ถังชิงหรูเดินออกมา มองชายฉกรรจ์ที่มาร้องะโท้าทายไม่หยุด
ด้านหน้าของชายผู้นั้นมีศพร่างหนึ่งวางอยู่ มิต้องพิสูจน์ลมหายใจ แค่เห็นสีหน้าก็รู้ว่าเป็คนตาย
นางมองคนผู้นั้นนึกถึงคนป่วยที่มาให้รักษาเมื่อสองสามวันก่อน พบว่ามีคนผู้นี้อยู่จริง เพียงแต่ด้วยความจำดีเยี่ยมของนาง จำได้ชัดเจนว่าอาการป่วยของคนผู้นี้ไม่หนักหนาถึงขั้นเสียชีวิต เช่นนั้นสาเหตุที่ทำให้บุรุษที่เป็เพียงโรคภูมิแพ้ิัเสียชีวิตได้ในระยะเวลาอันสั้นจะมาจากสิ่งใด
"ตอนนี้ท่านคิดจะบอกว่า คนผู้นี้เคยมาให้ข้ารักษา ตอนนี้เขาตายแล้ว ดังนั้นท่านจะว่าข้าเป็หมอเถื่อนที่รักษาคนไข้จนตายกระมัง" ถังชิงหรูยืนกอดอก เอ่ยวาจาอย่างเอ้อระเหย
ชายฉกรรจ์ผู้นี้รูปร่างสูงใหญ่บึกบึน ใบหน้ามีรอยแผลเป็ขับเสริมให้ใบหน้าแลดูเหี้ยมหาญ เด็กๆ ที่อยู่แถวนั้นต่างใร้องจ้า บิดามารดาของพวกเขาต่างรีบอุ้มบุตรของตนเองแล้วหลีกไปให้ห่างจากคนผู้นั้น
ชายฉกรรจ์ไม่นึกว่าถังชิงหรูจะไม่รู้กาลเทศะขนาดนี้ ความเกรี้ยวกราดวาบผ่านแววตา พลางตะคอกใส่อย่างรุนแรง "รู้ก็ดีแล้ว นี่เป็ญาติผู้น้องของข้า ตอนแรกเขาก็ยังดีๆ แต่เพราะไปรักษากับเ้า หลังจากกลับมาก็อาเจียน ผ่านไปไม่กี่วันก็เสียชีวิต เ้ามันหมอเถื่อนทำให้ญาติผู้น้องของข้าต้องตาย"
ถังชิงหรูเดินเข้าไปที่ศพคนตายผู้นั้น นางย่อตัวลงเตรียมพิสูจน์ศพ แต่ชายผู้นั้นแววตาวูบไหว ปรี่เข้ามาขวางด้านหน้าแล้วผลักนางออกไป
"เ้าคิดจะทำอันใด ญาติผู้น้องข้าตายไปแล้ว เ้ายังคิดจะลงมือกับศพของเขาอีกรึ" ชายผู้นั้นตะคอกใส่อย่างร้ายกาจ "ไสหัวไป"
ถังชิงหรูพลิ้วกายหลบจากการถูกผลัก นางมองบุรุษร่างใหญ่ผู้นั้นด้วยสีหน้าเ็า เอ่ยวาจาเสียงห้วน "เ้าบอกว่าข้าสังหารญาติผู้น้องของเ้า ก็ควรให้หมอเยี่ยงข้าตรวจสอบสาเหตุการตายของเขาดูสักหน่อยมิใช่หรือ ต่อให้เป็เ้าหน้าที่ทางการตัดสิน ก็ต้องมีพยานหลักฐาน แค่เ้าบอกว่าเขาตายเพราะข้า หากข้ายอมรับ เ้าก็สามารถฉวยโอกาสปรักปรำหมอเยี่ยงข้าได้เลยกระมัง"
ชายฉกรรจ์แววตาวูบไหว ใบหน้าที่มีรอยบากผุดแววมาดร้าย ถังชิงหรูเปิดโปงความคิดของเขาออกมาจนหมดสิ้น ทำให้มิอาจใช้วิธีที่ถูกนางกล่าวดักคอได้อีก
หมอผู้นี้อายุไม่มาก ยามเจอปัญหากลับเยือกเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อครู่ยังสามารถหลบการโจมตีของตนเองได้อีกด้วย เห็นชัดว่ามีฝีไม้ลายมืออยู่บ้าง ละครฉากนี้หากเล่นได้ไม่ดี เกรงว่าต้องแย่แน่ๆ
"ข้าไม่ได้ทำเื่พรรค์นั้นสักหน่อย ชีวิตคนดีๆ หนึ่งชีวิตต้องมาตายเพราะเ้า คิดจะปัดความรับผิดชอบหรือไง" ชายฉกรรจ์แค่นเสียงหึ "เ้าต้องให้คำอธิบายมา"
