อลิซ อลิศา......
ฉันบิดเอวไปมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วเรียวได้แหวกซอกไซร้เล่นกับกลีบกุหลาบแรกแย้มของฉัน ฉันหอบหายใจถี่ ด้วยความเสียวแบบที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อนเป็ความรู้สึกที่สุขอย่างไงอย่างงั้น นี้ฉันกำลังหลงเคลิ้มไปตามอีตาบ้านี้อย่างนั้นเหรอ
“อื้อออ อย่านะคะ อย่าทำแบบนี้”ฉันเอ่ยขึ้นพลางเอามือไปจับมือนายเฮลให้เอาออกไปจากของสงวนของฉัน ถึงเขาจะเป็คนแรกที่เคยได้ลิ้มลองมันแล้ว แต่ฉันจะไม่ให้เกิดขึ้นเป็ครั้งที่สองแน่นอน
“จ๊วฟฟ หวานมากเลยครับ พี่ชอบ แถมหอมด้วยนะครับเนี่ย ไม่เคยเจอของใครหวานและหอมเท่าของน้องอลิซเลย^_^”นายเฮลดูดชิมนำ้รักของฉันที่เลอะติดนิ้วมือเขาอยู่พลางเอ่ยบอกฉันพร้อมทำหน้าเหมือนตัวเองฟินมากอ่ะ ไอบ้ากาม!!!!
“พะพี่เฮลคะ อื้ออ”ฉันกำลังจะดันแขนเขาออกไปแต่คราวนี้อีตาบ้านี้มันกลับก้มหน้าลงมาหาความเป็สาวของฉันอย่างเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทัน เขาเอามือของเขาจับขาของฉันให้อ้าออกอย่างกว้างและขยับตัวเข้ามาหาฉัน ฉันกำลังจะเอ่ยปากด่าเขา
“อื้ออออ อ๊ะอ๊ะ เสียวทำไมมันเสียวขนาดนี้ล่ะคะ”ฉันกลับร้องครวญครางขึ้นมาแทน ในใจฉันอยากจะถีบเขาออกไปแต่ร่างกายของฉันกลับชอบสิ่งที่เขากำลังปรนเปรอให้ฉัน
“แผล๊บ แผล๊บ จ๊วฟฟฟ ซู๊ดดดด”เขาใส่ปลายลิ้นหยอกเย้าไปตามกลีบกุหลาบงามของฉันพลางดูดเลียติ่งเสียวของฉันไปด้วย มือของฉันกำแน่นเพื่อปลดปล่อยความเสียว ฉันแอ่นความเป็สาวสู้กลับลิ้นสากของเขา จนฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะฉี่ราด
“อื้อออ เอาหน้าออกไป ฉันจะราดแล้วอื้ออออ”ฉันร้องบอกเขาพลางเอามือดันใบหน้าของเขาให้ออกไปจากกลีบกุหลาบของฉัน แต่เขาก็ยิ่งรัวลิ้นละเลงใจกลางกลีบกุหลาบของฉันจนทำให้ฉันเหมือนจะขาดใจ
“ปล่อยออกมาเลยครับคนดี พี่กำลังรอชิมอยู่”เขาพูดอู้อี้อยู่ตรงร่องเสียวของฉัน เขาบ้ารึป่าวว่ะเนี่ย
“อื้อออออ อร๊ายยยยยอื้อ”ร่างของฉันกระตุกเกร็งปล่อยนำ้หวานออกมาพร้อมกับนอนหายใจเหนื่อยหอบ
“ซู๊ดดด แผล๊บ แผล๊บ”นายเฮลดูดชิมนำ้หวานของฉันซะจนหมดเกลี้ยง
“ทั้งหวานทั้งหอมอร่อยแบบนี้พี่คงไม่รู้จักอิ่มแล้วล่ะครับน้องอลิซ”เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกฉันพลางใช้ปลายนิ้วของเขาลูบไปตามริมฝีปากของเขา ฉันก็นอนมองเขาที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาหวานเยิ้ม ทำไมกันน่ะ ทำไม ทำไมฉันจะต้องมานอนอ้าขาให้อีตาบ้านนี้มันลวนลามฉันด้วยเนี่ย อีลิซจะบ้าตาย แต่มันก็เสียวๆดีน่ะ
“จะทำอะไรน่ะ!”ฉันที่ยันตัวลุกขึ้นนั่งก็ต้องเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงใที่ตอนนี้นายเฮลอะไรนั้นกำลังแก้เชือกกางเกงขาสั้นของเขาอยู่
“ก็จะกินน้องอลิซยังไงล่ะครับ”เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกฉัน ทำให้ฉันตาโตขึ้น
“เดี๋ยวๆๆๆสิคะพี่เฮล!”ฉันรีบยกมือห้ามเขา เขาก็มองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกใจปนใ
“ทำไมเหรอครับ?”
