พรึบ
แอดดดดดด
“นี่ห้องเธอ” พี่ลูคัสเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาพาฉันมาถึงคอนโดของเขาแล้ว ฉันเข็นกระเป๋าเข้ามาถึงในห้องก็สอดส่องสายตามองไปรอบๆ ห้อง ห้องนี้มีขนาดใหญ่มากเปิดประตูเข้ามาจะพบกับห้องโถงขนาดใหญ่และถัดจากห้องโถงจะเป็ห้องนั่งเล่น
“ตามมาสิ” ฉันเดินตามพี่ลูคัสไปเรื่อยๆ ก็พบกับห้องครัวขนาดใหญ่พร้อมกับห้องทานอาหารอยู่ติดกันและถัดไปก็เป็ห้องนอนห้องใหญ่
“นี่ห้องนอนเธอ….เธออยู่ที่นี้แหละ” เขาว่าหลังจากที่เขาถือกระเป๋าใบใหญ่ของฉันไปวางลงบนเตียงนอนคิงไซส์ขนาดใหญ่เรียบร้อยแล้ว ฉันวางกระเป๋าเดินทางและรีบไปเปิดผ้าม่านออกทันที ก็ต้องแววตาแพรวพราวขึ้นมาเมื่อพบกับวิวเบื้องหน้า สระน้ำสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่น้ำสีใสถูกรายล้อมไปด้วยตึกสูงและบรรยากาศเย็นร่มรื่นของต้นไม้ที่ถูกปลูกเพื่อตกแต่งไว้ให้คนที่มาพักที่นี้ได้สดชื่นและดื่มด่ำไปกับวิวธรรมชาติ
“สวยจังเลยค่ะ^_^” ฉันหันไปบอกพี่ลูคัสเขาก็เดินเข้ามาหาฉัน
พรึบ
“พะพี่ลูคัส” ฉันอ้ำๆ อึ้งๆ เรียกเขาไปเพราะใที่อยู่ๆ เขาก็มาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง แล้วเอาใบหน้าหล่อมาเกยไว้บนไหล่ฉันพลางเอาปลายจมูกมาสูดดมซอกคอฉัน
“เธอรู้ไหมที่นี้ราคาเท่าไหร่? ”
“เท่าไหร่คะ…น่าจะแพงมากเลยใช่ไหม”
“ใช่…สามสิบห้าล้านแต่พี่ให้เธอ”
“ให้เจฟรีๆ เลยเหรอคะ? ”
“แลกกับตัวเธอและใจของเธอ”
“ได้ไหมครับ? ” เสียงกระเส่ากระซิบแหบพร่าที่ข้างหูฉันพลางผ่อนลมหายใจอุ่นๆ รดต้นคอฉัน ใจของฉันเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง ฉันอยากจะบอกเขาว่าหัวใจของฉันมันเป็ของเขาไปตั้งนานแล้ว ั้แ่วันที่เขาพี่ผู้ชายในชุดนักศึกษาที่ทั้งหล่อทั้งเท่ห์เข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงอ้วนๆ คนหนึ่งที่โดนเด็กผู้ชายพากันรุมแกล้งเธออยู่
12ปีก่อนปัจจุบัน
โรงเรียน เอกชนชื่อดัง
16:30น.
“ฮืฮๆๆๆๆ” เด็กสาววัยสิบสองปีร่างอ้วนท้วมที่กำลังนั่งขดตัวกอดเข่าร้องไห้อยู่ท่ามกลางเด็กผู้ชายโรงเรียนเดียวกันจำนวนห้าคนที่พากันเอาทั้งไข่ไก่ทั้งแป้งฝุ่นทั้งอาหารบูดๆ จากถังขยะเขวี้ยงใส่ร่างของเธออย่างน่าสงสาร เธอคิดในใจแค่เธอไม่สวยแค่เธออ้วนพวกเขาถึงได้พากันรังเกียจเธอถึงขนาดนี้เลยเหรอ นี่ไม่ใช่การแกล้งกันครั้งแรกแต่มันนับครั้งไม่ถ้วนแล้วสำหรับเด็กอ้วนแบบเธอที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้
“ชอบกินนักก็กินเข้าไปเลยฮ่าๆ”
“อีอ้วนกินของบูดเน่าเหม็น” เสียงเฮฮาของเด็กรุ่นพี่ต่างพากันหัวเราะพวกผู้หญิงที่พากันยืนมุงดูก็หัวเราะเยาะชอบใจใหญ่ ผิดกับเด็กหญิงร่างอ้วนที่โดนแกล้งน้ำตามากมายหลั่งไหลออกมาเธอช่างน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง เธอย้ายโรงเรียนมานับสิบแห่งแต่ก็ไม่มีที่ไหนที่เธอจะอยู่ได้เกินสองวันเลย นี่แค่วันแรกเธอก็โดนขนาดนี้แล้วเหรอ