ชาวบ้านที่มามุงล้อมรู้ว่าอะไรเป็อะไร แม้ว่าพวกเขาจะกลัวชายร่างใหญ่คนนี้มาก แต่ถังชิงหรูก็สำคัญต่อพวกเขาไม่น้อย มิอาจปล่อยให้ถูกบุรุษผู้นี้ใส่ไคล้ตามอำเภอใจ ครั้นแล้วชาวบ้านที่ใจเสาะเ่าั้ต่างพากันซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์บุรุษผู้มาหาเื่ ส่วนคนที่ใจกล้าหน่อยถึงช่วยถังชิงหรูออกปากต่อว่าต่อขาน
"ฟางหู่ ท่านหมอถังเป็คนดี ญาติผู้น้องของเ้าตายอย่างไร ไม่มีผู้ใดเห็นด้วยตา เื่ผ่านมาแล้วหลายวัน เ้าเพิ่งมากล่าวโทษท่านหมอถังว่าทำให้คนตาย ใครเล่าจะเป็พยานได้" ชายผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ไล่เลี่ยกับฟางหู่เอ่ยเสียงดัง "พวกเราต้องว่ากันด้วยพยานหลักฐาน หากเ้ายืนกรานว่าท่านหมอถังทำให้คนตาย มิสู้พวกเราไปร้องเรียนกับทางการดีกว่า แค่นายอำเภอมาตรวจสอบ ความจริงก็จะกระจ่างเอง"
"ใช่ๆ มิสู้ให้นายอำเภอช่วยตัดสินคดี ตอนนี้เกิดคดีฆาตกรรม ไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ ถ้าท่านหมอถังเป็คนร้ายจริง พวกเราก็ไม่ปกป้องเขาเช่นกัน" คนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยสนับสนุน
ชาวบ้านแต่ละคนล้วนไม่เชื่อคำกล่าวหา ด้วยชื่อเสียงของฟางหู่ในเมืองนี้ค่อนข้างฉาวโฉ่ ใครๆ ต่างก็เคลือบแคลงเจตนาของเขากันทั้งนั้น
ยามนี้มีคนผู้หนึ่งก้าวเข้ามาจากด้านนอก เขาลูบเคราแพะของตนเองพลางมองไปยังศพที่พื้น ขมวดคิ้วกล่าวว่า "นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
"ท่านหมอหลี่" พวกชาวบ้านต่างจำคนผู้นั้นได้ว่าเป็หมอมีชื่อเสียงที่สุดของเมืองนี้ ก่อนหน้าที่ถังชิงหรูมาปรากฏตัว เขาเป็หมอมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ก็เก็บค่ารักษาแพงที่สุดเช่นกัน
ขณะที่หมอคนอื่นๆ รักษาไม่หาย พวกเขาแค่หิ้วเงินไปหาคนผู้นี้ แม้ทุกครั้งฐานะทางบ้านแทบจะล้มละลาย แต่สุดท้ายอาการเจ็บไข้ก็หายดี ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีสถานะสูงส่งมาก ครอบครัวเศรษฐีของที่นี่ล้วนเรียกหาแต่เขามาตรวจรักษา
"ท่านหมอหลี่" ฟางหู่เห็นหมอหลี่ผู้นี้ ก็รีบเอ่ยวาจา "ท่านโปรดช่วยแสดงความเห็น เ้าหมอเถื่อนผู้นี้ทำให้ญาติผู้น้องของข้าต้องตาย แต่เขาไม่ยอมรับ"
หมอหลี่มองมาที่ถังชิงหรู ดวงตาคนเฒ่าฉายแววติเตียน "พ่อหนุ่มน้อย เป็เ้าที่ทำไม่ถูก เมื่อรักษาผิดพลาด ไยถึงไม่ยอมรับเล่า หมออย่างพวกเรา หากพลาดพลั้ง ย่อมหมายถึงชีวิตของคนไข้ พลาดครั้งหนึ่ง ก็สูญเสียชีวิตหนึ่ง ดังนั้นหากยังศึกษามิแตกฉาน จะวินิจฉัยโรคส่งเดชไม่ได้เป็อันขาด เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้ายังขาดลูกศิษย์อยู่หนึ่งคน หากเ้ายินยอมก็กราบข้าเป็อาจารย์ ข้าจะให้การอบรมสั่งสอนแก่เ้าเอง"