“อลิซยังไม่พร้อมนะคะ พี่เฮลอย่าเพิ่งทำอะไรอลิซได้ไหมคะ”ฉันรีบเปลี่ยนนำ้เสียงเป็เสียงเล็กอ้อนเขาไปทันที เขาก็มีสีหน้าที่เสียดายและดึงกางเกงขาสั้นของเขาขึ้นไปและผูกเชือกกางเกงทันทีและเดินเข้ามาหาฉัน
“ทำไมเหรอครับ?”เขาเข้ามายืนตรงหน้าฉันและมีฉันที่นั่งอยู่บนโขนหินที่สูงกว่าเขา ทำให้ใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้าอกที่เปลือยเปล่าของฉันฉันจึงต้องเอามือทั้งสองข้างของฉันขึ้นมาปิดหน้าอกของฉันทันที เขาทีมองท่าทีของฉันอยู่เขาก็ขำขึ้นมาเล็กน้อย
“ก็อลิซเป็ลูกมีป๊ามีม๊านะคะ จะมาทำตัวแบบนี้ได้ยังไงล่ะคะ ถ้าใครรู้เข้าอายเขาตายเลย”ฉันบอกเขาไปพลางเบะปากเหมือนจะร้องไห้ นายเฮลก็มองฉันและฟังที่ฉันพูดเหมือนเขานึกอะไรขึ้นได้ นายน่ะมันโง่เจอมารยาผู้หญิงนิดหน่อยก็เคลิ้มตามแหละ โดนหลอกงาายน่ะเนี่ยเราอ่ะ
“นั้นสิครับ พี่ก็ลืมคิดเื่แบบนี้ไปเลย พี่เองก็มีน้องเป็ผู้หญิง พี่ขอโทษนะครับที่คิดไม่ดีกับน้องอลิซ”แววตาของเขาสั่นไหวพลางเอ่ยบอกฉันเขายื่นมือหนาขึ้นมาโอบแก้มของฉันพลางลูบเบาๆ ทั้งแววตาของเขาและนำ้เสียงของเขาเหมือนเขาสำนึกผิดต่อฉันจริงๆถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ไปยินสิ่งที่เขาคุยกับเพื่อนของเขาเื่หลอกให้ฉันรักและจะหลอกเยฉันเข้า ฉันอาจจะชอบนายนี้เข้าก็ได้
“พี่เฮลชอบอลิซเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไป
“ชอบครับ ก็หนูน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้พี่ชอบได้ยังไงล่ะ”เขาบอกฉันพลางยิ้มมุมปากขึ้น ทั้งแววตาเวลาที่เขามองฉันและััที่อบอุ่นนี้ของเขา มันคือเื่จริงหรือการแสดงของเขากันเเน่น่ะ
“อลิซเองก็ชอบพี่เฮลคะ^//^”ฉันเเกล้งบอกเขาไปพลางหลบสายตาเขาเหมือนเขินอาย นายเฮลก็อมยิ้มมองท่าทีของฉันและเขาก็จับใบหน้าของฉันให้หันกลับไปมองหน้าเขา เราสบตากันและกัน ฉันมองตาเขา เขามองตาฉัน และใบหน้าของเราก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าหากัน เขายื่นหน้าขึ้นมาหาฉันและฉันก็ก้มหน้าลงไปหาใบหน้าของเขา จนในที่สุดริมฝีปากของเราทั้งสองคนก็แนบชิดกัน เขามอบจูบที่อ้อยอิ่งนุ่มนวลจนฉันเคลิ้มไหว จูบตอบเขาไป เขาใช้ปลายลิ้นหยอกเย้าปลายลิ้นเล็กของฉัน
