Chapter 33
“เลี้ยวตรงนี้เลย”
ร่างบางเอ่ยบอกกับปลื้มซึ่งรับหน้าที่เป็คนขับรถให้เลี้ยวเข้าไปในซอยซึ่งเป็ทางเข้าของโรงแรมที่พวกเขาจองเอาไว้สำหรับทริปนี้ ร่างสูงหักพวงมาลัยเลี้ยวรถด้วยความชำนาญตามคำบอกของอีกคนไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดหมายปลายทางจนได้
หลังจากเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วพูดคุยกับผู้เป็มารดาได้สักพักแทนก็เดินกลับลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง เขาแนะนำปลื้มให้พ่อกับแม่รู้จักในฐานะแฟนของเขา ก่อนที่ทั้งสองคนจะขอตัวออกมาจากบ้านเพื่อไปเที่ยวตามแพลนที่วางเอาไว้ และในตอนนี้พวกเขาก็มาถึงยังที่พักแล้ว ซึ่งเป็่เวลาเดียวกับที่ฝนเริ่มปรอยเม็ดลงมาพอดี
เที่ยวทะเล่หน้าฝนก็คือ...ฝนตกไม่ได้ออกไปหรอกทะเล
ทั้งสองคนเดินไปเช็กอินที่บริเวณด้านหน้าเคาน์เตอร์ก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่จองห้องพักเอาไว้ เมื่อเข้าไปด้านในแทนก็เดินสำรวจความเรียบร้อยต่างๆเผื่อว่ามีปัญหาอะไรจะได้รีบแจ้งพนักงานให้มาแก้ไขให้ ผิดกับคนที่ทำหน้าที่ขับรถมาตลอดทาง พอมาถึงก็ะโขึ้นเตียงนอนก่อนเลยเป็สิ่งแรก
“ดีจัง”
“ดีอะไร” แทนหันไปถามที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง เขาเปิดกระเป๋าของตัวเองแล้วหยิบของใช้พวกโฟมกับสบู่ที่เตรียมมาเองออกมาก่อนจะนำมันไปวางเอาไว้ด้านในห้องน้ำ
“ดีที่ได้แนะนำตัวว่าเป็ลูกเขยอย่างเป็ทางการแล้ว” ปลื้มรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังไม่ได้เจอครอบครัวของแทนเขาจินตนาการเอาไว้ว่ามันต้องกดดันและอึดอัดจนทำตัวไม่ถูกเป็แน่ แต่ที่ไหนได้มันกลับไม่ได้เป็อย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้เลย
พวกท่านน่ารักมากไม่ต่างอะไรจากครอบครัวของปลื้มเลย
“เวอร์สัด”
“พูดจริงนะ กูคิดว่าพ่อกับแม่มึงจะดุกว่านี้เสียอีก แต่ไม่เลย พวกท่านใจดีกับกูมาก ส่วนหนึ่งก็น่าจะเพราะกูหล่อด้วย”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยสักนิด”
เมื่อแทนได้รับคำตอบที่หลงตัวเองสุดๆพร้อมกับรอยยิ้มกว้างของปลื้มเขาก็ทำได้เพียงแค่ส่ายหน้าไปมา ก่อนที่จะหลุดยิ้มออกมาไม่ต่างกัน เขาเองก็โล่งใจกับเื่นี้มากตอนแรกเขาคิดว่าฝั่งครอบครัวของเขาจะไม่ยอมรับเื่นี้เสียอีก โทรไปปรึกษากับน้าเล็กตั้งหลายครั้งว่าควรจะบอกเื่ปลื้มกับแม่ดีหรือไม่และควรบอกเมื่อไรดี
ไม่คิดเลยว่าน้าของเขาจะช่วยคุยกับผู้เป็แม่ให้เรียบร้อยแล้ว
“มึงรู้ป่ะว่าพ่อมึงใจดีกับกูมากเลยนะ แล้วเขาก็ถามกูด้วยว่ามาเจอมึงได้ยังไง”
“มึงตอบไปว่าไร ผมเดินไปต่อยลูกพ่อแล้วเจอลูกพ่อต่อยสวนกลับมาปากแตกเลยครับ แบบนี้หรอ” ร่างบางเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ปลายเตียง มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปห้องพักอย่างไม่จริงจังมากนักเพื่ออัปเดตสตอรี่ให้พวกเพื่อนได้อิจฉากันเล่นๆ
ปลื้มเบ้หน้าทันทีเมื่อได้ยินแทนเอ่ยถึงเื่นั้น เขาว่ามันไม่น่าประทับใจเลยสักนิด เป็ภาพความทรงจำระหว่างเราที่แย่มากในความคิดของปลื้ม แต่ถ้าเขาไม่เดินไปต่อยแทนในวันนั้นมันก็อาจจะไม่มีวันนี้