“เห้ย!น้องทำอะไรกันน่ะ!!” เสียงทุ้มของผู้ชายหนุ่มมหาวิทยาลัยเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจและดุดันทำให้เด็กนักเรียนผู้ชายและเด็กนักเรียนผู้หญิงต่างพากันวิ่งหายออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างไวเพราะพี่ผู้ชายในชุดนักศึกษาคนนี้คือหลายชายเ้าของโรงเรียนนี้
“ฮืฮๆๆๆ” ร่างตุ้ยนุ้ยร้องไห้สะอึกสะอื้นทำให้เด็กหนุ่มมองภาพหน้าแล้วรู้สึกหดหู่ใจขึ้นมาเขารีบวิ่งเข้าไปหาเด็กหญิงคนนั้นและนั่งยองๆ ลงตรงหน้าเธอ
“น้องครับไม่เป็อะไรแล้วนะ^_^” เสียงหวานทุ้มอย่างใจดีทำให้เด็กผู้หญิงอ้วนที่อายุ12ปีแต่น้ำหนักของเธอเกือบจะหนึ่งร้อยโลค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองเทพบุตรตรงหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้ แวบแรกที่เธอมองเห็นใบหน้าตี๋ที่ยิ้มจนตาปิดทำให้เธอเผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว รอบๆ ตัวของพี่ผู้ชายคนนั้นเด็กสาวมองเห็นแสงสีชมพูลอยอยู่รอบๆ พี่ผู้ชายใจดีคนนั้นทำให้เธอมองเห็นว่าโลกใบนี้ก็หน้าอยู่เหมือนกัน
“ไม่ต้องร้องนะ...ร้องไห้มากๆ แล้วจะทำให้ไม่สวยนะครับน้อง” ชายหนุ่มว่าพลางเอื้อมมือเอาผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดไปตามใบหน้าของเด็กสาวนั้นอย่างไม่รังเกียจทั้งๆ ที่กลิ่นอาหารเน่าบูดส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่วบริเวณนี้ ทำให้เด็กอ้วนคนนั่นถึงกับตกหลุมรักรุ่นพี่สุดหล่อคนนี้เข้าอย่างจัง เขาทั้งหล่อทั้งใจดีขนาดนี้จะไม่ให้ตกหลุมรักได้ยังไง
“ป่ะพี่พาไปล้างเนื้อล้างตัวนะ”
“ค่ะ” เด็กสาวตอบชายหนุ่มจึงค่อยๆ พยุงร่างอวบอ้วนของเธอและพาเธอเดินไปยังก๊อกน้ำเพื่อชำระร่างกายของเธอให้สะอาด
“อย่าไปยอมเขาสิถ้าสู้ไม่ได้ก็ร้องดังๆ เรียกให้ครูมาช่วยเลยรู้ป่ะทีหลังอ่ะ”
“ค่ะ” เด็กสาวตอบตกลงตามคำสั่งที่ชายหนุ่มว่า เขาหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดไปตามเสื้อผ้าและผมของเธอที่โดนขย้ำจนพันกันยุ่งเหยิง
“เพิ่งย้ายมาเหรอ? ”
“ค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวเลยถ้าทีหลังใครมารังแกบอกว่าจะฟ้องพี่ลูคัสเลยรู้ป่ะเดี๋ยวพวกมันก็เผ่นกันแน่บเอง”
“พี่เป็นักเลงเหรอคะ? ”
“ใช่ที่ไหนเล่าคนอย่างพี่ต่อยใครเป็ที่ไหน…พี่ใช้สิทธิความเป็หลานเ้าของโรงเรียนต่างหากล่ะฮ่าๆๆๆ” เด็กสาวมองชายหนุ่มหัวเราะอย่างมีความสุข เธอก็ยิ้มตาม เขาทำให้โรงเรียนใหม่ของเธอไม่น่าเบื่ออีกต่อไป เพราะั้แ่วันนั้นเธอก็มักจะแอบมองหาพี่ชายใจดีคนนี้อยู่เสมอและก็พบเจอเขาทุกวันเวลาตอนเช้าและตอนเย็นเพราะเขามารอรับรุ่นพี่นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง พี่ผู้หญิงคนนั้นทั้งสวยทั้งหุ่นดีแถมเธอยังเป็ประธานนักเรียนด้วย เด็กอ้วนอย่างเธอสู้อะไรพี่เขาไม่ได้เลยสักนิด เธอรู้ตัวดี
“พะพี่ลูคัสคะ” เสียงเล็กเอ่ยขึ้นในขณะที่ชายหนุ่มกำลังยืนหันหลังให้เธออยู่
“หืม? ” ชายหนุ่มหันมาก็พบกับเด็กอ้วนคนหนึ่งที่วันนี้เธอแต่งหน้าทาปากเขียนคิ้วและแถมยังผูกโบว์สีชมพูหวานแหววแปลกไปจากวันที่เขาเจอเธอวันแรกมาก