ถังชิงหรูมองหมอหลี่ด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ยามที่หมอผู้นี้มาปรากฏตัว สายตาว้าวุ่นของฟางหู่พลันฉายแววกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เพียงพริบตาก็คลายความตื่นเต้นลงได้ แค่นี้ก็บอกได้แล้วว่าฟางหู่กับหมอหลี่มิเพียงรู้จักกัน แต่ยังเป็พวกเดียวกันอีกด้วย บางทีละครฉากนี้อาจเป็หมอหลี่คอยกำกับอยู่เื้ั ถึงอย่างไรฟางหู่ก็เป็เพียงอันธพาลข้างถนน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้านผลประโยชน์กับนาง แต่หมอหลี่ไม่เหมือนกัน ระยะนี้นางช่วยเหลือคนไม่น้อย แย่งผลประโยชน์ด้านการค้าไปจากเขา เกรงว่าเขาคงคิดแค้นมานานแล้ว
ตอนนี้นางยังมาเปิดโรงหมอ หากตั้งตัวได้ ต่อไปเขาก็จะไม่มีที่ยืนในเมืองนี้อีก หมอที่เก็บค่ารักษาสูงลิบลิ่ว ไม่ว่าทักษะการแพทย์จะล้ำเลิศแค่ไหน ใครจะยินดีไปเชิญมารักษาเล่า
"ท่านหมอหลี่ช่างเป็คนดีจริงๆ" ถังชิงหรูกล่าวกับทุกคน "ได้ยินกันแล้วหรือไม่ หากข้าไปศึกษาวิชาแพทย์กับท่านหมอหลี่ ต่อไปก็เป็ศิษย์ของเขา ค่ารักษารวมถึงการให้ความช่วยเหลือทางการแพทย์ทุกด้านล้วนต้องอยู่ในระดับเดียวกับท่านหมอหลี่ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ข้าไม่สามารถตรวจโรคให้กับทุกท่านโดยไม่คิดค่ารักษาได้อีกต่อไป นอกจากนี้ยังต้องเก็บค่ารักษาเช่นเดียวกับท่านหมอหลี่ พวกเ้ายินดีหรือไม่"
ชาวบ้านแต่ละคนต่างหน้าถอดสี มองถังชิงหรูอย่างตื่นใ หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นว่า "ท่านหมอถัง ทักษะการรักษาของท่านดีมากอยู่แล้ว ไหนเลยจะต้องกราบอาจารย์ ท่านเองก็เป็ศิษย์ของหมอเทวดาอยู่แล้วนี่"
"จริงด้วย ท่านหมอถังเป็หมอเทวดารุ่นเยาว์ ไม่จำเป็ต้องศึกษาวิชาแพทย์เสียหน่อย อีกอย่าง สาเหตุการตายของคนผู้นี้ยังตรวจสอบไม่แน่ชัด ใครจะรู้ว่าเขาตายเองหรือเปล่า"
ถังชิงหรูยิ้มอ่อนกล่าวว่า "ท่านหมอหลี่ ท่านคิดว่าคนผู้นี้เหตุใดถึงตาย ท่านเปี่ยมไปด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิ ย่อมตรวจสอบได้อย่างแน่นอน มิสู้พวกเรามาร่วมกันวิเคราะห์สาเหตุการเสียชีวิตของผู้ตายอย่างพิถีพิถันจะดีกว่า"
หมอหลี่เห็นถังชิงหรูไม่รู้จักกาลเทศะ จิตสังหารก็วาบผ่านแววตา เขาย่อตัวลงตรวจสอบศพนั้น หลังจากแสร้งทำท่าตรวจสอบ ก็กล่าวว่า "เฮ่อ... น้องชายผู้นี้เดิมทีหาได้เป็โรคร้ายแรงแต่อย่างใด แต่เพราะพลาดพลั้งไปกินของที่ไม่สมควรเข้า ก็เลยผื่นขึ้นทั้งตัว ต่อมามีคนให้เขากินสมุนไพรบางอย่าง ทำให้เขาต้องพิษเสียชีวิต"
"เพราะสมุนไพร เขาจึงต้องพิษเสียชีวิต?" ถังชิงหรูหัวเราะเบาๆ "พูดแบบนี้ ก็คงเกี่ยวข้องกับข้าจริงๆ สินะ ถึงอย่างไรข้าก็หวังดีมอบสมุนไพรให้แก่เขา และมิได้เก็บเงินอีกด้วย"
"ท่านหมอถัง เจตนาดีของท่านทุกคนล้วนรู้เห็น เพียงแต่บางครั้งความหวังดีก็อาจก่อเกิดเื่ร้ายได้" หมอหลี่โคลงศีรษะ ตีหน้าเศร้า "ไม่ว่าอย่างไร การที่เ้าออกยาผิดก็เป็เื่จริง"