“ตอบแบบนั้นพ่อมึงก็หักคะแนนกูหมดดิ”
“แล้วมึงตอบไปว่าอะไรล่ะ”
“ตอบไปว่าเจอกันตอนมัธยมครับ ผมไปแข่งบาสที่โรงเรียนแทน เห็นเขากำลังจะเดินตากฝนเลยเอาร่มของตัวเองให้เขา” ปลื้มเด้งตัวขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเตียง “เป็ไงหล่อไม่ไหวเลยป่ะ ตำแหน่งลูกเขยคนโปรดปีนี้ต้องเข้ากูแล้วนะ”
“เอาดีเข้าตัวเองสุดๆ”
“มันก็ต้องพรีเซนต์ด้านดีๆให้เขาเห็นดิ จะให้กูบอกว่าผมเดินไปต่อยหน้าลูกพ่อครับแล้วก็จับมือเขาวิ่งหนีตำรวจเสร็จแล้วไปนั่งร้องไห้ข้างถนนให้เขาดูแลต่องี้หรอ แย่นะแบบนั้น”
“เป็ความจริงที่ฟังดูดีนะ” แทนพลิกตัวเพื่อหันไปเผชิญหน้ากับปลื้ม เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและมองหน้าของอีกคนนิ่งๆ จนคนโดนมองทนความมันเขี้ยวไม่ไหว คลานเข้าไปกดจูบเร็วๆที่ปากของเขาหนึ่งที
“รอฝนตกค่อยออกไปหาอะไรกินก็แล้วกันเน๊อะ” พอขโมยจูบเสร็จปลื้มก็หันออกไปมองด้านนอกระเบียงที่ยังมีเม็ดฝนตกลงมาไม่หยุด
“ก็ต้องเป็แบบนั้นแหละ แต่ฝนตกแบบนี้ไม่รู้ว่าจะมีร้านไหนเปิดบ้าง”
“เสิร์ชหาเอาก็แล้วกัน มึงอยากไปร้านไหนก็ไปร้านนั้น”
“อือ”
พวกเขานอนเปื่อยๆอยู่ในห้องรอให้ฝนหยุดตก ปลื้มหลับไปแล้วแต่แทนยังคงนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่เขาไม่ได้รู้สึกง่วงอะไรมากมายขนาดนั้นถึงแม้ว่าบรรยากาศในตอนนี้จะเหมาะกับการซุกตัวนอนหลับมากแค่ไหนก็ตาม นิ้วเรียวกดเสิร์ชหาร้านอาหารและสถานที่ที่น่าสนใจชอบอันไหนก็เซฟไว้ ไม่ชอบก็กดออกทำวนอยู่แบบนั้นไม่นานฝนด้านนอกก็หยุดตก และแสงแดดก็เริ่มกลับมาทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
ปลื้มถูกปลุกขึ้นมาในเวลาบ่ายโมงกว่า พวกเขาตัดสินใจเลือกร้านอาหารที่แทนหาเอาไว้หนึ่งร้านสำหรับมื้อแรกที่ชลบุรีในวันนี้ มันเป็ร้านอาหารที่อยู่ติดกับริมหาด ตอนที่นั่งทานอยู่ก็ได้ซึมซับบรรยากาศของทะเลไปด้วย กุ้งเผาหนึ่งจานที่สั่งไปถูกวางลงบนโต๊ะเช่นเดียวกับเมนูอื่นๆก่อนหน้า แทนดึงมันไปไว้ที่ด้านหน้าของเขาก่อนจะจัดการปลอกมันแล้ววางลงบนจานของปลื้ม
เป็การดูแลกันแบบเรียบง่ายแต่กลับทำให้ใจของอีกคนสั่นทุกครั้งที่ทำแบบนั้น
หลังจากจัดการอาหารมื้อแรกจบสถานที่ต่อไปที่พวกเขาไปก็คือร้านกาแฟที่มีมุมถ่ายรูปสวยๆหนึ่งร้าน พวกเขาผลัดกันถ่ายรูปแล้วจบลงด้วยรูปคู่อัปเดตลงโซเชียลเพื่อเก็บเอาไว้เป็ที่ระลึกสำหรับทริปต่างจังหวัดทริปแรกของพวกเขา
แต่เมื่อเดินออกมาจากร้านยังไม่ทันจะถึงที่จอดรถฝนก็เทลงมาอีกรอบทำให้พวกเขาต้องตัวเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำ จะไปเที่ยวที่อื่นต่อก็คงไม่ได้ สุดท้ายโรงแรมก็คือเป้าหมายที่พวกเขาต้องกลับไป
“ค่อยออกมาอีกรอบตอนดึกๆแล้วกัน” คนที่กำลังขับรถอยู่หันไปบอกกับร่างบางที่นั่งเหม่อมองวิวของท้องทะเลผ่านม่านสายฝนอยู่
“ก็คงต้องเป็แบบนั้นแหละฝนตกซะขนาดนี้”
“คืนนี้มึงอยากลองไปนั่งร้านเหล้าแถวนี้ป่ะ”
“ก็น่าสนใจนะ แต่ขอเป็ร้านนั่งชิลละกัน กูว่าผับมันเสียงดังไปว่ะคนแม่งก็เยอะด้วย”
“ตามใจมึงอยู่แล้ว”
“เช็ดหัวให้หน่อยดิ”
