ณ ทวีปกลาง ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง กลิ่นคาวเือาบไปทั่วทุกอณูอากาศ เสียงะโด้วยความเ็ปดังก้อง "ทำไม? ทำไมเ้าถึงต้องทำลายครอบครัวข้า? ข้าไม่ยอมรับ! ข้ากำลังจะพาครอบครัวขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของโลกใบนี้แท้ๆ ... ทำไมกัน!" เสียงะโของชายหนุ่มดังออกมาจากปากของเขาก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของเขาจะหมดไป ชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่สิ้นลมแล้ว หยิบแหวนจากร่างที่เย็นเฉียบออกมา และตรวจสอบสิ่งที่อยู่ภายใน เมื่อเห็นสิ่งนั้นเขาก็หันหลังกลับและจากไปอย่างเงียบเชียบ
ณ แดนใต้ ชายและหญิงคู่หนึ่งกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอดจากชายชุดดำสองคน สถานการณ์ยิ่งทวีความรุนแรง ชายหนุ่มรู้ว่าตนไม่สามารถหนีรอดไปพร้อมกันได้ จึงผลักหญิงสาวไปข้างหน้าชายชุดดำอย่างไม่ลังเล ทำให้พวกเขาสังหารนางในทันที ชายหนุ่มรีบหันกลับมาหนีไปอย่างบ้าคลั่ง แต่ก่อนที่เขาจะวิ่งไปไกล ร่างของเขาก็กลายเป็น้ำแข็ง ชายชุดดำเดินเข้ามา เตะร่างน้ำแข็งจนแตกกระจายเป็เศษเล็กเศษน้อย และหยิบแหวนจากเศษน้ำแข็งที่กระจายเกลื่อนกลาด ข้างในนั้นมีหม้อบางอย่างอยู่ เมื่อเห็นเช่นนั้น ทั้งสองคนก็จากไปทันที
ณ แดนตะวันออก สำนักขนนกไฟ ที่นี่เต็มไปด้วยซากศพของศิษย์หญิงและชายหลายคน หญิงสาวคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยาแและเืเปรอะไปทั่วร่าง ะโออกมาด้วยเสียงแหบพร่า "ทำไมกัน? เพียงเพราะศิษย์ของเราบางคนปล้นเ้า เ้าถึงต้องกวาดล้างสำนักเราเลยหรือ?" ชายชุดดำสองคนไม่ตอบอะไร พวกเขาตัดหัวนางอย่างไร้ความปรานี จากนั้นจึงปล้นทรัพยากรทั้งหมดของสำนักขนนกไฟและจากไปในเงามืด
ณ ดินแดนตะวันตก ออร่าของกึ่งจักรพรรดิปะทุขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามดังก้อง "เ้าปล่อยศิษย์ของข้าไปเดี๋ยวนี้! มิฉะนั้นข้าจะนำคนไปโจมตีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิตของเ้า!" แต่ชายชุดดำกลับไม่สนใจคำขู่ เขาพุ่งเข้าหาศิษย์ของจักรพรรดิทันทีและสังหารเขาด้วยดาบ กึ่งจักรพรรดิพยายามจะเข้าขัดขวาง แต่กลับถูกอาวุธระดับนักบุญะเิใส่จนิญญาสลายไปทันที
ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม้เขียว ชายชราคนหนึ่งคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น "ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิต! หากข้าไม่สามารถทำลายพวกเ้าได้ ข้าจะไม่ถือว่าเป็คนอีกต่อไปในชีวิตนี้!"
ที่แดนเหนือ ในอาณาจักรลับแห่งหนึ่ง ที่นี่เต็มไปด้วยเืและชิ้นส่วนร่างกายของศิษย์จากนิกายต่างๆ แม้แต่ศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิตเองก็ถูกสังหาร "ทำไมกัน? พวกเราอยู่ในสำนักเดียวกันไม่ใช่หรือ? และกฎก็ห้ามมิให้ศิษย์ที่แท้จริงฆ่ากันเอง! ทำไมเ้า..." ชายคนหนึ่งพูดไม่จบดี ดาบก็พุ่งเข้าแทงคอเขาจนสิ้นใจไปในทันที
---
ณ ยอดเขาพระบุตร เจียงหยุนไม่ได้ฝึกฝนแต่อย่างใด แต่เหมือนกับกำลังวาดรูปอยู่ซึ่งรูปนั้นเป็รูปของวิวรอบยอดเขาพระบุตร ที่มันเหมือนจริงอย่างกับใช้หินบันทึกภาพบันทึกไว้เลย แต่เขาให้โคลนสังสารวัฏฝึกซ้อมแทนเนื่องจากการฝึกฝนมันเชื่อมต่อกัน ทันใดนั้น ระบบก็แจ้งเขาว่ามีการแจ้งเตือนที่เขายังไม่ได้เปิด “ท่าน้าเปิดไหม?” เจียงหยุนพยักหน้าบอกให้เปิด จากนั้นมีเสียง “ติ้ง” ดังขึ้นหลายครั้ง
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ปราบปรามบุตรแห่งโชคชะตา เย่เฉิน เสียค่าโชค 200,000 และโฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 2,000,000 แต้ม ตอนนี้เย่เฉินเหลือค่าโชค 2,200,000 แต้ม]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารบุตรแห่งโชคชะตา หลิน หลาง โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 10,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับกลาง*1]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารบุตรแห่งโชคชะตา เฉินเก๋อ โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 20,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับกลาง*1]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารธิดาแห่งโชคชะตา หลิวอิง โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 10,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับกลาง*1]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารธิดาแห่งโชคชะตา หยุนเม่ย โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 20,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับกลาง*1]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารบุตรแห่งโชคชะตา เซียนเหอ โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 20,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับกลาง*1]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่โคลนได้สังหารผู้โชคดีมากมาย โฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 60,000,000 แต้ม กล่องของขวัญระดับต่ำ*155]
[โฮสต์, ในที่สุดข้าก็เข้าใจคำว่าไม่มีใครร่ำรวยจากการทำงานโดยใช้แรงกายไปแลกมาแล้ว ฮาฮาฮา โฮสต์สุดยอดที่สุด!]