ถังชิงหรูคุกเข่าลง ตรวจสอบร่างของคนผู้นั้น นางใช้เข็มเงินเล่มหนึ่งฝังที่บริเวณคอของศพ ก่อนหัวเราะเบาๆ "พิษนี้ช่างประหลาดนัก บริเวณคอหอยออกฤทธิ์อย่างรุนแรง แต่ในกระเพาะกลับไม่มีพิษอะไรเลย แท้จริงแล้ว หลังจากที่เขาตายค่อยถูกคนกรอกยาพิษ หรือว่าถูกพิษจนถึงแก่ความตาย แม้แต่หมอเยี่ยงข้ายังมองไม่ออก คงต้องให้นักชันสูตรมาตรวจสอบสภาพศพอย่างละเอียดจะดีกว่า"
"ท่านหมอถังตัดสินใจจะให้เื่ของน้องชายคนนี้ถึงขึ้นโรงถึงศาลจริงๆ รึ" ความตื่นตระหนกพาดผ่านแววตาของหมอหลี่ "หากตรวจสอบออกมาพบว่าปัญหามาจากเ้า เกรงว่า... คงไม่ดีนัก"
"กายตั้งตรงมิต้องกลัวเงาเอียง ข้ามีสิ่งใดต้องวิตกกังวลเล่า" ถังชิงหรูมองหมอหลี่ด้วยสายตาเมินเฉย "ท่านหมอหลี่ช่างมีจิตใจประเสริฐนัก ถึงขนาดคิดแทนข้า"
"ก็เป็เื่สมควรแล้วมิใช่หรือ ทุกคนต่างอยู่บนเส้นทางเดียวกัน ข้าาุโกว่าเ้า ย่อมสมควรชี้แนะคนรุ่นหลัง"
"อาจารย์ของข้าเป็ผู้สูงส่งไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก สิ่งที่ควรศึกษาข้าล้วนร่ำเรียนหมดแล้ว มิต้องรับคำชี้แนะจากผู้ใด ท่านหมอหลี่ไปชี้แนะผู้อื่นจะดีกว่ากระมัง" หลังจากนั้น ถังชิงหรูก็กล่าวกับทุกคนที่รายล้อมอยู่ "ใครพอจะช่วยข้าแจ้งทางการได้บ้าง บอกว่าที่โรงหมอของข้าเกิดคดีคอขาดบาดตาย ้าเชิญเ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจมาช่วยไขความกระจ่าง"
"เ้าต้องใคร่ครวญให้ดี หากทุกคนรู้ว่าโรงหมอของเ้าเกิดคดีมีคนตาย ต่อไปใครจะมารักษากับเ้า อย่าคิดว่าจะได้เป็หมออีกเลย" ฟางหู่กล่าวอย่างลนลาน
"ข้าไม่กลัว" ถังชิงหรูเอ่ยเสียงเย็น "นักชันสูตรตรวจสอบศพมามาก ย่อมแจ่มชัดดียิ่งกว่าข้า พวกเรามัวแต่ถกเถียงกันอยู่ที่นี่ก็ไร้ประโยชน์ ทุกสิ่งมอบให้ผู้มีอำนาจตัดสินพิจารณาดีว่า"
"ข้าจะไปแจ้งให้เอง" บุรุษที่ถังชิงหรูเพิ่งรักษาอาการาเ็ให้ขันอาสา "ข้าไม่กลัวความยุ่งยาก ขอแค่ช่วยท่านหมอถังพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ ต่อให้ข้าต้องถูกทุบตีด้วยพลองอีกกี่สิบไม้ก็ไม่มีปัญหา"
"ข้าก็ไปได้"
"ข้าไปด้วย"
"ตาแก่อย่างข้าก็จะไป"
ชาวบ้านเ่าั้ต่างถลึงตาใส่ฟางหู่ราวกับเป็ศัตรูคู่แค้น
ฟางหู่มองถังชิงหรูด้วยแววตาหวาดผวา กระซิบกับหมอหลี่ด้านข้าง "แล้วทีนี้จะทำอย่างไร"
"จะทำอย่างไรได้ ก็แยกย้ายน่ะสิ" หมอหลี่เอ่ยพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "ไม่เห็นหรือว่าเ้าหนุ่มนั่นไม่พรั่นพรึงสักนิด หากเื่ไปถึงโรงถึงศาลจริง เ้าอย่าคิดว่าจะจบง่ายๆ"
ฟางหู่ตัวสั่น กล่าวว่า "ถึงจะเป็เช่นนั้น... แต่พิษท่านเป็คนให้มา ญาติผู้น้องของข้าล้มหัวฟาดพื้นตาย ข้าก็แค่ทำตามคำชี้นำของท่าน..."