“เป็ไงบ้างเรา......ยังโดนแกล้งอยู่อีกเปล่า? ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเขาไม่ได้หัวเราะเยาะเธอเพียงแต่เขาแค่นึกสงสารเธอ
“ไม่แล้วค่ะ.......นี่ของขวัญแทนคำขอบคุณค่ะพี่ลูคัส” เด็กอ้วนว่าพลางส่งกล่องของขวัญผูกโบว์สีชมพูให้ชายหนุ่มรุ่นพี่ เขาก็ยิ้มและเอื้อมมือไปหยิบกล่องของขวัญที่ถูกห่ออย่างสวยงามมาถือไว้และมองกล่องของขวัญในมือ
พรึบ
“โอ๊ะ!ขอโทษคะพี่ลูคัสพอดีนิดารีบเดินไปหน่อยคะ” รุ่นพี่มัธยมปลายหน้าตาสะสวยตรงสเปคของผู้ชายหลายๆ คนวิ่งเข้ามาชนกับกล่องของขวัญของเด็กหญิงอ้วนทำให้กล่องของขวัญตกลงสู่พื้นและที่ทำให้เธอเ็ปหัวใจไปมากกว่านั้นคือรองเท้านักเรียนของรุ่นพี่ผู้หญิงเธอเหยียบลงบนกล่องของขวัญของเธอเข้าอย่างจังๆ จนมันแบนติดกับพื้นถนนไปแล้ว
“ไปกันเถอะคะพี่ลูคัส” นิดารุ่นพี่มัธยมปลายหันไปบอกเสียงหวานพลางจับมือชายหนุ่มให้เดินตามเธอไป แต่ชายหนุ่มเป็ห่วงความรู้สึกของเด็กอ้วนคนนั้นที่เธอนั่งลงกับพื้นถนนและเอื้อมมือไปหยิบกล่องของขวัญของเธอมากอดแนบอกไวพลางมองมาที่เขาด้วยน้ำตานองอาบแก้มป่องๆ ของเธอ
“พี่ขอโทษนะน้อง” ลูคัสะโบอกเด็กอ้วนไปเพราะกลัวว่าเธอจะเสียความรู้สึก และั้แ่วันนั้นเขาก็ไม่ได้พบเธอเด็กอ้วนคนนั้นอีกเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไรและเธอย้ายไปอยู่ที่ไหนเพราะเขารู้สึกผิดกับเธอเหลือเกิน
กลับสู่ปัจจุบัน…
“เจเจแปน!”
“คะ!!” ฉันหลุดจากภวังค์ขานรับพี่ลูคัสไปอย่างใที่เขาเรียกฉันเสียงดัง
“เป็อะไรรึเปล่า? ” พี่ลูคัสชะโงกหน้ามามองหน้าฉัน ฉันก็ยิ้มแหยๆ ให้เขาไป
“เปล่าค่ะแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” ฉันตอบเขาไปและยกมือขึ้นมาจับแขนแกร่งของพี่ลูคัสและทอดสายตามองไปข้างหน้าฉันเอนหัวซบกับแผงอกของเขา ความรู้สึกอบอุ่นจากเขาทำให้ฉันมีความสุข ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมาฉันพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างั้แ่การลดนำ้หนักอย่างจริงจังพอผอมฉันก็สวย ฉันจึงดูแลตัวเองมากขึ้นจนสวยเหมือนทุกวันนี้ เมื่อก่อนไปที่ไหนก็มีแต่คนมองด้วยสายตาเกลียดชังและดูถูกซึ่งผิดกับเดี๋ยวนี้ที่มีแต่คนมองมาด้วยสายตาแห่งความชื่นชม ที่ฉันเดินเข้าวงการนางแบบนู้ดก็เพราะจะทำให้ตัวเองดูเด่นขึ้นเพราะคิดว่าผู้ชายส่วนมากจะดูรูปพวกนี้ซึ่งฉันคิดผิดไปมากเพราะพี่ลูคัสไม่เคยดูฉันเลยเขาไม่เคยที่จะอยากรู้จักฉันด้วยซ้ำถ้าฉันไม่เดินเข้ามาหาเขาเอง ฉันก็คงจะไม่มีวันนี้วันที่ได้อยู่ใกล้ๆ ข้างๆ เขาแบบที่ฉัน้ามาตลอด
“เจรักพี่ลูคัสนะคะ” ฉันเอ่ยบอกรักพี่ลูคัสไปซึ่งฉันอยากจะพูดคำนี้ให้เขาได้ยินมาตั้งนานแล้ว ั้แ่วันที่เขาเลิกกับแฟนของเขาและฉันรู้ข่าวแต่ก็สายเกิดไปเพราะทันทีที่พี่ลูคัสเลิกกับแฟนของเขาเขาก็บินไปต่างประเทศเลย จนฉันมาได้ยินข่าวของเขาอีกครั้งเมื่อห้าปีก่อนว่าเขาเป็หัวหน้าแก๊งมาเฟียค้
าขายของผิดกฎหมายและที่สำคัญเขาเป็ผู้ร้ายที่ทางการ้าตัวมากที่สุด ฉันควรจะทำยังไงดี?