“อื้ออออ”
“อื้ออออ”ทั้งฉันและเรา เราต่างครวญครางออกมาอย่างพึงพอใจกับรสชาติจูบที่ฉันและเขาต่างมอบให้กัน มือหนาเริ่มซุกซนลูบแผ่นหลังขาวเนียนของฉันจนฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว มือฉันค่อยๆโอบกอดรอบคอที่เปลือยเปล่าของเขา
“อื้ออ”เขาจับเอวของฉันให้ถอยออกมาจากตัวเขา จนทำริมฝีปากของฉันและเขาต่างหลุดออกจากกัน ฉันก็มองหน้าเขาด้วยความแปลกใจอะไรของเขาอีกเนี่ย
“พี่ว่าเราพอแค่นี้ดีกว่าครับ”เขาบอกฉันพลางเอียวตัวเข้ามาหาฉัน
พรึบ
“ใส่เสื้อนะครับเดี๋ยวพี่จะพาหนูกลับบ้าน”เขาบอกฉันในจังหวะที่เขาเอาเสื้อเชิ้ตของฉันมาคลุมร่างกายของฉัน ท่าทีของเขาทำให้ฉันงง
“เย็นมากแล้ว เดี๋ยวเราจะกลับถึงบ้านมืดนะครับ วันนี้น้ากีซะอยู่คนเดียวด้วย เดี๋ยวเขาจะเป็ห่วงเรานะครับ”นายเฮลบอกฉัน และพร้อมกับยื่นกางเกงยีนสของฉันส่งมาให้ฉัน ฉันก็รีบมาอย่างงงๆเขาเองก็เดินขึ้นมาบนโขนหินและหยิบกางเกงของเขาขึ้นมาสวมทันที ฉันก็ลุกขึ้นยืนจัดแพนตี้ให้เข้าที่ให้เรียบร้อย น้ากีซะที่นายเฮลพูดถึงคือภรรยาผู้ใหญ่บ้านน่ะ
พรึบ
‘อะไรของเขา’ฉันพูดขึ้นในใจเมื่อนายเฮลที่เขามองฉันจัดแพนตี้ที่มันไม่ค่อยปิดความเป็สาวของฉันให้เข้าทีก็รีบหันหลังให้ฉันทันที
“พี่ไปรอข้างล่างนะครับ”เขาบอกฉันแต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉัน
“ค่ะ”ฉันก็ตอบเขาไป เมื่อเขาได้คำตอบจากฉันเขาก็รีบวิ่งไต่ลงตามโขนหินลงไปข้างล่างทันที ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างงงๆและก็หยิบเสื้อผ้าของฉันขึ้นมาใส่ เมื่อเสร็จแล้วฉันก็ค่อยๆเดินไต่หินลงไปยังข้างล่าง จนสายตาของฉันไปสบเขากับแผ่นหลังกว้างของนายเฮลที่กำลังยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างยืนพิงหลังแนบชิดกับต้นไม้สายตามองไปยังลำธารเบื้องหน้าของเขา นานเท่าไรไม่รู้ที่แอบมองเขาอยู่ตรงนี้
“ฉันพลาดแล้วล่ะ”ฉันพึมพำขึ้นกับตัวเองเป็จังหวะที่นายเฮลหันหน้ามามองฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาห่างเพียงแค่200เมตร