ร่างบางที่กำลังนั่งปลอกแอปเปิลที่แวะซื้อมาเข้าปากเบนสายตาขึ้นไปมองคนที่เดินเปลือยท่อนบนจากในห้องน้ำ ท่อนล่างมีเพียงผ้าเช็ดตัวที่พันเอาไว้อย่างลวกๆจนน่ากลัวว่ามันจะตกลงไปกองที่พื้นทุกเมื่อที่ขายาวนั้นก้าวเดิน ส่วนบนศีรษะก็มีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคลุมเอาไว้เสียจนมองแทบไม่เห็นใบหน้า
แทนขยับตัวนั่งให้อยู่ในท่าที่ดีขึ้นเขาวางมีดกับแอปเปิลที่กินไปได้ครึ่งลูกลงบนถุงที่มีแอปเปิลอยู่ในด้านในอีกสองลูก ก่อนจะยื่นมือไปรับผ้าที่อีกคนส่งมาให้ อัลฟ่ากลิ่นสนเดินไปทิ้งตัวนอนกับพื้นที่โซฟาที่เหลือไม่มากนักทำให้ศีรษะเปียกชุ่มซุกลงที่หน้าท้องของร่างบางพอดี จนแทนต้องโวยวายออกมาเพราะมันทำให้เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่อยู่เปียกชื้นไปหมด
“ปลื้ม! มึงลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ กูเปียกไปหมดแล้วเนี่ย”
แทนพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีงัดร่างสูงให้ลุกขึ้น แต่มันก็ไม่เป็ผลคนที่ตัวโตกว่ายังคงนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน
หน้าด้านหน้าทนเป็ที่สุด
“ไม่”
เอากับมันดิ
“ไม่เหี้ยอะไรแล้วกูจะเช็ดหัวให้มึงได้ยังไงถ้ามึงยังซุกกูอยู่แบบนี้”
“งั้นก็ไม่ต้องเช็ดแล้ว”
“แล้วหมาตัวไหนมันบอกให้กูเช็ดผมให้” แทนล่ะเหนื่อยจะเถียงกับปลื้มจริงๆนะ
“ไม่รู้ดิ หมาตัวไหนล่ะ”
“กวนตีนนะ ลุกมาเช็ดผมให้แห้งก่อนเลยเดี๋ยวก็ป่วยหรอก” ปลื้มยังคงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นทำตัวเหมือนคนหูทวนลมไม่ได้ยินในสิ่งที่อีกคนพูด
“ปลื้ม” ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อของร่างสูงออกมาเมื่อััได้ถึงจูบหนักๆที่กดลงมาบนหน้าท้องแบนราบของเขาผ่านเนื้อผ้าที่แนบอยู่
พอแกล้งอีกคนสำเร็จปลื้มก็ดันตัวขึ้นมานั่งหลังตรงแต่โดยดี
“ลงไปนั่งข้างล่าง เดี๋ยวกูเช็ดผมให้”
“อยากนั่งตรงนี้มากกว่า” เถียงหน้ามึนไปอีก ให้ตายสิ
“กูล่ะปวดหัวกับมึงจริงๆ”
สุดท้ายแทนก็ต้องยอมเขายืดตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่จะเช็ดผมให้อีกคน เนื่องจากส่วนสูงของปลื้มที่มากกว่าเขาจึงทำให้ทุกอย่างเป็ไปอย่างทุลักทุเล แทนจึงตัดสินใจเปลี่ยนท่าเป็นั่งคุกเข่าบนโซฟาทำให้ตัวของเขาสูงกว่าปลื้มขึ้นมาในทันที
มือบางจับผ้าผืนสีขาวขยับไปมาทั่วทั้งศีรษะของอีกคนเพื่อเช็ดความชื้นออกไปให้ จนรู้สึกได้ว่ามันเริ่มแห้งแล้วเขาจึงหยุดมือลง ก่อนจะก้มลงไปดมเส้นผมสีเข้มของอีกคนที่ส่งกลิ่นหอมมายั่วกัน ดีนะที่แทนพกแชมพูกับสบู่มาเองกลิ่นผมของปลื้มจึงไม่ใช่กลิ่นของแชมพูที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้
“หอมป่ะ”
“หอมมาก” แทนตอบพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงในระดับปกติ มือบางจับผ้าเช็ดตัวพาดเอาไว้ที่ลำคอของอีกคนก่อนจะออกแรงดึงให้ใบหน้าหล่อของแฟนหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ “กลิ่นสบู่ที่กูเลือกมาก็หอม”
ทั้งสองคนสบตาท่ามกลางความเงียบ ใบหน้าของพวกเขาขยับเคลื่อนหากันตามแรงดึงดูดที่เกิดขึ้น ปากได้รูปเริ่มขยับเอื้อนเอ่ยขออนุญาตก่อนที่จะกดริมฝีปากแนบทับลงไป
