อำเภอเป่ยโม่ ตัวเมือง ตระกูลหนิว โถงรับรอง
ผู้ฝึกยุทธ์อายุราวห้าสิบปีสามคนที่นั่งอยู่ตอนนี้ล้วนเป็ยอดฝีมือชั้นเบิกนภา
ทั้งสามคนเป็คนดังลือลั่นของอำเภอเป่ยโม่ผู้นำตระกูลหนิว หนิวเจิ้นซาน ผู้นำตระกูลเฉิง เฉิงหยวนอู่ ผู้นำตระกูลจางจางกู่เฟิง
ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิวเฉิงและจางทั้งสามตระกูลมารวมกัน ย่อมต้องปรึกษาเื่ใหญ่กันแน่นอน
หนิวเจิ้นซานเป็ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอำเภอเป่ยโม่อีกทั้งที่นี่ก็เป็บ้านตระกูลหนิว ย่อมต้องนั่งอยู่ตำแหน่งประธาน เฉิงหยวนอู่กับจางกู่เฟิงหนึ่งนั่งซ้ายหนึ่งนั่งขวา นั่งอยู่ในที่นั่งแขก
บนโต๊ะตรงหน้าทั้งสามคนวางชาหอมไว้สามถ้วยคนรับใช้ที่ยกน้ำชามาต่างออกไปกันหมดแล้ว ในโถงรับรองเหลือเพียงผู้นำตระกูลทั้งสามเท่านั้น
จางกู่เฟิงสวมเสื้อผ้าปักลาย แต่งตัวงดงามหรูหราในสามคนเขารูปร่างผอมที่สุด
ในยามนี้สีหน้าของจางกู่เฟิงดำทะมึน กล่าวว่า “มีคนแจ้งข่าวกลับมาว่าหวงเทียนเข้ามาในอำเภอเป่ยโม่แล้ว”
น้ำเสียงของจางกู่เฟิงแฝงความโกรธแค้นถึงที่สุดราวกับว่าการที่เสวียนเทียนมาถึงอำเภอเป่ยโม่นั้น ทำให้เขาเสียดายเป็อย่างมากบุตรชายทั้งสองของเขา จางหลงและจางหู่ล้วนเป็ศิษย์สำนักกระบี่์แต่ก็พ่ายแพ้ในมือของเสวียนเทียนไม่ต่างกันแม้แต่น้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จางหลง แต่เดิมเป็อัจฉริยะแต่ถูกเสวียนเทียนเล่นงานจนสูญเสียความมั่นใจในเส้นทางการฝึกยุทธ์ เป็ไปได้ว่าจากนี้จะตกต่ำกลายเป็คนไร้ความสามารถ
เฉิงหยวนอู่รูปร่างสูงใหญ่ หน้าเหลี่ยม ใบหูโตร่างกายกำยำแข็งแกร่ง ทั้งร่างเปี่ยมไปด้วยพละกำลังอัดแน่นเขามองไปทางหนิวเจิ้นซานที่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งประธาน กล่าวว่า “พี่หนิวในเมื่อหวงเทียนยังมีชีวิตอยู่ ดูเหมือนโจรพรรคฝูเวยจะทำไม่สำเร็จพลาดท่าทำให้เื่ยุ่งยากกว่าเดิม ไม่รู้ว่าหวงเทียนรู้ข้อมูลของตระกูลหนิวไปจากมือของพรรคฝูเวยหรือไม่?”
“ฮึ! รู้แล้วอย่างไรเล่า?”
