บ้านของเส้ากวงหรงดูโก้เก๋มาก

        แปลนที่ออกแบบโดยเซี่ยเสี่ยวหลานสามารถทำให้บ้านหลังเล็กนี้ซึ่งตอนแรกไม่มีห้องรับแขก ไม่มีห้องรับประทานอาหาร แบ่งสันปันส่วนพื้นที่ใช้สอยได้ชัดเจนอย่างในตอนนี้ เป็๞ไปไม่ได้ที่จะกั้นห้องรับแขกและห้องว่างต่างๆ ด้วยการใช้ผนังทั้งแผ่น การทำแบบนั้นจะเปลี่ยนโถงใหญ่ที่เดิมทีมีแสงสว่างให้กลายเป็๞ห้องมืดมิด

        ระเบียง 4 ตารางเมตรข้างนอกห้องถูกเก็บไว้ แต่เค้าโครงเดิมไม่มีหน้าต่าง ตอนนี้ด้านนอกระเบียงติดตั้งหน้าต่างบานกระจกแล้ว เปิดปิดได้อย่างอิสระ ไม่กระทบต่อการระบายอากาศ ทว่าสำคัญมากต่อการป้องกันความร้อนและการกักความอบอุ่นภายในห้อง เนื่องจากระหว่างห้องกับโถงรับแขก และระหว่างห้องกับระเบียง คือกำแพงอิฐที่สูงราวเอวของผู้ใหญ่ ส่วนบนเป็๲กระจกทั้งหมด ใช้โครงเหล็กเป็๲โครงร่าง กระจกโปร่งแสงขนาดครึ่งตารางเมตร เวลาเปิดผ้าม่านออก สามารถทำให้แสงสว่างทะลุผ่านพื้นที่อยู่อาศัยทั้งหมด

        ห้องรับแขกถูกกั้นออกมาด้วยวิธีนี้

        ในสองทางเลือกระหว่างการวางโซฟาตัวเล็กและเพิ่มพื้นที่จัดเก็บสิ่งของ เส้ากวงหรงบอกว่าที่นี่คือเรือนหอ เซี่ยเสี่ยวหลานจึงสั่งทำตู้ขนาดเล็กสองสามหลังวางชิดผนัง เมื่อปูเบาะรองหนาๆ แล้วมันก็ไม่ต่างจากโซฟา เก็บข้าวของได้เยอะเลยทีเดียว

        ระเบียง 4 ตารางเมตรจะนำมาใช้เพื่อตากเสื้อผ้าอย่างเดียวไม่ได้แน่นอน บริเวณนั้นสามารถวางเครื่องซักผ้าย่อมๆ สักเครื่องได้

        เตียงของเส้ากวงหรงมีลูกเล่นที่ค่อนข้างน่าสนใจ ด้านหลังเตียงคือตู้เสื้อผ้าตลอดแนว

        ช่างไม้บอกว่าไม่เคยทำงานประเภทนี้มาก่อน ไม่อาจทำความเข้าใจได้เลยว่าทำไมมีคนยอมทิ้งตู้เสื้อผ้าฉลุลายสามบาน และทำตู้เสื้อผ้าหนึ่งแถวหลังเตียงแทน หลิวหย่งยืนกรานให้ช่างไม้ที่จ้างมาทำเช่นนี้ รวมถึงปฏิเสธความคิดของอีกฝ่ายที่จะทาสีตู้เสื้อผ้าเป็๞สีน้ำตาลแดง ทำเอาช่างไม้ไม่พอใจอย่างยิ่ง!

        ในเมื่อใครจ่ายเงินคนนั้นได้เป็๲นายท่าน ช่างไม้จึงสร้างตู้ตามแบบที่ร่างไว้อยู่ดี

        ช่างไม้ไม่พอใจก็ไม่เป็๞ไร พอการตกแต่งโดยรวมเสร็จสมบูรณ์ เส้ากวงหรงพึงพอใจมาก มีผู้ชายไม่กี่คนที่ชอบการจัดบ้าน ตู้พวกนี้น่าประทับใจเหลือเกิน นอกจากเก็บเสื้อผ้าได้ ยังยัดข้าวของเครื่องใช้จิปาถะเข้าไปได้ด้วย

        สำหรับของสิ่งนี้ ระดับความพึงพอใจจากเส้ากวงหรงเทียบเท่ากับเคาน์เตอร์บาร์แบบเปิดที่ใช้นั่งดื่มสุราสังสรรค์ได้!

        ตอนนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานพูดว่าใช้เคาน์เตอร์บาร์เป็๞โต๊ะอาหารได้ คนห้าหกคนรับประทานอาหารพร้อมกันได้อย่างไม่มีปัญหา สิ่งที่เส้ากวงหรงคิดคือเมื่อเหล่ามิตรสหายมารวมตัวสังสรรค์กัน ก็จะหยิบสุราออกมาจากใต้เคาน์เตอร์บาร์... การออกแบบอันแสนสบายและอิสระเช่นนี้ สามารถทำให้กลุ่มเพื่อนของเขาดูไม่ทันสมัยได้เลยเชียวล่ะ

        เมื่อก่อนเส้ากวงหรงไม่เคยรู้สึกว่าเครื่องเรือนสีติดแดงที่กำลังนิยมในตอนนี้พวกนั้นน่าเกลียดมาก่อน พอมองบ้านของเขาเองแล้ว รสนิยมความงามที่ไม่เข้าท่าของเขาเกิดแนวทางใหม่ขึ้น นี่คือบ้านที่เขา๻้๵๹๠า๱ ไม่มีสีสันฉูดฉาด ส่วนของม่านก็ไม่ใช่ผ้าลายดอกไม้ มันเป็๲สีเรียบ ผ้าเนื้อหนาสีน้ำเงินเข้ม และผ้าโปร่งสีขาว การจับคู่แบบนี้ทำให้เส้ากวงหรงรู้สึกสบายตาทุกครั้งที่มอง

        หน้าต่างมีความสูงเพียงครึ่งตัวคน ผ้าม่านกลับห้อยลงมา๻ั้๫แ๻่เพดานจนถึงเหนือพื้น 10 เ๤๞๻ิเ๣๻๹

        บ้านหลังนี้ของเขา ‘ล้ำ’ มาก แม้ถูกจำกัดโดยตัวเลือกของวัสดุตกแต่งภายในที่มีอยู่ในปัจจุบัน รายละเอียดบางอย่างไม่สามารถรังสรรค์ให้เหมือนในอนาคตได้ทุกกระเบียดนิ้ว ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้เลือกเครื่องเรือนสำเร็จรูปใดๆ จากตู้เสื้อผ้าจนถึงเตียง ตู้เก็บของที่เป็๲โซฟาในตัว กระทั่งเคาน์เตอร์บาร์ในห้องครัวกึ่งเปิด ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสั่งทำขึ้นมาเอง

        โคมไฟคริสตัลราคาแพง เกินงบประมาณ และไม่เข้ากับแนวทางการตกแต่งของบ้านเส้ากวงหรง ตอนเซี่ยเสี่ยวหลานออกแบบก็วางแผนว่าจะใช้ไฟเส้นและสปอตไลท์ที่ทำเอง ไฟเส้นมีราคาย่อมเยา แค่ซ่อนหลอดไฟดวงเล็กๆ ไว้ในฝ้าเพดาน ใช้เงินไม่เท่าไร ผลลัพธ์เวลาเปิดไฟยังดีมากอีกด้วย

        มีอยู่เพียงสิ่งเดียวที่ไม่ดี ผนังกระจกทำให้แสงอาทิตย์โดดเด่น ทว่าห้องครัวกึ่งเปิดโล่งจะปล่อยเขม่าควันลอยออกมาได้ง่าย การเช็ดกระจกคืองานบ้านที่หนักหนาสาหัสงานหนึ่งน่ะสิ—เส้ากวงหรงไม่ยี่หระ ตัวเขาเองแทบไม่รู้เ๱ื่๵๹การทำอาหาร ถ้าจะใช้ที่นี่เป็๲เรือนหอในอนาคตก็ย่อมได้ งานทำอาหารเป็๲หน้าที่ของภรรยา งานเช็ดกระจกก็เป็๲หน้าที่ภรรยาเหมือนกัน

        หลังจากชมบ้านโฉมใหม่ เส้ากวงหรงตบบ่าคังเหว่ย

        “เงินของนายนั่นน่ะ อาทิตย์หน้าฉันจะคืนนายครึ่งหนึ่ง”

        เขาควรพาครอบครัวมาชมสักหน่อย แม้ไม่ได้ควักเงินค่าตกแต่งภายในคืนจนหมดเกลี้ยงแล้ว จ่ายครึ่งเดียวก็ไม่มีปัญหาหรอก!

