คลื่นพลังอันรุนแรงได้ถูกปลดปล่อยออกมา และเพลิงแห่งโทสะได้ปกคลุมร่างของเขา เจียงเฉินเสมือนเทพาผู้ทรงอำนาจ ขณะที่เขาย่างก้าวเข้าไปยังเขตในทีละก้าวทีละก้าว
ัทุกตัวล้วนมีเกล็ดผันแปร และใครแตะต้องจักต้องตาย ัทั้งหลายล้วนหยิ่งทะนงและไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้เหยียบย่ำมัน
เยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานเป็เกล็ดย้อนของเจียงเฉิน
ความโกรธเกรี้ยวของัมันร้ายแรงมาก สามารถทำลายฟ้าดินได้ แม้มีกำลังนับหมื่นก็ไม่อาจช่วยได้ ความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกวินาทีและดวงตาทั้งสองของเขาได้กลายเป็สีแดงก่ำ ทุกๆก้าวที่เขาก้าวไป พลังปราณของเขายิ่งแข็งกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ ภายในทะเลปราณของเขาตราประทับัดวงใหม่ยังคงสร้างขึ้นเรื่อยๆ หนึ่งร้อยแปดสิบ หนึ่งร้อยเก้าสิบ สองร้อยดวง!
โฮก!
เจียงเฉินเงยหน้าไปยังท้องฟ้าและคำรามออกมาอย่างดุร้าย เสียงเหมือนปะทัดดังออกมาจากร่างเขาไม่รู้จบ มันเหมือนกับดวงดารานับไม่ถ้วนกำลังะเิ ในขณะนั้นเอง ตราประทับัจำนวนมากได้ออกมาจากร่างของเขาและบินรอบเจียงเฉิน ฉากนี้ดูน่าอัศจรรย์และดูทรงอำนาจอย่างมาก
พลังปราณอันมหาศาลของเจียงเฉิน ทำให้ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้สั่นะเือย่างรุนแรง ตอนนี้ภายใต้การพัฒนาการของทักษะร่างแปลงั เจียงเฉินได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นกลางแล้ว
"์!พลังปราณของเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ!ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาได้ทะลวงระดับขึ้นไปอีก!"
"น่ากลัวเกินไปแล้ว นี่มันเป็เพราะความโกรธครอบงำ!ความโกรธเกรี้ยวของเขาได้กลายเป็พลังและทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นกลาง!"
ไม่มีผู้ใดที่ไม่ประหลาดใจ แววตาของอี้จื่อฮันดูสับสน เขารู้ว่าวันนี้นิกายเซวียนอี้จะสูญเสียเจียงเฉินไป มันเป็การสูญเสียที่ไม่อาจประเมินค่าได้
"น้องเจียงน่ากลัวจริงๆ เขาเป็อัจฉริยะที่ยากที่จะพบในรอบหมื่นปี!การมีเขาอยู่ถือเป็โชคของนิกายเซวียนอี้ แต่หากสูญเสียเขาไปนั่นเป็การสูญเสียครั้งใหญ่"
อี้จื่อฮันส่ายหัวและถอนหายใจออกมา เขารู้จักเจียงเฉินดี หลังจากวันนี้เจียงเฉินจะไม่อยู่ที่นิกายเซวียนอี้อีกแน่นอน
ตูม ตูม ตูม...