“จูบได้มั้ย”
“มันใช่สิ่งที่ควรถามหรอ” แทนบอกพร้อมรอยยิ้ม
สิ้นประโยคเชิงอนุญาตนั้นร่างบางก็เป็ฝ่ายเขยิบหน้าเข้าไปบดริมฝีปากอิ่มให้แนบชิดกับริมฝีปากหยัก ใบหน้าหยิ่งเอนเอียงเพื่อปรับองศาให้รับกับจุมพิตเนิบนาบที่พวกเขาช่วยกันสร้างขึ้น มือหนาข้างหนึ่งถูกยกขึ้นมาประคองใบหน้าสวยของร่างบางเอาไว้ส่วนอีกข้างก็โอบเกี่ยวเอวบางให้ขยับเข้ามาใกล้ชิดตัวเองมากขึ้น
เคล้าคลึงริมฝีปากกันไปได้สักครู่ริมฝีปากได้รูปก็ผละจูบออกไปใบหน้าหล่อซุกซบเข้าที่ต้นคอขาว ฟันคมขบกดสลับกับกดจูบเน้นๆลงไปบนผิวเนื้อนวลของอีกคน ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งไล้ไปตามแอ่งชีพจรและสูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่ติดอยู่บนตัวของร่างบางเข้าไปเต็มปอด
ครีมอาบน้ำก็ขวดเดียวกันทำไมแทนถึงได้ตัวหอมกว่าปลื้มเองก็ไม่เข้าใจ
“อื้ม”
แทนค่อยๆเอนตัวลงไปกับพนักพิงโซฟาที่อยู่ด้านหลัง โดยมีร่างสูงกึ่งนั่งกึ่งนอนเกยอยู่บนตัวของเขา มือเรียวยาววางลงบนเส้นผมที่ยังเปียกชื้นหมาดๆของคนที่กำลังซบหน้ากับต้นคอตัวเอง ลูบขึ้นลงอย่างเบามือสองสามครั้ง ก่อนแขนเรียวจะเปลี่ยนเป็โอบกอดรอบลำคอของอีกคนไว้อย่างหลวมๆ
แทนไม่คิดจะห้ามปลื้มหลอกเพราะเขาเองก็้าเช่นกัน
ปลายนิ้วเรียวที่ม้วนเส้นผมเปียกชื้นเล่นอยู่เผลอชะงักมือไปด้วยความเจ็บเมื่ออีกคนจงใจดูดเม้มเนื้อขาวที่่คอของตนเองอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ
แต่ร่างสูงก็ไม่ปล่อยให้อีกคนได้ัักับความเจ็บนานนัก ปลายลิ้นหนาลากไล้ไปตามแนวยาวของลำคอเรียวสลับกับขบกัดอย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือเย็นเฉียบตามปกติของคนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จสอดผ่านเข้าไปในชายเสื้อยืดตัวบางที่แทนสวมใส่ ออกแรงบีบเค้นที่่เอวเต็มแรงจนคนที่นอนอยู่ใต้ร่างส่งเสียงร้องออกมา
“อ๊ะ”
โซฟาตัวนุ่มยุบยวบตามน้ำหนักของอัลฟ่าทั้งสองคน้าที่กดทับลงมา เนื้อนวลขาวปรากฎแก่สายตาเนื่องจากชายเสื้อถูกมือหนาถกขึ้นไปกองไว้เหนืออกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ปลายนิ้วโป้งหนากดลงบนปลายเม็ดเชอรี่ทั้งสองข้างอย่างเท่าเทียมนวดคลึงจนมันแข็งชันสู้ปลายนิ้ว ความอุ่นร้อนจึงทาบทับลงไปแทนแรงกดของปลายนิ้วเย็นๆเมื่อครู่
“อ๊ะ อ๊า” ฝ่ามือเรียวจิกลงบนแผ่นหลังของอีกคนจนขึ้นข้อขาวเมื่อความเสียววิ่งแล่นจากแผ่นอกไปทั่วทั้งร่าง
เชอรี่ลูกแดงถูกดูดดึงขบเฟ้นอย่างเอาแต่ใจจนมันเริ่มเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำสีใสที่เหนียวหนืดและเริ่มบวมแดงมากขึ้นร่างสูงจึงยอมผละออกไป หลังรังแกจนพอใจริมฝีปากร้อนก็เริ่มลากไล้ไปทั่วแผ่นอกบางลงไปที่ลอนกล้ามน้อยๆ
ฝ่ามือที่เริ่มอุ่นร้อนขึ้นเนื่องจากอุณภูมิร่างกายที่เริ่มเปลี่ยนไปตามกิจกรรมที่กำลังทำลูบวนอยู่ทั่วแผ่นหลังแคบชุ่มเหงื่อ ค่อยๆออกแรงดันให้ลำตัวของอีกคนแอ่นขึ้นรับกับริมฝีปากของตัวเองที่ขบเม้นไปทั่วทุกอณูของหน้าท้องขาวเนียน จนมีรอยแดงปรากฏขึ้นในทุกจุดที่ริมฝีปากได้รูปนั้นลากผ่าน
เฮือก!