เจียงหยุนยิ้มอย่างพอใจและถามระบบว่า “อธิบายคุณค่าของกล่องของขวัญมาให้ข้าหน่อย”
ระบบตอบกลับอย่างรวดเร็ว:
[กล่องของขวัญคือกล่องสุ่มของรางวัลต่างๆ เช่น ร่างกายพิเศษ, อาชีพพิเศษ, ยา, อาวุธ และอื่นๆ ขึ้นอยู่กับดวงของโฮสต์ กล่องแบ่งออกเป็ระดับต่ำ, กลาง, สูง, และสูงสุด โดยระดับต่ำ มีโอกาสได้รับทักษะั้แ่ระดับดินลงไป, อาชีพพิเศษระดับ 9, อาวุธระดับ 9, ร่างกายพิเศษเริ่มต้นที่ระดับ์ ส่วนระดับกลางเริ่มต้นที่ระดับาา, ระดับสูงที่ระดับนักบุญ, และระดับสูงสุดที่ระดับจักรพรรดิ นอกจากนี้โฮสต์สามารถแลกกล่องของขวัญระดับต่ำ 10 กล่องเป็ระดับกลาง 1 กล่องได้ ระดับกลาง 10 กล่องเป็ระดับสูง 1 กล่อง และระดับสูง 10 กล่องเป็ระดับสูงสุด 1 กล่อง]
เจียงหยุนพยักหน้า “รวมกล่องเป็ระดับสูงให้ข้า 2 กล่อง”
- [ติ้ง ขอแสดงความยินดีที่โฮสต์ได้รับกล่องของขวัญระดับสูง 2 กล่อง]
“เปิดมัน” เขาพูดอย่างเงียบๆ
[ติ้ง ขอแสดงความยินดีที่โฮสต์ได้รับอาวุธระดับนักบุญ หอคอยแห่งการต่อสู้*1]
[ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับอาวุธระดับนักบุญ เรือร่องนภา*1]
[เรือร่องนภา: เรือบินที่สามารถเดินทางข้ามไปมาได้อย่างรวดเร็ว มีรูปแบบป้องกันและโจมตีพร้อมระบบอำนวยความสะดวกขั้นสูงสุด บรรจุคนได้ 500 คน มี 24 ห้องนอน 9 ห้องน้ำ พร้อมห้องอาหารสุดหรูหรา]
[หอคอยแห่งการต่อสู้: เป็หอคอยฝึกฝนการต่อสู้ 100 ชั้นโดยไม่สนการเพาะปลูกเมื่อเข้าไปแล้วการเพาะปลูกจะเท่ากันยกเว้นั้แ่กึ่งจักรพรรดิเข้าไป มันจะพัง โดยแต่ละชั้นโฮทส์สามารถจัดเรียงคนมาเฝ้าดูแลในแต่ละชั้นได้โดยอาจจะมากจินตนาการของโฮทส์หรือคนที่โฮทส์เคยพบเจอ ถ้ามีคนสามารถพิชิตหอคอยได้ ก็ขอแสดงความยินดีด้วย]
เจียงหยุนยิ้มกว้างและเริ่มตรวจสอบสิ่งที่เขาได้รับ "แผนของข้ากำลังเริ่มต้น แต่ก่อนอื่น ข้าควรสร้างเทคนิควิชาบางอย่างขึ้นมาเสียก่อน เช่น การส่งของข้ามทวีป เพื่อสามารถนำต้นกำเนิดร่างพิเศษหรือสมบัติต่างๆ มาให้ตัวเขา และหาวิชาสังหารที่รวดเร็วไร้เสียงไร้รูปแบบ" เขาพูดกับตัวเองก่อนที่ห้องจะมืดมิดไป
---
สามเดือนผ่านไป...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้