คลื่นพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขา ดั่งคลื่นั์ถาโถม คลื่นที่มาหลังคลื่นก่อนหน้า มันสูงขึ้นเรื่อยๆ พลังปราณของเจียงเฉินได้แข็งกล้าขึ้นเรื่อยๆ
ภายในร่างกายของเขา เม็ดยามนุษย์หยวนจำนวนกว่าห้าหมื่นเม็ดได้ถูกเผาผลาญไป ซึ่งไม่ต้องพูดถึงมูลค่าของพวกมัน ตราประทับัดวงใหม่ยังคงถูกสร้างขึ้นเรื่อยๆ สองร้อยสิบดวง สองร้อยยี่สิบดวง...นี่มันเป็เหตุการณ์ยากที่จะพบเห็น
ความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉินได้สอดคล้องกับความหมายที่แท้จริงของทักษะร่างแปลงั ภายใต้การแสดงอำนาจของทักษะร่างแปลงั เจียงเฉินได้ประสบกับพัฒนาการอย่างน่าอัศจรรย์
ทักษะร่างแปลงั ความหมายที่แท้จริงของมันคือการกลายร่างเป็ั ัเป็สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เป็าาของมวลสัตว์อสูรทั้งหลาย และเป็ตัวตนอันยิ่งใหญ่ ความกราดเกรี้ยวของัสามารถเผาผลาญได้ทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้์ เกียรติของมันกรไม่ใช่สิ่งที่สามารถเหยียบย่ำได้ และเมื่อมันถูกยั่วยุ อีกฝ่ายจะต้องพบกับความพินาศ
อารมณ์กราดเกรี้ยวในตอนนี้ของเจียงเฉินได้สอดคล้องกับความหมายที่แท้จริงของั กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเจียงเฉินได้รับการยอมรับจากทักษะร่างแปลงั การพัฒนาครั้งนี้ทำให้เจียงเฉินได้รับประโยชน์อย่างมหาศาล
นอกจากนี้ เจียงเฉินจักต้องสังหารเฝินคุนในวันนี้ให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เพราะหากเขาพลาดล่ะก็เขาอาจโดนพลังตีกลับจากทักษะร่างแปลงั และสำหรับชีวิตที่เหลือของเขา เขาจะไม่ได้รับการยอมรับจากทักษะร่างแปลงัอีกต่อไป
นี่เป็สุดยอดทักษะไร้ที่เปรียบ มีเพียงผู้ที่มีกลิ่นอายผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่สามารถทำการบ่มเพาะได้ สำหรับผู้ที่มีความกล้าที่จะสังหารผู้ที่มาขวางทางเขาเท่านั้นที่สามารถบ่มเพาะได้
เกล็ดัผันแปร ใครแตะต้องจักต้องตาย ตอนนี้เจียงเฉินเป็ดั่งั และเกล็ดัผันแปรของเขาถูกใครบางคนฉีกทำร้ายอย่างโเี้ เขาจักต้องสังหารมันผู้นั้นที่ฉีกเกล็ดัผันแปรอย่างไร้ความปรานี ด้วยการสังหารเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่จะสอดคล้องอย่างสมบูรณ์กับทักษะร่างแปลงั
"เฝินคุน! ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!!!!"
"ออกมาเดี๋ยวนี้!!"
"ออกมา!!"
เสียงของเจียงเฉินดังก้องทั่วูเาเซวียนอี้ เหล่าศิษย์ในเป็จำนวนมากต่างออกมาจากทิศทางของพวกเขาเพื่อออกมาตรวจดูว่าเกิดสิ่งใดขึ้น แต่ใบหน้าของพวกเขาซีดทันทีเมื่อััถึงคลื่นพลังปราณของเจียงเฉิน ทันใดนั้นพวกเขาหลบไปยังด้านข้างทันทีและไม่ขวางทางเขา พวกเขากังวลว่าอาจต้องกลายเป็เหยื่อรับบาปจากความโกรธเกรี้ยวของเขาได้
ในตอนนั้นเอง มีศิษย์ในคนหนึ่งได้บินมาอยู่ตรงหน้าเจียงเฉิน เขาเป็ชายดูดีระดับการบ่มเพาะของเขาอยู่ระดับขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย และเขามีตำแหน่งรับผิดชอบในเขตใน ในวันทั่วไปเขาจะช่วยเหลือผู้าุโนิกายจัดการปัญหาเล็กน้อยภายในเขตส่วนใน
"ศิษย์น้องเจียง เื่นี้พวกเราจำเป็ต้องพิจารณาเสียก่อน เ้าอย่าเพิ่งวู่วาม"
ศิษย์ผู้นี้ได้เข้ามาแทรกแซงทุกเื่ในนิกายเซวียนอี้ โดยทั่วไปแล้วเขาไม่ได้ตัดสินอย่างเป็ธรรม การยื่นมือเข้ามายุ่งเื่ของเจียงเฉินในเวลานี้ล้วนมีจุดจบเลวร้ายยิ่ง
"ไสหัวไปซะ!"
