อยากตบ แต่กลับตบไปโดนหน้าคนอื่นแทน!
เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนี้ทำให้ซุนิจวิ้นตกตะลึงไปชั่วขณะ ในขณะที่เขากำลังงุนงงอยู่นี้!
กำปั้นที่เปล่งประกายแสงสีเขียวก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว!
“บังอาจ!” เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธ พลังิญญาในกายพลุ่งพล่านออกมา เกราะพลังิญญาสีเขียวที่ดูราวกับของจริงปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็วล้อมรอบกายของซุนิจวิ้น!
“เปรี้ยง!” กำปั้นของเซียวหลิงอวิ๋นกระแทกอย่างแรงใส่เกราะพลังิญญาสีเขียว!
เกราะพลังิญญาสีเขียวสั่นไหวราวกับคลื่นน้ำ “อ๊าก!” เสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาดังขึ้น หม่าิหย่วนผู้โชคร้ายที่ไร้การป้องกันใดๆ ถูกคลื่นพลังิญญาที่แผ่ออกมากระแทกจนกระเด็นออกไปทันที กระทั่งตัวเองกระแทกเข้ากับคานของอาคารที่พังด้านหลังอย่างแรง “อุ่ฟ!” เืพุ่งออกมาจากปาก!
“เ้าหนู เ้ารนหาที่ตายแล้ว!” ใบหน้าผอมบางของซุนิจวิ้นปรากฏความโกรธออกมา จากนั้นก็ยกมือที่ผอมแห้งขึ้น พลังิญญามารวมกันอย่างรวดเร็วที่มือของเขา เมื่อสะบัดออกไป แสงสีเขียวก็พุ่งผ่านทะลุความมืดมิด เฉือนไปที่เซียวหลิงอวิ๋นด้วยพลังที่สามารถตัดได้ทั้งทองและหยก!
วิชาิญญาระดับเหลืองขั้นสูงสุด ‘จันทราเสี้ยวเจ็ดกระบวนท่า’ ‘ผ่าจันทราเขียว’!
เมื่อเห็นว่าแสงสีเขียวนี้กำลังจะตัดเอวเซียวหลิงอวิ๋น!
เสียงฮึดฮัดดังขึ้น ในชั่วขณะต่อมาก็ปรากฏแสงสีทองสว่างวาบ แล้วแสงสีเขียวก็แตกสลายออกไป!
สายลมพาดผ่านมาเบาๆ ชั่วขณะต่อมาก็มีอีกสองเงาปรากฏขึ้นที่หอยาวิเศษแห่งนี้!
“เผียะ!” เสียงตบดังขึ้น ซุนิจวิ้นถูกตบจนตัวหมุนไปหนึ่งรอบ เมื่อหันหน้ากลับมา ใบหน้าผอมซูบของเขาก็แดงก่ำทันที! ตรงหน้ามีชายชราเคราขาวชี้มาที่จมูกของเขาและะโ “ซุนิจวิ้น เ้ารีบไปที่เหมืองเพื่อขุดหินเปลวเพลิงชั้นดีเดี๋ยวนี้ หากไม่ได้หินเปลวเพลิงชั้นดีหนึ่งหมื่นหนิวแล้ว เ้าก็จงอยู่ในเหมืองนั้นไปจนตาย! รีบไสหัวไปขุดแร่ที่เหมืองเดี๋ยวนี้!”
ให้ไปขุดแร่ในเหมือง ขุดแร่หินเปลวเพลิงหมื่นหนิว และที่สำคัญต้องเป็ของชั้นดีด้วย! ต่อให้เป็ซุนิจวิ้นที่เป็ปรมาจารย์ิญญาขั้นสูง ลำพังตัวเขาเพียงคนเดียวโดยไม่เล่นตุกติกใดๆ แล้ว อย่าหวังเลยว่าจะเสร็จภายในห้าสิบถึงหกสิบปีแน่!
“ทะ...ท่านผู้าุโ!” ขาของซุนิจวิ้นอ่อนยวบลงทันที พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ! ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ “เผียะ!” ชายชราเคราขาวก็ตบอีกครั้งจนทำให้เขาหมุนไปอีกรอบหนึ่ง ในเวลานี้ซุนิจวิ้นที่แต่เดิมผอมแห้ง ใบหน้าของเขากลับกลายเป็หัวหมูอ้วนในทันที “ไม่เข้าใจที่ข้าสั่งรึ รีบไปเสีย! หากให้ข้าพูดซ้ำอีกครึ่งประโยค ข้าจะตัดหัวเ้าออกเสียตอนนี้แล้วใช้แทนโถส้วมเสีย!”
ตัวเขาย่อมรู้ถึงอารมณ์ของชายชราเคราขาวผู้นี้ดี ซุนิจวิ้นจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก หันไปมองจ้าวเทียนฮ่าวเ้านายของเขาด้วยสายตาวิงวอนขอความช่วยเหลือ
“เอ่อ ท่านผู้าุโ!”
จ้าวเทียนฮ่าวยังไม่ทันได้พูดจบ ชายชราเคราขาวก็เบิกตาโพลงและต่อว่า “จ้าวเทียนฮ่าว นอกจากตัวเ้าที่รู้วิธีปรุงยาบางชนิดแล้ว เ้าเป็โล้เป็พายอะไรบ้าง? ดูสิ ใน่หลายปีที่ผ่านมา หอยาวิเศษสำนักชั้นนอกของพวกเ้ากลายเป็อะไรไปหมดแล้วด้วยน้ำมือของเ้า!
หากไม่ใช่เพราะสวีฮ่าวไม่อยากมา และนังหนูิ่ชิงก็ยังเด็กเกินไป ก็เหลือเพียงแค่เ้าที่มีความสามารถในการปรุงยาระดับสาม ไม่อย่างนั้นข้าก็คงจะปลดเ้าออกจากตำแหน่งหัวหน้าหอยาวิเศษแห่งนี้ไปนานแล้ว!”
จ้าวเทียนฮ่าวอ้าปากค้าง! บนศีรษะล้านๆ ของเขามีหยดเหงื่อเล็กๆ ปรากฏขึ้นเป็เม็ดกลมๆ!
“ท่านปู่อวิ๋น!” ในที่สุดหม่าิหย่วนก็ได้เห็นญาติของเขา ใบหน้าข้างหนึ่งบวม มีเืติดอยู่ที่มุมปาก กระโจนเข้าไปหาชายชราหน้ากลมอีกคนหนึ่งที่มาด้วย