น้ำเสียงของหนิวเจิ้นซานเผยความดูถูก กล่าวต่ออว่า“ทุกคนในอำเภอเป่ยโม่รู้ดีตระกูลหนิวของข้าคิดจะสังหารตระกูลหวงให้ราบคาบ นับประสาอะไรกับแค่หวงเทียน?มันรู้แล้วเป็เช่นไร ครั้งนี้นับว่าดวงมันแข็งครั้งหน้าข้าจะส่งยอดฝีมือชั้นเบิกนภาไปโดยตรง ไม่ให้มันได้มีโอกาสหนีรอดตระกูลหวงมียอดฝีมือชั้นเบิกนภายากต่อกร แต่ลูกหลานตระกูลหวงข้าจะสังหารให้เกลี้ยง กล้ามาแย่งอาณาเขตในอำเภอเป่ยโม่ของพวกเราต้องทำให้พวกมันได้รู้ว่าผลนั้นหนักหนาสาหัส”
จางกู่เฟิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าน่ากลัวว่า “น่าเสียดาย พี่หนิวเก็บตัวฝึกวิชาเลื่อนชั้นเบิกนภาขั้นสี่ไม่สำเร็จไม่อย่างนั้นถ้าพี่หนิวบรรลุพลังวัตรชั้นเบิกนภาขั้นสี่ พวกเราสามตระกูลร่วมมือกันก็เพียงพอที่จะถอนรากถอนโคนตระกูลหวงให้หมดสิ้นได้แล้ว”
ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาเมื่อพลังวัตรเลื่อนชั้นขึ้นหนึ่งขั้น ความสามารถก็จะเพิ่มขึ้นหลายเท่าผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาขั้นสี่คนหนึ่ง เทียบได้กับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาขั้นสามหลายคน
ตอนนี้ แม้ว่าความสามารถโดยรวมของตระกูลหนิวเฉิง จางจะแกร่งกว่าตระกูลหวงแต่ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาขั้นสามสามคนรับมือกับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาขั้นสองสองคนได้เปรียบไม่มาก แต่ถ้าหนิวเจิ้นซานพลังวัตรบรรลุชั้นเบิกนภาขั้นสี่นั่นก็เป็อีกเื่หนึ่งแล้ว
“เฮ้อ...!” หนิวเจิ้นซานถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง กล่าวว่า “ถ้าข้าก้าวสู่ชั้นเบิกนภาขั้นสี่ไหนเลยจะยอมปล่อยให้ตระกูลหวงยังรอดอยู่ได้ การเลื่อนชั้นครั้งนี้ล้มเหลวอย่างน้อยก็อีกหลายปี พลังวัตรไม่อาจก้าวหน้าได้ ผ่านไปหลายปีข้าก็แก่แล้วชีวิตนี้เกรงว่าคงหมดวาสนากับชั้นเบิกนภาขั้นสี่แล้วตอนนี้อาณาเขตของตระกูลหวงใหญ่ขึ้นทุกที พี่เฉิง พี่จางมีวิธีอะไรดีๆ พอจะหยุดยั้งบ้างหรือไม่?”
จางกู่เฟิงส่ายศีรษะ ให้เขาคิดวิธีก็มีเพียงวิธีเดียวคือทำลายตระกูลหวงเสีย แต่ว่าราคาที่ต้องแลกนั้นมากเกินไปถ้าตระกูลหวงสู้สุดตัวขึ้นมา บางทีชีวิตของตัวเขาเองก็ต้องปลิดปลิวไปด้วย
เฉิงหยวนอู่ในดวงตาฉายแววเ้าเล่ห์ขึ้นมาพูดขึ้นว่า “ข้ามีแผนหนึ่งอาจจะใช้ได้”
“พูดเร็ว!” หนิวเจิ้นซานกับจางกู่เฟิงดีใจ พูดขึ้นพร้อมกัน
