“บ้า... พูดเล่น”

    “ว้า... คิดว่าพูดจริง”

    “นายคงออกกำลังกายเป็๲ประจำสินะ”

         “สมัยเรียนหนังสือผมเคยเป็๲นักกีฬาครับ... แต่หลังจากต้องมาทำงานอารักขา ผมก็เปลี่ยนมาเข้ายิมแทนการเล่นกีฬาเพราะว่าสะดวกกว่า... ใช้เวลาออกกำลังกายวันละนิดหน่อย แต่ทำอย่างสม่ำเสมอเพื่อความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อครับ”

         หนุ่มร่างบึกตอบยิ้มๆ ประกายแสงแดดลำสุดท้ายที่สาดมากระทบเรือนร่างของไททัน ยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่สะดุดตาคุณหนูเหลือเกิน

    ในเวลาต่อมา

    มินตราแหวกว่ายไปกลางสายน้ำราวกับเงือกน้อย ไททันว่ายตามมาห่างๆ คอยระวังความปลอดภัยให้หล่อน

    “อู้ว... น้ำเย็นมาก”

    หญิงสาวแหวกว่ายสนุกสนาน ปกติหล่อนเคยว่ายแต่ในสระว่ายน้ำ ไม่ค่อยมีโอกาสได้มาลงเล่นน้ำในลำธารใสแจ๋ว ปราศจากกลิ่นคลอรีน

    “ผมดีใจที่คุณหนูชอบที่นี่”

         “อุ๊ย... ดูนั่นสิ มีปลาด้วย”

    มินตราอุทาน น้ำในลำธารซึ่งใสแจ๋วราวกระจกทำให้สามารถแลเห็นเม็ดกรวดทรายใต้น้ำและฝูงปลาที่แหวกว่ายกันมาเป็๞ทิวแถว

    “ไท... นายสอนฉันว่ายน้ำได้ไหม”

    หญิงสาวขยับเข้ามาใกล้ ระดับน้ำสูงแค่อกของหล่อนทำให้ทรวงอกอวบใหญ่ที่มีเพียงผ้านุ่งกระโจมอกเอาไว้ผุดขึ้นมาอวดความอะร้าอร่าม

    “เอิ่มมมม... ”

    ไททันพูดอะไรไม่ออก แต่คุณหนูยิ่งเข้ามาใกล้ น่าแปลกที่ความงามของหล่อนทำให้เ๧ื๪๨ในกายของบอดี้การ์ดหนุ่มสูบฉีดรุนแรงขึ้นมาได้อย่างประหลาดล้ำ วันนี้คุณหนูมินตราดูเย้ายวนใจเหลือเกิน

    “เข้ามาสิ... ช่วยสอนว่ายน้ำได้ไหม”

    มินตราสืบเท้าเข้ามาใกล้ แต่ไททันกลับยกมือห้าม ทำท่าจะถอยหนี

    “ใครจะเชื่อว่าผู้ชายที่ลุยมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำอย่างนายจะกลัวผู้หญิง”

    มินตราขำท่าทางของไททัน

    “ผมไม่ได้กลัวผู้หญิง... แต่ว่า... ”

    “ทำไมล่ะ”

    หัวคิ้วของคุณหนูชิดเข้าหากัน

         “ตรงนี้ลับหูลับตาคน... แล้วผมก็เป็๞ผู้ชาย... คุณหนูก็เป็๞ผู้หญิง ทางที่ดีเราอย่าเข้ามาใกล้กันมากไปกว่านี้”

     “แหม... ทำท่าราวกับว่าฉันจะปล้ำนาย”

    หญิงสาวหัวเราะคิกคัก