แทนผวาเฮือกใหญ่เมื่ออยู่ดีๆอีกคนก็อุ้มร่างของเขาขึ้นแนบอก ขาเรียวเกี่ยวรัดไว้รอบเอวเอาไว้เช่นเดียวกับแขนขาวที่โอบกอดรอบคอแกร่งแน่นเพราะกลัวตก
ขายาวก้าวเดินอย่างมั่นคงพาร่างกายของเขาทั้งคู่ไปยังเตียงนอน ผ้าเช็ดตัวที่พันเอวสอบไว้อย่างลวกๆร่วงหล่นลงไปบนพื้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอย่างไรก็ต้องถอดมันทิ้งไปอยู่แล้ว
ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนสีขาวสะอาดตา ริมฝีปากอิ่มอ้าออกเพื่อกอบโกยอากาศเข้าปอดเป็จังหวะเดียวกับที่หน้าท้องขาวหดเกร็งเพราะลิ้นร้อนที่ลากผ่านแอ่งสะดือของเขาเข้าพอดี ยิ่งปลื้มไล่จูบลงไปต่ำมากเท่าไร จิตใจของแทนก็เหมือนจะยิ่งเตลิดไปไกลมากขึ้นเท่านั้น
สติถูกแทนทีด้วยความเสียวกระสันและความอยาก
มือหนาค่อยๆดึงขอบกางเกงขาสั้นเหนือเข่าที่แทนใส่อยู่พร้อมกับอันเดอร์แวร์สีเทาลงอย่างเบามือ พลางกดจูบไล่ชิดติดขอบกางเกงที่ถูกดึงรั้งลงจนไปถึงหัวเข่า เขาจึงผละจูบออกไปแล้วโยนมันไปกองบนพื้นสักที่หนึ่งภายในห้องแห่งนี้ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยร่างสูงก็โน้มตัวลงไปหาคนบนเตียงอีกครั้ง
ดวงตาคู่คมถูกตรึงไว้กับใบหน้าของคนรักที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียง เส้นผมที่แตกไม่เป็ทรง พวงแก้มนุ่มแดงซ่าน ในดวงตาคู่สวยเคล้าคลอด้วยน้ำตาระรื้นมีหยดหนึ่งเอ่อล้นออกมาจากปลายหางตายิ่งชวนให้น่ารังแกจนมันไหลออกมาอาบไปทั่วทั้งใบหน้า
แทนที่ใช้ขาเรียวรัดเอวสอบของคน้าเอาไว้แน่น เขากระตุกขาเข้าหาตัวหนึ่งครั้งจนคนที่ยืนอยู่เสียหลักทิ้งตัวลงมาทับกัน โชคดีที่คนตัวสูงใช้แขนค้ำยันกับที่นอนไว้ได้ทัน ใบหน้าหล่อค่อยๆขยับลงไปหาอีกคนจนััได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รดรินออกมาแข่งกัน ริมฝีปากหยักกดจูบลงไปบนปากอิ่มอย่างเนิบนาบก่อนจะเริ่มเร่าร้อนขึ้น จนเกิดเสียงดูดดุนหยาบโลนดังออกมาให้ได้ยินคลอกับเสียงหอบครางในยามที่ปลื้มเว้นจังหวะให้คนใต้ร่างได้พักหายใจ
“อื้อ...”