เฉิงหยวนอู่บอกว่า “ปีนี้ลูกหลานรุ่นหลังของพวกเราสามตระกูลแต่ละตระกูลมีลูกหลานคนหนึ่งบรรลุชั้นเบิกนภาขั้นหนึ่งเฉิงจิ้นเฟิงของพวกเราตระกูลเฉิง หนิวจื้อเฉียงแห่งตระกูลหนิวจางเจ๋อเทาแห่งตระกูลจางทุกปีเมื่อสิ้นปีพวกเราสามตระกูลล้วนจัดการประลองระหว่างลูกหลานทายาทรุ่นหลังลูกหลานตระกูลหวงปีนี้ก็มีคนหนึ่งบรรลุชั้นเบิกนภาพวกเราไม่สู้ยกย่องตระกูลหวงเสียหน่อยเชิญพวกเขามาเข้าร่วมการประลองทายาทรุ่นหลังที่พวกเราสามตระกูลจัด ฮ่าๆถึงเวลาก็วางเดิมพันหนักหน่อย ตัวอย่างเช่น...เมืองสักเมืองเอาให้ตระกูลหวงแพ้หมดตัว”
ตระกูลหนิว เฉิงและจางสามตระกูลใน่สิ้นปีของทุกปีจะจัดการประลองระหว่างทายาทรุ่นหลังนำรางวัลจำนวนหนึ่งมาเป็เครื่องกระตุ้นให้ลูกหลานมีใจกระตือรือร้นพัฒนาในเวลาเดียวกัน ตระกูลหนิว เฉิง จางสามตระกูลก็จะวางเดิมพันกันว่าลูกหลานของตระกูลใดจะได้ที่หนึ่ง เดิมพันทั้งหมด ตระกูลไหนชนะก็เอาไป
มีเดิมพัน มีแพ้ชนะ ย่อมมีการแข่งขันที่ดุเดือดเช่นนี้ทั้งทำให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ฝึกฝนลับฝีมือผู้ใหญ่ของทั้งสามตระกูลก็ได้วางเดิมพัน ลุ้นระทึกสนุกสนานยิงะุนัดเดียวได้นกสองตัว
ปีที่แล้วเดิมพันของทั้งสามตระกูลอย่างน้อยก็นับเป็เงินแสนตำลึงหรืออาจถึงล้านตำลึง
เมื่อได้ยินเฉิงหยวนอู่กล่าวจบหนิวเจิ้นซานกับจางกู่เฟิงก็สบตากันทีหนึ่ง พูดขึ้นพร้อมกันว่า “พี่เฉิง มีทางใดให้ชนะแน่นอนใช่หรือไม่?”
เฉิงหยวนอู่อมยิ้ม พูดว่า “เป็ชั้นเบิกนภาขั้นหนึ่งเหมือนกันหมดพวกเราสามตระกูลไม่ว่าตระกูลไหนจะชนะก็ได้หมู่บ้านของตระกูลหวงมาหนึ่งพวกเรามีโอกาสชนะสามในสี่ ตระกูลหวงมีแค่หนึ่งในสี่ตอนนี้หมู่บ้านที่ตระกูลหวงได้เบ็ดเสร็จมีแค่หมู่บ้านหวงปั้วขอเพียงตระกูลหวงแพ้ ก็แทบจะถอนรากแก้วของตระกูลหวงได้กิจการที่สร้างมาหลายปีหายไปในชั่วพริบตา ในเวลาอันใกล้ไม่ต้องพูดถึงว่าจะแย่งชิงการค้ากับพวกเราสามตระกูลแค่เอาตัวให้รอดก็เป็ปัญหาแล้ว”
หนิวเจิ้นซานกับจางกู่เฟิงดวงตาสว่างวาบจางกู่เฟิงกล่าวว่า “พี่เฉิงแผนนี้ดียิ่งนัก ตระกูลหวงไม่ใช่ว่าอยากเป็ใหญ่ อยากมีหน้ามีตาหรือไง? พวกเราก็ให้พวกเขามีหน้ามีตายกตระกูลหวงให้อยู่ในฐานะเดียวกันกับพวกเราสามตระกูลชั่วคราวเชิญตระกูลหวงมาเข้าร่วมการประลองของทายาทรุ่นหลังอย่างเปิดเผย ฮ่าๆ เพื่อหน้าตาแล้วไม่ต้องกลัวว่าตระกูลหวงจะไม่ตกลง”
หนิวเจิ้นซานตื่นเต้นขึ้นมาแต่พอดวงตากลอกไปหนึ่งรอบสีหน้าก็ขรึมลงมาอีก กล่าวว่า “พี่เฉิง พี่จางแผนนี้ถึงจะยอดเยี่ยม แต่ถ้าเกิดลูกหลานตระกูลหวงเกิดชนะขึ้นมาพวกเราสามตระกูลไม่ใช่ว่าต้องยอมยกสามหมู่บ้านให้อาณาเขตของตระกูลหวงพริบตาไม่กลายเป็หมู่บ้านสี่ห้าหมู่บ้านหรือ?”