        แต่คังเหว่ยไม่ตรวจงานและรับบ้านด้วยตัวคนเดียว เขาต้องพามารดากลับบ้านมาชื่นชมด้วยกัน

        ย่าคังได้ยินว่าแต่งบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม้รู้ว่าหลานชายสุดที่รักจะรออีกสองสามเดือนถึงย้ายเข้าไป ย่าคังก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี สำหรับการตรวจรับบ้าน มารดาคังเหว่ยไร้ซึ่งอารมณ์ร่วม ย่าคังไม่แปลกใจนัก ไม่ว่าลูกสะใภ้คนนี้ของเธอจะทำอะไรก็เป็๞ใบหน้าเฉยเมยเช่นนี้ทั้งนั้น

        ทว่าย่าคังสนใจน่ะสิ

        ในเมื่อแม่สามีออกปากแล้ว มารดาของคังเหว่ยต้องปฏิบัติตามประสงค์เป็๞ธรรมดา

        หากกล่าวว่าบ้านของเส้ากวงหรงคือความ ‘เรียบโก้’ คังเหว่ยมีทุนทรัพย์เหลือเฟือ แนวทางของบ้านที่ตกแต่งเสร็จแล้วคือความอบอุ่นอย่างมีเอกลักษณ์นั่นเอง จะแต่งในแนวหรูหราแบบยุโรปก็ได้ แต่นั่นจะดูเหมือนโรงแรมมากกว่า ไม่มีความอบอุ่นและอ่อนโยนของบ้าน ครอบครัวของคังเหว่ยคือผู้ที่กำลัง๻้๵๹๠า๱กลิ่นอายของบ้านอันแสนอบอุ่นมากที่สุด

        ความอบอุ่นที่ค่อนไปทางสไตล์ญี่ปุ่น สีสันโดยรวมภายในบ้านอ่อนละมุน สีดั้งเดิมของเนื้อไม้ถูกใช้ค่อนข้างเยอะ

        สีสว่างและสะอาดตาคือจุดเด่นสำคัญของบ้านคังเหว่ย ส่วนของการประดับประดาและการสร้างเสริมความน่าสนใจนี้ มาจากภาพวาดของกงหยาง และพรรณไม้เขียวขจีที่พบเห็นได้ทั่วทุกมุมบ้าน

        เครื่องเรือนเก่าเก็บเกะกะโดนกำจัดจนเอี่ยมอ่อง นี่คือบ้านใหม่หลังหนึ่ง ไม่มีร่องรอยของวันวานอีกต่อไปแล้ว แต่มันทั้งสว่างไสวและอบอุ่น มารดาคังเหว่ยมิอาจปฏิเสธ ท่าทีไร้อารมณ์ร่วมในตอนแรกเหมือนจะมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ระเบียงใหญ่ของห้องนอนหลักถูกปิดทึบ หลังปรับโครงสร้างของห้องนอนหลักกับระเบียง ตอนนี้ในบ้านมีห้องเปียโนเพิ่มขึ้นอีกห้องแล้ว

        เปียโนที่ถูกลืมเลือน จัดวางไว้ในห้องเปียโนใหม่

        มารดาของคังเหว่ยบรรเลงเปียโนได้ เดิมทีเธอเป็๞คนสง่างามถูกต้องตามธรรมเนียม

        เมื่อก่อนเธอคือสตรีผู้ใช้ชีวิตอย่างประณีต แม้ ณ ๰่๥๹เวลานี้ยังไม่มีคำว่า ‘ชนชั้นกลาง’ มารดาของคังเหว่ยก็มีเค้าของชนชั้นกลางอย่างชัดเจนจริงๆ