"หุบปาก" หมอหลี่มองฟางหู่ด้วยสายตาข่มขู่ "หากยังกล้าพูดมากอีกคำ เชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถทำให้เ้ากลายเป็ใบ้"
ฟางหู่ไม่กล้าต่อความอีก หดศีรษะกลับไป เอ่ยกับถังชิงหรู "ข้าบังเอิญนึกขึ้นได้ ญาติผู้น้องของข้าร่างกายอ่อนแอมาั้แ่เด็ก ่ไม่นานมานี้โรคเก่ากำเริบบ่อยครั้ง บางทีอาจจะถูกยมทูตดำขาว[1]มาจับตัวไปก็ได้ ท่านหมอถังมีวิชาแพทย์สูงส่งระดับนี้ ย่อมเป็ไปไม่ได้ที่จะรักษาคนตาย ข้าเพิ่งเสียญาติผู้น้องไป เกิดความโศกเศร้าเสียใจ เลยถูกภูตผีครอบงำทำให้สติเลอะเลือนไปชั่วขณะ ท่านหมอถังเป็ผู้ใหญ่ใจกว้างอย่าได้ถือสาหาความกับคนหยาบกระด้างเช่นข้าเลย"
"ดูท่าตอนนี้เ้าคงจะคิดได้แล้วสินะ" ถังชิงหรูมองฟางหู่พลางยิ้มน้อยๆ
"ขอรับ ข้าคิดได้แล้ว เมื่อครู่ข้าเสียใจเกินเหตุถึงได้ทำเื่โง่ๆ พรรค์นี้" ฟางหู่รีบเอ่ยปากอย่างตื่นเต้น "ท่านหมอถัง ท่านคงไม่คิดเอาความข้าหรอกกระมัง"
ถังชิงหรูมองคนที่นอนอยู่บนพื้น เอ่ยเสียงเบา "ข้าย่อมไม่ถือสาหาความกับเ้า แต่ที่ลำคอของญาติผู้น้องเ้ามีพิษ ข้ารู้สึกว่าไม่น่าจะใช่การตายแบบปรกติทั่วไป แต่เป็การลอบสังหาร ดังนั้นควรให้เ้าหน้าที่ทางการมาตรวจสอบดีกว่า ในฐานะหมอ ไม่แน่ชัดว่ามีปัญหาอันใดหรือไม่ คดีมาถึงขั้นนี้แล้ว ควรตรวจสอบให้ชัดแจ้งก่อนค่อยว่ากัน"
"มะ... มะ...ไม่ต้องแล้ว ที่ลำคอของญาติผู้น้องมีพิษ อาจเป็เพราะเขากินถูกของป่าที่มีพิษเข้าไปเองก็ได้ น้องข้าฐานะยากจน คงจะหาสาเหตุที่แน่ชัดไม่ได้หรอก พวกเราทั้งครอบครัววันๆ กินแต่ของป่าบนูเา ไม่แน่ว่าพิษอาจมาจากของเ่าั้ก็ได้ พี่น้องทุกคนล้วนเคยมีประสบการณ์แบบนี้กันมาแล้วทั้งนั้น ใช่หรือไม่ ดังนั้นเมื่อคุยกันรู้เื่แล้ว ไยต้องทำให้เื่เล็กกลายเป็เื่ราวใหญ่โตด้วยเล่า" ฟางหู่ได้ยินถังชิงหรูบอกจะสืบสาวให้ถึงที่สุด ก็อดตื่นกลัวไม่ได้ พยายามใช้สายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากหมอหลี่อย่างสุดชีวิต
--------------------------------------------------------------------------------
[1] ยมทูตดำขาว หรือเฮยไป๋อู๋ฉาง เป็ชื่อยมทูตของจีนที่มีหน้าที่มารับิญญาคนตายคู่กัน คนหนึ่งสวมอาภรณ์และหมวดทรงสูงสีขาวใบหน้าและผิวกายขาวซีดลิ้นแลบยาวจากปากถึงคอ ถือกระบองเป็อาวุธ อีกคนสวมอาภรณ์และหมวกทรงสั้นสีดำ ใบหน้าและผิวกายดำสนิท รูปร่างกำยำล่ำสัน มือถือค้อนและโซ่ตรวน เหน็บลูกคิดไว้ที่เอวเพื่อคำนวณบุญบาปของิญญา
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้