เฉิงหยวนอู่ลูบไรหนวดบนกราม ใบหน้าเผยรอยยิ้มเหยียดพูดขึ้นว่า “ฮ่าๆ! พี่หนิว พวกท่านจัดการเ้าเด็กหวงเทียนพลาดไปแต่พวกเราตระกูลเฉิงจัดการเ้าเด็กหวงเวยนั่นไม่มีทางพลาด ไม่ตายก็ต้องเจ็บสาหัสพวกเราให้ตระกูลหวงรับปากเข้าร่วมประลองทายาทรุ่นหลังเสียก่อน รอหวงเวยกลับมาบางทีอาจเป็ศพๆ หนึ่ง หรือร่างที่าเ็สาหัสพอถึงเวลาทายาทรุ่นหลังของตระกูลหวงใครจะยังสามารถแข่งขันกับลูกหลานชั้นเบิกนภาของพวกเราสามตระกูลได้อีก?”
“พี่เฉิงคิดได้รอบคอบดีแท้ ฮ่าๆ...!” หนิวเจิ้นซานกับจางกู่เฟิงเผยรอยยิ้มยินดีออกมา
-----------
ก่อนกลับบ้าน เสวียนเทียนส่งพิราบสื่อสารมาส่งข่าวแจ้งแก่บิดามารดาก่อนแล้ว
ดังนั้น พอเขามาถึงนอกหมู่บ้านหวงปั้วเสวียนเทียนก็เห็นเงาร่างของบิดามารดา เสวียนหงกับหวงเยว่รอคอยอยู่
ด้านข้างยังมีท่านลุงสามของเสวียนเทียนอย่างหวงคุนซานบุตรชายคนที่สามของหวงหย่วนเฉิง เป็บิดาของหวงสืออยู่ด้วย
เสวียนเทียนขี่ม้ากิเลนดำมา ดูเด่นสะดุดตามากเสวียนหงกับหวงเยว่เห็นเงาร่างของเสวียนเทียนั้แ่ไกลแล้วรีบก้าวออกไปหาเสวียนเทียนพร้อมกันกับหวงคุนซาน
แม้ว่าอาการาเ็ของคนตระกูลหวงจะหนัก แต่เป็อาการาเ็จากจิตใจที่เหนื่อยล้าจากหลังต่อสู้ไม่ได้มีอาการาเ็ภายนอกให้เห็นหนักหนา เคลื่อนไหวได้เหมือนคนปกติธรรมดาดังนั้นเมื่อคนนอกมองมา ผู้ฝึกยุทธ์ตระกุลหวงจึงดูปกติดี
อาการาเ็ภายในมีเพียงพวกเขาเองที่รู้ดี
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านลุงสาม!”
เสวียนเทียนเร่งม้ามาถึงตรงหน้าทั้งสามคนพลิกกายลงจากม้า ครอบครัวที่ไม่ได้พบหน้าถึงสี่ปีในน้ำเสียงปิดบังความยินดีไว้ไม่มิด
“เทียนเอ๋อร์...!”
เสวียนหง หวงเยว่ หวงคุนซานสีหน้ายิ่งกว่ายินดีหวงเยว่ก้าวขึ้นไปข้างหน้าตรงหน้าเสวียนเทียน ลูบศีรษะเสวียนเทียนหยิกแก้มเขาเสวียนเทียนอีกนิดหน่อย
หวงเยว่เห็นเสวียนเทียนสูงร้อยเจ็ดสิบสองแล้วสูงกว่าหวงเยว่อยู่หลายส่วน ในดวงตาของนางก็เปี่ยมด้วยความดีใจ พูดขึ้นว่า “เทียนเอ๋อร์ ไม่เจอกันสี่ปีเ้าโตแล้ว สูงกว่าแม่แล้ว”
“เทียนเอ๋อร์ได้ยินว่าเ้าได้ที่หนึ่งในการแข่งขันจัดอันดับศิษย์นอกของสำนักกระบี่์ ฮ่าๆเชิดหน้าชูตาให้พวกเรายิ่งนักท่านตาของเ้าได้ยินเข้าคุยโวเื่เ้าไปพักใหญ่เชียว ฮ่าๆ...” หวงคุนซานยินดีจนหัวเราะออกมาเสียงดัง
ถึงแม้ว่าเสวียนหงจะดีใจแต่คุมอารมณ์ไว้ได้มั่นคง เมื่องมองเห็นเสวียนเทียนก็พยักหน้า ชมว่า “ดีมาก! ดีมาก!”