สะโพกขาวขยับบดเบียดเข้าหาสะโพกสอบที่แนบทับลงมาให้แน่นมากขึ้นกว่าเดิมจนมันแทบไม่เหลือช่องว่าง ท่อนเอ็นร้อนที่เริ่มตื่นตัวกดแนบลงบนผิวเนื้อขาวจนแทนรู้สึกได้ถึงความร้อนของมัน ปลื้มปล้ำจูบกับแทนอยู่แบบนั้นไปอีกสักพักก่อนที่เขาจะจับขาเรียวให้คลายออกแล้วถอยตัวออกไปหยิบเจลที่แอบเอามาวางไว้ข้างเตียงขึ้นมาบีบใส่ฝ่ามือจนชุ่ม
ฟันกระต่ายขบกัดกลีบปากล่างกลั้นเสียงน่าอายที่เล็ดลอดออกมาบ่อยมากขึ้น ดวงตากลมโตรื้นน้ำทันทีที่ปลายนิ้วยาวกดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังแม้ว่ามันจะไม่ได้ฝืดเคืองและทรมานมาก แต่ความเจ็บปนเสียงที่เกิดขึ้นก็ทำให้เขาอยากที่จะร้องไห้ออกมา
ร่างสูงก้มตัวลงไปจูบซับน้ำตาที่หางตาให้คนใต้ร่างอย่างอบอุ่นถึงจะบอกว่าอยากรังแกให้ร้องไห้แต่พอเห็นน้ำตาของอีกคนทีไรใจมันก็เสียทุกที
“อยากฟังเสียงมึงครางจัง” เสียงทุ้มกระซิบบอกชิดใบหูแดง ริมฝีปากหยักกดจูบแ่เบาที่ปลายติ่งหูของอีกคนพร้อมกับเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดนั้นมากขึ้นเรื่อยๆจากหนึ่งเป็สองจากสองเป็สาม จงใจกดปลายนิ้วลงบนจุดกระสันที่เขารู้ดีว่ามันอยู่ตรงไหนในร่างกายของอีกคนจนแทนดิ้นพล่าน
“อ๊า ปลื้ม อ๊ะ อ๊ะ”
“เสียงมึงโคตรเพราะเลยว่ะ ยิ่งร้องตอนเสียวๆยิ่งเพราะ”
ปลื้มเอ่ยชมอีกคนก่อนจะก้มลงไปจูบที่ขมับชื้นเหงื่อของคนใต้ร่างแทนการให้รางวัล ปลายนิ้วทั้งสามถอนออกไปจากช่องทางด้านหลังที่ถูกรังแกจนแดง ย้ายไปกอบกุมแก่นกายร้อนของตัวเองเอาไว้ออกแรงรูดมือขึ้นลงตามความยาว เพื่อให้น้ำที่ซึมออกมาจากส่วนปลายแดงกล่ำกับเจลบนฝ่ามือชโลมไปทั่วทั้งความยาว แต่กลับยิ่งทำให้มันแข็งขืนและขยับขยายขนาดแน่นตึงมากขึ้นเสียอย่างนั้น
เมื่อรู้สึกว่าทุกอย่างเริ่มเข้าที่แล้วมือหนาก็ผละออกจากท่อนลำของตัวเอง ไปเฟ้นเคล้นคลึงสะโพกขาวแทน แก่นเนื้อใหญ่ถูไถหยอกเย้าเร้ารอยแยกที่ขมิบถี่ที่รอที่จะดูดกลืนแท่งเอ็นของเขาเข้าไป
ร่างบางที่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นตวัดแขนเรียวตวัดโอบกอดรอบคอของคน้าเอาไว้แทนออกแรงดึงให้ปลื้มโน้มตัวเข้ามาหาเขา ก่อนริมฝีปากนุ่มบวมเจ่อจะกดจูบลงที่ปลายคางของอีกคนนิ่งค้างไว้แล้วจึงผละออกไป
อัลฟ่ากลิ่นสนมองตามคนที่ค่อยๆทิ้งตัวลงไปนอนอยู่ในท่าเดิมด้วยสายตาอึ้งค้าง
นี่แทนกำลังทำให้เขาคลั่ง ไม่รู้ว่าเ้าตัวรู้หรือเปล่า แต่ช่วยยั่วกันให้น้อยๆกว่านี้จะได้มั้ย เดี๋ยวก็ยั้งตัวเองไม่อยู่กันพอดี
หลังจากนิ่งเสียอาการไปประมาณสามวินาที ปลื้มก็สามารถดึงสติของตัวเองกลับมาได้ ขาเรียวถูกฝ่ามือร้อนจับให้แยกออกจากกัน อาศัยจังหวะที่อีกคนกำลังเคลิ้มแกล้งกดส่วนหัวย้ำๆลงไปบนที่ช่องทางด้านหลัง กดปลายแท่งเอ็นร้อนให้ขยับเข้าไปแล้วก็ดึงออกอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง ก่อนจะส่งความอุ่นร้อนแทรกผ่านรุกล้ำเข้าไปจนสุดความยาว
ปึก!