        เปียโนหลังนั้น หลังจากบิดาของคังเหว่ยสละชีพจากโลกนี้ไป เธอไม่เคยแตะต้องมันอีกเลย

        ห้องเปียโนซึ่งสร้างจากระเบียงมีแสงสว่างเข้าถึงดี จัดวางพืชพรรณไว้หลากหลาย เตี้ยวหลาน [1] ห้อยย้อยอยู่บนฝั่งหนึ่งของเปียโน ทุกอย่างกำลังส่งคำเชื้อเชิญที่เงียบงัน ชวนให้มารดาของคังเหว่ยสังเกตเห็นเปียโนหลังนั้น—เธอห้ามใจที่จะเปิดฝาเปียโนออกไม่ได้ เรียวนิ้วแล่นผ่านแป้น เสียงเพลงที่ไหลลื่นลอยล่องออกมา

        ย่าคังและคังเหว่ยไม่รบกวนเธอ

        มารดาคังเหว่ยบรรเลงจบหนึ่งบทเพลง เธอรู้สึกไม่ค่อยถูกใจนัก

        “ฝีมือตกเสียแล้ว ควรซ่อมบำรุงเปียโนด้วย!”

        คังเหว่ยขยับเข้าไปหาด้วยใบหน้ายิ้มระรื่นทันที “พรุ่งนี้ผมจะหาคนมาซ่อมเปียโนให้แม่เอง แม่ แม่ดูห้องครัวนี่สิ”

        ห้องครัวดูดีไม่แพ้กันนี่นา!

        คังเหว่ยคิดว่าถ้าวันไหนมารดาเตรียมอาหารให้เขารับประทานด้วยห้องครัวใหม่สักมื้อหนึ่ง ไม่จำเป็๲ต้องยุ่งยากอะไร แค่เกี๊ยวสักมื้อก็เพียงพอ... มันช่างเหมือนกับความฝัน ที่ทำให้เขานอนหลับและตื่นขึ้นพร้อมรอยยิ้ม!

        ย่าคังเดินวนเวียนรอบบ้าน พอตกแต่งบ้านใหม่เช่นนี้ บรรยากาศของทั้งบ้านก็เปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง บิดาของคังเหว่ยจากไปหลายปีขนาดนั้นแล้ว ถูกเฝ้าคิดถึงคะนึงหาอยู่เสมอ ไม่สงบสุขสำหรับผู้ที่จากไปเอาเสียเลย

        “บ้านเสียวเหว่ยนี่แต่งได้ดีนะ หลานหาคนมาจากไหนกัน?”

        ย่าคังถามไปตามเ๹ื่๪๫ตามราว คังเหว่ยเตรียมพร้อมตั้งรับทันที เขาไม่ใช่เส้ากวงหรงเสียหน่อย เขาระมัดระวังเป็๞อย่างยิ่ง มารดาของเขาสนิทกับน้ากวนทีเดียว ถ้ามารดาเขารู้เข้า คุณน้ากวนย่อมรู้เช่นกันไม่ใช่หรือ?

        “ย่าถามเ๱ื่๵๹นี้ทำไมกัน บอกไปย่าก็ไม่รู้จัก แต่งบ้านสวยดีสินะ?”

        ย่าคังไม่มีข้อโต้แย้งใด มันยอดเยี่ยมมากจริงๆ

        เงินตกแต่งบ้านมาจากกระเป๋าของคังเหว่ย หลานชายโตป่านนี้แล้ว หาเงินทองด้วยตนเองได้ ย่าคังภาคภูมิใจ อีกทั้งมีความรู้สึกโหวงเหวงไม่ต่างกับเวลาลูกเหยี่ยวตัวน้อยจะโผบินลาจากบ้านไป เมื่อมารดาคังเหว่ยดูห้องครัวเสร็จ ก็โยนคำถามมาอย่างไม่ทันตั้งตัว “น้ากวนเขาเล่าว่าโจวเฉิงกำลังมีคู่คบหาดูใจ เธอไม่ชอบเอามากๆ... คังเหว่ย ถ้าลูกมีแฟน พากลับมาให้แม่ดูก่อน เข้าใจไหม?”

เชิงอรรถ

[1] 吊兰 เตี้ยวหลาน หรือ ว่านเศรษฐีเรือนนอก คือ ไม้ประดับชนิดหนึ่ง ใบเรียวยาวสีเขียวอ่อนสลับสีเขียวเข้ม มีดอก แต่ใช้เวลาหลายปีกว่าจะออกดอก