แม้ว่าเส้นปราณภายในร่างกายของเสวียนหงจะขาดเสียหายเสียพลังวัตรทั้งหมดไป ความสามารถเทียบได้เพียงผู้ฝึกยุทธ์ชั้นวิถียุทธ์ขั้นหก แต่เขาเคยเป็ถึงจอมยุทธ์ผู้แข็งแกร่งขั้นเบิกนภาคนหนึ่งทั่วทั้งแผ่นดินเสินโจว เขาเป็คนดังที่มีชื่อเสียงลือลั่น สายตากว้างไกลคนธรรมดาไม่อาจเปรียบได้
เสวียนเทียนรู้ว่าได้รับคำชมเช่นนี้จากบิดาก็นับว่าไม่ง่ายแล้ว
“ท่านพ่อ ท่านวางใจเถิดนี่แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น”
เสวียนเทียนมองเสวียนหง สายตามุ่งมั่นพูดขึ้นว่า “ข้าจะยืนหยัดพยายามไม่ท้อถอย ใช้กำลังสุดความสามารถของข้า เดินต่อไปบนเส้นทางวิถียุทธ์กลับคืนตระกูล ทวงความยุติธรรมจากคนผู้นั้น ช่วยท่านปู่ให้ได้!”
ในแววตาของเสวียนหงหวั่นไหว แอบมีน้ำตาวาวขึ้นมาเห็นได้ชัดว่านี่เป็ความเ็ปที่ไม่มีวันหายไปจากใจของเขา
สายตาเปี่ยมด้วยความคาดหวังและวางใจของเขาหยุดอยู่บนร่างของเสวียนเทียนเส้นปราณในร่างของเขาเสียหายไปแล้ว ต่อให้รักษากลับมาหายดีพลังวัตรก็ไม่มีทางฟื้นกลับไปได้เท่ากับก่อนหน้าความหวังทั้งหมดล้วนแต่ฝากไว้ที่เสวียนเทียน
เสวียนหงพยายามคุมน้ำเสียงของตนเองไม่ให้สั่นกล่าวว่า “พ่อเชื่อเ้าต้องมีสักวัน ทำได้สำเร็จแน่”
เสวียนเทียนตอบว่า “ท่านพ่อโปรดอย่าหมดหวังข้าจะหาโอสถทิพย์ที่ดีที่สุด ไม่เพียงรักษาอาการาเ็ของท่านพ่อให้หายดียังจะให้ท่านพ่อฟื้นพลังวัตรได้เหมือนเก่าหลังจากนั้นพวกเราก็กลับไปที่ตระกูลด้วยกัน ชีวิตของคนผู้นั้น ให้ท่านพ่อเป็คนลงมือจัดการ”
เสวียนหงกัดฟัน ดวงตาฉายแววมุ่งมาดปรารถนา ฉับพลันก็หม่นแสงลงร่างกายของเขา เขารู้ดี อาการาเ็รักษาไม่ยากแต่จะทำให้เส้นปราณในร่างที่ขาดเป็ท่อนๆ เชื่อมต่อกันใหม่ให้พลังวัตรฟื้นคืนเหมือนเดิม ยากยิ่งกว่ายาก
หวงเยว่เข้าใจความรู้สึกของสามีแม้ว่าเสวียนหงจะเป็คนเข้มแข็ง ในใจมีความทะนงอยู่เสมอ แต่ความจริงอันโหดร้ายทำให้เขาได้แต่กล้ำกลืนยอมรับค่อยๆ ปล่อยความหวังในหัวใจไป ส่งไปไว้กับตัวเสวียนเทียน
หวงเยว่กล่าวขึ้นว่า “เอาเถอะเื่นั้นยังไม่ต้องพูดกัน ท่านพ่อรออยู่นะ เทียนเอ๋อร์ท่านตาของเ้าได้ข่าวของเ้า รู้ว่าเ้าจะกลับมาบ้าน รอคอยเ้าอยู่ทุกคืนทุกวันตอนนี้ก็รอเ้าอยู่ที่บ้าน พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ!”
เสวียนเทียนพยักหน้ารับ ตอบกลับว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านลุงสามพวกเรากลับกันเถอะ”
----------
จาก "ชั้นผู้ฝึกยุทธ์"ขออนุญาตเปลี่ยนเป็ "ชั้นวิถียุทธ์" ตามที่ต้นฉบับภาษาจีนที่ผู้เขียนได้เปลี่ยนคำไป