“อุก!”
มือเรียวจิกลงผ้าปูเตียงจนมันยับยู่ยี่ไปหมดเมื่อท่อนเอ็นของคน้าแทรกผ่านความคับแคบเข้ามาด้านใน ปากทางรักตอดรัด่โคนของร่างสูงเอาไว้แน่น หยาดน้ำตาแห่งความเ็ปเอ่อคลอรอบดวงตาคู่สวย ก่อนมันจะไหลล้นออกมาจากหางตาทั้งสองข้างอย่างช้าๆยามที่ปลายหัวหยักบดเบียดเข้าหาตำแหน่งของจุดกระสันพอดี
ความจุกและความเสียวตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด
ในขณะที่ร่างสูงเองก็ขบกรามแน่นยามที่แช่ตัวค้างไว้ด้านในเพื่อรอให้อีกคนปรับตัวจนคุ้นชินกับแก่นกายของเขา แต่ยิ่งแช่เอาไว้นานก็กลายเป็ว่าช่องทางนั้นยิ่งตอดรัดเขาไว้แน่นจนแทบแตะขอบ์ในครั้งเดียว
“ซี๊ด”
หลังจากที่เริ่มมั่นใจว่าแทนสามารถปรับตัวได้แล้ว มือหนาก็จับยกขาเรียวที่สั่นระริกข้างหนึ่งขึ้นมาวางพาดบนไหล่กว้าง แล้วสะโพกหนาจึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างค่อยเป็ค่อยไป เร่งจังหวะดิบห่ามหวาบหวามตามอารมณ์ที่ประทุเดือดขึ้นในตัว
ปึก ปึก ปึก
“อ๊า อ๊า อ๊ะ”
อัลฟ่ากลิ่นฝนเชิดใบหน้าครวญครางระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นออกมาอย่างไร้ซึ่งความเขินอาย เสียงหอบครางของพวกเขาเริ่มดังขึ้น อุณหภูมิรอบตัวเริ่มร้อนผ่าว ความ้าพุ่งทะยานขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าของคนรัก ยิ่งเห็นว่าอีกคนสุขสมกับเซ็กส์ที่เขามอบให้มากเท่าไรปลื้มก็ยิ่งเร่งจังหวะเร็วมากขึ้นเท่านั้น เน้นหนักทุกจังหวะ เข้าสุดออกสุดฝากฝังแรงรักแรงใคร่อย่างหน้ามืดตามัว จนกรอบใบหน้าหล่อเปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อมากมาย แต่สะโพกหนาก็ยังคงกระแทกกระทั้นเข้าหาเนื้อนุ่มอย่างไม่ออมแรง จนเส้นผมที่เกือบแห้งในตอนแรกเปียกชื้นขึ้นมาอีกรอบ
“ปะปลื้ม...อา...ช้าๆ อึก ช้าหน่อย”
ฝ่ามือบางถูกยื่นออกไปดันหน้าท้องแกร่งซึ่งอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่เรียงตัวอยู่อย่างเป็ระเบียบเอาไว้หวังให้อีกคนช่วยผ่อนแรงที่ใช้ในการกระแทกลงบ้าง เพราะเขาเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว
“ซี๊ด...”
แต่เหมือนว่าร่างสูงจะไม่รับฟังคำร้องขอนั้นเลย
“มันเสียว...อะ...ไม่...อ๊า...ไม่ไหว”
ในเมื่อส่งเสียงห้ามแล้วไม่เป็ผลก็คงต้องเลือกใช้วิธีอื่น แทนเลือกจะเอาคืนอีกคนด้วยการจิกปลายนิ้วเข้าที่แขนแกร่งแต่ก็เหมือนเดิมปลื้มไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านต่อสิ่งที่แทนทำเลยสักนิด
เสียงกระทบกระแทกยังคงดังลั่นไปทั่วทั้งห้องของโรงแรมหรูริมทะเล และยิ่งปลื้มกระแทกตัวเข้าหาอีกคนมากขึ้นแรงบีบรัดก็เริ่มถี่รัวขึ้นเช่นกัน ความนุ่มหยุ่นด้านในตัวของแทนทำเอาปลื้มแทบบ้า เขารู้สึกเหมือนจะเสร็จในทุกครั้งที่กระแทกตัวสวนเข้าไป
“อ๊า!”