เจียงเฉินคำรามดังลั่น การคำรามนั้นได้ใช้คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ออกมา คลื่นเสียงอันทรงพลังได้ปกคลุมร่างของศิษย์ในคนนั้นทันที
อ๊า............
ศิษย์ในคนนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความเ็ป ร่างกายของเขามีรอยแผลทั่วร่างจากพลังคลื่นเสียง ในพริบตาทั่วร่างของเขาอาบเื และร่วงลงจากฟ้าตกตายตรงนั้น
"ใครขวางข้าตาย!"
เจียงเฉินเป็ดั่งาาปีศาจที่กำลังเดือดดาล ในสายตาของเขา สิ่งมีชีวิตทั้งหลายล่วนไร้ค่า ผู้ใดที่ขวางทางเขาและขวางเส้นทางของเขา พวกมันล้วนพบชะตากรรมเดียวกัน นั่นคือความตายจากความกราดเกรี้ยวของั
"์! น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง!เขาสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นปลายด้วยการคำรามเพียงเท่านั้น! เขาแข็งแกร่งเพียงใดกัน?"
"เื่นี้ชักจะบานปลายไปใหญ่แล้ว นี่มันจะกลายเป็เื่ใหญ่! ทุกคนอย่าได้เข้าใกล้เจียงเฉิน! เขากำลังโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ผู้ใดกล้าล่วงเกินเขาจักถูกสังหารในทันที!"
"นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว นี่เขาเป็เทพอสูรไร้เทียมทานจริงๆหรือ ใครขวางก็ฆ่าคนนั้น! ข้าสงสัยว่าเฝินคุนจะรับมืออย่างไร?"
ทุกๆคนต่างหวาดกลัว เจียงเฉินน่ากลัวเกินไปแล้ว ศิษย์ที่เพิ่งถูกสังหารไปนั้นเป็ผู้บริสุทธิ์ แต่ไม่มีผู้ใดสงสารเขา สำหรับศิษย์คนนั้นแล้ว มันเป็การรนหาที่ตาย
กั๋วฉานที่ตามเจียงเฉินมาอยู่ห่างๆ ท่าทีบนใบหน้าของเขาหดหู่ยิ่ง เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะยืนเคียงข้างเจียงเฉิน เขาจะเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อช่วยเจียงเฉินล้างแค้น
"เฝินคุน! ไสหัวออกมารับความตายซะ!!!"
เสียงของเจียงเฉินดังสนั่นทำให้ทั่วทั้งูเาเซวียนอี้สั่นะเื ภายในทะเลปราณของเขา จำนวนตราประทับัได้ถึงสองร้อยห้าสิบดวง ตามด้วยการโคจรด้วยทักษะร่างแปลงัด้วยความเร็วสูง เพลิงสีทองจากเพลิงัได้ออกมาจากร่างของเขา
เพลิงได้ออกมาในลักษณะที่แปลกประหลาด ราวกับว่ามันปรากฎขึ้นมาจากความว่างเปล่า เจียงเฉินไม่สามารถหักห้ามตัวเองมิให้ตรวจสอบมันด้วยััเทวะได้ แต่ก่อนที่เขาจะทำเช่นนั้นได้มีข้อความปรากฎขึ้นที่ความคิดของเขา
"เพลิงัแท้จริง"
ใช่แล้ว เพลิงสีทองนี่คือเพลิงแห่งัที่แท้จริง มันเป็แหล่งที่มาของสุดยอดเพลิงซึ่งสามารถเทียบได้กับเพลิงต้นกำเนิดฟ้าดิน มันไม่ใช่สิ่งที่เพลิงของสัตว์อสูรสามารถเทียบได้
เมื่อเพลิงัที่แท้จริงปรากฎ มันได้กลืนกินเพลิงพยัคฆ์เพลิงทั้งหมดที่ยู่ภายในร่างของเจียงเฉินทันที
วันนี้ ร่างของเจียงเฉินปกคลุมไปด้วยเพลิงแห่งโทสะ มีความคิดเพียงแค่แก้แค้นและเข่นฆ่า ซึ่งทำให้ทักษะร่างแปลงัเกิดการพัฒนาขึ้น และมีทักษะยุทธ เพลิงัที่แท้จริงซึ่งตื่นขึ้นมาอีกด้วย
