“เชฟคะ! ” อี้สี่เบิกดวงตากว้าง พร้อมทั้งพยายามดิ้นรนด้วยความหวาดกลัว ทว่าซ่งจื่อฉีกำลังรู้สึกสบาย ย่อมไม่มีทางหยุดการกระทำลงกลางคันเช่นนี้แน่นอน เขาสูดลมหายใจลึกครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามระงับความเหนื่อยหอบ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ: “ผมเองครับ”   ...