“กลับกันเถอะครับน้องอลิซ^_^”เขาหันมาส่งยิ้มให้ฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาจับมือฉันให้เดินตามเขาไป ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินนำหน้าฉันอยู่ตลอดทางเขาเองก็หันมามองหน้าฉันเป็ระยะๆเหมือนกัน แต่เราทั้งสองคนก็ไม่ได้มีใครพูดอะไรขึ้นตลอดทาง จนเราทั้งคู่เดินมาถึงบ้านของผู้ใหญ่บ้าน ก็เจอเข้ากับคุณน้าภรรยาของผู้ใหญ่เธอชื่อว่านากีซะ เธอกำลังหิ้วสัมภาระอะไรเต็มไม้เต็มมือ ฉันกับนายเฮลรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ
“ฉันต้องขอโทษพวกคุณทั้งสองคนจริงๆนะคะ คือว่าคุณแม่ของฉันท่านเกิดลื่นล้มนะคะ ฉันต้องรีบไป”คุณน้าพูดรัวเร็ว ฉันกับนายเฮลก็มองหน้าคุณน้า ฉันจึงเดินเข้าไปจับมือคุณน้า
“คุณน้าใจเย็นๆนะคะ”ฉันบอกเธอ
“ค่ะ ฉันคงต้องรีบไปตอนนี้ พวกคุณอยู่บ้านกันสองคนได้ไหมคะ”คุณน้าบอกฉัน ทำให้ฉันและนายเฮลหันมามองหน้ากันอย่างอัตโนมัติ เขามีสีหน้าที่กังวลเล็กน้อยเขาก้มหน้าลงไม่ได้ตอบอะไรคุณน้า จึงทำให้คุณน้าหน้าถอดสี ฉันจึงต้องรีบตอบแทน
“อยู่ได้ค่ะ คุณน้ารีบไปเถอะนะคะไม่ต้องห่วงพวกหนูเลย”ฉันเองก็พูดรัวเร็วบอกคุณน้าไป หน้าของเธอจึงชื่นขึ้นมาหน่อย ฉันยิ้มให้เธอ เธอก็ยิ้มให้ฉัน
“ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ฉันต้องขอตัวก่อน”คุณน้าบอกฉันพลางก้มหัวให้ฉัน ฉันก็ก้มหัวให้เธอ
“เดินทางปลอดภัยนะคะ”ฉันะโบอกคุณน้า คุณน้าก็หันมาพยักหน้าให้ฉันและรีบหอบของสัมภาระของเธอเดินลงเนินไปอย่างไว
“พี่ขอตัวไปอาบนำ้ก่อนนะครับ”นายเฮลบอกฉันขึ้นมาทันที ฉันจึงหันกลับมามองเขา แต่เขาก็ไม่ได้สบตาฉันเขารีบเดินหันหลังเข้าบ้านไป
“นายเป็อะไรของนาย โรคบ้ากำเริบอีกแล้วเหรอ?”ฉันพูดพึมพำขึ้นสายตาก็มองแผ่นหลังของนายเฮลที่เดินหายเข้าไปใต้ถุนบ้าน พวกฉันนอนรวมกันอยู่ที่ชั้นสอง ฉันนอนติดกำแพงอีกข้างมีเฮียเคนอนขนาบข้างฉันและตามด้วยนายเฮลตอนแรกพี่หมอกรูฟจะนอนแต่ก็ถูกนายเฮลพูดท่าไหนไม่รู้พี่หมอกรูฟเลยต้องนอนถัดนายเฮลไป แล้วคืนนี้บ้านทั้งหลังเหลือแค่ฉันกับนายเฮลแค่สองคนแบะที่สำคัญบนหมู่บ้านนี้ยังไม่มีไฟฟ้าน่ะสิ และทุกๆคำ่คืนพวกฉันก็จะอยู่กับแสงเทียนของตะเกียง