การตื่นขึ้นของเพลิงัที่แท้จริงนั้นเหนือความคาดหมายของเขา เมื่อทั่วร่างของเจียงเฉินปกคลุมด้วยเพลิงัแท้จริง ทำให้ตราประทับัในทะเลปราณของเขามีจำนวนทั้งหมดสองร้อยแปดสิบดวง
ในขณะนั้น มีข้อความปรากฎขึ้นภายในห้วงความคิดของเจียงเฉิน
'ฝ่ามือัที่แท้จริง'
เป็ทักษะยุทธดั้งเดิมของั มันเป็ความสามารถดั้งเดิมที่ทรงพลังอย่างมาก เมื่อข้อความประหลาดปรากฎขึ้นในห้วงความคิดของเจียงเฉิน เจียงเฉินไม่แม้จะจำเป็ต้องทำการฝึกฝนมัน ความสามารถดั้งเดิมนั้นฝังรากลึกในร่างกายของเขา เขาสามารถที่จะปลดปล่อยในเวลาใดก็ได้ที่เขา้า
กึก...กึก...
ฝ่ามือของเจียงเฉินสั่นะเื บนฝ่ามือของเขาปรากฎเกล็ดัขึ้น พวกมันเป็เกล็ดของัที่แท้จริง และแต่ละเกล็ดล้วนแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุด ในตอนนั้นเอง เจียงเฉินรู้สึกเหมือนกับว่าเขาไม่เคยทรงพลังเช่นนี้มาก่อน มันเป็ความรู้สึกที่ทรงพลังที่ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดได้
เมื่อเจียงเฉินเข้าไปเกือบถึงส่วนลึกของเขตใน ภายในทะเลปราณของเขามีตราประทับัถึงสามร้อยดวง ด้วยพลังยุทธของเขาในตอนนี้ เขาสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์เพียงแค่ลมหายใจอย่างเดียว ฝ่ามือัที่แท้จริง และเพลิงัที่แท้จริง ด้วยทักษะทั้งสองทำให้เขาสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้ นอกจากนี้เขายังมีธงโลหิตอีกด้วย และด้วยทั้งหมดนี้เขาสามารถรับมือได้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางอีกด้วย
นี่มันน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง การพัฒนาของความสามารถของและความแข็งแกร่งของเขาท้าทาย์นัก
"ดูนั่นสิ พลังปราณของเจียงเฉินแข็งกล้าขึ้นเรื่อยๆ!มือของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง นั่นมันอะไรน่ะ?"
"ราวกับเกล็ดั...์! ทักษะที่เขาบ่มเพาะสามารถทำให้เขาแปลงกลายเป็ัจริงๆได้งั้นรึ! นี่มันน่าสะพรึงกลัวนัก!"
ัเป็สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน มันเป็าาของทุกสรรพสิ่ง!ในโลกต้นกำเนิดเซียนเมื่อยุคสมัยาเคยมีัแท้จริงอยู่
ทุกๆคนต่างหวาดกลัวในสิ่งที่เห็น กระทั่งกั๋วฉานและอี้จื่อฮันก็ไม่สามารถที่จะสงบใจได้อีก โดยเฉพาะอี้จื่อฮัน เขาได้ติดตามเจียงเฉินกลับนิกายเซวียนอี้ เขาได้เห็นถึงความน่ากลัวของเจียงเฉินแล้ว เมื่อเทียบกับก่อนหน้า เจียงเฉินในตอนนี้ทรงพลังยิ่งกว่าก่อนหน้านับสิบเท่า พลังปราณที่เขาแผ่ออกมาทำให้ผู้คนหายใจติดขัด
ภายในบริเวณที่อยู่ลึกที่สุดในเขตใน เฝินคุนนั่งไม่ติด ท่าทางของมันเปลี่ยนไปอย่างมาก และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
"ท่านปู่ ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรกันดี? คาดไม่ถึงเลยว่าเหลียงเซียวจะไม่สามารถสังหารเจียงเฉินได้ และตอนนี้มันกลับมาแล้ว!"