เรียวขายาวถูกจับให้ลงมาจากบ่าแกร่ง ฝ่ามือหนาออกแรงกดแยกมันให้ห่างออกจากกันให้กว้างขึ้น จนคนด้านล่างกรีดร้องเสียงสั่นเครือ เนื่องจากต้องแบกรับแรงอารมณ์ดิบเถื่อนที่อีกคนมอบให้เอาไว้ ปากแดงอิ่มที่บวมเจ่อเพราะรสจูบหอบหวิวเหมือนคนที่ใกล้จะขาดใจ เมื่อถูกแทรกกายลึกเข้าไปจนถึงจุดสุดกระสันซ้ำๆอย่างไม่มีความปรานี
“ฮ่าห์”
ร่างกายของแทนกระตุกเฮือกยามที่อารมณ์ถูกพาขึ้นไปสูงจนแตะขอบ์ในที่สุด แก่นกายกลางตัวที่ยังไม่มีใครััมันเลยั้แ่เริ่มฉีดพ่นน้ำแห่งความสุขสมออกมาเปื้อนเลอะทั้งหน้าท้องของตัวเองและของคน้าที่ยังไม่หยุดกระแทกตัวเข้าหาเขา แม้จะผ่อนจังหวะลงบ้างแล้วก็ตาม
“อื้อ”
คนตัวสูงโน้มตัวลงไปมอบรสจูบที่แสนอ่อนโยนให้ร่างบางแทนคำขอโทษที่เขารุนแรงกับอีกคนมากเกินไป ปลื้มวาดแขนโอบกอดคนใต้ร่างเอาไว้แนบชิดอกแกร่ง สะโพกหนาเริ่มออกแรงขยับอีกครั้งด้วยความเร็วและความแรงที่มากยิ่งขึ้น สอดแทรกกระแทกซ้ำๆจนคนในอ้อมกอดนั้นสั่นไปทั้งตัว ก็ยังขยับไม่หยุด บดเบียด หนักแน่น ตอกย้ำ อัดแน่นจนคนตัวบางกว่าแทบร่ำไห้
“ซี๊ดดดดด”
อ้อมกอดแกร่งถูกคลายแรงรัดลง เมื่ออารมณ์ราคะของเขามันพัดสูงจนจะแตะจุดสูงสุดแล้ว แผ่นหลังกว้างเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อเสียจนเหมือนคนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จมาใหม่ๆ ปลื้มกดหน้าผากของตัวเองแนบลงไปหน้าผากมน ใช้ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหวานเชื่อมที่ปรือปรอยเหมือนไม่ได้สติของคนใต้ร่าง โดยที่ยังไม่ยั้งแรงในการขยับสะโพก แก่นกายใหญ่กระตุกถี่อยู่ภายในร่างกายของอีกคนก่อนที่เขาจะปลดปล่อยหยาดน้ำรักใส่เข้าไปในช่องทางของร่างบางสมดังใจ
ริมฝีปากได้รูปเผยรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา แล้วเคลื่อนไปกดจูบลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของคนใต้ร่างด้วยความรักใคร่ แล้วคว้าร่างบางเข้ามากอดจมอกอีกครั้ง แขนเรียวที่แทบหมดแรงอยู่แล้วก็กอดรัดรอบเอวหนาไว้เช่นกัน ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา พวกเขาแค่ต่างฝ่ายต่างซึมซับความสุขตรงหน้าไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่่เวลานี้จะสามารถมอบให้กับพวกเขาได้
“รักนะครับ รักมากๆเลย”
“อือ รักเหมือนกัน”
“มากมั้ย”
“มากกกกกกกก” ร่างบางตอบลากเสียงยาวเพื่อเอาใจอีกคน
ไม่มีใครที่จะล่วงรู้ได้เลยว่าในวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราทั้งคู่บ้าง ชีวิตของพวกเขาจะเดินต่อไปในเส้นทางไหน เราจะกอดกันแน่นๆแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไร
ในอนาคตพวกเขาจะรักกันอยู่แบบนี้หรือไม่?
ก็ไม่มีใครที่จะสามารถตอบได้เลยแม้แต่ตัวของเขาทั้งคู่เองก็ตาม
พวกเขาได้แต่หวังว่าตัวเองจะรักและรักษาคนตรงหน้าเอาไว้ให้อยู่ด้วยกันได้อย่างนี้เสมอ
หวังว่าเราจะยังบอกรักกัน โอบกอดกัน ปกป้องกัน เคียงข้างกันด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักแบบนี้ตราบนานเท่านาน
ถึงแม้ว่าจุดเริ่มต้นความรักของเรามันจะเริ่มจากความไม่ปลื้ม
แต่พวกเขาก็ไม่เสียใจเลยที่เลือกทำหลายๆอย่างลงไปในตอนนั้นเพราะว่าตอนนี้ที่เรามีกันบอกได้เลยว่า โคตรปลื้ม....
แล้วคุณล่ะปลื้มหรือไม่ปลื้มกับเื่ราวความรักของพวกเรา
-END-