"ฮึ่ม! อย่าได้กังวลไป ท่านปู่เ้ากำลังปฏิบัติหน้าที่แทนท่านผู้นำนิกายตอนนี้ ข้าสามารถตัดสินใจเช่นไรก็ได้ที่ข้า้า!หากเจียงเฉินมันได้ทำเกินไป ข้าสามารถลงทัณฑ์ด้วยการสังหารด้วยตัวข้าเอง! อย่าได้กังเวลท่านปู่เ้าจักช่วยเ้าเอง"
เฝินจงถังแค่นเสียงเ็า เขาเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง แน่นอนว่าเขาไม่ได้เห็นเจียงเฉินอยู่ในสายตา
ตึง!ตึง!ตึง!...
เจียงเฉินเดินเข้าไปยังส่วนลึกของเขตใน ทุกย่างก้าวของเขา อากาศสั่นะเื พื้นดินสั่นะเื ศิษย์ในทั้งหลายต่างอยู่ห่างจากเขา ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะเข้าใกล้เขาหรือขวางทางเขา
"เจียงเฉิน นี่มันเขตฝ่ายใน อย่าได้เหิมเกริมนัก!"
ในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มลึกและดุดันได้ดังออกมา ชายทั้งสองออกมาปิดทางเจียงเฉิน ทั้งคู่เป็ผู้าุโ พวกเขาทั้งสองมีพลังปราณอันกล้าแกร่งและเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น
"ท่านผู้าุโนิกายของฝ่ายในได้ออกโรงหยุดยั้งเจียงเฉินแล้ว! ไม่รู้ว่าเจียงเฉินจะรับมือได้อย่างไร?"
"ข้าจะบอกเ้านะ เจียงเฉินไม่เลิกราเป็แน่ แต่ตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้สอดมือเข้ามา ข้าแน่ใจว่าเขาไม่อาจรับมือได้"
มันช่างน่าหวาดกลัวนัก เื่นี้ถึงขั้นที่แทบเป็ไปไม่ได้ที่จะแก้ไขด้วยสันติวิธี แม้กระทั่งผู้าุโนิกายเขตในก็มาอยู่ที่นี่ ไม่มีผู้ใดคาดเดาว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นต่อไป
"เจียงเฉิน แม้ว่าเ้าจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์แล้วก็ตาม แต่เ้าไม่ได้เป็ศิษย์ในอย่างเป็ทางการที เ้าไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างเื่วุ่นวายขึ้นในเขตใน!"
าุโอีกคนหนึ่งต่อว่า นี่ทำให้เจียงเฉินเผยรอยยิ้มแสยะออกมา เขารู้ว่าทั้งสองคนนี้ถูกเฝินจงถังส่งมาเพื่อหยุดเขา
"ฮ่าฮ่า ไอ้แก่ทั้งสองพวกเ้าอยากตายหรืออย่างไร? ดูซินี่คืออะไร"
เจียงเฉินหัวเราะดังลั่น เขาพลิกมือของเขาและแสดงหัวของคนผู้หนึ่งให้พวกเขาเห็น
"ดูให้ชัด นี่คือหัวของราชันย์จันทราโลหิต ข้าได้สำเร็จภารกิจในการสังหารปีศาจโลหิตทั้งหมด! ด้วยความดีความชอบมากมาย ข้าจะใช้มันแลกเปลี่ยนกับชีวิตของเฝินคุน! ใครขวางทางข้าจักต้องตาย แม้แต่พวกเ้าทั้งสองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ดังนั้นไสหัวไปซะ!...."
